Shihni burimin për Alavitët

{{short description|Sekt islamik me qendër në Siri}}
{{About||grupin fetar Shiit kryesisht turk|Alevijtë|shtëpinë mbretërore të Marokut, që praktikojnë [[Islami Synit|Islamin Sunit]]|Dinastia Alavi}}
{{Infobox Religious group||region3={{flagcountry|Lebanon}}|pop6=1,500 <ref> Përafërsisht 2% e njerëzve të lindur në Australi  </ref> <ref>{{cite book|url=https://books.google.com/books?id=J5Edz2OlQNMC|title=Arab-Australians today: citizenship and belonging|author=Ghassan Hage|edition=Paperback| language =en | publisher=Melbourne University Publishing|year=2002|isbn=0-522-84979-2|page=40}}</ref>|region6={{flagcountry|Australia}}|pop5=2200 jetojnë në Ghajar, shumica me shtetësi të dyfishtë siriane dhe [[izraeli]]te <ref>[https://unifil.unmissions.org/sites/default/files/20170113presskit.pdf UNIFIL Press Kit] {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20210814061451/https://unifil.unmissions.org/sites/default/files/20170113presskit.pdf |date=14 gusht 2021 }} p.6</ref>|region5=Liban/Lartësitë e Golanit|pop4=70,000<ref>''[http://remid.de/info_zahlen/islam "Mitgliederzahlen: Islam"]'', in: ''Religionswissenschaftlicher Medien- und Informationsdienst|Religionswissenschaftliche Medien- und Informationsdienst e. V. (Abbreviation: REMID)'', Retrieved 13 February 2017</ref><ref>''[http://de.statista.com/statistik/daten/studie/76744/umfrage/anzahl-der-muslime-in-deutschland-nach-glaubensrichtung "Anzahl der Muslime in Deutschland nach Glaubensrichtung im Jahr 2015* (in 1.000)"]'', in: ''[[Statista]] GmbH'', Retrieved 13 February 2017</ref>|region4={{flagcountry|Germany}}|pop3=100,000<ref name="repost1">[http://www.repost.us/article-preview/#!hash=0467cbf01990a23ab00bfe1a45696310] {{webarchive|url=https://web.archive.org/web/20120806071752/http://www.repost.us/article-preview | language =en | date=6 August 2012 }}</ref><ref>{{cite journal |url=http://www.dailystar.com.lb/News/Lebanon-News/2005/Apr-30/4206-lebanese-allawites-welcome-syrias-withdrawal-as-necessary.ashx#axzz2xTGie9Fr |title=Lebanese Allawites welcome Syria's withdrawal as 'necessary' |language=en |journal=The Daily Star |date=30 prill 2005 |access-date=15 prill 2022 |archive-date=31 maj 2019 |archive-url=https://web.archive.org/web/20190531040005/http://www.dailystar.com.lb//News/Lebanon-News/2005/Apr-30/4206-lebanese-allawites-welcome-syrias-withdrawal-as-necessary.ashx#axzz2xTGie9Fr |url-status=dead }}</ref><ref>{{cite web|url=http://english.al-akhbar.com/content/lebanon%E2%80%99s-alawi-minority-struggles-%E2%80%98nation%E2%80%99-sects|title=Lebanon's Alawi: A Minority Struggles in a 'Nation' of Sects |publisher=Al Akhbar English | language =en | date=8 nëntor 2011 |archive-url=https://web.archive.org/web/20160304024011/http://english.al-akhbar.com/content/lebanon%E2%80%99s-alawi-minority-struggles-%E2%80%98nation%E2%80%99-sects |access-date=6 korrik 2012 |archive-date=4 mars 2016 }}</ref>|pop2=500,000-1 milionë<ref>{{cite web|url=http://www.aljazeera.com/indepth/features/2012/10/201210217225938535.html|title=Syria strife tests Turkish Alawites| language =en | first=Matthew|last=Cassel}}</ref><ref name="telegraph">{{cite news|url=https://www.telegraph.co.uk/news/2016/04/02/who-are-the-alawites/|title=Who are the Alawites?| language =en | website=The Telegraph|date=3 prill 2016|last1=Spencer|first1=Richard}}</ref>|group=Alavitët<br />''Alawīyah''|region2={{flagcountry|Turkey}}|pop1=~ 3 milionë<ref>{{cite web |title=The 'secretive sect' in charge of Syria |url=https://www.bbc.com/news/world-middle-east-18084964 | language =en | website=BBC News |access-date=13 prill 2021 |date=17 maj 2012}}</ref>|population=Reth 3 milionë<ref>{{cite web |title=Primer on the Alawites in Syria - Foreign Policy Research Institute |url=https://www.fpri.org/article/2016/12/primer-alawites-syria/ |website=www.fpri.org | language =en | access-date=13 prill 2021}}</ref>|region1={{flagcountry|Syria}}|founder=[[Ibn Nusejr]]<ref>{{cite encyclopedia|url=http://www.iranicaonline.org/articles/mohammad-nosayr|title=MOḤAMMAD B. NOṢAYR |language =en | encyclopedia = Encyclopaedia Iranica |publisher=electricpulp.com}}</ref> dhe [[al-Khaṣībī]]<ref>{{cite encyclopedia|url=http://www.iranicaonline.org/articles/kasibi|title=ḴAṢIBI | language =en | encyclopedia = Encyclopaedia Iranica |publisher=electricpulp.com}}</ref>|caption=[[Zylfikari]], përfaqësimi i stilizuar i shpatës së Aliut, është një simbol vendimtar si për alavitët ashtu edhe për myslimanët shiitë.|flag=|image=Zulfiqar with inscription.png|langs=[[Gjuha Arabe|Arabisht]], [[Gjuha Turke|Turqisht]]}}
[[Skeda:Jabal Mohsen mosque.jpg|parapamje|Xhamia e Imam Aliut në Liban]]
'''Alavitët''', '''alauitë''' ([[arabisht]] ''Alawīyah'') ose '''Nusejri'''<ref>{{Cite book|last=Gisela Procházka-Eisl|url=https://books.google.com/books?id=Ixl3NcvAixAC&pg=PA20|title=The Plain of Saints and Prophets: The Nusayri-Alawi Community of Cilicia (Southern Turkey) and Its Sacred Places|last2=Stephan Procházka|publisher=Otto Harrassowitz Verlag|year=2010|isbn=978-3-447-06178-0|page=20|language=En|quote=...for nearly a millennium the term by far most often used in both Oriental and Western sources for this group has been 'Nusayri'.}}</ref> (arabisht ''Nuṣayrīyah'') janë një [[Grupi etnoreligjioz|grup]] dhe [[Kombi|komb]] etnorefetar kryesisht në [[Levanti|Levant]] që e ka origjinën nga [[Islami Shi'i|Islami Shiit]].<ref name="urlHandbook to Life in the Medieval World, 3-Volume Set - Madeleine Pelner Cosman, Linda Gale Jones - Google Książki">{{Cite book|last=Madeleine Pelner Cosman|url=https://books.google.com/books?id=-Jf5t1vFw1QC&pg=PA407|title=Handbook to Life in the Medieval World, 3-Volume Set|last2=Linda Gale Jones|publisher=Infobase Publishing|year=2009|isbn=978-1-4381-0907-7|page=407|language=En}}</ref> Alavitët e nderojnë [[Aliu]]n (Ali ibn Ebi Talib), i cili konsiderohet [[Imameti (doktrina Shiite)|Imami i parë]] i [[Shkollat e teologjisë islame|shkollës]] së [[Dymbëdhjetë imamllarë|Dymbëdhjetëve]]. Grupi besohet të jetë themeluar nga [[Ibn Nusejri]] gjatë shekullit të 9-të. Ibn Nusajri ishte një dishepull i [[Imami]]t të dhjetë të Dymbëdhjetëve, [[Ali el-Hadi]] dhe i Imamit të njëmbëdhjetë Dymbëdhjetë, [[Hasan el-Askariu]]t. Për këtë arsye, alavitët quhen edhe ''Nusajri''. Një emër tjetër, '''Ansari''', besohet të jetë një përkthim i gabuar i "Nusayri".

