Jump to content

Njerëzit janë si retë

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë
Njerëzit janë si retë

Njerëzit janë si retë roman, Autori: Sulejman Mato. Botuesi: Toena. Faqet e librit 280.

Libri botohet në 2010 në Tiranë nga 'Toena'me formatin 20.cm me 13 cm me një tirazh prej 1000 kopje. Me 227 faqe dhe një sërë informacionesh per botimet e Sulejman Matos.

Autori nis me motivin e nje poezie:

Njerëzit janë si retë...

... që u ngjanë reve''

Pa llogaritur "post sriptum" dhe "intermexon" romani ka pesë krerë. Një seri kapitujsh ndjekin fillin e jetës dhe vazhdimësisë.


Të dhëna për personazhet

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Gjuha karakterizohet nga një rredhshmëri rrëfimi


Në kapitullin ' Zitat f 117:'

el. 0ra 12.15 Sot gjatë gjithë ditës më ka kapluar një mërzi e thellë, një mërzi pa shkak, e shoqëruar dhe me një mungesë oreksi; është një mërzi, që më ka pushtuar jo vetëm trurin dhe shpirtin tim melankolik, por më ka kaluar gjer në stomak. Mos ndoshta kjo mërzi vjen nga pasiguria që kam për jetën, nga papunësia, nga kjo jetë bosh, vetëm me një të kaluar iluzioniste, pa të ardhme, madje edhe pa të tashme. Kjo mërzi më rëndon në shpirt si ajo reja e zezë, që është ulur shumë poshtë. Nganjëherë ajo më bllokon edhe të menduarit, edhe të shijuarit, edhe të ecurit, dhe unë e quaj veten një njeri bosh dhe kam neveri nga vetja pikërisht pse nuk jam i aftë për t’u bërë një njeri praktik, si të tjerët. Hera-herës ngushëlloj veten, përdor një farë autosugjestioni. Ariani i parë qorton Arianin e dytë: "Dëgjo, nuk duhet ta vrasësh shumë mendjen, se plakesh shpejt! Nuk e ka nxjerrë kot populli shprehjen "gjysma e mijës është pesëqind".