Włodzimierz Pająkowski

Włodzimierz Pająkowski (31 korrik 1934, Koronowo - 25 tetor 1992) profesor dhe historian polak. Ai u specializua kryesisht në historinë e antikitetit, por kishte një reputacion si një polimat. Organizator dhe drejtues afatgjatë i Departamentit të Studimeve Ballkanike në AMU, në vitet 1981–1984 zëvendësdekan i Fakultetit të Historisë në AMU.

Biografia

Pas përfundimit të arsimit shkollor në Jarocin, ai ndërmori studime të larta në Universitetin e Poznańit (nga viti 1955 Universiteti Adam Mickiewicz), të cilin diplomoi në 1957. Pastaj u punësua si asistent në Departamentin e Historisë së Lashtë dhe Mesjetare të Universitetit Adam Mickiewicz. Ai ndërmori hapat e tij të parë shkencorë nën mbikëqyrjen e Tadeusz Zawadzki. Më vonë, në Institutin e Historisë të Universitetit Adam Mickiewicz, organizoi Departamentin e Studimeve Ballkanike (njësia e vetme e këtij lloji në Poloni), të cilën e drejtoi deri në vdekjen e tij. Ai e mori habilitacionin e tij në vitin 1977 në bazë temës së disertacionit me titull "Ilirët - Illirii proprie dicti (Ίλλγριοί). Studime mbi vendbanimet dhe historinë e ilirëve si dhe fqinjëve të tyre në periudhën pararomake".

Ai u përqëndrua kryesisht në popujt fqinjë (barbarë) që jetonin në periferi të botës antike, të cilët, sipas mendimit të tij, nuk luanin rol më të vogël në historinë e botës mesdhetare sesa grekët dhe romakët. Hulumtimi u shtri, në veçanti, në Epir, i cili ishte një aktivitet pionier në Poloni, dhe në një masë të madhe edhe në një shkallë globale. Në vitin 1970, ai botoi një monografi novatore dhe të parë polake të Epirit të lashtë. Nga viti 1970, ai mori pjesë aktive në ekspeditat arkeologjike në Novae dhe hulumtoi historinë e trakëve. Për këtë arsye, si bursist i qeverisë bullgare, ai kaloi disa herë në kërkime shkencore në Sofje . Ai gjithashtu organizoi aktivitete kërkimore në Jugosllavi, duke filluar kërkimet mbi fiset e lashta ilire, gjë që rezultoi në një monografi tjetër në vitin 1981 e cila gjithashtu ishte një monografi novatore, në të cilën ai paraqiti tezën se ilirët duhet të trajtohen si një faktor i pavarur në historinë e Gadishullit Ballkanik dhe si një forcë që ushtroi një ndikim të rëndësishëm edhe në shtetet greke dhe Perandorinë Romake. Ai gjithashtu studioi migrimet e popullsisë në kohët parahistorike të Gadishullit Ballkanik dhe marrëdhëniet e gadishullit në antikitet me pjesët e tjera të botës mesdhetare.

Ai u mor me integrimin dhe koordinimin e punës së përbashkët të specialistëve në historinë e Ballkanit të epokave të ndryshme. Në vitet 1982, 1983, 1985 dhe 1989 ai organizoi simpoziumet ballkanike ndërkombëtare "Balcanicum", dhe si pasojë krijoi dhe deri në fund të jetës së tij redaktoi një shtëpi botuese të specializuar historike "Balcanica Posnaniensia". Ai gjithashtu organizoi dhe drejtoi për shumë vite Komisionin e Studimeve Ballkanike në degën Poznańe të Akademisë Polake të Shkencave. Ai gjithashtu bashkëpunoi me Departamentin e Studimeve Sllave të degës së Poznańit të Akademisë Polake të Shkencave, si dhe redaktoi një duzinë shënimesh në Fjalorin e Antikiteteve Sllave. Ai u përpoq të krijojë një sintezë të madhe të historisë së Gadishullit Ballkanik, por ai nuk arriti ta zbatojë atë. Vdekja e pengoi botimin e një monografie të re të madhe për ilirët në anglisht.

Ai promovoi mbi 60 master dhe 3 doktorantë, dhe disa drejtime të tjera u ndërprenë nga vdekja e mbikëqyrësit. Në vitet 1981–1984 ai ishte zëvendësdekan për çështjet e studentëve në AMU, më pas ai shpëtoi shumë studentë nga rënia për arsye politike. Përveç AMU, ai gjithashtu dha leksione mbi kulturën e lashtë në universitetet e tjera të Poznańit: Akademia e Muzikës dhe Shkolla e Lartë Shtetërore e Arteve të Bukura. Në 1991, ai u zgjodh anëtar nderi i Qendrës Clermont-Ferrand për Kërkime të fundit mbi Historinë, Filozofinë dhe Problemet Sociale. Ai gjithashtu organizoi krijimin e njësive të antikitetit në qendrat e reja akademike në Zielona Góra dhe Szczecin, - në këtë të fundit ( Universiteti i Szczecin ) ai mori pozicionin e një profesori. ^[1]

Publikime

Gmina wiejska w Ligurii (1959)
Bylliones (1967)
Die Hegemonie der Chaoner und ihre Grundlagen (1969)
Bryges. Ze studiów nad geografią plemienną Ilirii (1970)
Starożytny Epir i jego mieszkańcy (1970)
Die Ardiäer - ihre Wohnsitze und ihre historische Rolle (1975)
Lokalizacje iliryjskiego ludu Dassaretów (1975)
Ardiajowie i Ilirowie (1976)
Ilirowie. Siedziby i historia. Próba rekonstrukcji (1981)
Ceramika budowlana z odciskiem stempla (1981).
Geneza monarchii Ajakidów. (1981)
Bizancjum - Bałkany - Słowiańszczyzna i Polska (1989)
Cykl wykładów w Almanach centrum najnowszych badań historii, filozofii i problemów społecznych w Clermont-Ferrand (1989, 1991)
Ilirowie – Illirii proprie dicti (Ίλλγριοί). Studia nad osadnictwem oraz historią Ilirów i ich sąsiadów w okresie przedrzymskim / Ilirët - Illirii proprie dicti (Ίλλγριοί). Studime mbi vendbanimet dhe historinë e ilirëve si dhe fqinjëve të tyre në periudhën pararomake.
Monarhia Bardilisa. Iz politiçeskoj istori Ilirii pjervoi pollovini IV vjeka do nashej eri. / Mbretëria e Bardhylit. Nga historia politike e Ilirisë në gjysmën e parë të shek.IV. p.e.sonë / Moнapxня Бapдылиса. Из пoлиtичeckoй иctopии иллиpии пepboй пoлobиныi IV beka дo нaшей зры ^[2]

Shih edhe

Referimet

^ Leszek Mrozewicz, Włodzimierz Pająkowski, "Balcanica Posnaniensia", vëll. 7 (1995), f. 9–12.
^ https://www.persee.fr/doc/iliri_1727-2548_1976_num_4_1_1184

[1] Leszek Mrozewicz, Włodzimierz Pająkowski, "Balcanica Posnaniensia", vëll. 7 (1995), f. 9–12.

[2] ttps://www.persee.fr/doc/iliri_1727-2548_1976_num_4_1_1184

[1]

[2]