Lufta e Cerajës dhe Sllatinës

Lufta e Cerajës dhe Sllatinës
Pjesë e Lufta e dytë botërore
Data prill 1941 Vendodhja Mitrovicë, Kosovë Pasoja Shqiptarët fituan
Palët pjesëmarrëse
Vullnetaret e Shalës	Çetnikët
Komandantët dhe udhëheqësit
Ahmet Selaci Kadri Bistrica Rifat Sadiku Rexhep Sadiku	Mashan Gjuriç Zhika Markoviç Milan Peçanit
Fuqia ushtarake
??	mbi 500

Lufta e Cerajës dhe Sllatinës, Çetnikët të udhëhequr nga Mashan Gjuriç, Zhika Markoviç, dhe djali i Vojsllav Llukaçeviç, Milani si dhe komandanti çetnik Vojsllav Llukaçeviç, u angazhuan për spastrimin etnike të kësaj pjesë tjera të Kosovës dhe kishin për qëllim të okuponin edhe pjesë tjera të Kosovës. Në gushtë të viti 1941 ata ishin përgatitur të hyjnë në fshatin cerajë dhe ta djegun e shkatërronjë dhe popullatën e saj ta masakrojnë. Mirëpo forcat vullnetare të qëndresës të udhëhequra nga Ahmet Selaci dhe Xhandarmëria e Shalës dhe Mitrovicës i ndërpren sulmet e tyre dhe arritën t'i dëbojne çetnikët nga Ceraja në drejtim të Rashkës. Aty ishte zhvilluar një luftë e përgjakshme dhe kishtë të vrarë nga të dya palët, por çetnikët u larguan me humje tepër të mëdha, në po të njejtën kohë çetnikët kishin sulmuar edhe Sllatinën.

Këtu në krye të forcave shqiptare ishte Kadri Bistrica me Rexhep e Rifat Dedinë, të cilët qëndruan dhe luftuan me trimëri të jashtëzakonshme dhe iu bën ballë çetnikve duke iu shkaktuar humbje te mëdha dhe duke mos iu lejuar të depërtonin mbrenda kufirit të Kosovës. Edhepse çetnikët ishin mbi 500 veta dhe të armatosur shumë mirë, edha me bomba, ata nuk arritën kurrësesi ta thyenin qëndrësen heroike të vullnetarëve shqiptarë. Çetniku Mashan Gjuriç duke parë se pësonte humbje të mëdha, kërkoi nga Kadri Bistrica që të dal në dyluftim.

Kadri Bistrica u bënte rezistencë vetë i treti me Rifat Sadikun e Dedisë, sepse disa bashkëluftëtarë (Miran Hajra-Batahir, Shaban Ofçari, Man Beqiri- Vllahia, Feriz Maxhera, Jahir Bistrica) iu kishin vra duke luftuar, ndërsa Miran Hajren që ishte djal hastreti e kishte urdhëruar që ta klaloj Ibrin e të kthehet në shtëpi, sepse iu mungonte edhe muncioni, kurse ata kihin vendosur të qëndrojnë duke luftuar gjer në fishekun e fundit dhe të vetngujar në stacionin e trenit iu shkaktonin vazhdimisht humje çetnikve të Zhika Markoviçit dhe Tomash Gjuniçit famkeq. Këta të fundit ishin betaur para kryeçetnikut Drazha Mihajloviç se do ta pushtojnë Shalën, dhe do të pinë gjak të shqiptarëve dhe t'i masakrojnë të gjithë.