Aparati riprodhues mashkullor te njeriu

Aparati riprodhues mashkullor është një sistem biologjik i përbërë nga një bashkësi organesh anatomike që kanë për qëllim riprodhimin.

Aparati riprodhues përqëndrohet te gonadet, që prodhojnë gametat, ose qelizat seksuale. Gonadet mashkullore janë testikujt.

Funksionet e aparatit riprodhues mashkullor janë:

1. Sinteza e hormoneve seksuale, që zgjat gjatë gjithë jetës dhe fillon që kur embrioni është duke u zhvilluar në barkun e nënës.
2. Prodhimi, ushqyerja dhe grumbullimi i përkohshëm i spermatozoidëve. Ky proçes fillon gjatë pjekjes seksuale ose pubertetit.

Anatomia e aparatit riprodhues mashkullor

Skeda:Male reproductive system lateral nolabel.png

Aparati riprodhues mashkullor : 1. Fshikëza e urinës 2. Kocka pubiene (Os pubien) 3. Penisi 4. Kavernosa 5. Gogëla 6. Lafsha 7. Kanali urinar 8. Zorra e trashë 9. Rektumi 10. Fshikëza seminale 11. Kanali ejakulues 12. Prostata 13. Gjëndra e Kuperit (bulbo-uretrale) 14. Anusi 15. Kanali deferent 16. Epididima 17. Testikuli 18. Skrotumi

Organet që përbëjnë aparatin riprodhues mashkullor janë:

1. Testikujt
2. Fshikëzat seminale
3. Prostata
4. Gjëndrat e Kuperit
5. Penisi

Testikujt

Testikujt janë organet që prodhojnë gametat seksuale mashkullore. Përmasat mesatare të një testikuli janë 4.5 cm gjatësi, 3.0 cm gjerësi, 2.5 cm trashësi dhe peshon rreth 11-17 gramë secili.

Mbrojtja e testikujve në skrotum

Skrotumi është një qese ose xhep i veshur me lëkurë që përmban testikujt, epididimen dhe kanalin deferent. Septumi e ndan skrotumin në dy pjese, ku secili mban një testikul. Tkurrja e muskujve dartos shkakton mbledhjen e lëkurës. Së bashku me muskujt kremaster, ata mbajnë konstante temperaturën e testikujve, e cila duhet të jetë tre grade Celcius më e ulët se ajo e trupit, në mënyrë që të krijohet një mjedis i përshtatshëm për spermatogjenezen. Kur temperatura e ambjentit ulet, muskujt tkurren duke mbledhur lëkurën dhe duke bërë që testikujt të jenë më pranë nxehtësisë së trupit. Kur temperatura e ambjentit ngrihet, muskujt lëshohen dhe testikujt ndodhen më poshtë.

Zona spermatike e brendshme dhe testikuli formojne ndërmjet tyre një hapësirë virtuale, e cila përmban lëng lubrifikues. Kordoni spermatik përmban kanalin deferent, ene gjaku, ene limfatike si dhe nerva.

Anomalitë e vendndodhjes së testikujve

Format e kriptorkidizmit

Në momentin e lindjes, testikujt nuk janë domosdoshmërisht në skrotum. Gjatë jetës fetale (si fetus) testikujt ndodhen në abdomen, dhe më pas zbresin më poshtë deri në skrotum. Por kjo mund të shoqërohet me forma të ndryshme të anomalive të vendndodhjeve të testikujve. Kriptorkidizmi është mungesa e një ose të dy testikujve në skrotum. Ajo përfshin gjithashtu pozicionet ektopike, që kanë të bëjnë me vendndodhjen e testikujve në një vend të pazakonte, krahasuar me trajektoren e tyre. Një foshnjë e prekur nga kriptorkidizmi, kur të jetë në moshë madhore, ka 60% më shumë mundësi steriliteti se sa njerëzit normale.