Jump to content

Al Pacino

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë
Al Pacino
Al Paçino ne Festivalin e Filmit në Venecia 2004
Lindi
Alfred James Pacino

(1940-04-25) 25 prill 1940 (84 vjeç)
New York City, New York, ShBA
Shkollimi
Profesioni
  • Aktor
  • regjisor i filmit
Vite aktiviteti1967–tani
Bashkëshort/ët
Fëmijë4
ÇmimetLista e plotë

Alfred James Pacino (lindi më 25 prill 1940) është një aktor amerikan. I konsideruar si një nga aktorët më të mëdhenj dhe më me ndikim të shekullit të 20-të, Pacino ka marrë vlerësime të shumta duke përfshirë një Academy Award, dy Tony Awards dhe dy Primetime Emmy Awards, duke e bërë atë një nga të paktët interpretues që ka arritur Kurorën e Trefishtë të Aktrimit. Ai është nderuar gjithashtu me Cecil B. DeMille Award më 2001, AFI Life Achievement Awards në 2007, Medaljen Kombëtare të Arteve më 2011 dhe Kennedy Center Honors më 2016.[1][2][3][4]

Një aktor metodik, Pacino studioi në HB Studio dhe Actors Studio, ku u mësua nga Charlie Laughton dhe Lee Strasberg. Pacino vazhdoi të marrë Academy Award për Aktorin më të Mirë për rolin e tij në Scent of a Woman (1992). Rolet e tjera të tij të nominuara për Oscar përfshijnë The Godfather (1972), Serpico (1973), The Godfather: Part 2 (1974), Dog Day Afternoon (1975), and ...And Justice for All (1979), Dick Tracy (1990), Glengarry Glen Ross (1992), dhe The Irishman (2019). Filma të tjerë të shquar përfshijnë The Panic in Needle Park (1971), Author! Author! (1982), Scarface (1983), The Godfather Part III (1990), Carlito's Way (1993), Heat (1995), Donnie Brasco (1997), The Devil's Advocate (1997), Any Given Sunday (1999), The Insider (1999), Insomnia (2002), Ocean's Thirteen (2007), Jack and Jill (2011), Once Upon a Time in Hollywood (2019) dhe House of Gucci (2021).

Në televizion, Pacino ka luajtur në disa prodhime për HBO, duke përfshirë Angels in America (2003) dhe filmin biografik të Jack Kevorkian You Don't Know Jack (2010). Pacino luajti në serialin Amazon Video Hunters (2020-2023). Ai ka pasur edhe një karrierë të gjerë në skenë. Ai është dy herë fitues i Tony Awards, duke fituar Aktorin më të Mirë të Paraqitur në një Shfaqje në Does a Tiger Wear a Necktie? (1969) dhe Aktorin më të Mirë në një Shfaqje për The Basic Training of Pavlo Hummel (1977).

Pacino bëri debutimin e tij si regjisor me dokumentarin Looking for Richard (1996); Pacino kishte luajtur rolin kryesor në skenë në vitin 1977. Ai ka luajtur gjithashtu si Shylock në një përshtatje të filmit artistik të vitit 2004 dhe prodhim skenik të vitit 2010 të The Merchant of Venice. Pacino drejtoi dhe luajti në Chinese Coffee (2000), Wilde Salomé (2011), dhe Salomé (2013). Që nga viti 1994 është kryetar i përbashkët i Actors Studio.

Jeta e hershme

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Alfredo James Pacino lindi në lagjen East Harlem të Manhattan, New York City, më 25 prill 1940, fëmija i vetëm i prindërve siçilianë italo-amerikanë Rose (née Gerardi) dhe Salvatore Pacino.[5]:xix[6]:2  Prindërit e tij u divorcuan kur ai ishte dy vjeç.[7][6]:2 Ai më pas u zhvendos me nënën e tij në Bronksin e Jugut për të jetuar me prindërit e saj, Kate dhe James Gerardi, të cilët ishin emigrantë italianë nga Corleone.[8][6]:1–2  Babai i Pacinos ishte nga San Fratello dhe u zhvendos për të punuar si shitës sigurimesh dhe restorant në Covina, California.[7][9]

Në vitet e tij të adoleshencës, Pacino njihej si "Sonny" për miqtë e tij.[5]:xix Ai kishte ambicie për t'u bërë një lojtar bejsbolli dhe u mbiquajt gjithashtu "Aktori",[5]:xix Ai ndoqi Shkollën e Lartë Herman Ridder Junior,[10] por shpejt u largua nga shumica e klasave të tij, përveç anglishtes. Më pas ai ndoqi Shkollën e Lartë të Arteve Performuese,[11] pasi u pranua me audicion. Nëna e tij nuk u pajtua me vendimin e tij dhe, pas një debati, ai u largua nga shtëpia. Për të financuar studimet e tij për aktrim, Pacino mori punë me pagë të ulët si lajmëtar, transportues, portier dhe nëpunës poste,[7] si dhe dikur punonte në dhomën e postës për Commentary.[12]

Pacino filloi të pinte duhan dhe të pinte në moshën nëntë vjeç dhe përdori marihuanë rastësisht në moshën 13, por ai abstenoi nga drogat e forta.[5]:9  Dy miqtë e tij më të ngushtë vdiqën nga abuzimi me drogën në moshën 19 dhe 30 vjeç.[5]:8 Ai luajti në shfaqjet e bodrumit në nëntokën teatrale të Nju Jorkut, por u refuzua si adoleshent nga Actors Studio.[5]:xix Pacino iu bashkua HB Studio, ku takoi mësuesin e aktrimit Charlie Laughton,[a] i cili u bë mentori dhe shoku i tij më i mirë.[5]:xix Në këtë periudhë, ai ishte shpesh i papunë dhe i pastrehë, dhe ndonjëherë flinte në rrugë, në teatro ose në shtëpitë e miqve.[5]:14[8]

Në vitin 1962, nëna e Pacino vdiq në moshën 43-vjeçare.[5]:10 Një vit më pas vdiq edhe gjyshi i tij nga nëna.[7] Pacino e kujtoi atë si pikën më të ulët të jetës së tij dhe tha: "Unë isha 22 vjeç dhe dy njerëzit më me ndikim në jetën time kishin ikur, kështu që dola jashtë kontrollit".[9]

Pas katër vitesh në HB Studio, Pacino kaloi me sukses në audicionin e Actors Studio.[5]:xix Pacino studioi "aktrimin metodik"[7] nën trajnerin e aktrimit Lee Strasberg, i cili u shfaq me Pacinon në filmat The Godfather: Part 2 dhe ...And Justice for All.[8]

Gjatë intervistave të mëvonshme ai foli për Strasberg dhe ndikimin e Studio në karrierën e tij. "Studio e aktorëve do të thoshte kaq shumë për mua në jetën time. Lee Strasberg nuk i është dhënë merita që meriton ... Pranë Charlie, ajo disi më lancoi. Me të vërtetë u bë. Kjo ishte një pikë kthese e jashtëzakonshme në jetën time. ishte drejtpërdrejt përgjegjës që më detyroi të lija të gjitha ato punë dhe thjesht të qëndroja aktrim."[5]:15 Në një intervistë tjetër ai shtoi, "Ishte emocionuese të punoje për të [Lee Strasberg] sepse ai ishte kaq interesant kur fliste për një skenë ose fliste për njerëzit. Dikush thjesht do të donte ta dëgjonte duke folur, sepse gjërat që ai do t'i thoshte, ju Nuk kisha dëgjuar kurrë më parë… Ai kishte një kuptim kaq të madh… ai i donte aq shumë aktorët.”[13]

Në vitin 2000, Pacino ishte bashkë-president, së bashku me Ellen Burstyn dhe Harvey Keitel, i Actors Studio.[14]

Karriera në shfaqje

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Pacino në shfaqjen The Basic Training of Pavlo Hummel më 1977

Në vitin 1967, Pacino kaloi një sezon në Charles Playhouse në Boston, duke performuar në Awake and Sing! të Clifford Odets (paga e tij e parë kryesore: 125 dollarë në javë); dhe në America Hurrah të Jean-Claude Van Itallie. Ai u takua me aktoren Jill Clayburgh në këtë shfaqje. Ata patën një romancë pesëvjeçare dhe u kthyen së bashku në New York City.[6]

Në vitin 1968, Pacino luajti në The Indian Wants the Bronx të Israel Horovitz në Astor Place Theatre, duke luajtur Murph, një punk rrugësh. Shfaqja u hap më 17 janar 1968 dhe u zhvillua për 177 shfaqje; ajo u vu në skenë në një faturë të dyfishtë me It's Called the Sugar Plum të Horovitz, së bashku me Clayburgh. Pacino fitoi Obie Award për aktorin më të mirë për rolin e tij, me John Cazale që fitoi për aktorin më të mirë dytësor dhe Horowitz për shfaqjen më të mirë të re.[15] Martin Bregman e pa shfaqjen dhe u bë menaxher i Pacinos, një partneritet që u bë i frytshëm në vitet në vijim, pasi Bregman e inkurajoi Pacinon të bënte The Godfather, Serpico, dhe Dog Day Afternoon.[16] Në lidhje me karrierën e tij skenike, Pacino tha: "Martin Bregman më zbuloi ... Unë isha 26, 25 ... ai më zbuloi dhe u bë menaxheri im. Dhe kjo është arsyeja pse unë jam këtu. Ia kam borxh Martit, e kam vërtet.".[17]

Pacino e çoi produksionin e The Indian Wants the Bronx në Itali për një performancë në Festival dei Due Mondi në Spoleto. Ishte udhëtimi i parë i Pacinos në Itali; ai kujtoi më vonë se "performimi për një audiencë italiane ishte një përvojë e mrekullueshme".[6] Pacino dhe Clayburgh morën pjesë në "Deadly Circle of Violence", një epizod i serisë televizive ABC NYPD, premierë më 12 nëntor 1968. Clayburgh në atë kohë po shfaqej gjithashtu në telenovelën Search for Tomorrow,duke luajtur rolin e Grace Bolton. Babai i saj i dërgonte para çiftit çdo muaj për të ndihmuar me financat.[18]

