Historia e armëve bërthamore
Duke u mbështetur në zbulimet e mëdha shkencore të bëra gjatë viteve 1930, Mbretëria e Bashkuar filloi projektin e parë kërkimor të armëve bërthamore në botë, të koduar Tube Alloys, në vitin 1941, gjatë Luftës së Dytë Botërore. Shtetet e Bashkuara, në bashkëpunim me Mbretërinë e Bashkuar, iniciuan Projektin Manhattan vitin e ardhshëm për të ndërtuar një armë duke përdorur ndarjen bërthamore. Projekti përfshiu edhe Kanadanë.[1] Në gusht 1945, bombardimet bërthamore të Hiroshimës dhe Nagasakit u kryen nga Shtetet e Bashkuara, me pëlqimin britanik, kundër Japonisë në mbyllje të asaj lufte, duke qëndruar deri më sot si përdorimi i vetëm i armëve bërthamore në armiqësi.
Bashkimi Sovjetik filloi zhvillimin pak më vonë me projektin e tyre të bombës bërthamore, dhe jo shumë kohë më vonë, të dy vendet po zhvillonin armë shkrirjeje edhe më të fuqishme të njohura si bomba hidrogjeni. Britania dhe Franca ndërtuan sistemet e tyre në vitet 1950 dhe numri i shteteve me aftësi bërthamore është rritur gradualisht gjatë dekadave që nga ajo kohë.
Një armë bërthamore, e njohur gjithashtu si një bombë bërthamore, posedon fuqi të madhe shkatërruese nga fisioni bërthamor, ose një kombinim i reaksioneve të ndarjes dhe shkrirjes.
Shiko edhe
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]Referime
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]- ^ "Canada's historical role in developing nuclear weapons". Canadian Nuclear Safety Commission. 3 shkurt 2014.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!)