Vojisllav Dançetoviq
Vojislav Dančetović (1905 – 1974) ishte albanolog dhe profesor universitar serb dhe jugosllav, pionier i albanologjisë në Serbi. Ai mblodhi këngë popullore shqiptare, fjalë të urta, thënie e shprehje tjera. Me kontributin e tij ai u bë një nga figurat më të rëndësishme në fushën e albanologjisë në Serbi dhe Jugosllavi.[1]
Biografia
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]Dančetović diplomoi në romanistikë dhe gjuhë e letërsi serbokroate në Zagreb dhe më vonë vazhdoi studimet për gjuhë frënge në Francë, duke u diplomuar më pas në Zvicër. Në vitet 1935-1937, ai punoi si lektor në Seminarin e Albanologjisë në Beograd.
Kontributet e tij përfshijnë mbledhjen e këngëve popullore shqiptare, fjalëve të urta, proverbave dhe shprehjeve të ndryshme, duke ruajtur dhe dokumentuar trashëgiminë kulturore shqiptare. Në vitin 1947, ai botoi Fjalorin Serbokroatisht-Shqip në Tiranë, një vepër e rëndësishme për kohën.
Dančetović ishte autor i shumë librave dhe artikujve mbi gjuhën dhe folklorin shqiptar. Në vitin 1953, ai shkroi librin për mësimin e gjuhës serbokroate për shkollat e mesme dhe fillore, ndërsa në vitin 1954 publikoi një udhëzues për mësimin e gjuhës shqipe për të huaj. Ai gjithashtu botoi një udhëzues për mësimin e gjuhës serbokroate në vitin 1960 dhe një gramatikë të gjuhës shqipe, duke përfshirë fonetikën, morfologjinë dhe sintaksën.
Një nga veprat e tij më të njohura është përmbledhja e këngëve popullore shqiptare të Kosovës dhe Metohisë, të cilën e botoi në vitin 1952. Në vitin 1971, ai publikoi një përmbledhje të proverbave shqiptare. Dančetović gjithashtu shkroi një histori të letërsisë shqiptare dhe studioi poezinë epike popullore të shqiptarëve.
Përveç kontributit të tij akademik, Dančetović ishte profesor i gjuhës dhe letërsisë shqipe dhe shërbeu si shef i katedrës së albanologjisë në Fakultetin Filologjik të Universitetit të Beogradit. Ai gjithashtu furnizoi fakultetin me libra dhe materiale të tjera në gjuhën shqipe.
Vojislav Dančetović mbetet një figurë e rëndësishme për studimet albanologjike, dhe ai është përshkruar shpesh si "Vuk Karadžić për shqiptarët në Kosovë" për shkak të rolit të tij në dokumentimin dhe mbledhjen e folklorit dhe literaturën e gjuhës shqipe. Ai vdiq në vitin 1974, duke lënë pas një trashëgimi të pasur të studimeve dhe botimeve në fushën e albanologjisë.[2]
Shih edhe
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]Referime
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]- ^ Dančetović, Vojislav S. (1971). Fjalë të urta shqipe. Rilindja.
- ^ FJALORI ENCIKLOPEDIK I KOSOVËS (A-K). Vëll. 1. Akademia e Shkencave dhe e Arteve e Kosovës. fq. 288. Marrë më 2024-07-20 – nëpërmjet ashak.org.