Më 25 shkurt 1969, Pacino bëri debutimin e tij në Broadway në filmin e Don Petersen Does a Tiger Wear a Necktie? në Belasco Theater, prodhuar nga A&P Heir Huntington Hartford. Ajo u mbyll pas 39 shfaqjeve më 29 mars 1969, por Pacino mori komente të mira dhe fitoi Tony Award më 20 prill 1969.[6] Pacino vazhdoi të performonte në skenë në vitet 1970, duke fituar një Tony Awards të dytë për The Basic Training of Pavlo Hummel dhe duke interpretuar rolin titullar në Richard III.[7] Në vitet 1980, Pacino përsëri arriti sukses kritik në skenë ndërsa u shfaq në American Buffalo të David Mamet, për të cilin Pacino u nominua për një Drama Desk Award.[7] Që nga viti 1990, vepra skenike e Pacinos ka përfshirë ringjalljen e Hughie të Eugene O'Neill, Salome të Oscar Wilde dhe Orphans të Lyle Kessler.[19]

Në 1983, Pacino u bë një donator i madh për The Mirror Theater Ltd, së bashku me Dustin Hoffman dhe Paul Newman, duke krahasuar një grant nga Laurence Rockefeller.[20] Burrat u frymëzuan për të investuar nga lidhja e tyre me Lee Strasberg, pasi nusja e Strasberg, Sabra Jones ishte themeluesja dhe drejtoresha artistike prodhuese e The Mirror. Në vitin 1985, Pacino i ofroi kompanisë prodhimin e tij të Hughie nga Eugene O'Neill, por kompania nuk ishte në gjendje ta bënte atë në atë kohë për shkak të kastit të vogël.[20]

Në tetor 2002, Pacino luajti në The Resistible Rise of Arturo Ui të Bertolt Brecht për National Actor's Theater and Complicite.[21] Drejtuar nga Simon McBurney, produksioni luajti një mori emrash të Hollivudit, duke përfshirë John Goodman, Charles Durning, Tony Randall, Steve Buscemi, Chazz Palminteri, Paul Giamatti, Jacqueline McKenzie, Billy Crudup, Lothaire Bluteau, Dominic Chianese dhe Sterling K. Brown.[22] Produksioni ishte një sukses kritik në të cilin "Pacino rrëmben dhe e mban vëmendjen si një sustë e mbështjellë gati për t'u këputur. Ai është i gjithi duke menduar për kërcënim dhe grimasë krokodili, duke therur rrugën e tij drejt majës me një gëzim jashtëzakonisht të keq".[23]

Pacino u rikthye në skenë në verën e vitit 2010, duke luajtur Shylock në prodhimin e Shakespeare in the Park, The Merchant of Venice.[24] Prodhimi i mirënjohur u zhvendos në Broadway në Broadhurst Theatre në tetor, duke fituar 1 milion dollarë në arkë në javën e parë.[25][26] Performanca gjithashtu i dha atij një nominim për Tony Awards për Aktorin më të Mirë Kryesor në një Shfaqje.[27]

Pacino luajti në ringjalljen e 30-vjetorit të Broadway të shfaqjes së David Mamet, Glengarry Glen Ross, e cila u zhvillua nga tetori 2012 deri më 20 janar 2013.[28] Ai luajti në Broadway në China Doll, një shfaqje e shkruar për të nga Mamet, e cila u hap më 5 dhjetor 2015 dhe u mbyll më 21 janar 2016, pas 97 shfaqjeve.[29] Parashikimet janë bërë në tetor 2015.[30]

Karriera në ekran

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Pacino e pa të këndshme aktrimin dhe kuptoi se kishte një dhuratë për të ndërsa studionte në The Actors Studio. Megjithatë, puna e tij e hershme nuk ishte financiarisht e dobishme.[8] Pas suksesit të tij në skenë, Pacino bëri debutimin e tij në film në vitin 1969 me një paraqitje të shkurtër në Me, Natalie, një film i pavarur me Patty Duke.[31] Në vitin 1970, Pacino nënshkroi me agjencinë e talenteve Creative Management Associates (CMA).[6]

Vitet 1970

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Pacino me James Caan, rr. 1972

Roli i tij si një i varur nga heroina në The Panic in Needle Park (1971) e solli Pacinon në vëmendjen e regjisorit Francis Ford Coppola, i cili e luajti atë si Michael Corleone në atë që u bë një film mafioz i suksesshëm, The Godfather (1972).[32]. Edhe pse Jack Nicholson, Robert Redford, Warren Beatty dhe pak i njohuri Robert De Niro u testuan për këtë pjesë, Coppola zgjodhi Pacinon, për shqetësimin e drejtuesve të studios që donin dikë më të njohur.[8][33]

Performanca e Pacinos i dha atij një nominim për Academy Award dhe ofroi një shembull kryesor të stilit të tij të hershëm të aktrimit, i përshkruar nga Halliwell's Film Guide si "intensitet" dhe "i shtrënguar fort". Pacino bojkotoi ceremoninë e ndarjes së Academy Awards, i fyer kur u nominua për çmimin e aktrimit dytësor, pasi vuri në dukje se kishte më shumë kohë në ekran sesa bashkë-ylli dhe fituesi i Aktorit më të Mirë Marlon Brando cili gjithashtu bojkotoi çmimet, por për arsye të palidhura.[34]

Në vitin 1973, Pacino luajti në filmin Scarecrow, me Gene Hackman dhe fitoi Palme d'Or në Festivalin e Filmit në Kanë. Në të njëjtin vit, Pacino u nominua për një Academy Award për Aktorin më të Mirë pasi luajti në Serpico, bazuar në historinë e vërtetë të policit të Nju Jorkut, Frank Serpico, i cili u fsheh për të ekspozuar korrupsionin e kolegëve të tij.[34] Në vitin 1974, Pacino ripërsëriti rolin e tij si Michael Corleone në The Godfather Part 2, i cili ishte vazhdimi i parë që fitoi Academy Award për Filmin më të Mirë; Pacino u nominua për herë të tretë për një Oscar, ky nominim i dytë për rolin e Corleone ishte në kategorinë kryesore.[34] Newsweek e ka përshkruar performancën e tij në The Godfather Part 2 si "portretizimin më të madh të kinemasë të ngurtësimit të zemrës".[35]

Pacino si Frank Serpico më 1973

Në vitin 1975, ai gëzoi sukses të mëtejshëm me publikimin e Dog Day Afternoon, bazuar në historinë e vërtetë të grabitësit të bankës John Wojtowicz.[8] Filmi u drejtua nga Sidney Lumet, i cili e kishte drejtuar atë në Serpico disa vite më parë, dhe Pacino u nominua përsëri për Aktorin më të Mirë.[36]

Në vitin 1977, Pacino luajti si shofer makinash garash në Bobby Deerfield, me regji të Sydney Pollack, dhe mori një nominim për Golden Globe për Aktorin më të Mirë - Film Dramë për portretizimin e tij të rolit kryesor. Filmi i tij i radhës ishte drama në sallën e gjyqit ...And Justice for All. Pacino u lavdërua nga kritikët për gamë të gjerë të aftësive të tij të aktrimit dhe u nominua për Oscar për aktorin më të mirë për herë të katërt.[36] Ai humbi atë vit me Dustin Hoffman në Kramer vs. Kramer - një rol që Pacino e kishte refuzuar.[36]

Gjatë viteve 1970, Pacino pati katër nominime për Oscar për Aktorin më të Mirë, për interpretimet e tij në Serpico, The Godfather Part 2, Dog Day Afternoon, dhe ...And Justice for All.[8]

Vitet 1980

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Karriera e Pacino-s ra në fillim të viteve 1980; paraqitjet e tij në filmat Cruising, një film që provokoi protesta nga komuniteti homoseksual i Nju Jorkut,[37] dhe komedi-dramë Author! Author!, u kritikuan në mënyrë kritike.[7] Megjithatë, performanca e tij në Scarface (1983), me regji të Brian De Palma, u dëshmua të ishte një kulm i karrierës dhe një rol përcaktues.[8] Me daljen e tij fillestare, filmi u kritikua për shkak të përmbajtjes së dhunshme, por më vonë u vlerësua nga kritikët.[38] Filmi doli mirë në arkë, duke fituar mbi 45 milionë dollarë në vend.[39] Pacino fitoi një nominim për Golden Globe për rolin e tij si bosi kuban i drogës Tony Montana.[40]

Në vitin 1985, Pacino punoi në projektin e tij personal, The Local Stigmatic, një shfaqje e vitit 1969 off-Broadway nga shkrimtari anglez Heathcote Williams. Ai luajti në shfaqje, duke e rikthyer atë me regjisorin David Wheeler dhe Theatre Company të Bostonit në një version filmik 50-minutësh. Filmi nuk u publikua në teatër, por më vonë u lirua si pjesë e kutisë Pacino: An Actor's Vision të vendosur në vitin 2007.[8]

Filmi i tij i vitit 1985 Revolution për një grackë lesh gjatë Luftës Revolucionare Amerikane, ishte një dështim komercial dhe kritik, për të cilin Pacino fajësoi një prodhim të nxituar,[41] që rezultoi në një ndërprerje katërvjeçare nga filmat. Në këtë kohë Pacino u kthye në skenë. Ai montoi prodhime në punëtori të Crystal Clear, National Anthems dhe shfaqje të tjera; ai u shfaq në Julius Caesar në vitin 1988 në New York Shakespeare Festival të producentit Joseph Papp. Pacino u shpreh për ndërprerjen e tij nga filmi: "Më kujtohet kur gjithçka po ndodhte, '74, '75, duke bërë The Resistible Rise of Arturo Ui në skenë dhe duke lexuar se arsyeja pse u ktheva në skenë ishte se karriera ime në film po zbehej! Ky ka qenë lloji i etikës, mënyra në të cilën perceptohet teatri, për fat të keq."[42] Pacino u kthye në film Sea of Love të vitit 1989,[8] kur ai portretizoi një detektiv që gjuan një vrasës serik që gjen viktima përmes kolonës beqare në një gazetë. Filmi fitoi komente solide.[43]

