Muhaxhirun
Muhaxhirun (arabisht: المهاجرون, romanizuar: al-muhājirūn, njëjësi مهاجر, muhājir) ishin të konvertuarit e parë në Islam dhe këshilltarët dhe të afërmit e pejgamberit islam Muhamed, të cilët emigruan me të nga Meka në Medinë, ngjarja e njohur në Islam si Hixhreti. Myslimanët e hershëm nga Medina quhen Ensar ("ndihmësit").
Gjatë epokës së Muhamedit
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]- Artikulli kryesor: Lista e ekspeditave të Muhamedit
Rreth një muaj pas sulmit të pasuksesshëm të Hamzait në sulmin e parë të karvanit, Muhamedi i besoi një grupi prej gjashtëdhjetë muhaxhirunësh të udhëhequr nga Ubejde për të kryer një operacion tjetër në një karvan kurejsh që po kthehej nga Siria dhe i mbrojtur nga njëqind burra. Udhëheqësi i këtij karvani ishte Ebu Sufjan ibn Harb. Partia myslimane shkoi deri në Thanjatul-Murra, një vend ujitës në Hexhaz. Nuk u zhvilluan luftime, pasi kurejshët ishin mjaft larg nga vendi ku myslimanët ishin në pritje për të sulmuar karvanin. Megjithatë, Saad ibn Ebi Vakkas gjuajti një shigjetë në kurejshët. Kjo njihet si shigjeta e parë e Islamit.[1] Me gjithë këtë sulm të befasishëm, nuk u zhvillua asnjë luftim dhe muslimanët u kthyen duarbosh. Besohet se Ubejde ishte i pari që mbajti flamurin e Islamit; të tjerë thonë se Hamza ishte i pari që mbajti flamurin e parë.[2][3]
Sa'd ibn Ebi Vakkas u urdhërua të drejtonte bastisjen e tretë. Grupi i tij përbëhej nga rreth njëzet muhaxhirë. Ky bastisje është bërë rreth një muaj pas atij të mëparshëm. Sa'di, me ushtarët e tij, ngriti një pritë në luginën e Kharrarit në rrugën për në Mekë dhe priti të sulmonte një karvan mekas që po kthehej nga Siria. Por karvani tashmë kishte kaluar dhe myslimanët u kthyen në Medine pa luftë.
Bastisja e katërt, e njohur si pushtimi i Veddanit,[4] ishte ofensiva e parë në të cilën Muhamedi mori pjesë personalisht me 70 trupa, kryesisht muhaxhirë. Thuhet se dymbëdhjetë muaj pasi u shpërngul në Medine, vetë Muhamedi udhëhoqi një bastisje karvani në Veddan (el-Abva). Qëllimi ishte të kapeshin karvanët e kurejshëve. Pala e bastisjes nuk takoi asnjë kurejsh gjatë bastisjes.
Bastisja e pestë, e njohur si pushtimi i Buvatit, u komandua gjithashtu nga Muhamedi.[3] Një muaj pas bastisjes në el-Abva, ai personalisht udhëhoqi 200 burra, duke përfshirë muhaxhirë dhe ensarë, në Buvat, një vend në rrugën e karvanit të tregtarëve kurejsh. Një tufë prej 1500 devesh, e shoqëruar nga 100 kalorës nën udhëheqjen e Umeje ibn Halaf, një kurejsh. Qëllimi i këtyre bastisjeve ishte kthimi i asaj që kishin humbur kur migruan nga Meka në Medine për të shmangur persekutimin nga Kurejshët për praktikimin e fesë së tyre. Kurejshët sekuestruan pronat dhe sendet e lëna pas nga myslimanët dhe i shitën ato. Karvani drejtohej nga 100 kurejshë dhe me ta ishin 2500 deve.
Shih gjithashtu
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]Referime
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]- ^ Sahih al-Bukhari Book 62 Hadith 75
- ^ Mubarakpuri, Nektari i vulosur faqe 231
- ^ a b Haykal, Husayn (1976), The Life of Muhammad (në anglisht), Islamic Book Trust, fq. 217–218, ISBN 978-983-9154-17-7
- ^ Mubarakpuri, Nektari i vulosur faqe 232