Arnautët

Arnaut (nga turq. Arnavut) është etnonimi qe përdorin turqit për shqiptarët. Ky emërim e ka prejardhjen nga fjala greke arvanit, i cili është etnonimi i vjetër me të cilin grekët thërrisnin shqiptarët.^[1] Turiqit e huazuan emërimin e tyre per shqiptarët nga grekët mesjetarë.^[2]

Të tjerët mbi arnautët

Arnauti sipas Karl May

"Arnauti nuk është vetem trim, por i krisur dhe guximtar deri në guximin me te madh. Një jetë njeriu i vlen as sa një kërpudhë; ai rrezikon edhe te veten, as pa iu dridhur fare qerpiku. Këtu ai është i pabesë, dinak dhe prej nje vrazhdesie qe vertete kërkon te njejten. Thika dhe pistola rrinë tek ai shumë lirshëm. Ai therë dhe vret me shkasin me te vogel dhe ai e din se kete mund ta bëj goxha i sigurtë, sepse edhe vetë gjyqtari nuk e gjykon me deshirë, se ai duhet te llogaritë se nëse jo gjatë gjykimit, ndoshta më vonë te jetë i vrarë. Per ketë arsye arnauti është i frikshëm dhe për t'iu shmangur. Ai mund te veproj i pa denuar, cka qindra te tjerëve nuk do t'ua mbante.! "^[3] Ne betejat qe perandoria Osmane beri nga viti 1466-1900 shumicen e rasteve ARNAUTET vendoseshin ne vijen e pare te frontit me qellim qe tu jepnin zemer ushtareve .Edhe ne ditet e sotme nese nje person nuk i hap rrugen tjetrit ne Turqi dhe kembengul pa arsye dhe me terbim ,atij i thone mos u bej ARNAUT .

Referimet

^ Theißen, Ulrich (2007), p. 90. "Der ursprüngliche Name Άλβανίτης (abgeleitet von Άλβάνος) wurde im Neugriechischen zu Άρβανίτης… In türkischer Vermittlung erfuhr die Silbe -van- eine Metathese zu -nav-, so dass die türkische Form des Namens für die Albaner arnavut bzw. arnaut Lautet. In dieser Form gelangte das Wort ins Bulgarische (BER I/1971: 15). [The original name Άλβανίτης (derived from Άλβάνος) was established in Modern Greek to Άρβανίτης .... In Turkish the syllable was experienced and mediated as -van- and by metathesis to -nav- so that the Turkish form of the name for the Albanians became respectively Arnavut or Arnaut. In this form, the word came into Bulgarian (BER I / 1971: 15).]"
^ Malcolm, Noel. "Kosovo, a short history". London: Macmillan, 1998, p. 22–40 "The name used in all these references is, allowing for linguistic variations, the same: 'Albanenses' or 'Arbanenses' in Latin, 'Albanoi' or 'Arbanitai' in Byzantine Greek. (The last of these, with an internal switching of consonants, gave rise to the Turkish form 'Arnavud', from which 'Arnaut' was later derived.)"
^ Karl May: "Deutsche Herzen, deutsche Helden". Dresden 1885-1887)

Shiko dhe këtë

Wiki Libri: Botëkuptimet për Skipetarët në Gjermanofoni

[1] Theißen, Ulrich (2007), p. 90. "Der ursprüngliche Name Άλβανίτης (abgeleitet von Άλβάνος) wurde im Neugriechischen zu Άρβανίτης… In türkischer Vermittlung erfuhr die Silbe -van- eine Metathese zu -nav-, so dass die türkische Form des Namens für die Albaner arnavut bzw. arnaut Lautet. In dieser Form gelangte das Wort ins Bulgarische (BER I/1971: 15). [The original name Άλβανίτης (derived from Άλβάνος) was established in Modern Greek to Άρβανίτης .... In Turkish the syllable was experienced and mediated as -van- and by metathesis to -nav- so that the Turkish form of the name for the Albanians became respectively Arnavut or Arnaut. In this form, the word came into Bulgarian (BER I / 1971: 15).]"

[2] Malcolm, Noel. "Kosovo, a short history". London: Macmillan, 1998, p. 22–40 "The name used in all these references is, allowing for linguistic variations, the same: 'Albanenses' or 'Arbanenses' in Latin, 'Albanoi' or 'Arbanitai' in Byzantine Greek. (The last of these, with an internal switching of consonants, gave rise to the Turkish form 'Arnavud', from which 'Arnaut' was later derived.)"

[3] Karl May: "Deutsche Herzen, deutsche Helden". Dresden 1885-1887)

[1]

[2]

[3]