Vitet 1990

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Pacino mori një nominim për çmimin Oscar për luajtjen e Big Boy Caprice në hitin e arkës Dick Tracy në vitin 1990, ku kritiku Roger Ebert e përshkroi Pacinon si "vjedhësi i skenës".[44] Më vonë gjatë vitit ai e ndoqi këtë në një kthim te një prej personazheve të tij më të famshëm, Michael Corleone, në The Godfather Part III (1990).[8] Filmi mori komente të përziera dhe pati probleme në para-produksion për shkak të rishkrimeve të skenarit dhe tërheqjes së aktorëve pak para prodhimit.[45]

Në vitin 1991, Pacino luajti në filmin Frankie and Johnny me Michelle Pfeiffer, e cila luajti bashkë me Pacinon në filmin Scarface. Pacino portretizon një kuzhinier i liruar së fundmi me kusht, i cili fillon një marrëdhënie me një kamariere (Pfeiffer) në restorantin ku ata punojnë. Ai u përshtat nga Terrence McNally nga drama e tij jashtë Broadway Frankie and Johnny in the Clair de Lune (1987), ku shfaqeshin Kenneth Welsh dhe Kathy Bates. Filmi mori komente të përziera, megjithëse Pacino më vonë tha se i pëlqente të luante rolin.[46] Janet Maslin në The New York Times shkroi: "Z. Pacino nuk ka qenë kaq tërheqës pa komplekse që nga ditët e tij të Dog Day Afternoon dhe ai e bën një kënaqësi të pafundme të Johnny për të tërhequr Frankie. Skenat e tij vetëm me zonjën Pfeiffer kanë një saktësi dhe ndershmëri. që i mbajnë larg aspektet maudlin të filmit.”[47]

Për portretizimin e tij të tërbuarit, nënkolonelit të verbër të Ushtrisë Amerikane Frank Slade në Scent of a Woman të Martin Brest (1992).[8] Pacino fitoi Academy Award për Aktorin më të Mirë vitin e ardhshëm. Ai u nominua gjithashtu për Aktorin më të Mirë Dytësor për Glengarry Glen Ross, duke e bërë Pacinon aktorin e parë mashkull që mori dy nominime për aktrim për dy filma në të njëjtin vit, dhe fitoi për rolin kryesor.[8]

Pacino luajti së bashku me Sean Penn në dramën e krimit Carlito's Way në vitin 1993, në të cilën ai portretizoi Carlito Brigante, një gangster i liruar nga burgu me ndihmën e avokatit të tij të korruptuar (Penn) dhe zotohet të shkojë drejt.[48] Pacino luajti në filmin e vitit 1995 Heat të Michael Mann, në të cilin ai dhe Robert De Niro u shfaqën në ekran së bashku për herë të parë (megjithëse Pacino dhe De Niro luajtën në The Godfather Part 2, ata nuk ndanë asnjë skenë).[8][49]

Në vitin 1996, Pacino luajti në dokumentarën e tij teatrale Looking for Richard, një shfaqje e skenave të zgjedhura të Richard III të William Shakespeare dhe një shqyrtim më të gjerë të rolit të vazhdueshëm dhe rëndësisë së Shekspirit në kulturën popullore. Kasti i mbledhur për shfaqjen përfshinte Alec Baldwin, Kevin Spacey, dhe Winona Ryder.[50] Pacino luajti Satanin në thrillerin mbinatyror The Devil's Advocate (1997) ku luajti bashkë Keanu Reeves. Filmi ishte një sukses në arkë, duke marrë 150 milionë dollarë në mbarë botën.[51] Roger Ebert shkroi në Chicago Sun-Times, "Personazhi satanik luhet nga Pacino me një shije që kufizohet me gëzimin."[52]

Në Donnie Brasco të vitit 1997, Pacino luajti gangsterin "Lefty" në historinë e vërtetë të agjentit të fshehtë të FBI-së Donnie Brasco (Johnny Depp) dhe punës së tij në rrëzimin e mafies nga brenda.[53] Në 1999, Pacino luajti si producenti i 60 Minutes Lowell Bergman në filmin e nominuar për shumë Oscar The Insider përballë Russell Crowe, dhe në Any Given Sunday të Oliver Stone.[54][55]

Vitet 2000

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Pacino fitoi tre Golden Globes që nga viti 2000; i pari ishte Cecil B. DeMille Award më 2001 për arritje të jetës në filma.[56]

Në vitin 2000, Pacino luajti së bashku me Jerry Orbach në një përshtatje filmik me buxhet të ulët të shfaqjes Chinese Coffee të Ira Lewis, e cila u publikua në festivalet e filmit.[57] I xhiruar pothuajse ekskluzivisht si një bisedë një-në-një midis dy personazheve kryesore, projekti mori gati tre vjet për të përfunduar dhe u financua tërësisht nga Pacino.[57] Chinese Coffee u përfshi me dy filmat e tjerë të rrallë të Pacinos në të cilat ai ishte i përfshirë në prodhimin, The Local Stigmatic dhe Looking for Richard, në një kuti të veçantë DVD të titulluar Pacino: An Actor's Vision, i cili u publikua në vitin 2007. Pacino prodhoi prologe dhe epilogë për disqe që përmbajnë filmat.[58]

Pacino hodhi poshtë një ofertë për të ripërsëritur rolin e tij si Michael Corleone në versionin e lojës kompjuterike të The Godfather. Si rezultat, Electronic Arts nuk u lejua të përdorte ngjashmërinë ose zërin e Pacinos në lojë, megjithëse karakteri i tij shfaqet në të.[59] Ai lejoi që ngjashmëria e tij të shfaqej në përshtatjen e lojërave video të Scarface të vitit 1983, kuazi vazhdimi Scarface: The World is Yours.[60][61]

Regjisori Christopher Nolan ka punuar me Pacinon në Insomnia, një ribërje e filmit norvegjez me të njëjtin emër, me Robin Williams. Newsweek deklaroi se "ai [Pacino] mund të luajë i vogël po aq tërheqës sa mund të luajë i madh, se ai mund të shpërthejë aq edhe të shpërthejë".[62] Filmi dhe performanca e Pacino u pritën mirë, duke fituar një vlerësim të favorshëm prej 93 përqind në faqen e internetit të grumbullimit të rishikimeve Rotten Tomatoes.[63] Filmi doli mesatarisht mirë në arkë, duke marrë 113 milionë dollarë në mbarë botën.[64] Filmi i tij i ardhshëm, S1m0ne, megjithatë, nuk mori shumë vlerësime kritike apo sukses në arkë.[65]

Ai luajti një publicist në People I Know, një film i vogël që mori pak vëmendje pavarësisht performancës së mirëpritur të Pacinos.[66] Rrallë duke marrë një rol dytësor që nga zbulimi i tij komercial, ai pranoi një pjesë të vogël në filmin kritik dhe të arkëtuar Gigli, më 2003, si një favor për regjisorin Martin Brest.[66][67] The Recruit, i lëshuar në vitin 2003, paraqiti Pacinon si një rekrutues i CIA-s dhe bashkë-yll Colin Farrell. Filmi mori komente të përziera,[68] dhe është përshkruar nga Pacino si diçka që ai "personalisht nuk mund ta ndiqte".[66] Pacino më pas luajti si avokat Roy Cohn në miniserinë HBO të vitit 2003 Angels in America, një përshtatje e shfaqjes me të njëjtin emër, fituese e Pulitzer Prize të Tony Kushner.[8] Për këtë shfaqje, Pacino fitoi Golden Globe e tij të tretë, për performancën më të mirë nga një aktor, në vitin 2004.[69]

Pacino luajti si Shylock në përshtatjen filmike të Michael Radford të vitit 2004 The Merchant of Venice. Critcs e lavdëroi atë për sjelljen e dhembshurisë dhe thellësisë në një personazh të luajtur tradicionalisht si një karikaturë e keqe.[70] Në Two for the Money, Pacino portretizon një agjent të lojërave të fatit sportiv dhe mentor për Matthew McConaughey, së bashku me Rene Russo. Filmi u publikua më 8 tetor 2005, me komente të përziera.[71] Desson Thomson shkroi në The Washington Post, "Al Pacino ka luajtur aq shumë herë mentorin, ai duhet të marrë një çmim mbretëror... lufta midis së mirës dhe së keqes ndihet e fiksuar në favor të shëlbimit të Hollivudit."[72]

Më 20 tetor 2006, American Film Institute e emëroi Pacinon marrësin e AFI Life Achievement Award të 35-të.[73] Më 22 nëntor 2006, Shoqëria Filozofike Universitare e Trinity College Dublin i dha Pacinos Patronazhin e Nderit të Shoqërisë..[74]

Pacino luajti në filmin Ocean's Thirteen të Steven Soderbergh, së bashku me George Clooney, Brad Pitt, Matt Damon, Elliott Gould dhe Andy García, si zuzari Willy Bank, një manjat i kazinosë i shënjestruar nga Danny Ocean dhe ekuipazhi i tij. Filmi mori vlerësime përgjithësisht të favorshme.[75]

88 Minutes u publikua më 18 prill 2008, në Shtetet e Bashkuara, pasi u shfaq në vende të tjera të ndryshme në vitin 2007. Filmi luajti bashkë me Alicia Witt dhe u pasqyrua në mënyrë kritike,[76] edhe pse kritikët gjetën gabime në komplot, dhe jo aktrimi i Pacinos.[77] Në Righteous Kill, Pacino dhe Robert De Niro luajnë bashkë si detektivë të Nju Jorkut që kërkojnë një vrasës serial. Filmi doli në kinema më 12 shtator 2008. Ndërsa ishte një rikthim i parashikuar për dy yjet, ai nuk u prit mirë nga kritikët.[78] Lou Lumenick i New York Post i dha Righteous Kill një yll nga katër, duke thënë: "Al Pacino dhe Robert De Niro mbledhin pagesa të fryra me qëllimin për të kryer në Righteous Kill, një thriller policie me lëvizje të ngadaltë, qesharake që do të ishte dërguar direkt. në koshin e mbetur në Blockbuster nëse luante dikë tjetër."[79]

