Ideti
Në Islam, ideti (arabisht: العدة iddah; periudha e pritjes) është periudha që një grua duhet të mbajë pas vdekjes së burrit të saj ose pas divorcit, gjatë së cilës ajo nuk mund të martohet me një burrë tjetër.[1] Një nga qëllimet kryesore të tij është heqja e çdo dyshimi për atësinë e një fëmije të lindur pas divorcit ose vdekjes së burrit të mëparshëm.
Kohëzgjatja e idetit ndryshon sipas një numri rrethanash. Në përgjithësi, ideti i gruas së divorcuar nga burri i saj është tre muaj hënor, por nëse martesa nuk është kryer, nuk ka iddah. Për një grua të cilës i ka vdekur burri, ideti është katër muaj hënor dhe dhjetë ditë pas vdekjes së burrit të saj, pavarësisht nëse martesa është kryer apo jo. Nëse gruaja është shtatzënë kur është e ve ose e divorcuar, iddah zgjat derisa të lindë.
Dijetarët islam e konsiderojnë këtë direktivë si një ekuilibër midis zisë për vdekjen e burrit dhe mbrojtjes së të vesë nga kritikat që ajo mund t'i nënshtrohej nga rimartesa shumë shpejt pas vdekjes së burrit të saj. Kjo është edhe për të konstatuar nëse një grua është shtatzënë apo jo, pasi katër muaj e gjysmë janë sa gjysma e një shtatëzënie normale.