Mesi i Verës

Mesi i Verës ose Mesvera e njohur edhe me emrat Festa e Malit ose Aligjyni, ishte një festë e lashtë shqiptare që përkonte me kulmin e stinës së verës, që festohej në fund të korrikut dhe në filim të gushtit. Kjo festë lidhej ngushtë me ciklin natyror dhe kultin e diellit, duke simbolizuar fuqinë maksimale të dritës dhe bollëkun e natyrës. Mesvera ishte një moment kur njerëzit kremtonin harmoninë me natyrën, forcën jetësore dhe përgatiteshin shpirtërisht për periudhën e të korrave.

Përmbledhje

Në këtë ditë, shqiptarët ndiqnin rituale të lashta për të falënderuar natyrën dhe për të kërkuar pjellori e mbarësi. Një element i rëndësishëm i festës ishte ndezja e zjarreve në kodra apo fusha të hapura, një rit që simbolizonte forcën e diellit dhe largimin e çdo energjie të keqe. Këto zjarre shpesh shoqëroheshin me këngë, valle dhe argëtime që krijonin një atmosferë festive dhe të gëzueshme.

Mesvera kishte edhe një aspekt shpirtëror, pasi ishte një kohë për reflektim dhe përforcim të lidhjeve komunitare. Një nga besimet e lidhura me këtë festë ishte se fuqitë e natyrës ishin në maksimumin e tyre, dhe përmes ritualeve, njeriu mund të merrte mbrojtje dhe bekim për vitin e ardhshëm.

Në disa zona, kremtimi i Mesverës përfshinte edhe organizimin e festivaleve me karakter agrar, ku bujqit mblidheshin për të ndarë përvojat e tyre dhe për të shprehur mirënjohje për tokën dhe prodhimet e saj. Festime të tilla ishin një shprehje e lidhjes së ngushtë midis njeriut dhe natyrës, një vlerë që shqiptarët e lashtë e ruanin me kujdes.

Sot, gjurmë të kësaj feste mund të shihen në disa tradita dhe zakone lokale, megjithëse rëndësia e saj si festë kombëtare është zbehur me kalimin e kohës. Mesvera mbetet një kujtim i rëndësishëm i një kulture që nderonte dhe festonte fuqitë e natyrës dhe diellin si burim jete.

Shih edhe

• Darka e Lamës