Antipsikotikët
Antipsikotikët (të njohur gjithashtu edhe si neuroleptikë)[1] janë një klasë me ilaçe psikiatrike që përdoren për të menaxhuar psikozat e ndryshme, dhe në veçanti skozofreninë dhe çrregullimin bipolar.
Termi neuroleptikë vjen nga fjalët greke, νεῦρον neuron ("nerv") dhe λῆψις lepsis ("krizë").[2]
Historia e zhvillimit[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Antipsikotikët e gjeneratës së parë, të njohur edhe si antipsikotikë tipikë, u zbuluan në vitet 1950-të. Më vonë janë zhvilluar lloje të tjera drogërash antipsikotike, që emërtohen edhe si të gjeneratës së dytë, apo antipsikotikë jotipik (atipik). Përfaqsuesi kryesor i gjendratës së dytë është clozapina.
Antipsikotikët janë më të efektshëm se placeboja në trajtimin e simptomave të psikozave, megjithëse disa njerëz nuk përgjigjen plotësisht apo pjesërisht ndaj trajtimit. Përdorimi i këtyre drogërave shoqërohet me efekte anësore domethënëse, kryesisht me çrregullime të lëvizjes dhe me shtim peshe trupore.
Mekanizmi i veprimit[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Efekte anësore[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Shënime dhe referenca[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
- ^ Finkel R, Clark MA, Cubeddu LX (2009). Pharmacology (4th ed.). Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins. p. 151. ISBN 978-0-7817-7155-9.
- ^ Moby's Medical Dictionary. Elsevier.