Vitet 2010

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Pacino luajti Jack Kevorkian në një film biografik të HBO Films me titull You Don't Know Jack, premierë në prill 2010. Filmi ka të bëjë me jetën dhe punën e avokatit të vetëvrasjes të ndihmuar nga mjeku. Performanca i dha Pacinos Emmy Award të dytë[80] për aktorin kryesor[81] dhe Golden Globe Award të katërt.[82] Ai luajti si ai vetë në filmin komedi të vitit 2011, Jack and Jill. Filmi u pasqyrua nga kritikët dhe Pacino "fitoi" Golden Raspberry Award për Aktorin më të Keq në rol dytësor në ceremoninë e 32-të.[83]

Pacino në Festivalin Ndërkombëtar të Filmit në Toronto më 2014

Atij iu dha Jaeger-LeCoultre Glory to the Filmmaker Award më 4 shtator 2011, përpara premierës së Wilde Salomé, një film dokumentar-dramë amerikan i vitit 2011, i shkruar, drejtuar nga dhe me Pacino.[84][85] Premiera e tij në SHBA në mbrëmjen e 21 marsit 2012, përpara një sallë të plotë në Castro Theatre me 1400 vende në Castro District të San Franciskos, shënoi 130 vjetorin e vizitës së Oscar Wilde në San Francisko. Ngjarja ishte një përfitim për GLBT Historical Society.[86][87][88] Pacino, i cili luan rolin e Herodit në film, e përshkruan atë si "projektin e tij më personal ndonjëherë".[85] Në shkurt 2012, Presidenti Barack Obama i dha Pacino National Medal of Arts.[89][90]

Pacino luajti në një film biografik të HBO të vitit 2013 rreth gjyqit të vrasjes së producentit Phil Spector, të titulluar Phil Spector.[91] Ai mori rolin e titullit në komedinë-dramë Danny Collins (2015). Performanca e tij si një yll i plakur rock i dha atij një nominim për Golden Globe Award për Aktorin më të Mirë – Muzikal ose Komedi.[92] Në vitin 2016, Pacino mori Kennedy Center Honor.[93] Homazhi përfshinte vërejtjet nga ish-kostarët e tij Sean Penn, Kevin Spacey, Bobby Cannavale dhe Chris O'Donnell.[94]

Në shtator 2012, Deadline Hollywood raportoi se Pacino do të luante ish-trajnerin e futbollit të Penn State University Joe Paterno në filmin televiziv Paterno bazuar në një biografi të vitit 2012 nga shkrimtari sportiv Joe Posnanski.[95] Paterno u shfaq premierë në HBO më 7 prill 2018.[96]

Pacino luajti së bashku me Brad Pitt dhe Leonardo DiCaprio në komedinë-dramë të Quentin Tarantino Once Upon a Time in Hollywood, e cila u publikua më 26 korrik 2019.[97] Më vonë në vitin 2019, Pacino luajti shefin e Teamsters, Jimmy Hoffa, së bashku me Robert De Niro dhe Joe Pesci, në filmin e Martin Scorsese në Netflix The Irishman, bazuar në librin e vitit 2004 I Heard You Paint Houses nga Charles Brandt; Kjo ishte hera e parë që Pacino u drejtua nga Scorsese, dhe ai mori një Academy Award për Aktorin më të Mirë Dytësor.[98] Performanca e Pacino mori vlerësime pozitive. Peter Bradshaw e përshkroi atë si "të lavdishme" në The Guardian.[99] Justin Chang shkroi, "De Niro, Pesci dhe Pacino janë në krye të lojës së tyre, pjesërisht sepse ata nuk po ripërtërijnë thjesht llojet ikonë të gangsterëve që kanë luajtur më parë."[100]

Jeta personale

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Pacino ka katër fëmijë. Më e madhja, Julie Marie (lindur më 16 tetor 1989), është vajza e tij me trajnerin e aktrimit Jan Tarrant. Ai ka binjakë, djalin Anton James dhe vajzën Olivia Rose (lindur më 25 janar 2001), me aktoren Beverly D'Angelo, me të cilën kishte një lidhje nga viti 1997 deri më 2003. Ai ka një djalë Roman (lindur më 15 qershor 2023) me të dashura e tij producente, Noor Alfallah, e cila është 54 vjet më e re se ai.[101] Pacino, në moshën 83-vjeçare, është një nga baballarët më të vjetër të regjistruar.[102] Ai nuk ka qenë kurrë i martuar.[103][104]

Pacino kishte një lidhje me bashkë-ylltarin e tij në The Godfather Trilogy, Diane Keaton. Marrëdhënia e tyre on-again off-again përfundoi pas xhirimeve të The Godfather Part III. Keaton tha për Pacinon, "Al ishte thjesht njeriu më argëtues... Për mua, kjo është fytyra më e bukur. Unë mendoj se Warren [Beatty] ishte i mrekullueshëm, shumë i bukur, por fytyra e Alit është si ua. Vrasës, fytyrë vrasëse”. Ai ka pasur marrëdhënie me Jill Clayburgh, Tuesday Weld, Marthe Keller, Veruschka von Lehndorff, Kathleen Quinlan, Lyndall Hobbs, and Penelope Ann Miller.[58][105][106] Pacino kishte një lidhje dhjetëvjeçare me aktoren argjentinase Lucila Polak nga 2008 deri më 2018.[107]

Pacino ka pranuar se ka abuzuar me drogën dhe alkoolin në fillim të karrierës së tij, pjesërisht sepse e pa famën e tij të papritur pas The Godfather të vështirë për t'u përballuar.[108][109] Ai arriti maturinë në vitin 1977.[108]

Filmografia

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Filma

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Viti Titulli Roli Shënimet Ref.
1969 Me, Natalie Tony [110]
1971 The Panic in Needle Park Bobby [111]
1972 The Godfather Michael Corleone [112]
1973 Scarecrow Francis Lionel "Lion" Delbuchi [113]
Serpico Frank Serpico [114]
1974 The Godfather: Part 2 Michael Corleone [115]
1975 Dog Day Afternoon Sonny Wortzik [116]
1977 Bobby Deerfield Bobby Deerfield [117]
1979 ...And Justice for All. Arthur Kirkland [118]
1980 Cruising Steve Burns [119]
1982 Author! Author! Ivan Travalian [120]
1983 Scarface Tony Montana [121]
1985 Revolution Tom Dobb [122]
1989 Sea of Love Frank Keller [123]
1990 The Local Stigmatic Graham [124]
Dick Tracy Alphonse "Big Boy" Caprice [125]
The Godfather Part III Michael Corleone [115]
1991 Frankie and Johnny Johnny [126]
1992 Glengarry Glen Ross Richard "Ricky" Roma [127]
Scent of a Woman Frank Slade [128]
1993 Carlito's Way Carlito "Charlie" Brigante [129]
1995 Two Bits Grandpa [130]
Heat Lieutenant Vincent Hanna [131]
1996 City Hall John Pappas [132]
1997 Donnie Brasco Benjamin "Lefty" Ruggiero [133]
Avokati i Djallit John Milton / Satan [134]
1999 The Insider Lowell Bergman [135]
Any Given Sunday Tony D'Amato [136]
2000 Chinese Coffee Harry Levine Also director [137]
2002 Insomnia Will Dormer [138]
Simone Viktor Taransky [139]
People I Know Eli Wurman [140]
2003 The Recruit Walter Burke [141]
Gigli Starkman [142]
2004 The Merchant of Venice Shylock [143]
2005 Two for the Money Walter Abrams [144]
2007 88 Minutes Dr. Jack Gramm [145]
Ocean's Thirteen Willie Bank [146]
2008 Righteous Kill Det. David "Rooster" Fisk [147]
2011 The Son of No One Detective Charles Stanford [148]
Jack and Jill Himself [149]
2012 Stand Up Guys Val [150]
2013 Salomé King Herod Also director and writer [151]
2014 Manglehorn A.J. Manglehorn [152]
The Humbling Simon Axler Also producer [153]
2015 Danny Collins Danny Collins [154]
2016 Misconduct Abrams [155]
2017 Hangman Detective Archer [156]
The Pirates of Somalia Seymour Tolbin [157]
2019 Once Upon a Time in Hollywood Marvin Schwarz [158]
The Irishman Jimmy Hoffa [159]
2021 American Traitor: The Trial of Axis Sally James Laughlin
Shtëpia e Gucci Aldo Gucci

Dokumentaret

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Viti Titulli Roli Shënimet Ref.
1991 Madonna: Truth or Dare Himself [160]
1996 Looking for Richard Himself / Richard III Also director, writer and producer [161]
1997 Pitch Himself [162]
2001 America: A Tribute to Heroes Himself [163]
2009 I Knew It Was You Himself [164]
2011 Wilde Salomé Himself / King Herod Also director and writer [165]
2012 Casting By Himself [166]

Television

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Viti Titulli Roli Shënimet Ref.
1968 N.Y.P.D. John James Episode: "Deadly Circle of Violence" [167]
2003 Angels in America Roy Cohn 6 episodes [168]
2010 You Don't Know Jack Dr. Jack Kevorkian Television film [169]
2013 Phil Spector Phil Spector Television film [170]
2018 Paterno Joe Paterno Television film [171]
2020–2023 Hunters Meyer Offerman 18 episodes [172]

