Konventat e Gjenevës
Konventat e Gjenevës janë katër traktate dhe tre protokolle shtesë, që vendosin standarde ligjore ndërkombëtare për trajtimin humanitar në luftë. Termi i vetëm Konventa e Gjenevës zakonisht tregon marrëveshjet e vitit 1949, të negociuara pas Luftës së Dytë Botërore (1939-1945), të cilat përditësuan kushtet e dy traktateve të vitit 1929 dhe shtuan dy konventa të reja. Konventat e Gjenevës përcaktojnë gjerësisht të drejtat themelore të të burgosurve të kohës së luftës (civilët dhe personelin ushtarak), vendosën mbrojtje për të plagosurit dhe të sëmurët, dhe siguruan mbrojtje për civilët në dhe rreth zonës së luftës.[1] Për më tepër, Konventa e Gjenevës përcakton gjithashtu të drejtat dhe mbrojtjen që u ofrohen joluftëtarëve.[2] Traktatet e vitit 1949 u ratifikuan, në tërësi ose me rezerva, nga 196 vende. Konventat e Gjenevës kanë të bëjnë vetëm me të burgosurit dhe joluftëtarët në luftë; ato nuk trajtojnë përdorimin e armëve të luftës, të cilat përkundrazi trajtohen nga Konventat e Hagës të 1899 dhe 1907, të cilat kanë të bëjnë me armët konvencionale, dhe Protokolli i Gjenevës, që ka të bëjë me luftën biologjike dhe kimike.
Shiko edhe
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]Referime
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]- ^ "State Parties / Signatories: Geneva Conventions of 12 August 1949". International Humanitarian Law. International Committee of the Red Cross. Arkivuar nga origjinali më 17 janar 2013. Marrë më 22 janar 2007.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ "The Practical Guide to Humanitarian Law: Protected Persons". Doctors Without Borders.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!)