Tregimi i përmbytjes i Zanafillës

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë
Përmbytja e Noeut dhe shokëve (rreth 1911) nga Léon Comerre. Musée d'Arts de Nantes.

Tregimi i përmbytjes i Zanafillës (kapitujt 6–9 të Librit të Zanafillës) është një mit hebraik i përmbytjes. Ai tregon për vendimin e Zotit për ta kthyer universin në gjendjen e tij të para-krijimit të kaosit ujor dhe për ta ribërë atë përmes mikrokozmosit të arkës së Noas.

Libri i Zanafillës ndoshta u krijua rreth shekullit të 5-të pes, megjithëse disa studiues besojnë se historia e lashtë (kapitujt 1–11), duke përfshirë narrativën e përmbytjes, mund të jetë hartuar dhe shtuar deri në shekullin e 3-të pes. Ai bazohet në dy burime, të quajtura burimi priftëror dhe ai jopriftëror ose jahwist, dhe megjithëse shumë nga detajet e tij janë kontradiktore, historia formon një tërësi të unifikuar.

Një përmbytje globale siç përshkruhet në këtë mit nuk është në përputhje me gjetjet fizike të gjeologjisë, arkeologjisë, paleontologjisë dhe shpërndarjes globale të specieve.[1] Një degë e kreacionizmit e njohur si gjeologjia e përmbytjeve është një përpjekje pseudoshkencore për të argumentuar se një përmbytje e tillë globale ka ndodhur në të vërtetë. Disa të krishterë kanë preferuar ta interpretojnë narrativën si përshkrim i një përmbytjeje lokale, në vend të një ngjarjeje globale.[2]

Shiko edhe[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Referime[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

  1. ^ * Kuchment, Anna (gusht 2012). "The Rocks Don't Lie: A Geologist Investigates Noah's Flood". Scientific American. Marrë më 31 dhjetor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  2. ^ Davidson, Richard (2004). "The Genesis Flood Narrative: Crucial Issues in the Current Debate". {{cite journal}}: Burimi journal ka nevojë për |journal= (Ndihmë!); Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)