Sipas [[Mehrdad Izady]], sondazhet sugjerojnë se alavitët përfaqësojnë 17.2 për qind të [[Sirianët|popullsisë siriane]], një rritje nga 11.8 për qind në vitin 2010, <ref>{{Cite web|last=Izady|first=Michael|title=Syria: Ethnic Shift, 2010-mid 2018|url=http://gulf2000.columbia.edu/images/maps/Syria_Ethnic_Shift_2010-2018_lg.png|url-status=live|website=gulf2000.columbia.edu|language=En}}</ref> dhe janë një pakicë e rëndësishme në [[Provinca Hatay|provincën Hatay]] të [[Turqia|Turqisë]] dhe [[Libani]]n verior. Po ashtu një popullsi jeton në fshatin [[Ghaxhar]] në lartësitë e [[Lartësitë e Golanit|Golanit]]. Alavitët formojnë grupin fetar mbizotërues në bregdetin sirian dhe qytetet pranë bregut, të cilat janë të banuara gjithashtu nga [[Islami Synit|sunitë]], [[Krishterimi në Siri|të krishterë]] dhe [[Ismailizmi|ismailitë]]. Ata shpesh ngatërrohen me [[Alevitët|Alevitë]], një sekt i veçantë fetar në Turqi.<ref>{{Cite journal|last=Zhigulskaya|first=Darya|title=Alevis vs. Alawites in Turkey: From the General to the Specific|journal=International Journal of Humanities and Education (IJHE)|language=En|volume=5|issue=10|pages=195–206}}</ref> <ref>Aringberg-Laanatza, Marianne.</ref> <ref name="The Weekly Standard">{{Cite web|date=29 mars 2012|title=Erdogan, Iran, Syrian Alawites, and Turkish Alevis|url=http://www.weeklystandard.com/blogs/erdogan-iran-syrian-alawites-and-turkish-alevis_634834.html|url-status=dead|access-date=6 korrik 2012|website=The Weekly Standard|language=En|archive-date=19 tetor 2015|archive-url=https://web.archive.org/web/20151019043936/http://www.weeklystandard.com/blogs/erdogan-iran-syrian-alawites-and-turkish-alevis_634834.html}}</ref><ref name="Otto Harrassowitz Verlag">{{Cite book|last=Gisela Procházka-Eisl|url=https://books.google.com/books?id=Ixl3NcvAixAC&pg=PA20|title=The Plain of Saints and Prophets: The Nusayri-Alawi Community of Cilicia (Southern Turkey) and Its Sacred Places|last2=Stephan Procházka|publisher=Otto Harrassowitz Verlag|year=2010|isbn=978-3-447-06178-0|page=20|language=En}}</ref>

Alavitët identifikohen si një grup i veçantë etnorefetar. [[Kurani]] është vetëm një nga librat dhe tekstet e tyre të shenjta, dhe interpretimi i tyre ka shumë pak të përbashkëta me interpretimin mysliman [[Islami Shi'i|shiit]], por është në përputhje me [[Batinije]]t e hershme dhe sektet e tjera ''[[ghulat]]''. Teologjia dhe ritualet alavite shkëputen nga Islami shiit në disa mënyra të rëndësishme. Së pari, alavitët pinë [[Vera (pije alkoolike)|verë]] si esencë e [[I transeksistuar|transubstancuar]] e Aliut në ritualet e tyre; <ref name="urlJourney to the End of Islam - Michael Knight - Google Książki3">{{Cite book|last=Michael Knight|url=https://books.google.com/books?id=9XM4AAAAQBAJ&pg=PA128|title=Journey to the End of Islam|date=10 dhjetor 2009|publisher=Soft Skull Press|isbn=978-1-59376-552-1|page=128|language=En}}{{Lidhje e vdekur}}</ref> ndërsa muslimanët e tjerë [[Alkooli në Islam|abstenojnë nga alkooli]], alavitët inkurajohen të pinë në mënyrë shoqërore moderne. Së fundi, disa prej tyre besojnë në [[rimishërimi]]n, por ai nuk është thelbësor në doktrinën e tyre.<ref name="Atwan20153">{{Cite book|last=Abdel Bari Atwan|url=https://books.google.com/books?id=wgTjBwAAQBAJ&pg=PT58|title=Islamic State: The Digital Caliphate|publisher=Saqi|year=2015|isbn=978-0-86356-101-6|page=58|language=En}}</ref>

Alavitët historikisht i kanë mbajtur të fshehta besimet e tyre nga të huajt dhe alavitët jo të iniciuar, kështu që kanë lindur thashetheme rreth tyre. Rrëfimet arabe të besimeve të tyre priren të jenë partiake (ose pozitivisht ose negativisht).<ref name="YFNAIRHI2010:68">[[Alawites#YFNAIRHI2010|Friedman, ''Nuṣayrī-ʿAlawīs'', 2010]]: p.68</ref>Megjithatë, që nga fillimi i viteve 2000, studimi [[Bota perëndimore|perëndimor]] mbi fenë alavite ka bërë përparime të rëndësishme.<ref name="YFNAIRHI2010:67">[[Alawites#YFNAIRHI2010|Friedman, ''Nuṣayrī-ʿAlawīs'', 2010]]: p.67</ref> Në themel të besimit alavit është një treshe hyjnore, që përfshin tre aspekte të një Zoti. Këto aspekte, ose [[emanacionizëm|emanacione]], shfaqen në mënyrë ciklike në formë njerëzore gjatë historisë.

Krijimi i [[Mandati francez për Sirinë dhe Libanin|Mandatit Francez të Sirisë]] shënoi një pikë kthese në historinë e Alavit. Ai u dha francezëve fuqinë për të rekrutuar civilë sirianë në forcat e tyre të armatosura për një periudhë të pacaktuar dhe krijoi zona ekskluzive për pakicat, duke përfshirë shtetin [[Shteti Alavit|alavit]]. Më vonë, shteti alavit u shpërbë, por alavitët vazhduan të ishin një pjesë e rëndësishme e [[Forcat e Armatosura të Sirisë|Forcave të Armatosura Siriane]]. Që kur [[Hafiz el-Asad]] mori pushtetin përmes [[Lëvizja Korrektuese|Lëvizjes Korrektuese]] të vitit 1970, qeveria ka qenë e dominuar nga një elitë politike e udhëhequr nga [[Familja Asad|familja alavite al-Assad]]. Gjatë [[Kryengritja islame në Siri|kryengritjes islamike në Siri]] në vitet 1970 dhe 1980, institucioni u vu nën presion. Presion edhe më i madh ka rezultuar nga [[Lufta civile në Siri|Lufta Civile Siriane]] .

