Jani Terova
Jani Terova i njohur edhe me emrin e plotë, Jani Risto Lazi Terova, ishte një mësues dhe autor shqiptar, i njohur kryesisht për kontributet e tij në fushën e arsimit dhe edukimit në gjuhën shqipe gjatë fundit të shekullit XIX. Ai kujtohet veçanërisht për botimin e "Abetares shqipe" në vitin 1887, e cila përbën një gur themeli në zhvillimin e shkrim-leximit shqip.
Abetarja e Terovës spikati për fokusin e saj te dialekti toskë i shqipes, i cili po fitonte gjithnjë e më shumë ndikim në atë kohë. Për më tepër, ajo përmbante një sërë ushtrimesh dhe ilustrimesh që ndihmonin nxënësit e rinj të përvetësonin shkathtësitë e leximit dhe shkrimit.
Vepra e Terovës ishte pjesë e një përpjekjeje më të gjerë nga intelektualët shqiptarë për të promovuar arsimin dhe shkrim-leximin në gjuhën amtare, duke sfiduar rrethanat e vështira nën sundimin osman dhe mungesën e njohjes zyrtare. Kjo abetare, së bashku me punime të tjera nga edukatorët shqiptarë, luajti një rol kyç në formësimin e identitetit kombëtar shqiptar dhe në ruajtjen e gjuhës shqipe.
Kjo e bën Jani Terovën një figurë të rëndësishme jo vetëm për arsimin, por edhe për përpjekjet për mbrojtjen e trashëgimisë kulturore dhe kombëtare në periudhën e Rilindjes Kombëtare Shqiptare.