Diskutim:Bilal Xhaferri

veprat kryesore per femije,cilat jane? – Komenti i mëparshëm i pa firmosur ishte shtuar nga 91.187.103.6 (diskutimi • redaktime).

pse nuk o referatiii peer lektyrennn Pertej Largesi[[Skeda:Shembull.jpg--80.80.172.35 29 Gusht 2010 16:55 (CEST)]]veee ???????Tekst i theksuar – Komenti i mëparshëm i pa firmosur ishte shtuar nga 80.80.172.35 (diskutimi • redaktime). Pse nuk po e gjojj askund vepren Ra Berati te shkrimtairt Bilal Xhaferrit??? – Komenti i mëparshëm i pa firmosur ishte shtuar nga 84.22.42.146 (diskutimi • redaktime).

Eja Trishtim

Eja, trishtim , eja me hapa fletesh qe bien nga deget, eja me hapa shiu qe keputet nga fletet... Eja trishtim , eja me hapa tingujsh qe dridhen ne mbremje, eja me hapa zemrash qe rrahin me dhimbje... Eja , trishtim, o preher i embel qe nuk me braktise kurre, o strehe e qetesise sime, o enderrime te mia, o gji i shpreses sime. Eja , trishtim, trishtim , eja.

---

Pegasit

Nga qielli mos u ul Pegas për mua, e bëj më këmbë unë rrugën. Hapësirat e pamatura i dua, po dua sa më pranë të jem me tokën.

Pas trokëllimës tënde qiellore poetët le të thurrin vargje-ar, unë jam këmbësor i rrugëve tokësore, i rrugëve tokësore këngëtar.

Nga qielli, pra, mos zbrit Pegas për mua, e bëj më këmbë unë rrugën. Hapësirat e pamatura i dua po më merren mendtë kur s’ndiej nën këmbë tokën.

---

           Kosova

Me ndarje dhe nenndarje gjeografike Me ndarje dhe nenndarje historike Qe nga ujrat e kulluara te Ohrit Deri ne erresiren e minierave te Mitrovices Qe nga brigjet e kaltra te Ulqinit Deri ne Qelekullen e ne fushen e Nishit Kosova Fushe e begatshme me fruta e grunore Qe bie ere pranveres e tera lule molle Kosova me male kreshnike Male te zhveshur me pisha e bredhishte Qe e rrahin qiellin me krahe shqipesh Qe e dehin diellin me arome rreshire Qe e ndezin qiellin me zbardhellime debore Kosova Krahine shqiptare qe ne fillim te saj Toke e Manastirit E Prizerenit E Plaves dhe e Gucise Toke e legjendave legjendare te Gjergj Elez Alise Kosova Legjende e mbetur ne rrugekryq te historise Kosova Gjithnje ashtu si gjithnje Me dhem te shternguar e me shpirt nder dhembe Kosova Ku shqiptaret flasin nje gjuhe dhe degjojne dy gjuhe Kosova gjithnje ashtu.