== Etimologjia ==
Në burimet e vjetra, alavitë shpesh quhen "Ansari". Sipas [[Samuel Lyde]], i cili jetoi në mesin e alavitëve gjatë mesit të shekullit të 19-të, ky ishte një term që ata përdornin mes tyre. Burime të tjera tregojnë se "Ansari" është thjesht një gabim perëndimor në transliterimin e "Nusayri".<ref>{{Cite book|last=Clymer|first=R. Swinburne|url=https://books.google.com/books?id=DnDP09R4s_0C&pg=PA97|title=Initiates and The People Part 2, May 1929 to June 1930|date=1 prill 2003|publisher=Kessinger Publishing|isbn=978-0-7661-5376-9|language=En}}{{Lidhje e vdekur}}</ref><ref name="telegraph-secret">{{Cite news|last=Howse|first=Christopher|date=5 gusht 2011|title=Secretive sect of the rulers of Syria|language=En|work=The Daily Telegraph|url=https://www.telegraph.co.uk/news/religion/8684113/Secretive-sect-of-the-rulers-of-Syria.html|url-status=live}}</ref> Megjithatë, termi "Nusayri" kishte rënë nga monedha në vitet 1920, pasi një lëvizje e udhëhequr nga intelektualët brenda komunitetit gjatë [[Sistemi i mandateve|mandatit]] francez u përpoq ta zëvendësonte atë me termin modern "Alawi".<ref>{{Cite book|last=Matti Moosa|title=Extremist Shiites: The Ghulat Sects|date=1987|publisher=Syracuse University Press|isbn=9780815624110|page=262|language=En}}</ref>

Ata e karakterizuan emrin e vjetër (që nënkuptonte "një identitet të veçantë etnik dhe fetar") si një "shpikje të armiqve të sektit", duke favorizuar në dukje një theks në "lidhjen me Islamin kryesor" - veçanërisht degën shiite. Si i tillë, "Nusayri" tani konsiderohet përgjithësisht si i vjetëruar, madje ka ardhur të ketë konotacione fyese. Termi përdoret shpesh si [[Gjuha e urrejtjes|gjuhë urrejtjeje]] nga fondamentalistët sunitë që luftojnë kundër qeverisë së [[Beshar el-Asad]] në [[Lufta civile në Siri|luftën civile siriane]], të cilët përdorin theksin e tij te Ibn Nusejr për të nënkuptuar se besimet e alavit janë "të krijuara nga njeriu" dhe jo të frymëzuara hyjnisht. <ref>{{Cite web|last=Landis|first=Joshua|date=15 dhjetor 2013|title=Zahran Alloush: His Ideology and Beliefs|url=http://www.joshualandis.com/blog/zahran-alloush/|url-status=dead|archive-url=https://web.archive.org/web/20160325123621/http://www.joshualandis.com/blog/zahran-alloush/|archive-date=25 mars 2016|access-date=24 dhjetor 2013|publisher=Syria Comment|language=En}}</ref>

Hulumtimet e fundit kanë treguar se emërtimi Alawi përdorej nga ithtarët e sektit që nga shekulli i 11-të. Citimi i mëposhtëm nga Alkan (2012) ilustron këtë pikë:<blockquote>"Në fakt, emri 'Alavī' shfaqet qysh në një trakt Nusayrī të shekullit të 11-të (...). Për më tepër, termi 'Alavī' ishte përdorur tashmë në fillim të shekullit të 20-të. Në vitin 1903, jezuiti dhe orientalisti i lindur në Belgjikë Henri Lammens (v. 1937) vizitoi një shejh Ḥaydarī-Nuṣayrī Abdullah në një fshat afër Antakyas dhe përmend se ky i fundit preferonte emrin 'Alawi' për popullin e tij. Së fundi, është interesante të theksohet se në peticionet e lartpërmendura të 1892 dhe 1909, Nuṣayri-t e quanin veten 'populli arab alevi' ('Arab ʿAlevī ṭāʾifesi) 'populli ynë ʿAlawi Nuṣayṣay' alawij'-ṣayrī' alawíat nënshkruar me popullin alavi' (ʿAlevī ṭāʾifesi imżāsıyla). Ky vetë-përcaktim i hershëm, për mendimin tim, ka një rëndësi të trefishtë. Së pari, tregon se fjala 'aleu' është përdorur gjithmonë nga këta njerëz, siç theksojnë autorët alevi; së dyti, lë të kuptohet për reformimin e Nusajrive, të nisur nga disa nga sheikët e tyre në shekullin e 19-të dhe përpjekjen e tyre për t'u pranuar si pjesë e Islamit; dhe së treti, ajo sfidon pretendimet se ndryshimi i identitetit dhe emrit nga 'Nuṣayrī' në 'ʿAlawī' ndodhi rreth vitit 1920, në fillim të mandatit francez në Siri (1919-1938)." <ref>See, Alkan, N. (2012) and the references cited therein.</ref></blockquote>Alavitët janë të ndryshëm nga sekti fetar ''[[Alevinjtë|alevi]]'' në Turqi, megjithëse termat ndajnë një etimologji dhe shqiptim të përbashkët.<ref name="The Weekly Standard2">{{Cite web|date=29 mars 2012|title=Erdogan, Iran, Syrian Alawites, and Turkish Alevis|url=http://www.weeklystandard.com/blogs/erdogan-iran-syrian-alawites-and-turkish-alevis_634834.html|url-status=dead|access-date=6 korrik 2012|website=The Weekly Standard|language=En|archive-date=19 tetor 2015|archive-url=https://web.archive.org/web/20151019043936/http://www.weeklystandard.com/blogs/erdogan-iran-syrian-alawites-and-turkish-alevis_634834.html}}</ref><ref name="Otto Harrassowitz Verlag2">{{Cite book|last=Gisela Procházka-Eisl|url=https://books.google.com/books?id=Ixl3NcvAixAC&pg=PA20|title=The Plain of Saints and Prophets: The Nusayri-Alawi Community of Cilicia (Southern Turkey) and Its Sacred Places|last2=Stephan Procházka|publisher=Otto Harrassowitz Verlag|year=2010|isbn=978-3-447-06178-0|page=20|language=En}}</ref>

== Teoritë e origjinës gjenealogjike ==
[[Skeda:Alawite falconer.jpg|parapamje|alt=Man holding a falcon, in the centre of a group of people|[[Skifteri|Skifteri alavit]] i fotografuar nga [[Frank Hurley]] në [[Banijas]], [[Siria|Siri]] gjatë [[Lufta e Dytë Botërore|Luftës së Dytë Botërore]]]]
Origjina e gjenetikës së alavitëve është e diskutueshme. Folklori lokal sugjeron se ata janë pasardhës të imamit të njëmbëdhjetë, [[Hasan el-Askari]] (v. 873) dhe nxënësit të tij, Ibn Nusejr (v. 868). Gjatë shekujve të 19-të dhe të 20-të, disa studiues perëndimorë besonin se alavitët e kishin prejardhjen nga popujt e lashtë të [[Lindja e Mesme|Lindjes së Mesme]] si [[arameasit|Arameanët]], [[Kanaani|Kananejtë]], [[Hititët]],<ref>{{Cite book|last=Samuel Lyde|url=https://archive.org/details/asianmysteryill00lydegoog|title=The Asian Mystery Illustrated in the History, Religion, and Present State of the Ansaireeh Or Nusairis of Syria|publisher=Longman, Green, Longman, and Roberts|year=1860|page=[https://archive.org/details/asianmysteryill00lydegoog/page/n65 49]|language=en}}</ref><ref>''Journal of the Royal Anthropological Institute'' (London, 1911), p.241.</ref> dhe [[Mardaitët]].<ref>{{Cite book|last=Mordechai Nisan|title=Minorities in the Middle East: A History of Struggle and Self-Expression, 2d ed.|date=1 janar 2002|publisher=McFarland|isbn=978-0-7864-5133-3|pages=114–15|language=en}}</ref> Shumë fise të shquara alavite janë gjithashtu pasardhës të kolonëve të shekullit të 13-të nga [[Sinxhari]].<ref>{{Cite book|last=Matti Moosa|title=Extremist Shiites: The Ghulat Sects|date=1987|publisher=Syracuse University Press|isbn=978-0-8156-2411-0|pages=256, 270|language=en}}</ref>

Në [[Historia Natyrore (Plini)|Historinë e tij Natyrore]], Libri V, [[Plini Plaku]] tha:<blockquote>Tani duhet të flasim për brendësinë e Sirisë. [[Coele Siria]] ka qytetin e [[Apamea, Siria|Apamea]], të ndarë nga lumi [[Lumi Orentes|Marsyas]] nga Tetrarkia e Nazerinit.

