Frederiku i Madh

Frederiku II ishte trashigimtari i mbretit Frederikut I. Frederiku i Madh siç u quajt më vonë e drejtoi vendin për 46 vite (1740 - 1786) duke bëë shumë reforma që sollën modernizmin e shtetit prusian. Ai krijoi një administratë të rregullt dhe i kushtoi vëmendje zhvillimit të ekonomisë, arit e kulturës.

Për veten e vet thoshte se ishte shërbëtor i shtetit dhe se shteti duhej të punonte për qytetarët e tijë, për rritjen e mirëqenies së tyre. Frederiku i Madh punoi shumë për zgjerimin e shtetit të tijë. Me një ushtri të madhe të trashëguar nga i ati arriti që në vitin 1748 t'i merrte Austrisë territoret e Silezisë dhe më vone në vitin 1772 arriti të merrte nën sundim edhe Prusinë Perendimore.

Frederiku i Madh (mbretëroi gjatë viteve 1740-1786) ishte një nga sundimtarët më të shquar të historisë së Evropës. Ai ishte një “despot i ndritur”, që do të thotë megjithëse besonte se një sundimtar duhet të bëjë të pamundurën për të mirën e popullit të tij, ai duhej të kishte gjithashtu pushtet absolut.

Si sundimtar i ndershëm dhe inteligjent, ai ndaloi torturën, çliroi fshatarët e pronave të tij dhe u dha katolikëve dhe protestantëve të drejta të barabarta. Ai ishte armik i Austrisë, rrëmbeu Silezinë dhe bëri luftë kundër perandorit Jozef II (mbretëroi gjatë viteve 1765-90), një tjetër “despot i ndritur”, por më pak i suksesshëm.

Frederiku i Madh mbi të gjitha kujdesej për ushtrinë e tij. Ai i dha asaj pushtet për të mbrojtur dhe zgjeruar mbretërinë. Andaj ai gëzonte respekt nga ushtria e tij, dhe kjo e bëri atë njëri nga udhëheqësit më të mëdhenj të të gjitha kohëve.