Çrregullimet e intelegjencës

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë

Çrregullimet e intelegjencës ndahen në dy grupe kryesore: defektet e lindura të inteligjencës ose ato që kanë ndodhur në fëmijëri të hershme si edhe çrregullimet e inteligjencës e cila ishte normalisht e zhvilluar.Defektet e lindura ose të fituara në fëmijëri të hershme quhen oligofreni. Ngecja e lehtë në zhvillimin e inteligjencës quhet debilitet.Këta persona janë të aftë që të bëjnë punë të njejta(në formë shablloni),nëse i kushtohet kujdes i posaçëm dhe punohet intensivisht me ta ,janë në gjendje ta kryejnë edhe shkollen fillore.[1]'

Imbecibilët nuk janë në gjendje të shkojnë në shkollë pasi që kurrë nuk mësojnë të shkruajnë dhe të lexojnë,nuk janë në gjendje të kujdesen për veten as pë higjienën trupore të tyre.

Idiotët nuk mësojnë të flasin,nuk janë në gjendje të mbrohen prej rreziqeve fizike si:"flaka e zjarrit ,uji" etj.

Defektet në inteligjencë,të cilat kanë ndodhur pasi që është zhvilluar inteligjenca normalisht quhen demencë.Për demencën është karakteristike bie aftësia e përgjithshme intelektuale,i sëmuri ka vështirësi në mbajtjen e gjërave të reja në mend .Ka çrregullime edhe në procesin e kujtesës.Duhet permendur labilitetin emocional,sugjestibilitetin e rritur,mosaftësinë që të vlerësohen gjërat e rëndësishme nga ato të parëndësishmet,çrregullimin e orientimeve në hapësirë dhe në kohë si edhe orientimin auto dhe alopsikik.

Inteligjenca është proces psikik në krijimin e të cilit kanë rëndësi faktorët e trashëgues, por edhe mjedisi në të cilin rritet personi.

Referime[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

  1. ^ Hundozi, Zylfije. Neuropsikiatria. Prishtinë: Libri shkollor. ISBN 9951-07-045-0. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)