Jump to content

Superpërcjellshmëria

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë
Një superpërcjellës në temperaturë të lartë duke ndejtur pezull mbi një magnet. Një rrymë elektrike e përhershme rrjedh mbi sipërfaqen e një superpërcjellësi, i cili vepron duke përjashtuar fushën magnetike të magnetit. Kjo rrymë formon një elektromagnet që shtyn magnetin.

Superpërcjellshmëria është dukuri që ndodh në disa materiale në përgjithësi me temperatura shumë të ulëta , karakterizohet me rezistencë elektrike zero .Superpërcjellshmëria për herë të parë është zbuluar nga fizicienti Heike Kamerlingh Onnes në vitin 1911.

Ashtu si ferromagnetizmi dhe vijat atomike spektrale, superpërcjellshmëria është një dukuri që mund të shpjegohet vetëm nëpërmjet mekanikës kuantike.

Gjatë eksperimenteve të ndryshme fizicienti ka vërejtur se nëse zhiva ndodhet në temperaturën 4,2 K(kelvin) atëhetë rezistenca ka qënë 0(zero), çka do të thotë se zhiva i humb vetit e rezistencës elektrike dhe kalon në superpërcjellës.Temperatura gjatë së cilës trupi kalon në superpërcjellës quhet si temperatura kritike.

Humbja e vetive të superpërcjellësve

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Vetitë e superpërcjellshmërisë te trupat mund të humbasin nëse trupi futet në fushë të fortë magnetike.

Lidhje të jashtme

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]