Karavanti
Karavanti ose Karavantini ishte gjysmëvëllai i mbretit Genti të Mbretërisë së Ilirisë.[1] [2] [3]
Biografia[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Genti kishte një vëlla, Platorin dhe një gjysmëvëlla (nga ana e nënës së tij Euridika e Ilirisë), Karavantin, por mbreti Gent nuk kishte shumë besim tek ai, pasi babai i tij ishte i përulur. Por ai ende mbështetej më pak te Platori, të cilin më vonë edhe e vrau së bashku me Ettritin dhe Epikadin. [4]
Gjatë Luftës së Tretë Ilire, kur romakët u paraqitën në Iliri, mbreti mblodhi ushtrinë e tij (rreth 15.000 burra) në Lisus . Karavanti me 1000 këmbësorë dhe 500 kalorës u dërgua kundër kavëve, një fis ilir që nuk i bindej Gentit, i cili ndërkohë përparoi në Basania, një qytet disa milje larg Lisus . Shpellat ishin të favorshme për romakët dhe kur Karavanti u kërkoi atyre të nënshtroheshin, ata preferuan të duronin një rrethim dhe të mos dorëzoheshin; megjithatë qyteti Durnium, një nga ato shpellat, hapi dyert për Karavantin, por një qytet që quhej Karavandis, i mbylli dyetë për ta dhe kur u sulmua pësoi humbje të shumta.
Romakët, ndërkohë, kishin fushuar në lumin Genesus dhe ishin mbledhur nga kontingjentet e Ballinëve, Apollonëve dhe Dirakianëve dhe pasi mësuan për një aleancë të mundshme midis Perseut të Maqedonisë dhe Gentit vendosën të fillonin konfrontimet. Pretori Lucius Anicius Gal, i cili ishte në Apolloni, u takua me pjesën më të madhe të forcave romake në Genesus të udhëhequr nga Appius Claudius (në pranverë 168 ) duke sjellë gjithashtu 2000 këmbësorë dhe 200 kalorës parthinë të udhëhequr nga Epikadi (këmbësori) dhe Algalus (kalorësi).
Për mungesën e një pjese të tekstit të Titus Livit faktet nuk dihen sa duhet, por nuk ka dyshim se romakët mundën ilirët dhe Karavanti u kap rob. Ai dhe mbreti Genti dhe anëtarë të tjerë të familjes mbretërore parakaluan gjatë festimeve të triumfit të Anici Galit. [5]
Shih edhe[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Literatura[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
- Cabanes, Pierre 1988: Les illyriens de Bardulis à Genthios (IV e –II e siècles avant J.-C.). Paris: SEDES. Regard sur l'histoire, 65.ISBN 2718138416
- Ceka, Neritan 2013: The Illyrians to the Albanians. Tiranë: Migjeni. 2013. ISBN 9789928407467
- Hammond, N.G.L. 1966: The Kingdoms of Illyria circa 400–167 BC The Annual of the British School at Athinë, LXI. 239-53. Ajo.
- Jacques, Edwin 2009: The Albanians: An ethnic history from prehistoric times to the present. Jefferson: McFarland. ISBN 9780786442386
- Papazoglou, Fanoula 1965: Les origines et la destinée de l'État illyrien: Illyrii proprie dicti. Historia - Zeitschrift für Alte Geschichte, XIV. nr 2. 143–179.
- Shashel Kos, Marjeta 2013: Pushtimi romak i Ilirikut (Dalmacia dhe Panonia) dhe problemi i kufirit verilindor të Italisë. Studia Europaea Gnesnensia, VII. 169–200.
- Wilkes, John 1992: The Illyians. Oksford; Cambridge: Blackwell. Popujt e Evropës, ISBN 0631146717
- Zavalani, Tajar 2015: Historia e Shqipërisë. Ed Nga Robert Elsie, Bejtullah Destani. Londër: Qendra për Studime Shqiptare. Studime Shqiptare, ISBN 9781507595671
Referimet[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
- ^ The Illyrians by J. J. Wilkes, 1992, ISBN 0-631-19807-5, From Index, "Caravantius, half-brother of Gentius"
- ^ The Illyrians by J. J. Wilkes, 1992, ISBN 0-631-19807-5, page 173, "... After detaching 1000 infantry and 50 horsemen under his half- brother Caravantius to deal with the Cavi, otherwise unknown, Gentius advanced south for five miles and proceeded to attack 2O Livy 43. ..."
- ^ The Illyrians by J. J. Wilkes, 1992, ISBN 0-631-19807-5, page 174, "... Illyrian navy sent to attack supply-routes, and the story resumes with Gentius trapped in Scodra and hoping for relief from Caravantius. ..."
- ^ segons Titus Livi la causa possible de la mort va ser que Plator es va aparellar amb Etuta, filla de Monunos, el príncep de Dardania, cosa que li assegurava una bona base de poder; Gentius es va casar després amb Etuta. Ab Urbe Condita, XLIV, 30
- ^ Caravantius a: William Smith (editor), A Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology. Vol. I Boston: Little, Brown & Comp., 1867, p. 610