Shihni burimin për Gjergji

{{pa referenca}}
{{Ky Artikull|Shih: [[Shëngjergji (kthjellim)]].}}
[[Skeda:Agios Georgios icon.jpg|parapamje|250px|Shën Gjergji Dëshmor i math]]
'''Shen Gjergji''' ose '''Shingjergji''' (rr. [[275]]/[[280]] - [[23 prill]] [[303]]) ishte një [[Ushtari|ushtar]] i perandorisë Romake që u bë më vonë [[Dëshmori|dëshmor]] i [[Krishterimi|krishterimit]] dhe (sipas [[Islam]]it) misionar i [[mysliman]]llëkut. U bë i pavdekshëm në tregimin e [[Shën Gjergji dhe kuçedra|Shën Gjergjit dhe kuçedrës]]. Ai është [[Shenjti mbrojtës]] i disa vendeve dhe qyteteve, si [[Anglia]], [[Gjeorgjia]], [[Katalonia]] dhe [[Moska]], si edhe shumë profesioneve, organizatave dhe të sëmurëve.

== Jeta ==
Gjergji lindi ne një familje të krishtere në fund qindvjeçarin e tre. I ati ishte nga [[Kapadocia]] dhe shërbeu si oficer në [[Ushtria|ushtri]]. E ëma ishte nga [[Lida]], e [[Palestina|Palestinës]]. Ajo u kthye në vendlindje si [[Vejusha|vejushe]] me të birin, ku ajo e rriti dhe e seliti.

Edhe Gjergji ndoqi shembullin e të atit në rini, dhe hyri në shërbimin ushtarak. Ai dëshmoi që ishte një ushtar i mirë dhe u ngrit vazhdimisht në [[Grada (ushtarake)|rangun ushtarak]]. Në moshën 28-29 vjeçare ai kishte fituar titullin e [[Tribuni]]t dhe pastaj atë të [[Konti]]t. Këtë kohë Gjergji ishte vendosur në [[Nikomedia]] si anëtar i rojës (gardes) vetjake të [[Perandoria Romake|perandorit romak]] [[Diokleciani]]t (qeverisi [[284]]-[[305]]). 

Në vitin [[303]], Diokleciani nxori një urdhër që lejonte përndjekjen e të krishterëve në të gjithë Perandorinë. [[Çezari]] i tij, [[Galeriusi]], mendohet të jetë përgjegjës për këtë vendim dhe do të vazhdonte përndjekjen edhe gjatë qeverisjes së tij ([[305]]-[[311]]). Gjergji u dhuroi të varfërve të gjithë pasurinë e tij. Në [[Armina]] ([[Armenia]]) ai organizoi dhe udhëhoqi bashkësinë e krishtere të [[Urmi]]t (Urumiah) si edhe vizitoi [[Anglia|Britaninë]] në njërën prej fushatave perandorake.

Gjergji u urdhërua nga Galeriusi të merrte pjesë në përndjekje por në vend të kësaj ai tregoi se ishte vete i krishtere dhe e qortoi vendimin perandorak. Diokleciani u zemërua aq shumë saqë urdhëroi kapjen dhe torturimin e këtij tradhtari dhe vrasjen e tij.

== Gojëdhëna ==
[[Skeda:StGeorge-RussianMuseum.jpg|parapamje|200px|Një ikonë e Shën Gjergjit]]
[[Skeda:Genova-Palazzo San Giorgio-DSCF7719.JPG|parapamje|300px|Shën Gjergji vret kuçedrën]]
Emri i Shën Gjergjit është i lidhur ngushtë me eliminimin e dragoit. Për këtë dragua thuhen shumë gjera. Disa thonë se ishte një bishë nga anët e Lindjes dhe kishte shpellën afër burimit të vetëm të një qyteti të madh dhe pengonte njerëzit të merrnin ujë. Thuhet se dragoi ndodhej në krahinën e Atalisë në qytetin e Allajas. Mbret aty ishte Selviou, një kundërshtar i të krishterëve.

Dragoi për shumë vite me radhë tmerronte qytetin, duke e detyruar ti jipnin ushqime por edhe njerëz, fëmijë, dhe vajza të reja. Shumë burra të qytetit u munduan ta vrisnin por asnjëri nga ata nuk ja arriti. Shpella e tij ndodhej përtej një liqeni, dhe dragoi jetonte brenda një vendi që ngjante kënetë. Erë e keqe përhapej në të gjithë vendin përreth. Ndërsa fryma e tij, e nxehtë dhe e pisët helmonte çdonjëri që ju afronte. Zgjidhja që kishte propozuar mbreti i zonës, kur banorët u drejtuan tek ai, ishte se çdo familje duhet të jepte një fëmi për dragoin, në mënyrë që të ishte vazhdimisht i ngopur dhe në këtë mënyrë qyteti nuk do të ishte në rrezik nga sulmet e papritura të dragoit. Kështu filluan çdo ditë një familje sakrifikonte një fëmi për dragoin, me zemër të rëndë, pasi të gjitha përpjekjet e tjera kishin dështuar. Një dite erdhi dhe radha e bijës së mbretit për të vajtur për tu sakrifikuar.