Shfaqje

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Viti Titulli Roli Teatri Shënimet Ref(s)
1967 Awake and Sing! / Charles Playhouse [173]
1967 America, Hurrah / Charles Playhouse [174]
1968 The Indian Wants the Bronx Murph Astor Place Theatre [175]
1969 Does a Tiger Wear a Necktie? Bickham Belasco Theatre [176]
1969 The Local Stigmatic Graham Actors Playhouse [177]
1970 Camino Real Kilroy Vivian Beaumont Theatre [178]
1973 Richard III Richard, Duke of Gloucester Loeb Theater [179]
1977 The Basic Training of Pavlo Hummel Pavlo Hummel Longacre Theatre [180]
1979 Richard III Richard, Duke of Gloucester Cort Theatre [181]
1981–1982 American Buffalo Walter "Teach" Cole Circle in the Square Downtown [182]
1983–1984 Booth Theatre [183]
1988 Julius Caesar Mark Antony The Public Theater [184]
1992 Chinese Coffee Harry Levine Circle in the Square Theatre [185]
1992 Salome Herod Antipas Circle in the Square Theatre [186]
1996 Hughie Erie Smith Circle in the Square Theatre Also director [187]
1999 Mark Taper Forum [188]
2002 The Resistible Rise of Arturo Ui Arturo Ui National Actors Theatre [189]
2003 Salome Herod Antipas Ethel Barrymore Theatre
2005 Orphans Harold Greenway Court Theatre [190]
2006 Salome Herod Antipas Wadsworth Theatre
2010–2011 The Merchant of Venice Shylock Broadhurst Theatre [191][192]
2012–2013 Glengarry Glen Ross Sheldon "Shelley" Levene Gerald Schoenfeld Theatre [193]
2015–2016 China Doll Mickey Ross Gerald Schoenfeld Theatre [194]
2017 God Looked Away Tennessee Williams Pasadena Playhouse [195]

Video lojëra

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Viti Titulli Roli Shënimet
2006 Scarface: The World is Yours Tony Montana (Fragmente filmi)

Shënime

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
  1. ^ Të mos ngatërrohet me aktorin britanik Charles Laughton.