-[[Plini Plaku]],</blockquote>"Tetarkia e Nazerinëve" i referohet rajonit perëndimor, midis Orontes dhe detit, i cili përbëhet nga një varg i vogël malor i quajtur [[Malet An-Nusayriyah]] i kufizuar me një luginë që shkon nga jug-lindja në veri-perëndim të njohur si "[[Fusha e Al-Ghabit]]"; rajoni ishte i populluar nga një pjesë sirianësh, të cilët quheshin Nazerini.<ref>{{Cite book|last=[[Edme Mentelle]]|url=https://books.google.com/books?id=L44X29n2n6AC&pg=PA199|title=Encyclopédie méthodique. Géographie ancienne, par M. Mentelle, historiographe de monseigneur comte d'Artois, censeur royal, de l'Académie d'histoire de Madrid, de celle de Rouen|publisher=chez Panckoucke|year=1792|page=199|language=fr}}</ref>

Megjithatë, studiuesit hezitojnë të lidhin mes Nazerinit dhe [[Nazareas (sekt)|Nazareasve]].<ref>{{Cite book|last=Ray Pritz|url=https://books.google.com/books?id=vh84AAAAIAAJ&pg=PA17|title=Nazarene Jewish Christianity: From the End of the New Testament Period Until Its Disappearance in the Fourth Century|publisher=Brill Archive|year=1988|isbn=9004081089|pages=17–18|language=en}}</ref> Megjithatë, termi "Nazerini" mund të lidhet me fjalë që përfshijnë [[Rrënja triliterale|rrënjën treliterale]] semite ''n-ṣ-r'' si tema ''naṣer'' në [[aramaishtja lindore|aramaishten lindore]] që do të thotë "ruajtës i mirëqenies".<ref>{{Cite book|last=John Jandora|url=https://books.google.com/books?id=Ni3cCgAAQBAJ&pg=PA119|title=No Carpenter From Nazareth?|publisher=Llumina Press|year=2015|isbn=9781625502506|page=119|language=en}}</ref>

== Historia ==
Ibn Nusejri dhe pasuesit e tij konsiderohen si themelues të sektit. Pas vdekjes së [[Imami]]t të njëmbëdhjetë, el-Askariut, u shfaqën probleme në komunitetin shiit në lidhje me pasardhjen e tij, dhe më pas Ibn Nusejri pretendoi se ishte Babi dhe Ismi i Imamit të vdekur dhe se ai mori mësimet e tij sekrete. Zhvillimi i Ibn Nusejrit dhe ndjekësve të tij duket të jetë një nga shumë sektet e tjera mistike [[islam]]e të hershme gulat, dhe me sa duket u shkishëruan nga përfaqësuesit shiitë të Imamit të 12-të të fshehur.<ref>{{Cite web|title=Friedman, ''Nuṣayrī-ʿAlawīs,'' 2010|url=https://goaloflife.files.wordpress.com/2011/08/the-nuc59fayrc4ab-_alawc4abs-_-an-introduction-to-the-religion-history-and-identity-of-the-leading-minority-in-syria-islamic-history-and-civilization.pdf|url-status=live|language=en}}</ref>

Alavitët u organizuan më vonë gjatë sundimit [[Dinastia Hamdanid|Hamdanid]] në Sirinë veriore (947–1008) nga një ndjekës i Muhamed ibn Nusayr i njohur si [[al-Khasibi]], i cili vdiq në [[Halepi|Aleppo]] rreth vitit 969, pas një rivaliteti me sektin Ishaqiyya, i cili pretendonte gjithashtu se kishte doktrina e Ibn Nusejrit. <ref name="halm2">{{Cite book|last=Halm|first=Heinz|url=https://books.google.com/books?id=u5jO3QzVtPUC&pg=PA28|title=Shi'ism|publisher=Edinburgh University Press|year=2004|isbn=978-0-7486-1888-0|page=157|language=en}}</ref> Përqafimi i alavizmit nga shumica e popullsisë në malet bregdetare siriane ka të ngjarë të jetë një proces i zgjatur që ka ndodhur gjatë disa shekujve. Hulumtimet moderne tregojnë se pas themelimit të tij fillestar në Alepo, alewizmi u përhap në [[Sarmin]], [[Salamijah]], [[Homsi|Homs]] dhe [[Hama]] përpara se të përqendrohej në fshatrat e ulëta në perëndim të Hamës, duke përfshirë [[Baarin]], [[Deir Shamil]] dhe [[Deir Mama]], [[Wadi al-Uyun|Lugina Uyun]] dhe në malet përreth [[Tartus]] dhe [[Safita]]. 

Në vitin 1032, nipi dhe nxënësi i al-Khaṣībīut, Abu Sa'id Mejmun al-Tabarani (v. 1034), u zhvendos në [[Latakia]] (atëherë e kontrolluar nga [[Perandoria Bizantine]]). Al-Tabarani pasoi mentorin e tij al-Jilli nga Aleppo si kryemisionar në Siri dhe u bë "dijetari i fundit përfundimtar i alavizmit", duke themeluar kalendarin e tij dhe duke i dhënë mësimeve alavite formën e tyre përfundimtare, sipas historianit [[Stefan Winter]]. Al-Tabarani ndikoi besimin alavit përmes shkrimeve të tij dhe duke konvertuar popullsinë rurale të vargmalit malor bregdetar sirian. <ref name="halm3">{{Cite book|last=Halm|first=Heinz|url=https://books.google.com/books?id=u5jO3QzVtPUC&pg=PA28|title=Shi'ism|publisher=Edinburgh University Press|year=2004|isbn=978-0-7486-1888-0|page=157|language=en}}</ref> Winter argumenton se ndërsa ka të ngjarë që prania e alavitëve në Lataki të datojë që nga jeta e Tabaranit, është e paqartë nëse mësimet alavite u përhapën në brendësinë malore të qytetit, ku popullsia myslimane përgjithësisht anonte drejt Islamit Shiit, në shekullin e njëmbëdhjetë. Në fillim të shekullit, Jabal al-Rawadif (pjesë e maleve bregdetare siriane rreth Latakisë) kontrollohej nga prijësi lokal arab Nasr ibn Mushraf al-Rudafi, i cili luhatej midis aleancës dhe konfliktit me Bizantin. Nuk ka asgjë në burimet letrare që të tregojë se al-Rudafi patronizonte alavitët. Në jug të Jabal al-Rawadif, në Jabal Bahra, një traktat alavit i shekullit të 13-të përmend se sekti u sponsorizua nga Banu'l-Ahmar, Benu'l-Arid dhe [[Benu Muhriz]], tre familje vendase që kështjellat e kontrolluara në rajon në shekujt 11 dhe 12.  Nga kjo pjesë jugore e vargmaleve bregdetare siriane, një prani e konsiderueshme alavite u zhvillua në malet në lindje të Latakisë dhe [[Xhebele]] gjatë periudhës [[Sulltanati Mamluk|Mamluk]] (1260-1516). 

