Rusan

Rusan është një fshat në Bashkia e Delvinës në rrethin e Delvinës të Shqipërisë.

Gjeografia

Nga veriu fshati Rusan kufizohet me fshatin Lefterhor dhe Kakodhiq, nga jugu me Vllahatin dhe nga lindja me qytetin Delvinë. Rusan ka këto lagje: Bigor (lagja e Kallapodhëve) dhe Rusani.^[1]

Toponimet të fshatit Rusan:^[2]

Baçeja Aguridhe - sot kullotë, në JP.
Balt e Kuqe - vend ku dheu është i kuq, në L.
Batina - arë pranë qendrës.
Beqirjep/i - ara, në JL.
Borimat e Koke - në J.
Bregu i Shebeke - breg, në V.
Bregu i Thanës - breg, në JL.
Brigjet e Koke - brinja, në P.
Burim i Kallapodhe - burim, në L.
Çollaka/t - ara, në JL.
Dimëror/i - kullotë, në V.
Gizhdarake - arë, në L.
Guxga/t - ara, në JL.
Guri i Lalos - shkëmb me një shpellë, në V.
Gjizaratet - troje, në JL.
Hasëll/i - arë që dikur ka qenë mbjellë hasëll, në L.
Katalat - kullotë, në P.
Kroi i Babure - krua, në P.
Kroi i Gjinaleksit - krua në qendër.
Kroi i Omarate - krua, në L.
Mamac/a – ara, në L.
Mulliri i Bardhë - mulli ku bluhen drithërat, ndërmjet Rusanit, Vllahatit dhe Bamatatit, në J.
Nifo (Anife) – arë, në JL.
Petane - arë në L. rrjedh nga emri Petan.
Prroi i Kallapodhe - përrua, në L.
Prroi i Katalatit - përrua, në V.
Prroi i Pushpos - përrua, në P.
Ur’ e Beqir Efendiut - urë, në L.
Ur’ e Kallapodhate - gërmadhë ure, në L.
Xhamia e Gjinaleksit - ka qenë kishë e ndërtuar nga vëlIëzerit Gjini dhe Aleksi më 1230, e kthyer në xhami (duke ju shtuar minareja) më 1700.

Demografia

Familjet në fshatin Rusan:^[3]

Baburi (të ardhur nga fshati Babur i Çamërisë), Dizdari, Fteranj, Jupaj, Koka (nga aguridhajt, vendas), Meçaj, Mustaj, Shkrepa , Pupurenj (nga Fterra), Rugjaj (nga Golemi), Rushitaj, Vajaj, Kallapodhaj.^[4]

Kultura

Historia

Shih edhe

Bashkia Delvinë
Delvina · Bamatat· Vllahat · Rusan · Lefterhori · Kakodhiqi · Sopot · Stjar · Vanë · Blerimas
redaktoni kutinë

Ky artikull në lidhje me njësitë administrative të Shqipërisë është i cunguar. Ju mund të ndihmoni Wikipedian duke e zgjeruar atë.

Lidhje të jashtme

Burimet

^ Fatos Mero Rrapaj (1995). Fjalori Onomastik i Epirit. Eurorilindja. f. 448.
^ Rrapaj. Fjalori Onomastik i Epirit. 1995. f. 448. Treguan: 1) Avdul Veli Kallapodhi, dt. 1929, ka mbaruar shkollën tregtare të Vlorës, nga Rusani, sot me banim po aty. 2) Besnik Veli Kallapodhi, dt. 1925, agronom i mesëm, nga Rusani, sot me banim po aty. Rusan, Mars, 1994.
^ Rrapaj. Fjalori Onomastik i Epirit. 1995. f. 448.
^ Rrapaj. Fjalori Onomastik i Epirit. 1995. f. 449. Shënim: Avdul Kallapodhi e shpjegon kështu prejardhjen e emrit të fisit “Kallapodhi”: “Dikur herët i pari i këtij fisi pati shkuar për vizitë tek një miku i tij grek në Athinë. Takoi që ajo ditë kur ky i shkoi mikut në shtëpi të ishte ditë e vitit të ri, dhe qe i pari ky që bëri këmbë. Kjo i solli një mbarësi të madhe asaj shtëpie dhe miku grek kur i kthente vizitën këtij në Delvinë, e thërriste me mbiemrin “Kallapodhi” që greqisht do të thotë këmbëmirë (këmbëmbarë). Kështu filloi t’i thërriste edhe populli dhe ky emër i ka mbetur gjer më sot”.

Ky artikull me tematikë në lidhje me gjeografinë e Shqipërisë është një faqe cung. Ju mund të ndihmoni Wikipedia-n duke e përmirësuar atë.

[1] Fatos Mero Rrapaj (1995). Fjalori Onomastik i Epirit. Eurorilindja. f. 448.

[2] Rrapaj. Fjalori Onomastik i Epirit. 1995. f. 448. Treguan: 1) Avdul Veli Kallapodhi, dt. 1929, ka mbaruar shkollën tregtare të Vlorës, nga Rusani, sot me banim po aty. 2) Besnik Veli Kallapodhi, dt. 1925, agronom i mesëm, nga Rusani, sot me banim po aty. Rusan, Mars, 1994.

[3] Rrapaj. Fjalori Onomastik i Epirit. 1995. f. 448.

[4] Rrapaj. Fjalori Onomastik i Epirit. 1995. f. 449. Shënim: Avdul Kallapodhi e shpjegon kështu prejardhjen e emrit të fisit “Kallapodhi”: “Dikur herët i pari i këtij fisi pati shkuar për vizitë tek një miku i tij grek në Athinë. Takoi që ajo ditë kur ky i shkoi mikut në shtëpi të ishte ditë e vitit të ri, dhe qe i pari ky që bëri këmbë. Kjo i solli një mbarësi të madhe asaj shtëpie dhe miku grek kur i kthente vizitën këtij në Delvinë, e thërriste me mbiemrin “Kallapodhi” që greqisht do të thotë këmbëmirë (këmbëmbarë). Kështu filloi t’i thërriste edhe populli dhe ky emër i ka mbetur gjer më sot”.

[1]

[2]

[3]

[4]