Referime

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
  1. ^ "Ready for My deMille: Profiles in Excellence - Al Pacino, 2001". Golden Globe Awards (në anglisht). Marrë më 1 janar 2023.
  2. ^ "Pacino 'overwhelmed' by AFI honor". The Hollywood Reporter (në anglisht). 11 qershor 2007. Marrë më 1 janar 2023.
  3. ^ "Al Pacino accepts National Medal of Arts at White House". BBC News (në anglisht). 14 shkurt 2012. Marrë më 1 janar 2023.
  4. ^ "Kennedy Center Honors: Al Pacino, The Eagles, James Taylor Among Those Feted". The Hollywood Reporter (në anglisht). 4 dhjetor 2016. Marrë më 1 janar 2023.
  5. ^ a b c d e f g h i j k Grobel, Lawrence (2006). Al Pacino: The Authorized Biography (në anglisht). London: Simon & Schuster. ISBN 9780743294973. Marrë më 21 nëntor 2022.
  6. ^ a b c d e f g Yule, Andrew (1992). Al Pacino : Life on the Wire (në anglisht). Time Warner Books. ISBN 0751500488. Arkivuar nga origjinali më 14 nëntor 2020. Marrë më 30 tetor 2020.
  7. ^ a b c d e f g h "Al Pacino Biography" (në anglisht). The Biography Channel. Arkivuar nga origjinali më 29 prill 2014. Marrë më 10 mars 2010.
  8. ^ a b c d e f g h i j k l m n o Inside the Actors Studio. Sezoni 12. Episodi 20 (në anglisht). 2 tetor 2006. Bravo.
  9. ^ a b Cohen, Francine (25 prill 2015). "Al Pacino: 'It's never been about money. I was often unemployed'". The Guardian (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 1 maj 2017. Marrë më 19 tetor 2017.
  10. ^ Bradley, Betsy (11 dhjetor 1990). "Herman Ridder Junior High School (Public School 98)" (PDF) (në anglisht). Landmarks Preservation Commission. fq. 10. Arkivuar nga origjinali (PDF) më 3 mars 2016. Marrë më 15 gusht 2016.
  11. ^ Okun, Stacey. "Fire Destroys Former Performing Arts High School," Arkivuar prill 7, 2017, tek Wayback Machine New York Times (14 shkurt 1988).
  12. ^ "Al Pacino Biography" (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 12 maj 2014. Marrë më 10 maj 2014.
  13. ^ Lipton, James. Inside Inside, Dutton (2007)
  14. ^ Pogrebin, Robin (20 qershor 2000). "Pacino, Burstyn and Keitel To Lead the Actors Studio". The New York Times (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 14 nëntor 2020. Marrë më 30 shtator 2020.
  15. ^ Grobel; p. 200
  16. ^ Grobel; p. 16
  17. ^ Al Pacino and the cast and crew talk Scarface | | South Africa Arkivuar mars 17, 2014, tek Wayback Machine. Filmcontact.com (August 26, 2011). Retrieved May 22, 2014.
  18. ^ Smith, Kyle (13 dhjetor 1999). "Scent of a Winner". People (në anglisht). Vëll. 52 no. 23. ISSN 0093-7673. Arkivuar nga origjinali më 10 janar 2011. Marrë më 23 nëntor 2019.
  19. ^ "Al Pacino to Headline Lyle Kessler's Orphans on Broadway". Broadway Official Website (në anglisht). 12 gusht 2005. Arkivuar nga origjinali më 15 mars 2012. Marrë më 28 shtator 2010.
  20. ^ a b Nemy, Enid (6 dhjetor 1984). "BROADWAY". The New York Times (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 2 dhjetor 2017. Marrë më 10 janar 2017.
  21. ^ "Playbill" (në anglisht). 3 tetor 2002. Arkivuar nga origjinali më 13 shkurt 2018.
  22. ^ "Variety Review" (në anglisht). 21 tetor 2002. Arkivuar nga origjinali më 13 shkurt 2018.
  23. ^ Holden, Joe (24 tetor 2002). "The Guardian – Review 10/23/2002". The Guardian (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 13 shkurt 2018.
  24. ^ Brantley, Ben (1 korrik 2010). "Railing at a Money-Mad World". The New York Times (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 5 korrik 2010. Marrë më 16 gusht 2010.
  25. ^ "Next Showing, The Merchant of Venice" (në anglisht). New York City Theatre Website. Arkivuar nga origjinali më 31 gusht 2010. Marrë më 16 gusht 2010.
  26. ^ Cox, Gordon (30 tetor 2010). "'Merchant of Venice' sells briskly thanks to Al Pacino's name". Variety (në anglisht). Marrë më 30 tetor 2010.
  27. ^ Jones, Kenneth (3 maj 2011). "2011 Tony Nominations Announced; Book of Mormon Earns 14 Nominations". Playbill (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 14 shtator 2011. Marrë më 5 maj 2011.
  28. ^ Gans, Andrew. "David Mamet's Glengarry Glen Ross, Starring Al Pacino, Ends Limited Broadway Run Jan. 20". Playbill (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 7 maj 2013. Marrë më 27 prill 2013.
  29. ^ Viagas, Robert (21 janar 2016). "David Mamet's China Doll, Starring Al Pacino, Turns a Profit". Playbill (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 16 qershor 2020. Marrë më 16 prill 2020.
  30. ^ Viagas, Robert (5 nëntor 2015). "With More Work Needed, David Mamet Drama China Doll, Starring Al Pacino, Delays Opening". Playbill (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 1 qershor 2017. Marrë më 16 prill 2020.
  31. ^ Grobel; p. xx
  32. ^ Colaciello, Robert (19 gusht 1971). "Turn-offs that turn on". The Village Voice (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 12 mars 2016. Marrë më 21 tetor 2014.
  33. ^ "'Godfather' role still defines Pacino". Kentucky New Era (në anglisht). 18 prill 1997. Arkivuar nga origjinali më 12 mars 2016. Marrë më 21 tetor 2014.
  34. ^ a b c Grobel; p. xxi
  35. ^ Grobel; p. xxii
  36. ^ a b c Grobel; p. xxiii
  37. ^ Lee, Nathan (27 gusht 2007). "Gay Old Time". The Village Voice (në anglisht). New York. Arkivuar nga origjinali më 2 maj 2010. Marrë më 26 korrik 2010.
  38. ^ Snyder, S. James (19 nëntor 2008). "Scarface Nation". Time (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 6 shkurt 2011. Marrë më 4 prill 2011.
  39. ^ "Scarface (1983) Box Office". Box Office Mojo (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 30 shtator 2007. Marrë më 25 dhjetor 2007.
  40. ^ "Al Pacino Golden Globe History" (në anglisht). Golden Globes Official Website. Arkivuar nga origjinali më 20 maj 2006. Marrë më 28 korrik 2010.
  41. ^ Grobel; p. xiv
  42. ^ Lovece, Frank (17 shtator 1989). "Pacino re-focuses on film career: After five-year absence, actor returns to the big screen". Los Angeles Times (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 12 nëntor 2014. Marrë më 21 tetor 2014.
  43. ^ Grobel; p. xxv
  44. ^ Roger Ebert (15 qershor 1990). "Dick Tracy Review". Chicago Sun-Times (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 26 dhjetor 2008.
  45. ^ "Is The Godfather Part III really that bad?". Den of Geek (në anglishte amerikane). 30 prill 2013. Arkivuar nga origjinali më 7 prill 2020. Marrë më 7 prill 2020.
  46. ^ Grobel; p. xxvii
  47. ^ Maslin, Janet (11 tetor 1991). "Short-Order Cookery And Dreams of Love". The New York Times (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 18 shtator 2013.
  48. ^ Fordy, Tom (13 nëntor 2018). "A gangster movie with heart: how Al Pacino and Brian De Palma made the criminally underrated Carlito's Way". The Daily Telegraph (në anglishte britanike). ISSN 0307-1235. Arkivuar nga origjinali më 17 shkurt 2020. Marrë më 10 prill 2020.
  49. ^ Alexander, Bryan (27 maj 2017). "Al Pacino, Robert De Niro discuss their famed 'Heat' face-off". USA Today (në anglishte amerikane). Arkivuar nga origjinali më 25 shkurt 2020. Marrë më 10 prill 2020.
  50. ^ Turan, Kenneth (25 tetor 1996). "'Looking for Richard' but Finding Only Pacino". The Los Angeles Times (në anglishte amerikane). Arkivuar nga origjinali më 10 prill 2020. Marrë më 10 prill 2020.
  51. ^ "The Devils Advocate Box Office". Box Office Mojo (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 11 shtator 2010. Marrë më 1 gusht 2010.
  52. ^ Ebert, Roger (17 tetor 1997). "Devil's Advocate Review". Chicago Sun-Times (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 25 nëntor 2011. Marrë më 1 gusht 2010.
  53. ^ Travers, Peter (28 shkurt 1997). "Donnie Brasco". Rolling Stone (në anglishte amerikane). Arkivuar nga origjinali më 21 tetor 2019. Marrë më 10 prill 2020.
  54. ^ Ebert, Roger (5 nëntor 1999). "The Insider movie review & film summary (1999)". Chicago Sun-Times (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 15 shkurt 2020. Marrë më 10 prill 2020.
  55. ^ Lawrence, Derek (22 janar 2020). "'We were at war in South Beach': An oral history of 'Any Given Sunday'". Entertainment Weekly (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 23 janar 2020. Marrë më 10 prill 2020.
  56. ^ "Cecil B. DeMille Award" (në anglisht). Golden Globes Official Website. Arkivuar nga origjinali më 30 prill 2006. Marrë më 26 korrik 2010.
  57. ^ a b Duke, Paul F. (6 gusht 2000). "Searchlight buys 'Coffee' with Pacino". Variety (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 8 mars 2012. Marrë më 4 prill 2011.
  58. ^ a b Grobel; p. xxxviii
  59. ^ Smith, David (17 prill 2005). "Godfather's conversion into video game angers Coppola". The Guardian (në anglishte britanike). ISSN 0261-3077. Arkivuar nga origjinali më 10 prill 2020. Marrë më 10 prill 2020.
  60. ^ Shen, Maxine (21 prill 2005). "PACINO GETS HIS GAME ON". The New York Post (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 10 prill 2020. Marrë më 10 prill 2020.
  61. ^ "Pacino joins Hollywood game celebs". CNET (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 10 prill 2020. Marrë më 10 prill 2020.
  62. ^ Grobel; p. xxxiv
  63. ^ "Insomnia (2002)". Rotten Tomatoes (në anglisht). 24 maj 2002. Arkivuar nga origjinali më 2 gusht 2010. Marrë më 5 gusht 2010.
  64. ^ "Insomnia Box Office". Box Office Mojo (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 8 gusht 2010. Marrë më 5 gusht 2010.
  65. ^ Grobel; p. xxxiii
  66. ^ a b c Grobel; p. xxxv
  67. ^ Bloom, David (24 janar 2002). "Pacino inks for 'Gigli' cameo". Variety (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 10 prill 2020. Marrë më 10 prill 2020.
  68. ^ "The Recruit". Metacritic (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 21 shkurt 2011. Marrë më 4 prill 2011.
  69. ^ "Golden Globe Award History, Al Pacino" (në anglisht). Golden Globes Official Website. Arkivuar nga origjinali më 18 shkurt 2008. Marrë më 26 korrik 2010.
  70. ^ Grobel; p. xxxvi
  71. ^ "Two for the Money". Metacritic (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 8 prill 2011. Marrë më 4 prill 2011.
  72. ^ Thomson, Desson (7 tetor 2005). "Hedging Its Bets, 'Two For the Money' Loses Big". The Washington Post (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 11 nëntor 2012. Marrë më 28 korrik 2010.
  73. ^ "AFI Lifetime Achievement Award: Al Pacino" (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 20 korrik 2010. Al Pacino is an icon of American film. He has created some of the great characters in the movies — from Michael Corleone to Tony Montana to Roy Cohn. His career inspires audiences and artists alike, with each new performance a master class for a generation of actors to follow. AFI is proud to present him with its 35th Life Achievement Award.
  74. ^ "Award Winning Actor, Al Pacino Visits Trinity College" (në anglisht). Trinity College Dublin. 22 nëntor 2006. Arkivuar nga origjinali më 11 tetor 2016. Marrë më 17 gusht 2016.
  75. ^ "Ocean's Thirteen on Rotten Tomatoes". Rotten Tomatoes (në anglisht). 8 qershor 2007. Arkivuar nga origjinali më 31 gusht 2010. Marrë më 28 korrik 2010.
  76. ^ "88 Minutes on Rotten Tomatoes". Rotten Tomatoes (në anglisht). 18 prill 2008. Arkivuar nga origjinali më 1 nëntor 2010. Marrë më 28 korrik 2010.
  77. ^ "88 Minutes on Metacritic". Metacritic (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 14 korrik 2009. Marrë më 28 korrik 2010.
  78. ^ "Righteous Kill". Metacritic (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 16 shkurt 2011. Marrë më 4 prill 2011.
  79. ^ Lumenick, Lou (12 shtator 2008). "Righteous Kill Review". New York Post (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 6 mars 2009. Marrë më 30 tetor 2010.