Sipas [[Bar Hebraeus]], shumë alavitë u vranë kur [[Kryqëzatat|kryqtarët]] hynë fillimisht në Siri në 1097; megjithatë, ata i toleruan kur arritën në përfundimin se nuk ishin një sekt i vërtetë islamik.<ref name="Syracuse University Press2">{{Cite book|last=Matti Moosa|title=Extremist Shiites: The Ghulat Sects|date=1987|publisher=Syracuse University Press|isbn=978-0-8156-2411-0|pages=269–71|language=en}}</ref> Ata madje i inkorporuan në radhët e tyre, së bashku me [[maronitët]] dhe [[Turkopole|turkopolët]].<ref>{{Cite web|date=23 mars 2020|title=History of the Crusades: Origins, Politics, and Crusaders|url=https://www.realmofhistory.com/2020/03/23/crusades-facts-medieval/|url-status=dead|website=Realm of History|language=en|access-date=16 prill 2022|archive-date=28 mars 2022|archive-url=https://web.archive.org/web/20220328043355/https://www.realmofhistory.com/2020/03/23/crusades-facts-medieval/}}</ref> Dy udhëheqës të shquar alavitë në shekujt në vijim, të cilët u vlerësuan me ngritjen e grupit, ishin [[Al-Makzun al-Sinjari|Sheikh al-Makzun]] (v. 1240) dhe al-Tubani (v. 1300), të dy me origjinë nga [[mali Sinjar]] në [[Iraku]]n modern.<ref name="Syracuse University Press2" />

Në shekullin e 14-të, alavitët u detyruan nga sulltani Mamluk [[Baibars]] të ndërtonin xhami në vendbanimet e tyre, të cilave ata iu përgjigjën me gjeste simbolike të përshkruara nga udhëtari musliman [[Ibn Batuta]].<ref>{{Cite book|last=Pipes|first=Daniel|title=Greater Syria|date=1992|publisher=[[Oxford University Press]]|isbn=978-0-19-536304-3|page=161|language=en|quote="Every village built a mosque far from the houses, which the villagers neither enter nor maintain. They often shelter cattle and asses in it. Often a stranger arrives and goes to the mosque to recite the [Islamic] call to prayer; then they yell to him, 'Stop braying, your fodder is coming.' " [Ibn Battuta]|author-link=Daniel Pipes}}</ref><ref>{{Cite book|last=Matti Moosa|title=Extremist Shiites: The Ghulat Sects|date=1987|publisher=Syracuse University Press|isbn=978-0-8156-2411-0|pages=270–1|language=en}}</ref>

=== Perandoria Osmane ===
Gjatë sundimit të [[Selimi I|Sulltan Selimit I]], të [[Perandoria Osmane|Perandorisë Osmane]], alavitët do të përjetonin përsëri persekutim të konsiderueshëm;<ref>{{Cite book|last=Matti Moosa|title=Extremist Shiites: The Ghulat Sects|date=1987|publisher=Syracuse University Press|isbn=978-0-8156-2411-0|page=275|language=en}}</ref> veçanërisht në [[Halepi|Alepo]] kur një masakër ndodhi në [[Xhamia e Madhe e Halepit|Xhaminë e Madhe të Alepos]] më 24 prill 1517. Masakra njihej si "Masakra e Telalëve" (arabisht) në të cilin kufomat e mijëra viktimave u grumbulluan si një [[Trego (arkeologji)|treg]] që ndodheshin në perëndim të [[Kalaja e Alepos|kështjellës]].<ref>{{Cite web|date=9 maj 2017|title=Ottoman Empire massacre against Alawites|url=http://sy-center.net/?p=1512|url-status=dead|archive-url=https://web.archive.org/web/20190423182731/http://sy-center.net/?p=1512|archive-date=23 prill 2019|access-date=28 maj 2018|website=Syrian Center for Studies|language=en}}</ref> Tmerret e masakrës që shkaktoi imigrimin e të mbijetuarve në rajonin bregdetar janë dokumentuar në [[Biblioteka Kombëtare dhe Universitare|Bibliotekën Kombëtare dhe Universitare]] në [[Strasburg]], dorëshkrimi është i rezervuar si një letër dërguar nga një komandant osman Sulltan Selimit I:<ref>{{Cite web|date=1 shkurt 2018|title=من "التلل" و"الأرمن" إلى عفرين: أردوغان حين يُعيد مذابح أجداده|url=http://www.almayadeen.net/articles/opinion/856536/%D9%85%D9%86--%D8%A7%D9%84%D8%AA%D9%84%D9%84--%D9%88-%D8%A7%D9%84%D8%A3%D8%B1%D9%85%D9%86--%D8%A5%D9%84%D9%89-%D8%B9%D9%81%D8%B1%D9%8A%D9%86--%D8%A3%D8%B1%D8%AF%D9%88%D8%BA%D8%A7%D9%86-%D8%AD%D9%8A%D9%86-%D9%8A%D8%B9%D9%8A%D8%AF-%D9%85%D8%B0%D8%A7%D8%A8%D8%AD-%D8%A3%D8%AC%D8%AF%D8%A7%D8%AF|website=Al Mayadeen|language=ar}}</ref><blockquote>Me ekzekutimin e urdhrave të madhërisë së tij, vendimet dhe rekomandimet u zbatuan dhe të gjitha fshatrat siriane, veçanërisht fshatrat e Nusayris, u shkatërruan deri në xhunglën e urës (Jisr al-Shughur) dhe portën e Shqiponjës (ndoshta Bab. Qinnasrin), te Shaizar dhe Wadi Khaled (në distriktin Akkar), derisa fitorja u shkrua për ne. Dhe feja islame, "osmane" natyrisht, u vendos në Levant; dhe këta sirianë mbetën të pastrehë dhe nuk do të jetonin në tokën e Sulltan Selimit të madh; mbeturinat e tyre i kane ngrënë përbindëshat e maleve dhe krokodilët e [[Xhungla|xhunglës]] (fushës Al-Ghab), rroftë Sulltani ynë në toka të buta, Zoti e bekoftë të drejtën.. Zoti i mallkoftë në çdo libër, dhe drita e Zotit përjetëson mbi ty.</blockquote>[[Perandoria Osmane]] ndërmori veprime agresive kundër alavitëve, <ref name="GlobSec2">{{Cite web|title=Alawi Islam|url=http://www.globalsecurity.org/military/intro/islam-alawi.htm|publisher=Globalsecurity.org|language=en}}</ref> për shkak të aktiviteteve të tyre tradhtare pasi ata kishin histori të gjatë të tradhtimit të qeverive myslimane për shkak të mosbesimit të tyre ndaj sunitëve.<ref>[[Patrick Seale|Seale, Patrick]].</ref> Alavitë u ngritën kundër osmanëve në disa raste dhe ruajtën autonominë e tyre në malet e tyre.

