Serafin
.jpg)
Një serafin (/ˈsɛrəf/, "digjet"; shumësi serafim /ˈsɛrəfɪm/) është një lloj qenieje qiellore me prejardhje nga Judaizmi i Lashtë. Termi luan një rol në Judaizmin, Krishterimin dhe Islamin pasues.[1]
Tradita i vendos serafimët në rangun më të lartë në engjëllologjinë e krishterë dhe në rangun e pestë të dhjetë në hierarkinë engjëllore hebreje. Një pasazh themelor në Librin e Isaias (Isaia 6:1–8) përdori termin për të përshkruar qeniet me gjashtë krahë që fluturojnë rreth Fronit të Perëndisë duke thirrur "e shenjtë, e shenjtë, e shenjtë". Kjo skenë e fronit, me thirrjen e saj të trefishtë të shenjtërisë, ndikoi thellësisht teologjinë, letërsinë dhe artin e mëvonshëm. Ndikimi i tij shihet shpesh në veprat që përshkruajnë engjëjt, parajsën dhe apoteozën. Serafimët përmenden si qenie qiellore në Librin të Enokut jokanonik dhe Librin e Zbulesës kanonik.
Referime[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
- ^ Britannica Concise Encyclopedia, 2008. Encyclopædia Britannica, Inc. ISBN 978-1-593-39492-9. p. 1722.