  80. ^ "Al Pacino Emmy Award Winner" (në anglisht). Emmys.com. Arkivuar nga origjinali më 11 maj 2013. Marrë më 19 prill 2013.
  81. ^ "Lead Winners at 62nd Primetime Emmys" (në anglisht). Emmys Official Website. 29 gusht 2010. Arkivuar nga origjinali më 31 gusht 2010. Marrë më 30 gusht 2010.
  82. ^ Hollywood Foreign Press. "Winners and Nominees: Al Pacino". Goldenglobes.com (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 18 shkurt 2019. Marrë më 12 janar 2019.
  83. ^ Vary, Adam B. (2 prill 2012). "Adam Sandler's 'Jack and Jill' sweeps the 2011 Razzie Awards". Entertainment Weekly (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 11 tetor 2016. Marrë më 13 shtator 2016.
  84. ^ "Al Pacino to receive special award at Venice Festival". BBC News (në anglisht). 6 maj 2011. Arkivuar nga origjinali më 6 maj 2011. Marrë më 6 maj 2011.
  85. ^ a b "Al Pacino to receive special award at Venice Festival". BBC (në anglisht). 5 maj 2011. Arkivuar nga origjinali më 6 maj 2011. Marrë më 5 maj 2011.
  86. ^ Friedman, Roberto (1 mars 2012). "The second coming of Oscar". Bay Area Reporter (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 5 mars 2012. Marrë më 2 mars 2012.
  87. ^ "Castro Theatre Film Premiere With Al Pacino: Wilde Salomé to Benefit GLBT Historical Society". History Happens (në anglisht). mars 2012. Arkivuar nga origjinali më 25 mars 2012. Marrë më 2 mars 2012.
  88. ^ Sanchez, Don (21 mars 2012). "Al Pacino in San Francisco for documentary premier". ABC 7 News (KGO TV) (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 18 shtator 2013. Marrë më 22 mars 2012.
  89. ^ "Al Pacino honoured at White House". BBC News (në anglishte britanike). 14 shkurt 2012. Arkivuar nga origjinali më 16 qershor 2020. Marrë më 13 prill 2020.
  90. ^ "Al Pacino". National Endowment for the Arts (në anglisht). 10 dhjetor 2012. Arkivuar nga origjinali më 6 shtator 2019. Marrë më 13 prill 2020.
  91. ^ "See Al Pacino As Phil Spector on the Set of HBO's Movie". New York (në anglisht). 8 maj 2011. Arkivuar nga origjinali më 24 shtator 2011. Marrë më 3 tetor 2011.
  92. ^ "The Golden Globes: Full List of Winners and Nominees". NBC News (në anglisht). 10 janar 2016. Arkivuar nga origjinali më 11 shtator 2016. Marrë më 13 shtator 2016.
  93. ^ Kennedy Center Honors (23 qershor 2016). "Martha Argerich, Eagles, Al Pacino, Mavis Staples, James Taylor To Receive 39th Annual Kennedy Center Honors" (in en). Press release. http://www.kennedy-center.org/programs/specialevents/honors/2016HonorsPressRelease.pdf. Retrieved 20 dhjetor 2017. 
  94. ^ McGlone, Patty (4 dhjetor 2016). "The Kennedy Center Honors: How sweet it is to be loved by the nation". The Washington Post (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 1 janar 2020.
  95. ^ Fleming, Mike Jr. (8 shtator 2012). "Al Pacino To Play Joe Paterno In Movie On Penn State Gridiron Scandal". Deadline Hollywood (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 22 nëntor 2019. Marrë më 13 prill 2020.
  96. ^ Rivera, Joshua (30 mars 2018). "What's New on HBO: April 2018". Vulture (në anglishte amerikane). Arkivuar nga origjinali më 31 tetor 2018. Marrë më 13 prill 2020.
  97. ^ Kroll, Justin (7 qershor 2018). "Al Pacino Joins Quentin Tarantino's Manson Movie (Exclusive)". Variety (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 18 qershor 2018. Marrë më 12 janar 2019.
  98. ^ "Martin Scorsese's The Irishman: Netflix release date, cast, plot, spoilers – Radio Times" (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 22 mars 2019. Marrë më 22 mars 2019.
  99. ^ Bradshaw, Peter (13 tetor 2019). "The Irishman review – Martin Scorsese's finest film for 30 years". The Guardian (në anglishte britanike). ISSN 0261-3077. Arkivuar nga origjinali më 26 shkurt 2020. Marrë më 13 prill 2020.
  100. ^ Chang, Justin (31 tetor 2019). "De Niro, Pesci And Pacino Are At The Top Of Their Game In 'The Irishman'". NPR (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 4 mars 2020. Marrë më 13 prill 2020.
  101. ^ "Al Pacino unfazed with 54-year age gap with Noor Alfallah: 'Not a major issue'". The News International (në anglisht). 7 qershor 2023.
  102. ^ "Al Pacino surpasses pal Robert De Niro, 79, as oldest Hollywood dad, expecting child at 83". FOX News (në anglishte amerikane). 2023-05-31. Marrë më 31 maj 2023.
  103. ^ "Pacino's Bambinos". People (në anglisht). 12 shkurt 2001. Arkivuar nga origjinali më 9 janar 2011. Marrë më 23 nëntor 2019.
  104. ^ "Twin Pique". People (në anglisht). 24 shkurt 2003. Arkivuar nga origjinali më 10 janar 2011. Marrë më 23 nëntor 2019.
  105. ^ "Irresistible allure of Pacino". independent (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 16 qershor 2020. Marrë më 13 prill 2020.
  106. ^ Raising The Teutonic: Veruschka von Lehndorff Arkivuar 27 shtator 2023 tek Wayback Machine The Rake
  107. ^ "Septuagenarian Pacino's girlfriend thinks of having his baby". CTV News (në anglisht). 7 shkurt 2012. Arkivuar nga origjinali më 16 qershor 2020. Marrë më 21 maj 2019.
  108. ^ a b Lohr, John (8 shtator 2014). "Caught in the Act". The New Yorker (në anglisht). Marrë më 4 maj 2022.
  109. ^ Wareing, Charlotte (23 maj 2015). "Al Pacino on drink and fame: 'I'm sorry, but I don't remember much of the 70s'". The Daily Mirror (në anglisht). Marrë më 4 maj 2022.
  110. ^ Yule, Andrew (1992). Al Pacino: A Life On the Wire (në anglisht). New York: S.P.I. Books. fq. 27. ISBN 9781561711611.
  111. ^ Taylor, Francis (25 korrik 1971). "Film on Drug Users Does Not Preach". The Corpus Christi Caller-Times (në anglisht). Corpus Christi, Texas. fq. 61. Arkivuar nga origjinali më 22 tetor 2018. Marrë më 19 shtator 2015 – nëpërmjet Newspapers.com. Stampa:Open access
  112. ^ Chind, Ben (29 tetor 2014). "Godfather role was an offer Al Pacino could refuse". The Guardian (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 17 nëntor 2018. Marrë më 17 nëntor 2018.
  113. ^ "AFI Catalogue — Scarecrow" (në anglisht). American Film Institute. Arkivuar nga origjinali më 17 nëntor 2018. Marrë më 17 nëntor 2018.
  114. ^ Gleiberman, Owen (28 tetor 2017). "Film Review: 'Frank Serpico'". Variety. Arkivuar nga origjinali më 17 nëntor 2018. Marrë më 17 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  115. ^ a b Dreher, Beth (17 shkurt 2016). "10 Mind-Blowing Facts About 'The Godfather'". Reader's Digest. Arkivuar nga origjinali më 17 nëntor 2018. Marrë më 17 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  116. ^ "The Marquee". The Salina Journal. Salina, Kansas. 11 nëntor 1979. fq. 21. Arkivuar nga origjinali më 4 mars 2016. Marrë më 19 shtator 2015 – nëpërmjet Newspapers.com. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!) Stampa:Open access
  117. ^ Brenner, Marie; Kornbluth, Jesse (nëntor 1977). "Review: Pacino as Garbo". Texas Monthly. Emmis Communications. fq. 158. ISSN 0148-7736. {{cite magazine}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)[lidhje e vdekur]
  118. ^ Walz, Steve K. (26 tetor 1979). "Pacino Defies 'And Justice For All'". The Paris News. Paris, Texas. fq. 22. Arkivuar nga origjinali më 4 mars 2016. Marrë më 19 shtator 2015 – nëpërmjet Newspapers.com. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!) Stampa:Open access
  119. ^ Chatenever, Rick (17 shkurt 1980). "Controversial 'Cruising': Painting The Screen With Blood". Santa Cruz Sentinel. Santa Cruz, California. fq. 44. Arkivuar nga origjinali më 4 mars 2016. Marrë më 19 shtator 2015 – nëpërmjet Newspapers.com. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!) Stampa:Open access
  120. ^ Chatenever, Rick (25 qershor 1982). "'Kramer vs. Kramer' Played For Laughs". Santa Cruz Sentinel. Santa Cruz, California. fq. 19. Arkivuar nga origjinali më 4 mars 2016. Marrë më 19 shtator 2015 – nëpërmjet Newspapers.com. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!) Stampa:Open access
  121. ^ Jacobs, Tom (14 dhjetor 1983). "'Scarface' hype doesn't do justice to film". The San Bernardino County Sun. San Bernardino, California. fq. 49. Arkivuar nga origjinali më 22 tetor 2018. Marrë më 19 shtator 2015 – nëpërmjet Newspapers.com. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!) Stampa:Open access
  122. ^ Canby, Vincent (25 dhjetor 1985). "The Screen: 1770s Epic: 'Revolution'". The New York Times. Arkivuar nga origjinali më 7 korrik 2018. Marrë më 17 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  123. ^ "Salina Movie Reviews". The Salina Journal. Salina, Kansas. 16 shtator 1989. fq. 32. Arkivuar nga origjinali më 22 tetor 2018. Marrë më 19 shtator 2015 – nëpërmjet Newspapers.com. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!) Stampa:Open access
  124. ^ Gordon, Bette (1 tetor 1990). "Al Pacino by Bette Gordon". Bomb. Nr. 33. Arkivuar nga origjinali më 17 nëntor 2018. Marrë më 17 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  125. ^ Urbland, Kate (15 qershor 2015). "Dick Tracy Turns 25: Why Has Everyone Forgotten the Original Prestige Comic Book Movie?". Vanity Fair. Arkivuar nga origjinali më 30 prill 2018. Marrë më 17 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  126. ^ Turan, Kenneth (11 tetor 1991). "Movie Review: Boy Meets Grill, Gets Girl". Los Angeles Times. Arkivuar nga origjinali më 28 shtator 2015. Marrë më 17 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  127. ^ Garner, Jack (2 tetor 1992). "Intense 'Glengarry' in an easy Sell". North Hills News Record. North Hills, Pennsylvania. fq. 28. Arkivuar nga origjinali më 1 gusht 2015. Marrë më 19 shtator 2015 – nëpërmjet Newspapers.com. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!) Stampa:Open access
  128. ^ Hinson, Hal (23 dhjetor 1992). "'Scent of a Woman' (R)". The Washington Post. Arkivuar nga origjinali më 17 nëntor 2018. Marrë më 17 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  129. ^ Cormier, Roger (26 dhjetor 2016). "13 Surprising Facts About Carlito's Way". Mental Floss. Arkivuar nga origjinali më 17 nëntor 2018. Marrë më 17 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  130. ^ Hunter, Stephen (2 shkurt 1996). "'Two Bits': Fine acting can't hide grand allusion". The Baltimore Sun. Arkivuar nga origjinali më 17 nëntor 2018. Marrë më 17 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  131. ^ Coyle, Jake (5 maj 2017). "Michael Mann on the restored Heat, 22 years later". Toronto Star. Arkivuar nga origjinali më 17 nëntor 2018. Marrë më 17 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  132. ^ Fine, Marshall (16 shkurt 1996). "'City Hall' stands on strength of acting, not script". The San Bernardino County Sun. San Bernardino, California. Gannet News Service. fq. 61. Arkivuar nga origjinali më 1 gusht 2015. Marrë më 19 shtator 2015 – nëpërmjet Newspapers.com. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!) Stampa:Open access
  133. ^ Jenny, Urs (15 maj 1997). "Filmkritik: "Donnie Brasco"". Spiegel Online (në gjermanisht). Arkivuar nga origjinali më 14 qershor 2017. Marrë më 17 nëntor 2018.