Në librin e tij, ''[[Shtatë Shtyllat e Urtësisë|Seven Pillars of Wisdom]]'', [[T. E. Lawrence|TE Lawrence]] shkroi:<blockquote>Sekti, jetik në vetvete, ishte klanor në ndjenjë dhe politikë. Një Nosairi nuk do të tradhtonte tjetrin dhe vështirë se nuk do të tradhtonte një jobesimtar. Fshatrat e tyre shtriheshin në copa poshtë kodrave kryesore deri në hendekun e Tripolit. Ata flisnin arabisht, por kishin jetuar atje që nga fillimi i letrave greke në Siri. Zakonisht ata qëndronin mënjanë nga punët dhe e linin qeverinë turke të qetë me shpresën e reciprocitetit.</blockquote>Gjatë shekullit të 18-të, osmanët punësuan një numër udhëheqësish alavitë si mbledhës taksash nën sistemin e ''[[iltizami]]t'' . Midis 1809 dhe 1813, [[Mustafa Agha Barbar]], guvernatori i Tripolit, sulmoi alevitët [[Kalbija]] me "egërsi të theksuar".<ref>{{Cite book|last=Moosa|first=Matti|title=Extremist Shiites: The Ghulat Sects|date=1987|publisher=Syracuse University Press|isbn=978-0-8156-2411-0|page=276|language=en}}</ref>Disa alavitë mbështetën përfshirjen osmane në luftërat egjiptiano-osmane të [[Lufta Egjipto-Otomane (1831-33)|1831-1833]] dhe [[Lufta Egjipto-Otomane (1839-41)|1839-1841]],<ref>{{Cite journal|year=1999|title=La révolte alaouite de 1834 contre l'occupation égyptienne: perceptions alaouites et lecture ottomane|journal=Oriente Moderno|language=fr|volume=79|issue=3|pages=60–71|doi=10.1163/22138617-07903006|language=en}}</ref> dhe patën karrierë në [[Ushtria Osmane|ushtrinë osmane]] ose si guvernatorë osmanë. <ref>{{Cite book|last=Winter|first=Stefan|title=From the Syrian Land to the States of Syria and Lebanon|publisher=Ergon|year=2004|isbn=3-89913-353-6|editor-last=Philipp|editor-first=Thomas|location=Würzburg|pages=97–112|chapter=The Nusayris before the Tanzimat in the Eyes of Ottoman Provincial Administrators, 1804–1834|editor-last2=Schumann|editor-first2=Christoph|language=en}}</ref> Për më tepër, ata madje filluan [[Revolta e Alevitëve (1834–35)|revoltën e alavitëve (1834–35)]]<nowiki/>kundër sundimit egjiptian të rajonit, i cili më vonë u shtyp nga Guvernatori i Homsit.

Nga mesi i shekullit të 19-të, populli alavit, zakonet dhe mënyra e jetesës u përshkruan nga [[Samuel Lyde]], një misionar anglez në mesin e tyre, se nuk vuanin nga asgjë përveç një gjendjeje të zymtë.<ref>{{Cite book|last=Moosa|first=Matti|title=Extremist Shiites: The Ghulat Sects|date=1987|publisher=Syracuse University Press|isbn=978-0-8156-2411-0|page=277|language=en}}</ref> Sipas historianit [[Joshua Landis]], nga vitet 1870, banditët alavitë u shtynë në shtylla në thumba dhe u lanë në udhëkryq si një paralajmërim. <ref>{{Cite web|date=19 qershor 2013|title=The Price of Loyalty in Syria|url=https://www.nytimes.com/2013/06/23/magazine/the-price-of-loyalty-in-syria.html?_r=0|website=The New York Times|language=en}}</ref>

Në fillim të shekullit të 20-të, udhëheqësit osmanë kryesisht sunitë ishin të falimentuar dhe humbën pushtetin politik; alevitët ishin [[fshatar|fshatarë]] të varfër.<ref>{{Cite book|last=Field|first=Michael|url=https://books.google.com/books?id=mzuJAO7gTmoC&pg=PA101|title=Inside the Arab World –|date=1 mars 1996|publisher=Harvard University Press|isbn=978-0-674-45521-4|language=en}}</ref><ref>{{Cite web|last=Stratfor|date=5 maj 2011|title=Making Sense of the Syrian Crisis|url=http://www.stratfor.com/weekly/20110504-making-sense-syrian-crisis|access-date=6 korrik 2012|publisher=Stratfor|language=en}}</ref>

=== Periudha e mandatit francez ===
[[Skeda:Latakiya-sanjak-Alawite-state-French-colonial-flag.svg|parapamje|upright|Një formë e flamurit të [[sanxhaku]]t të Latakias ose të [[Shteti Alavit|shtetit alavit]] në Sirinë veriperëndimore nën sundimin kolonial francez, rreth. 1920-1936.]]
Pas përfundimit të Luftës së Parë Botërore dhe rënies së Perandorisë Osmane, Siria dhe Libani u vendosën nga [[Lidhja e Kombeve]] nën [[Mandati francez për Sirinë dhe Libanin|Mandatin Francez për Sirinë dhe Libanin]]. Më 15 dhjetor 1918, udhëheqësi alevit [[Saleh al-Ali]] bëri thirrje për një takim të liderëve alavitë në qytetin [[el-Shejh Bedr]], duke i nxitur ata të revoltohen dhe të dëbojnë francezët nga Siria.

Kur autoritetet franceze dëgjuan për takimin, ata dërguan një forcë për të arrestuar Saleh al-Ali. Ai dhe njerëzit e tij zunë pritë dhe mundën forcat franceze në al-Shejkh Bedr, duke shkaktuar më shumë se 35 viktima.<ref name="Moosa2">{{Cite book|last=Moosa|first=Matti|title=Extremist Shiites: The Ghulat Sects|publisher=Syracuse University Press|year=1987|isbn=0-8156-2411-5|pages=282–283|language=en}}</ref> Pas kësaj fitoreje, al-Ali filloi të organizonte rebelët e tij alevitë në një forcë të disiplinuar, me komandën e saj të përgjithshme dhe gradat ushtarake.

Përleshja e al-Shejkh Bedrit filloi [[Revolta e Al-Aliut|Revoltën Siriane të vitit 1919]].<ref name="Moosa4">{{Cite book|last=Moosa|first=Matti|title=Extremist Shiites: The Ghulat Sects|publisher=Syracuse University Press|year=1987|isbn=0-8156-2411-5|pages=282–283|language=en}}</ref><ref name="Moubayed2">{{Cite book|last=Moubayed|first=Sami M.|title=Steel & Silk: Men & Women Who Shaped Syria 1900–2000|url=https://archive.org/details/steelsilkmenwome0000moub|publisher=Cune Press|year=2006|isbn=1-885942-41-9|pages=[https://archive.org/details/steelsilkmenwome0000moub/page/363 363]–364|author-link=Sami Moubayed|language=en}}</ref>   Al-Ali iu përgjigj sulmeve franceze duke rrethuar (dhe duke pushtuar) [[el-Kadmus]], nga i cili francezët kishin kryer operacionet e tyre ushtarake kundër tij.<ref name="Moosa5">{{Cite book|last=Moosa|first=Matti|title=Extremist Shiites: The Ghulat Sects|publisher=Syracuse University Press|year=1987|isbn=0-8156-2411-5|pages=282–283|language=en}}</ref> Në nëntor, gjenerali [[Henri Gouraud]] ndërmori një fushatë kundër forcave të Saleh al-Ali në malet An-Nusayriyah. Forcat e tij hynë në fshatin e Al-Ali-t, Al-Shejkh Bedr, duke arrestuar shumë udhëheqës alavi; megjithatë, Al-Ali iku në veri. Kur një forcë e madhe franceze pushtoi pozicionet e tij, ai kaloi në ilegalitet.<ref name="Moosa6">{{Cite book|last=Moosa|first=Matti|title=Extremist Shiites: The Ghulat Sects|publisher=Syracuse University Press|year=1987|isbn=0-8156-2411-5|pages=282–283|language=en}}</ref>

==== Shteti Alavit ====
[[Skeda:French Mandate for Syria and the Lebanon map en.svg|parapamje|majtas|alt=Multicoloured map|Harta e shteteve të mandatit francez në 1921–22 (Shteti alavit në vjollcë)]]
Kur [[francez]]ët filluan të pushtonin Sirinë në vitin 1920,<ref name="Kaplan2">{{Cite web|last=Kaplan|first=Robert|date=shkurt 1993|title=Syria: Identity Crisis|url=https://www.theatlantic.com/doc/199302/kaplan|website=The Atlantic|language=en}}</ref> u krijua një [[Shteti Alavit|shtet alavit]] në vendin bregdetar dhe malor që përfshin shumicën e fshatrave alavit; Francezët e justifikuan këtë duke përmendur dallimet midis njerëzve "të prapambetur" [[Njerëz malësorë|malësorë]] dhe sunitëve të zakonshëm. Divizioni synonte gjithashtu të mbronte popullin alavit nga shumicat më të fuqishme, siç janë sunitët.

