Gaston Mialaret

Gaston Mialaret 10 tetor 1918, Cahus, (Lot) - 30 janar 2016, Garches, ishte një pedagog francez dhe profesor në Universitetin e Caenit. Ai ka kontribuar në ngritjen e pedagogjisë (shkencave të edukimit) në universitetin në fjalë që nga viti 1967.^[1] ^[2] ^[3]

Përgatitja profesionale

Ai i ndoqi mësimet në Shkollën Normale në Cahors, ku edhe diplomoi në nivelin bachelor. Karrierën profesionale e filloi si mësues në Figeac në vitin 1939, duke i vijuar njëkohësisht edhe studimet e matematikës në Universitetin e Tuluzës. Pas demobilizimit, ai u bë profesor i matematikës në Liceun Albi, ku ishte në krye të organizimit të klasave të reja sipas qasjes së nxitur nga Gustave Monod. Në vitin 1946, u trajnua si inspektor në Ecole Normale Supérieure në Saint-Cloud, pastaj diplomoi edhe në psikologji në Sorbonne, ku arriti të marrë pozitën e asistentit në Saint-Cloud. Në Saint-Cloud ai organizoi laboratorin e parë psikopedagogjik, në vitin 1948. Gjithashtu ishte edhe ligjërues në Institutin e Psikologjisë në Paris. Në vitin 1957, ai mbrojti dy teza, njërën fushën e mësimit të matematikës dhe tjerën në trajnimin e mësimdhënësve të matematikës. ^[4]

Në vitin 1953, punësohet në Universitetin e Caen, për të zhvilluar mësimin e psikologjisë, e ku hartoi një kurrikulë dhe një diplomë bachelor, pastaj profesor universitar, deri në vitin 1984. Aty në vitin 1956 ngriti një laborator psikopedagogjik, dhe më pas, në vitin 1967, nga drejtues i psikologjisë bëhet drejtues i " shkencave pedagogjike - shkencave të edukimit ", pas futjes së kësaj disipline, në universitet duke u bërë kështu, së bashku me Maurice Debesse, profesor në Sorbonne dhe Jean Chateau, profesor i psikologjisë në Universitetin e Bordeaux, iniciatorët e kësaj disipline në universitet. Nën nxitjen e tyre të përbashkët, duke filluar nga viti 1969, shkencat e arsimit u institucionalizuan, si seksioni i 70-të i Komitetit Këshillimor të Universiteteve, i cili në vitin 1987 u bë Këshilli Kombëtar i Universiteteve. ^[5]

Përgjegjësit institucionale

Gaston Mialaret ishte edhe kryetar i Grupit Francez të Arsimit (GFEN) nga viti 1962 deri në vitin 1969, pastaj drejtor i Byrosë Ndërkombëtare të Arsimit (UNESCO) në Gjenevë (1987-1988) e gjithashtu edhe i ftuar i nderit i simpoziumit, Dyzet vjet të shkencave të edukimit: mosha e pjekurisë ? organizuar në Universitetin e Caenit, nga data 20 deri më 22 shkurt 2007. ^[6]

Në vitin 1971, dha kontribut për krijimin e Shoqatës së Mësuesve e Studiuesve në Shkencat Arsimore (AECSE), të cilën edhe e kryesoi nga viti 1976 deri në vitin 1982.

Mirënjohje

1980 : commandeur dans l'ordre des Palmes académiques.
2014 : commandeur de la Légion d'honneur.

Vepra

Psychopédagogie des moyens audiovisuels dans l'enseignement du premier degré, Paris, PUF, 1964
Éducation nouvelle et monde moderne, Paris, PUF, 1966
L'apprentissage de la lecture, Paris, PUF, 1966
L'apprentissage des mathématiques, Bruxelles, Dessart, 1967
Les méthodes de recherche en sciences de l'éducation, Paris, PUF, « Que sais-je ? », Stampa:N°, 2004.
Introduction aux sciences de l’éducation, Delachaux et Niestlé, UNESCO, 1985
Pédagogie générale, Paris, PUF, 1991
(co-direction) Histoire mondiale de l'éducation, avec Jean Vial, Paris, PUF, 1981, 4 volumes.
Les sciences de l’éducation, Paris, PUF, « Que sais-je ? » Stampa:N°, Stampa:11e, 2011.
La psychopédagogie, Paris, PUF, « Que sais-je ? », Stampa:N°, Stampa:5e, 2002.
Psychologie de l'éducation, Paris, PUF, « Que sais-je ? », Stampa:N°, Stampa:3e, 2011.
Le Plan Langevin-Wallon, Paris, PUF, 1997
Propos impertinents sur l’éducation actuelle, Paris, PUF, 2003
Sciences de l’éducation : aspects historiques, problèmes épistémologiques, Paris, PUF, coll. «Quadrige», 2006
Le nouvel esprit scientifique et les sciences de l'éducation, Paris, PUF, 2011
Pedagogjia e përgjithshme, "Koha", Prishtinë, 1997 (Shqip)

Nderime

Louis Marmoz (dir.), Gaston Mialaret. L'éducateur, le pédagogue, le chercheur, Paris, Puf, 1993.
« Gaston Mialaret : hommages et regards croisés », Les Sciences de l'éducation - Pour l'Ère nouvelle, 2016/3, Stampa:Vol., p. 7-69

Referime

^ Francine Best & Henri Peyronie, « In Memoriam. Gaston Mialaret (1918-2016) », cf. bibliographie.
^ La Dépêche, 23 avril 2014.
^ Gaston Mialaret (në frëngjisht).
^ Gaston Mialaret, « Itinéraire de vie », in L. Marmoz (dir.), Gaston Mialaret. L'éducateur, le pédagogue, le chercheur, cf. bibliographie.
^ "Les présidents du Gfen". Arkivuar nga origjinali më 9 maj 2018. Marrë më 4 tetor 2017. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
^ Maurice Debesse (1903-1998), cf. Perspectives, revue trimestrielle d’éducation comparée (Paris, UNESCO : Bureau international d’éducation), vol. XXXIII, Septembre 2003).

Bibliografia

Francine Best & Henri Peyronie, « In Memoriam. Gaston Mialaret (1918-2016) », Revue française de pédagogie, 192/2015, p. 135-138 Stampa:Lire en ligne.
« Entretien avec Gaston Mialaret », Bulletin de psychologie, 2009/2, Stampa:N°, Stampa:Lire en ligne
Luc Cédelle, « Gaston Mialaret, fondateur des sciences de l’éducation, est mort à 97 ans », Le Monde, 09.02.2016.

[RFP-1] Francine Best & Henri Peyronie, « In Memoriam. Gaston Mialaret (1918-2016) », cf. bibliographie.

[2] La Dépêche, 23 avril 2014.

[3] Gaston Mialaret (në frëngjisht).

[4] Gaston Mialaret, « Itinéraire de vie », in L. Marmoz (dir.), Gaston Mialaret. L'éducateur, le pédagogue, le chercheur, cf. bibliographie.

[5] "Les présidents du Gfen". Arkivuar nga origjinali më 9 maj 2018. Marrë më 4 tetor 2017. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)

[6] Maurice Debesse (1903-1998), cf. Perspectives, revue trimestrielle d’éducation comparée (Paris, UNESCO : Bureau international d’éducation), vol. XXXIII, Septembre 2003).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]