  134. ^ "Devil's Advocate (1997) - 19 worst fathers in film". The Telegraph. Arkivuar nga origjinali më 18 nëntor 2018. Marrë më 17 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  135. ^ Shales, Tom (15 tetor 1999). "At '60 Minutes,' Where There's Smoke, There's Ire". The Washington Post. fq. C1. Arkivuar nga origjinali më 17 nëntor 2018. Marrë më 17 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  136. ^ Babao-Guballa, Cathy (6 maj 2000). "Film Review: Any Given Sunday - Lessons in the Game of Life". The Philippine Star. Marrë më 17 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  137. ^ Gilvey, John Anthony (2011). Jerry Orbach, Prince of the City: His Way from "The Fantasticks" to "Law and Order". Applause Theatre & Cinema Books. fq. 142. ISBN 978-1-55783-919-0. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  138. ^ "Insomnia: Sleepless in Alaska". Toledo Blade. 24 maj 2002. Arkivuar nga origjinali më 17 nëntor 2018. Marrë më 17 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  139. ^ Foundas, Scott (16 gusht 2002). "Simone". Variety. Arkivuar nga origjinali më 18 nëntor 2018. Marrë më 17 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  140. ^ Russell, Jamie (5 shkurt 2004). "People I Know (2004)". BBC. Arkivuar nga origjinali më 31 tetor 2019. Marrë më 17 nëntor 2018. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  141. ^ Pais, Arthur J (31 janar 2003). "The Recruit isn't what it seems". Rediff.com. Arkivuar nga origjinali më 17 nëntor 2018. Marrë më 17 nëntor 2018. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  142. ^ Leitch, Will; Grierson, Tim (2 prill 2018). "Every Al Pacino Performance, Ranked". Vulture.com. Arkivuar nga origjinali më 18 nëntor 2018. Marrë më 17 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  143. ^ Applebaum, Stephen (30 nëntor 2004). "Movies: Interviews: Al Pacino" (në anglisht). BBC. Arkivuar nga origjinali më 21 tetor 2016. Marrë më 17 nëntor 2018.
  144. ^ Baumgarten, Marjorie (7 tetor 2005). "Two for the Money". The Austin Chronicle. Arkivuar nga origjinali më 18 nëntor 2018. Marrë më 17 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  145. ^ Rainer, Peter (18 prill 2008). "For '88 Minutes,' Al Pacino hams it up". The Christian Science Monitor. Arkivuar nga origjinali më 18 nëntor 2018. Marrë më 17 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  146. ^ Sen, Raja (9 qershor 2007). "Thirteenth time's the charm". Rediff.com. Arkivuar nga origjinali më 6 mars 2014. Marrë më 17 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  147. ^ Spicer, Andrew (2010). Historical Dictionary of Film Noir. Scarecrow Press. fq. 69. ISBN 978-0-8108-7378-0. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  148. ^ Wazir, Burhan. "Now Playing in Doha! : The Son of No One". Doha Film Institute. Arkivuar nga origjinali më 18 nëntor 2018. Marrë më 17 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  149. ^ Scott, A. O. (10 nëntor 2011). "Going Over the Top, Then Downhill". The New York Times. Arkivuar nga origjinali më 17 nëntor 2018. Marrë më 17 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  150. ^ Marks, Scott (30 janar 2013). "Interview: Fisher Stevens is a stand-up guy". San Diego Reader. Arkivuar nga origjinali më 17 nëntor 2018. Marrë më 17 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  151. ^ Kenny, Glenn (29 mars 2018). "Review: Al Pacino's Journey With Wilde's 'Salomé'". The New York Times. Marrë më 17 janar 2023. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  152. ^ O'Sullivan, Michael (9 korrik 2015). "Review: 'Manglehorn' is a misfire for indie director David Gordon Green". The Washington Post. Arkivuar nga origjinali më 17 nëntor 2018. Marrë më 17 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  153. ^ Foundas, Scott (29 gusht 2014). "Venice Film Review: 'The Humbling'". Variety. Arkivuar nga origjinali më 17 nëntor 2018. Marrë më 17 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  154. ^ Lewis, Hilary (19 mars 2015). "Danny Collins': Jennifer Garner, Writer-Director Dan Fogelman Reveal Their Own Motivational Letters". The Hollywood Reporter (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 17 nëntor 2018. Marrë më 17 nëntor 2018.
  155. ^ Keogh, Tom (4 shkurt 2016). "'Misconduct': Crime thriller takes too many wrong turns". The Seattle Times (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 17 nëntor 2018. Marrë më 17 nëntor 2018.
  156. ^ Scheck, Frank (21 dhjetor 2017). "'Hangman': Film Review". The Hollywood Reporter (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 17 nëntor 2018. Marrë më 17 nëntor 2018.
  157. ^ "Al Pacino Joins Cast of Somali Drama 'Where the White Man Runs Away' (Exclusive)" (në anglisht). Hollywood Reporter. 2016-02-11. Marrë më 2017-02-21.
  158. ^ Kroll, Justin (7 qershor 2018). "Al Pacino Joins Quentin Tarantino's Manson Movie". Variety (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 18 qershor 2018. Marrë më 7 qershor 2018.
  159. ^ Bell, Breanna (31 korrik 2019). "Martin Scorsese's 'The Irishman' Trailer Teams Robert De Niro, Al Pacino and Joe Pesci". Variety (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 31 korrik 2019. Marrë më 31 korrik 2019.
  160. ^ Coscarelli, Joe (25 gusht 2016). "After 25 Years, How Well Has Madonna's 'Truth or Dare' Aged?". The New York Times. Arkivuar nga origjinali më 23 tetor 2018. Marrë më 23 tetor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  161. ^ Turan, Kenneth (25 tetor 1996). "'Looking for Richard' but Finding Only Pacino". Los Angeles Times. Arkivuar nga origjinali më 17 tetor 2018. Marrë më 23 tetor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  162. ^ Hoffman, Andy (8 shtator 1997). "Toronto International Film Festival: Pitch". Playback. Arkivuar nga origjinali më 23 tetor 2018. Marrë më 23 tetor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  163. ^ "All-star telethon raises $150m". BBC. 25 shtator 2001. Arkivuar nga origjinali më 23 tetor 2018. Marrë më 23 tetor 2018. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  164. ^ Canby, Vincent (30 dhjetor 1990). "FILM/1990; One Look And I Knew It Was You". The New York Times. Arkivuar nga origjinali më 23 tetor 2018. Marrë më 23 tetor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  165. ^ Brantley, Ben (1 maj 2003). "Theater Review; Veils or No Veils, Whatever She Wants She Gets". The New York Times. Arkivuar nga origjinali më 23 tetor 2018. Marrë më 23 tetor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  166. ^ Stecker, Joshua (7 shtator 2012). "'Casting By' Trailer: Casting Directors (Finally) Get Their Due (Exclusive)". The Hollywood Reporter. Arkivuar nga origjinali më 23 tetor 2018. Marrë më 23 tetor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  167. ^ "Conheça os personagens de Al Pacino, que completa 73 anos" [Meet the characters of Al Pacino, who turns 73] (në portugalisht). Terra. Arkivuar nga origjinali më 17 nëntor 2018. Marrë më 17 nëntor 2018.
  168. ^ Franklin, Nancy (8 dhjetor 2003). "America, Lost and Found". The New Yorker. Arkivuar nga origjinali më 12 qershor 2018. Marrë më 22 tetor 2018. {{cite magazine}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  169. ^ Ferrell, David (23 prill 2010). "Trying to get to the heart of Jack Kevorkian". Los Angeles Times. Arkivuar nga origjinali më 25 qershor 2010. Marrë më 22 tetor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  170. ^ Brown, Mick (29 qershor 2013). "David Mamet on Phil Spector: 'I don't give a damn about the facts'". The Daily Telegraph. Arkivuar nga origjinali më 25 qershor 2018. Marrë më 22 tetor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  171. ^ Hale, Mike (6 prill 2018). "Review: Al Pacino Stars in HBO's 'Paterno,' a Tragedy Without a Hero". The New York Times. Arkivuar nga origjinali më 22 tetor 2018. Marrë më 22 tetor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  172. ^ Fleming, Mike Jr. (10 janar 2019). "Al Pacino Poised To Make TV Series Starring Debut In 'The Hunt'". Deadline Hollywood. Arkivuar nga origjinali më 10 janar 2019. Marrë më 10 janar 2019. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  173. ^ Grobel, Lawrence (2008). Al Pacino. Simon and Schuster. fq. 199. ISBN 978-1-4169-5556-6. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  174. ^ Plunka, Gene A. (1999). Jean-Claude Van Itallie and the Off-broadway Theater. University of Delaware Press. fq. 28. ISBN 978-0-87413-664-7. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  175. ^ "The Indian Wants the Bronx / It's Called the Sugar Plum". Lortel Archives. Arkivuar nga origjinali më 18 nëntor 2018. Marrë më 18 nëntor 2018. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  176. ^ "Does a Tiger Wear a Necktie? Broadway @ Belasco Theatre". Playbill. Arkivuar nga origjinali më 18 nëntor 2018. Marrë më 18 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  177. ^ "The Local Stigmatic". Lortel Archives. Arkivuar nga origjinali më 18 nëntor 2018. Marrë më 18 nëntor 2018. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  178. ^ "Camino Real Broadway @ Vivian Beaumont Theatre". Playbill. Arkivuar nga origjinali më 18 nëntor 2018. Marrë më 18 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  179. ^ "Richard III Boston @ Loeb Theater". {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  180. ^ "The Basic Training of Pavlo Hummel Broadway @ Longacre Theatre". Playbill. Arkivuar nga origjinali më 18 nëntor 2018. Marrë më 18 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  181. ^ "Richard III Broadway @ Cort Theatre". Playbill. Arkivuar nga origjinali më 18 nëntor 2018. Marrë më 18 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  182. ^ "American Buffalo". Lortel Archives. Arkivuar nga origjinali më 18 nëntor 2018. Marrë më 18 nëntor 2018. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  183. ^ "American Buffalo Broadway @ Booth Theatre". Playbill. Arkivuar nga origjinali më 18 nëntor 2018. Marrë më 18 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  184. ^ "Julius Caesar". Lortel Archives. Arkivuar nga origjinali më 18 nëntor 2018. Marrë më 18 nëntor 2018. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  185. ^ "Chinese Coffee Broadway @ Circle in the Square Theatre". Playbill. Arkivuar nga origjinali më 18 nëntor 2018. Marrë më 18 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  186. ^ "Salome Broadway @ Circle in the Square Theatre". Playbill. Arkivuar nga origjinali më 18 nëntor 2018. Marrë më 18 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  187. ^ "Hughie Broadway @ Circle in the Square Theatre". Playbill. Arkivuar nga origjinali më 18 nëntor 2018. Marrë më 18 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  188. ^ "Al Pacino Treading Taper Forum's Boards in Hughie, June 27-July 25". {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  189. ^ "The Resistible Rise of Arturo Ui". Lortel Archives. Arkivuar nga origjinali më 18 nëntor 2018. Marrë më 18 nëntor 2018. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  190. ^ "Al Pacino Stars in LA Orphans Workshop in Sept". BroadwayWorld. 22 korrik 2005. Arkivuar nga origjinali më 18 nëntor 2018. Marrë më 18 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  191. ^ "The Merchant of Venice". Lortel Archives. Arkivuar nga origjinali më 18 nëntor 2018. Marrë më 18 nëntor 2018. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  192. ^ "The Merchant of Venice @ Broadhurst Theatre". Playbill. Arkivuar nga origjinali më 18 nëntor 2018. Marrë më 18 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  193. ^ "Glengarry Glen Ross Broadway @ Gerald Schoenfeld Theatre". Playbill. Arkivuar nga origjinali më 18 nëntor 2018. Marrë më 18 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  194. ^ "China Doll Broadway @ Gerald Schoenfeld Theatre". Playbill. Arkivuar nga origjinali më 18 nëntor 2018. Marrë më 18 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  195. ^ "Photo Flash: First Look at Al Pacino and Judith Light in God Looked Away at Pasadena Playhouse". BroadwayWorld. 8 shkurt 2017. Arkivuar nga origjinali më 18 nëntor 2018. Marrë më 18 nëntor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)

Referime të cituara

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Lidhje të jashtme

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Marrë nga "https://sq.wikipedia.org/w/index.php?title=Al_Pacino&oldid=2669136"