Francezët krijuan gjithashtu [[Mikroshteti|mikroshtete]], si [[Libani i madh|Libani i Madh]] për të [[Maronitët|krishterët maronitë]] dhe [[Shteti Xhabal al-Druze|Xhabal al-Druze]] për [[druzët]]. Alepo dhe Damasku ishin gjithashtu shtete të veçanta.<ref name="L2">Longrigg, Stephen Hemsley.</ref> Nën mandatin, shumë [[Kryesia|prijës]] alavitë mbështetën një komb të veçantë alavit dhe u përpoqën ta kthenin autonominë e tyre në pavarësi.

Administrata e Mandatit Francez inkurajoi alavitët të bashkoheshin me forcat e tyre ushtarake, pjesërisht për t'i dhënë një kundërpeshë shumicës sunite (e cila ishte më armiqësore ndaj sundimit të tyre). Sipas një letre të vitit 1935 nga ministri francez i luftës, francezët i konsideronin alavitët dhe [[druzët]] të vetmet "[[Gara luftarake|raca luftarake]]" në territoret e mandatit.<ref>{{Cite book|last=William W. Harris|url=https://books.google.com/books?id=oawsAQAAIAAJ|title=The Levant: a fractured mosaic|publisher=Markus Wiener Publishers|year=2003|isbn=978-1-55876-264-0|language=en}}</ref> Ndërmjet viteve 1926 dhe 1939, alavitët dhe grupet e tjera të pakicave siguruan shumicën e përbërësit të rekrutuar lokalisht të [[Ushtria e Levantit|Ushtrisë së Levantit]] - përcaktimi i dhënë forcave ushtarake franceze që garnizonin Sirinë dhe Libanin.<ref>Christopher M. Andrew, page 236 "France Overseas.</ref>

Rajoni ishte shtëpia e një popullsie kryesisht rurale, heterogjene. Familjet pronare të tokave dhe 80 për qind e popullsisë së qytetit port të [[Latakia|Latakisë]] ishin myslimanë sunitë; megjithatë, në zonat rurale 62 për qind e popullsisë ishin fshatarë alavitë. Sipas disa studiuesve, kishte një ndjenjë të konsiderueshme separatiste alavite në rajon,<ref name="K2">Khoury, Philip S. ''Syria and the French Mandate: The Politics of Arab Nationalism, 1920–1945''.</ref> dëshmia e tyre është një letër e vitit 1936 e nënshkruar nga 80 liderë alavitë drejtuar kryeministrit francez, ku thuhej se "populli alavit refuzoi lidhjen me Sirinë dhe dëshironte të qëndronte. nën mbrojtjen franceze”. Në mesin e nënshkruesve ishte [[Sulejman Ali al-Assad]], babai i Hafez al-Asadit.<ref name="K2" /> Megjithatë, sipas profesorit të asociuar Stefan Winter, kjo letër është një falsifikim.<ref name="Winter2">{{Cite web|last=Winter|first=Stefan|date=qershor 2016|title=The Asad Petition of 1936: Bashar's Grandfather Was Pro-Unionist By Stefan Winter|url=https://www.joshualandis.com/blog/asad-petition-1936-bashars-grandfather-pro-unionist-stefan-winter|website=Joshualandis|ref=none|language=en}}</ref> Edhe gjatë kësaj kohe të të drejtave të shtuara të alavitëve, situata ishte ende aq e keqe për grupin sa që shumë gra duhej të linin shtëpitë e tyre për të punuar për sunitët urbanë. 
Në maj të vitit 1930, shteti alavit u riemërua Qeveria e Latakisë në një nga lëshimet e pakta nga francezët ndaj nacionalistëve arabë përpara vitit 1936.<ref name="K3">Khoury, Philip S. ''Syria and the French Mandate: The Politics of Arab Nationalism, 1920–1945''.</ref> Megjithatë, më 3 dhjetor 1936, shteti alavit u ri-inkorporua në Siri si një koncesion nga francezët ndaj [[Blloku Kombëtar (Siri)|Bllokut Kombëtar]] (partia në pushtet në qeverinë gjysmë autonome siriane). Ligji hyri në fuqi në vitin 1937.<ref name="S2">Shambrook, Peter A. ''French Imperialism in Syria, 1927–1936''.</ref>

[[Skeda:Gleaning Alawite woman.jpg|parapamje|upright|alt=Woman bent over, picking up leftover grain|Gruaja alavite që [[Duke qëmtuar|grumbullon]] në 1938]]
I Në vitin 1939, [[sanxhaku i Aleksandretës]] (tani [[Provinca Hatay|Hataj]]) përmbante një numër të madh alavitësh. Toka Hatayan iu dha Turqisë nga francezët pas një [[Referendumi|plebishiti]] të Lidhjes së Kombeve në provincë. Ky zhvillim zemëroi shumë shumicën e sirianëve; për t'ia shtuar përbuzjes Alavi, në vitin 1938, ushtria turke shkoi në [[İskenderun]] dhe dëboi shumicën e popullsisë [[Arabët|arabe]] dhe [[Armenët|armene]].<ref name="JackKalpakian2">{{Cite book|last=Jack Kalpakian|url=https://books.google.com/books?id=EmlX4Y7PMjgC&pg=PA130|title=Identity, Conflict and Cooperation in International River Systems|publisher=Ashgate Publishing|year=2004|isbn=0-7546-3338-1|edition=Hardcover|page=130|language=en}}</ref>  Para kësaj, arabët alevitë dhe armenët përbënin pjesën më të madhe të popullsisë së provincës. <ref name="JackKalpakian3">{{Cite book|last=Jack Kalpakian|url=https://books.google.com/books?id=EmlX4Y7PMjgC&pg=PA130|title=Identity, Conflict and Cooperation in International River Systems|publisher=Ashgate Publishing|year=2004|isbn=0-7546-3338-1|edition=Hardcover|page=130|language=en}}</ref>

Pas Luftës së Dytë Botërore, [[Sulejman el-Murshid]] luajti një rol të madh në bashkimin e provincës alavite me Sirinë. Ai u ekzekutua nga qeveria siriane në [[Damasku|Damask]] më 12 dhjetor 1946, vetëm tre ditë pas një gjyqi politik.

=== Pas pavarësisë së Sirisë ===
[[Skeda:F-assad.jpg|parapamje|majtas|alt=Formal family portrait, with parents seated in front and five grown children (four sons and a daughter) standing|Familja [[Familja Asad|al-Assad]]]]
Siria u bë e pavarur më 17 prill 1946. Në vitin 1949, pas [[1948 Lufta Arabo-Izraelite|Luftës Arabo-Izraelite]] të vitit 1948, Siria përjetoi një numër [[Grusht shteti|grushtesh shteti]] ushtarak dhe ngritjen e Partisë Ba'ath.

