Statusi politik i Tajvanit
Statusi politik i Tajvanit ose çështja e Tajvanit është një mosmarrëveshje e vazhdueshme gjeopolitike rreth Tajvanit, aktualisht e kontrolluar nga Republika e Kinës (ROC), që u ngrit në mesin e shekullit të njëzetë. Fillimisht me bazë në Kinën kontinentale para dhe gjatë Luftës së Dytë Botërore, qeveria ROC u tërhoq në Tajvan në 1949 pasi u mund nga Partia Komuniste Kineze (PKK) gjatë Luftës Civile Kineze dhe krijimit të mëvonshëm të Republikës Popullore të Kinës (PRC).Që atëherë, juridiksioni efektiv i ROC është kufizuar në Tajvan, Penghu, Kinmen, Matsu dhe ishuj më të vegjël.
Dorëzimi i Japonisë në vitin 1945 i dha fund sundimit japonez të këtyre ishujve dhe i rivendosi ato nën administrimin kinez, siç synohej nga aleatët kryesorë të Luftës së Dytë Botërore. Për shkak të rivalitetit midis ROC dhe PRC, marrëveshjet e pasluftës nuk specifikuan pronarin e ishujve.[1][2] Kushtetuta e ROC ende pretendon si territorin e saj territorin e Kinës dhe Tajvanin; ajo nuk e konsideron më PKK-në si një grup rebel, por e pranon atë si "autoritetet kontinentale".[3] PRC nga ana tjetër pretendon Tajvanin si provincën e saj dhe nuk e ka përjashtuar përdorimin e forcës ushtarake në ndjekjen e bashkimit kinez.[4] Ajo ka propozuar "një vend, dy sisteme" si një model për bashkim, megjithëse kjo është refuzuar nga qeveria tajvaneze.[5] Brenda Tajvanit, ka mosmarrëveshje të mëdha politike midis bashkimit eventual kinez me një identitet pankinez, në kontrast me pavarësinë formale që promovon një identitet tajvanez, megjithëse të moderuarit që mbështesin status quo-në kanë fituar një tërheqje të gjerë në shekullin e 21-të.[6][7]
Që nga viti 1949, shumë vende duhet të zgjedhin midis PRC dhe ROC me të cilat të vendosin marrëdhënie zyrtare diplomatike dhe të formësojnë politikën e tyre përkatëse "Një Kinë". I përjashtuar fillimisht nga Kombet e Bashkuara në favor të Taipeit, Pekini ka fituar njohje të shtuar si qeveria legjitime e Kinës. ROC ka marrëdhënie zyrtare diplomatike me vetëm dymbëdhjetë vende, por mban lidhje jozyrtare dypalëshe dhe anëtarësim në organizatat ndërkombëtare si një ent jo-shtetëror.[8]
Shiko edhe
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]Referime
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]- ^ "MOFA reaffirms ROC sovereignty over Taiwan, Penghu". 5 shtator 2011.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ HC Deb 26 July 1950 vol 478 c60W. "Formosa is still de jure Japanese territory and there is no Government of Formosa as such. Following on the surrender of Japan, the Chinese Government of the day assumed, with the consent of the remaining Allies, the provisional administration of the territory pending the final determination of its status at a peace settlement."
- ^ Han Cheung (25 prill 2021). "Taiwan in Time: The 'communist rebellion' finally ends". Taipei Times. Arkivuar nga origjinali më 22 tetor 2021. Marrë më 2 korrik 2022.
...Most importantly, with the repeal of the temporary provisions, the Chinese Communist Party would no longer be seen as a rebel group. "From now on, we will see the Chinese Communist Party as a political entity that controls the mainland region and we will call them the 'mainland authorities' or the 'Chinese Communist authorities'," President Lee said during the press conference
{{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ "Archived copy" (PDF). Arkivuar (PDF) nga origjinali më 24 janar 2020. Marrë më 19 nëntor 2019.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!)Mirëmbajtja CS1: Archived copy si titull (lidhja) - ^ "Taiwan leader rejects China's 'one country, two systems' offer". Reuters (në anglisht). 2019-10-10. Arkivuar nga origjinali më 6 tetor 2023. Marrë më 2023-09-21.
- ^ Fell, Dafydd (2006). Party Politics in Taiwan. Routledge. fq. 85. ISBN 978-1-134-24021-0.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ Achen, Christopher H.; Wang, T. Y. (2017). "The Taiwan Voter: An Introduction". përmbledhur nga Achen, Christopher H.; Wang, T. Y. (red.). The Taiwan Voter. University of Michigan Press. fq. 1–25. doi:10.3998/mpub.9375036. ISBN 978-0-472-07353-5.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) pp. 1–2. - ^ Chong, Ja Ian (2023-02-09). "The Many "One Chinas": Multiple Approaches to Taiwan and China". Carnegie Endowment for International Peace. Arkivuar nga origjinali më 3 maj 2023. Marrë më 6 maj 2023.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!)