Teorema e Plansherelit
Në matematikë, teorema e Plansherelit është një rezultat në analizën harmonike, e provuar për herë të parë nga Michel Plancherel[1]. Në formën e saj më të thjeshte ajo pohon se neqoftese një funksion f është njëherësh në një L1(R) dhe L2(R), atëherë transformimi i Furierit i saj është në L2(R) ; për më tepër transformimi i Furierit në këtë rasdt është izometrik. Kjo implikon se mapimi është i kufizuar tek L1(R) ∩L2(R) ka një zgjerim unik tek një mapim izometrik linear L2(R) →L2(R). Kjo izometri është një relacion unitar.
Unitariteti i transformimit të Furierit zakonisht quhet teorema e Parsevalit në shkencë ose në fushat inxhinierike, ajo është e bazuar në një rezultat më të hershëm (por më pak të përgjithëm) që u përdor për të provuar unitaritetin e serive të Furierit.
Referime
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]- ^ Plancherel, Michel (1910) "Contribution à l'étude de la représentation d'une fonction arbitraire par les intégrales définies", Rendiconti del Circolo Matematico di Palermo, vol. 30, pages 298-335
- J. Dixmier, Les C*-algèbres et leurs Représentations, Gauthier Villars, 1969
- K. Yosida, Functional Analysis, Springer Verlag, 1968