Në vitin 1958, Siria dhe [[Egjipti]] u bashkuan me një marrëveshje politike në [[Republika e Bashkuar Arabe|Republikën e Bashkuar Arabe]]. UAR zgjati për tre vjet, duke u shpërbërë [[Grusht shteti sirian i vitit 1961|në vitin 1961]], kur një grup oficerësh të ushtrisë mori pushtetin dhe shpalli Sirinë të pavarur.

Pasuan një sërë grusht shtetesh derisa, [[Grusht shteti sirian i vitit 1963|në vitin 1963]], një komitet ushtarak i fshehtë (përfshirë oficerët alavitë [[Hafiz el-Asad]] dhe [[Salah Jadid]]) ndihmoi Partinë Ba'ath të merrte pushtetin. Në vitin 1966, oficerët ushtarakë të lidhur me alavitët u rebeluan me sukses dhe dëbuan pasuesit e vjetër të gardës së Partisë Ba'ath të të krishterëve [[Kisha Ortodokse Greke e Antiokisë|ortodoksë grekë]] [[Michel Aflaq]] dhe myslimanëve sunit [[Salah al-Din al-Bitar]], duke e quajtur [[Zaki al-Arsuzi]] " [[Sokrati]] " i Basës së rindërtuar 'Ath Parti.

Në vitin 1970, gjenerali i [[Forca Ajrore Siriane|Forcave Ajrore]] Hafez al-Assad, një alavit, mori pushtetin dhe nxiti një [[Lëvizja Korrektuese (Siri)|"Lëvizje Korrigjuese"]] në Partinë Ba'ath. Grushti i shtetit i vitit 1970 i dha fund destabilitetit politik që kishte ekzistuar që nga pavarësia.<ref>{{Cite web|last=Kaplan|first=Robert|date=shkurt 1993|title=Syria: Identity Crisis|url=https://www.theatlantic.com/doc/199302/kaplan|website=The Atlantic|language=en}}</ref> [[Robert D. Kaplan]] e krahasoi ardhjen e Hafez al-Assad në pushtet me "një të [[Dalit|paprekshëm]] që u bë [[maharaxha]] në [[India|Indi]] ose një çifut duke u bërë [[Cari|car]] në [[Rusia|Rusi]] - një zhvillim i paprecedentë tronditës për popullsinë shumicë sunite e cila kishte monopolizuar pushtetin për kaq shumë shekuj".<ref name="Kaplan3">{{Cite web|last=Kaplan|first=Robert|date=shkurt 1993|title=Syria: Identity Crisis|url=https://www.theatlantic.com/doc/199302/kaplan|website=The Atlantic|language=en}}</ref> Në vitin 1971, al-Assad e shpalli veten president të Sirisë, një pozicion që kushtetuta në atë kohë e lejonte vetëm për myslimanët sunitë. Në vitin 1973, një kushtetutë e re u miratua, duke zëvendësuar Islamin si fe shtetërore me një mandat që feja e presidentit të ishte Islami, dhe protestat shpërthyen.<ref>Seale, Patrick.</ref> Në vitin 1974, për të përmbushur këtë kërkesë kushtetuese, [[Al Sayed Musa al-Sadr|Musa as-Sadr]] (një udhëheqës i Dymbëdhjetëve të [[Libani]]t dhe themelues i [[Lëvizja Amal|Lëvizjes Amal]], i cili kishte kërkuar pa sukses të bashkonte alavitët dhe shiitët libanezë nën Këshillin e Lartë Islamik Shiit)<ref name="mideastmonitor.org2">Riad Yazbeck.</ref> [[fetva]]se alevitët ishin një bashkësi e muslimanëve shiitë të dymbëdhjetave.<ref name="Glasse2">''The New Encyclopedia of Islam'' by Cyril Glasse, Altamira, 2001, p.36–7</ref> Nën qeverinë autoritare, [[Shekullarizmi|laike]], të Asadit, pakicat fetare toleroheshin më shumë se më parë, por disidentët politikë jo. Në vitin 1982, kur [[Vëllazëria Myslimane]] ngriti një [[kryengritje]] anti-qeveritare islamike, Hafez Assad organizoi një ofensivë ushtarake kundër tyre të njohur si [[masakra e Hamës]].

==== Lufta Civile Siriane ====
Gjatë [[Lufta civile në Siri|Luftës Civile Siriane]], shumë ekspertë pro opozitës besojnë se alavitët kanë vuajtur si rezultat i mbështetjes së tyre për qeverinë e Asadit kundër opozitës kryesisht sunite, me një gazetar që pretendon se deri në një të tretet e të rinjve alavitë janë vrarë në [[Sektarizmi dhe pakicat në Luftën Civile Siriane|konfliktin gjithnjë e më sektar]].<ref>{{Cite news|last=Ruth Sherlock|date=7 prill 2015|title=In Syria's war, Alawites pay heavy price for loyalty to Bashar al-Assad|work=The Daily Telegraph|url=https://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/middleeast/syria/11518232/In-Syrias-war-Alawites-pay-heavy-price-for-loyalty-to-Bashar-al-Assad.html|access-date=15 korrik 2015|language=en}}</ref> Disa kanë pohuar se shumë alavitë kanë frikë se një rezultat negativ për qeverinë në konflikt do të rezultonte në një kërcënim ekzistencial për komunitetin e tyre.<ref>{{Cite news|last=YAROSLAV TROFIMOV|date=9 korrik 2015|title=After Backing Regime, Syrian Minorities Face Peril|work=WSJ|url=https://www.wsj.com/articles/after-backing-regime-syria-minorities-face-peril-1436433540|access-date=15 korrik 2015|language=en}}</ref> Në maj 2013, [[Observatori Sirian për të Drejtat e Njeriut|SOHR]] pro opozitës deklaroi se nga 94,000 ushtarë të regjimit sirian të vrarë gjatë luftës, të paktën 41,000 ishin alavitë.<ref>{{Cite news|date=14 maj 2013|title=Death toll in Syria likely as high as 120,000: group|work=Reuters|url=https://www.reuters.com/article/us-syria-crisis-deaths-idUSBRE94D0L420130514|language=en}}</ref> Në prill 2017, një burim pro opozitës pretendoi se 150,000 të rinj alavitë kishin vdekur.<ref>{{Cite web|date=20 prill 2017|title=150,000 Alawites killed in 6-year Syria war|url=https://www.middleeastmonitor.com/20170420-150000-alawites-killed-in-6-year-syria-war/|language=en}}</ref> Megjithatë, këto pretendime nga ekspertë dhe burime pro opozitës janë konsideruar shumë të ekzagjeruara, të paargumentuara (statistikisht ose shkencërisht), midis vëzhguesve neutralë në mbarë globin.<ref>{{Cite web|date=2 gusht 2013|title=Sunnis fill rebel ranks, but also prop up Assad regime|url=https://syriadirect.org/sunnis-fill-rebel-ranks-but-also-prop-up-assad-regime|language=en}}</ref><ref>{{Cite web|title=Assad's Sunni Foot Soldiers|url=https://foreignpolicy.com/2015/11/05/assads-sunni-foot-soldiers-syria/|language=en}}</ref>

== Referime ==
{{Reflist|2}}

[[Kategoria:Tarikate Shi'i]]
[[Kategoria:Siri]]