---

Vajza nga brigjet e lumit Kalama

Pezuli i dritares se ambulances ishte fundosur nen kuroret e luleve te diellit, qe perkundeshin ngadale ne eren e mbremjes. Mbi pezul ishte perkulur ndihmesmjekja me nje liber ne dore. Kur ajo ngriti kryet, fytyra e saj e rrethuar me floke te arte u duk gjithashtu si nje kurore luledielli. Pa e shkeputur dot plotesisht mendimin nga ato qe lexonte ne faqet e librit, ajo me hodhi mua nje veshtrim te shpejte pastaj i ndali syte te dora ime e lidhur. “Keni djegur doren me zift ? “ - tha. “Ejani brenda t'jua mjekoj”. Kur hyra brenda, ajo e la librin mbi pezulin e dritares, me tha te ulesha ne nje karrige prane tavolines se saj dhe erdhi e me zgjidhi shamine nga plaga. Shamia ishte ngjitur pas lekures dhe mishit te djegur. Kur ajo e shqiti, une u shtrengova i teri pas dhembjes se plages. “Me graso e ke lyer keshtu ? “ - tha ajo. “Shoket thane se duhej lyer me graso” - thashe. Ajo solli fasho, pomade, solli edhe gersheret dhe, pasi ma pastroi plagen me alkol, filloi te priste me gershere pjeset e demtuara te lekures. “Nga je ti ? Nga te folurit duket qe s'je prej ketyre aneve”. “Une jam çam” - ju pergjigja. “Cam ?” - tha ajo dhe ngriti menjehere koken. - Vertet ? Nga ç'vend i Camerise ?” “ I di ti vendet e Camerise ?” “Cish nuk i di u' vendet e Camerise, Domosdo qe i di. Edhe une jam çame”. Ishte krejt e pa pritur per mua qe te takoja nje vajze çame kaq larg , ne veri. E vura re me çudi dhe, perendia e di perse, m'u duk sikur zbulova ne fytyren e saj ca tipare te njohura, tipare te nje njeriu tim shume te afert. Diku thelle ne kujtesen time u ngrit nga erresira e viteve fytyra e dashur e nenes sime te vdekur, ashtu siç kish mbetur ajo fytyre ne mendjen time, qe nga koha e larget e vegjelise. Pastaj m'u kujtua motra ime e vogel dhe vellai im i vogel, qe i ngjanin aq shume nenes. “S'me kish shkuar kurre ne mendje se do te mund te takoja nje vajze çame ketu prapa maleve te veriut”, - thashe i habitur. - Te kane transferuar ketu ?” “- Jo, ne banojme ketu ne fermen e lokalitetit. Familja ime punon ne ferme”. “Nga ç'ane e Camerise ini?” “Nga rrethet e Janines.Fshati yne eshte buze Kalamait, balle maleve te Sulit.Ndoshta ju i dini ato vende.” “Jo, nuk i di. Une, ne te vertete, nuk jam çam i ardhur. Jam nga kjo pjeseza mbrenda kufirit.” “Po nje balte jemi ne. Si mbrenda, si jashte kufirit, jemi po ai sua. Edhe une, per veten time s'jam e ardhur. Kam lere ketu ne Shqiperi. Po me kaq malle flasin pleqte tane per Camerine sa qe, nga rrefimet e tyre, Cameria mua me del e gjalle perpara syve sikur te kem jetuar atje tere jeten time. A e beson ? Me duket sikur i di ku jane krojet, ku jane kullotat, arat, ullishtet, i di ku jane malet e Sulit e ku eshte lumi Kalama, i di ererat e vendeve e i di nga ç'ane shohin penxheret e odave e nga ç'ane degjohet daullja e remezanit.” Ulur ne karrigen e saj prane dritares, me njeren dore duke menjanuar pakez floket qe i uleshin mbi faqe dhe me brrylin e vendosur lehtaz te ana e bllokut te raporteve mjekesore, atje ne sfondin e fushes se vogel malore me luledielli, ne sfondin e alpeve te larta te veriut te Shqiperise, ajo fliste per Camerine e saj qe s'e kish pare kurre, fliste per nje vend te bute e te ngrohte ne jug, mbuluar me ullishte e me kope delesh, per nje vend te blerte te humbur si ne enderr. Gjuha e saj çame thyhej pakez me te folmen e veriut. Fytyra e saj me kujtonte nenen time dhe zeri i saj me kujtonte motren time. Me dukej sikur kjo vajze fare e panjohur per mua, disa çaste me pare, tani ishte si nje njeri imi, si nje pjesetar i familjes sime.

Kur vajta perseri ne ambulance te nderroja plagen, ajo me tregoi se u kish folur ne shtepi per mua dhe prinderit e saj i kishin thene te me ftonte te shkoja per nje vizite. “Do gezohen shume po erdhe, te me besosh,” - tha ajo. - Sidomos gjyshja. Ajo ka kaq shume mall, kaq shume mall qe te takohet me nje çam e te bisedoje per Camerine. Cameria eshte zemra e gjyshes sime. Cdo gje ajo e lidh me Camerine. Cameria eshte me e mire nga te gjitha, me e bukura nga te gjitha, me e pasura nga te gjitha. Qumeshti, ullinjte e mjalti i Camerise, aromat e Camerise, pemet dhe dielli dhe hena e Camerise, delet e Camerise e varret e perrallat e Camerise, - te gjitha jane krejt ndryshe, te pa krahasueshme, te çuditeshme. E di ç'me tha mbreme gjyshja ?” Nuk e di pse kam nje jave te tere qe shoh nate per nate ne gjume Camerine, - me tha. - Siç duket, do te vdes tani. Shyqyr i qofte perendise qe me sjell keshtu perpara syve ato vendet tona, qe ti shoh edhe njehere, te pakten ne enderr, perpara se te mbyll syte pergjithnje.” Une i dhashe fjalen asaj se do t'i beja nje vizite ne shtepi. Isha i ndrojtur nga natyra dhe me vinte veshtire te shkoja per vizite, po, megjithate isha i sigurt se ne familjen e saj do te kaloja mire, do ta ndjeja veten si ne shtepine time. Une e dija se si te presin çamet kur u shkon si mysafir. Veç kesaj, edhe une kisha mall e deshire qe te takoja çame e te bisedoja per Camerine. Ecja rruges dhe mendjen e kisha te ajo, te Cameria e asaj dhe imja.Mendoja se ajo ishte nje vajze e dashur, e urte dhe e mençur, me nje natyre fisnike dhe me nje bukuri te embel. Dhe me dukej sikur e degjoja perseri zerin e saj te qete: “.... Qumeshti, ullinjte, mjalti i Camerise, .... pemet dhe hena dhe dielli i Camerise... “

Nga B.Xhaferi : “PERTEJ LARGESIVE”

Jua mundsoi : Alberit Sopa ! – Komenti i mëparshëm i pa firmosur ishte shtuar nga 46.99.13.197 (diskutimi • redaktime).