Ramadan Pasmaciu - Dy shoket

Pak e nga pak, dielli po ngrihej edhe me shume mbi Tomorr. Rrezet e tij gjithe shkelqim ndriconin bukur malin e Gorices dhe kalane e gurte me bedena. Shpiragun me shpinen vija-vija, tutje ne perendim, e tregonin si te mbuluar nga nje ngjyre e verdhe dhe e kulluar. Selvia e mocme te sheshi i xhamise se plumbit bente hije te gjate e te zbehte , qe shtrihej nga ana e Hanit te Skraparit. Ne rrugen me kalldrem , perbri shtepizse se priftit, plot fshatare nxitonin drejt pazarit. here-here , ndonjeri prej tyre nxiste gomarin e ngarkuar qe kish perpara : ysh, ysh te cafte ujku, se u beme vone ! . por edhe me i forte ndihej zeri i geges :

duke shetitur

  ecni, cuna, ka dale mani,
  neper dyer paret mos i mbani !
  me hallva e mafishe daja jua nderron ,
  ... ce,ce , ia mberriten cunat ke daja!
  tash po jua zgjedhi copat ma t'mdhaja...

ne shkolle me shoket e klases

Ate mengjes Gega ishte shume i gezuar. Ai herriste pareshtur dhe vetetinte i teri. Portofoli po i fryhej cast me cast. Ishte dita e pare e shkolles dhe rruget mbusheshin plot me nxenes. Papritur ca cuna me therriten mua dhe ca te tjere Relin. Ata ishin shoket tane dhe na pershendeten duke na perqafuar dhe duke shkembuar disa fjale me njeri-tjetrin.