Qilimi oriental

Qilimat orientalë nisën të shfaqeshin në Evropë pas Kryqëzatave.

Ato janë të famshëm, sepse janë jashtëzakonisht të trashë dhe aspak irritues në të prekur. Deri në shekullin e XVIII-të ato mbaheshin për zbukurim dhe ruheshin mirë. Përveçse në vendet mbretërore dhe ekleziastike, ato konsideroheshin tepër të çmuar. Që nga shekulli XIII-të, ato u shfaqën në skica dhe dizajni indo-persian u fut në Evropë nëpërmjet kompanive britanike dhe franceze. Ato ishin gjithashtu të famshme për aromën e tyre si prej frutash. Leshi është materiali më i zakonshëm për qilimat, por pambuku përdoret gjithashtu. Qilimat e mëndafshit datojnë së paku që nga shekulli XVI-të, por janë më të pazakontë, sepse janë të kushtueshëm dhe më pak rezistentë; ato shpesh varen në mure si tapiceri dhe pak përdoren të shtruar në tokë.