E zbukuruar ashtu siç i kishte hije një princeshe, u nis për të takuar vdekjen, ndërsa i ati po përgatiste anijen mbretërore që do të përshkonte liqenin që ndante qytetin nga shpella e dragoit, dhe një turmë e madhe njerëzish e ndiqnin nga pas, duke e shoqëruar në udhëtimin e tij të fundit. E vetme do të shkonte të takonte dragoin, dhe kur arriti jashtë shpellës së tij, shikoi një oficer të ri duke ardhur drejt saj mbi kalë. E pyeti se çfarë bënte atje e vetme ? Princesha ju përgjigj se po priste dragoin që ta gëlltiste në këmbim me qetësinë e qytetarëve të tjerë. Shën Gjergji atëherë, pasi kërkoi ndihmen e Zotit u hodh në luftë kundër dragoit dhe arriti ta mundte atë. E nxori jashtë shpellës së tij dhe e tërhoqi zvarrë deri në sheshin e qytetit. Aty pasi deklaroi se arriti të burgoste dragoin me ndihmën e Zotit, dhe kërkoi nga të gjithë të pranishmit të ndiqnin besimin e tij, vret dragoin dhe shpëton banorët nga rreziku i zhdukjes. Në këmbim për këtë të mirë që bëri, mbreti i dha vajzën e tij për grua.

Miti i Shën Gjergjit është një mit mijëravjeçar që ekziston në shumë mitologji dhe shumë fe në të gjithë botën. Kështu ekziston miti i lashtë grek për çlirimin e Andromedës nga Perseu, Apoloni që vret gjarprin, miti i Zigfridit në mitologjinë gjermane, Uicilopocli tek Azteket që vret gjarprin që nxjerr flakë nga goja, etj.
[[Skeda:Vittore Carpaccio 010.jpg|parapamje|Shen Gjergji mund Dragoin]]
Dragoi është një simbol mbarëbotëror. Kombinon gjarprin dhe zogun, lëndën materiale dhe shpirtin njëkohësisht. Në lindje quhet i dobishëm, ndërsa në Perëndim mori kuptimin e ligësisë dhe shkatërrimit, kuptim të cilin ka marrë dhe në këtë mit. Dragoi këtu ruan burimin me ujë, simbol i diturisë brendësore dhe i pavdekshmërisë, burimi i jetës.

Beteja me dragoin simbolizon vështirësitë që ekzistojnë për të arritur dikush të fitojë frutet e dijes brendësore. Vrasja e dragoit është përplasja brendësore midis dritës dhe errësirës. është njeriu që lufton për të mundur natyrën e tij të erret dhe arrin Vetëzotërim. Shpëtimi i princeshës nga dragoi simbolizon çlirimin e fuqive të pastra shpirtërore si rezultat i eliminimit të fuqive negative. Simbolizon çlirimin e Shpirtit që përgatitet të ëelltitet nga pasionet inferiore dhe dëshirat.

I gjithë ky mit simbolizon procedurën e luftës së brendshme që çdonjëri që kërkon të përmirësohet si njeri, të bëhet më virtuoz dhe i Vetëdijshëm në mënyrë që Shpirti dhe trupi i tij të bashkëpunojnë si një njësi e vetme.

Dragoi në këtë mit simbolizon ligësinë, të gjitha dobësitë dhe defektet njerëzore. Princesha e burgosur simbolizon botën psikologjike të njeriut që jeton në errësirën e shpellës së Platonit dhe në një moment të caktuar del në dritën e vërtetë. Për të arritur të shkëputet nga Dragoi – defektet, nevojitet një betejë brendësore. Heroi, Shën Gjergji, simbolizon Botën Shpirtërore, të mirën, forcën pozitive, që simbolizon diellin, botën e vërtetë të dritës që na thotë Platoni.
[[Skeda:Vittore Carpaccio 023.jpg|parapamje|Triumfi i Shen Gjergjit]]

Shpirti është ai që vendos ndërgjegjen – vetëdijen dhe bën njeriun të fillojë rrugën brendësore, apo udhën filozofike siç quhej nga traditat e qytetërimeve të lashtë. Një procedurë që transformon njeriun e thjeshtë në një hero, në një njeri të vetëdijshëm dhe te dobishëm si për veten ashtu edhe për kolektivin që ka përreth.

Nuk është rastësishme që personazhi i Shën Gjergjit është kaq i dashur dhe i famshëm nga njerëzit, pasi çdonjëri e di se e mira dhe e keqja, drita dhe errësira, nuk ekziston vetëm në botën e jashtme por edhe brenda çdonjërit nga ne. është Vetvetja superiore (Shën Gjergji) i cili lufton me personalitetin tonë (dragoi), në mënyrë që të çlirojë Psikinë tonë (princeshën).Brenda nesh ndodhet një dragua por edhe një Shën Gjergj, i gatshëm për ta vrarë atë. Mjafton që ne të duam ta bejmë një gjë të tillë...

== Shiko edhe ==
* [[Dita e Shën Gjergjit]]

[[Kategoria:Shenjtorë katolikë romakë|Gjergji]]
[[Kategoria:Shenjtorë ortodoksë|Gjergji]]
[[Kategoria:Bektashi]]