Shihni burimin për Arkitektura e Karnatakas

{| class="infobox" style="background:lightyellow; width:auto; max-width:30em"
|-
! colspan=2 style="text-align:center; background: #EEDC82;font-size:125%;" |Arkitektura e Karnatakas
|-
| colspan=2 style="text-align:center; background: #EEDC82;" | (345 deri më sot)
|-
| colspan=2 | [[File:GBerunda.JPG|180px|center]]
|-
! scope=col | Tipi
! scope=col | Periudha
|-
| [[Arkitektura Kadamba]] – sintezë e disa shkollave || (345 - 525)
|-
| [[Arkitektura e dinastisë perëndimore Ganga]] || (350 - 550)
|-
|[[Arkitektura Badami Chalukya]] ose stili [[Vesara]] || (543 - 753)
|-
| [[Arkitektura Dravidiane|Stili Dravida]] dhe Rekhanagara i [[Arkitektura Rashtrakuta|Arkitekturës Rashtrakuta]] || (753 - 973)
|-
| [[Arkitektura Kalyani Chalukya]] (Dinastia Perëndimore Chalukya) || (1000 - 1200)
|-
| [[Arkitektura Hoysala]] e Perandorisë Hoysala || (1100 - 1400)
|-
| [[Arkitektura Vijayanagara]] e Perandorisë Vijayanagar || (1336 - 1648)
|-
| [[Arkitektura Islame|Arkitektura Islamike]] e Sulltanatit të Bijapurit || (1490 - 1686)
|-
| Arkitektura Keladi Nayaka e mbretërive Nayaka || (1499 – 1763)
|-
| Arkitektura e Mbretërisë së Mysores –<br/> Përzierje e stileve arkitekturore [[Arkitektura e tempujve hindu|Hindu]], [[Arkitektura Indo-Islamike|Myslimane]], Raxhputaiane dhe [[Arkitektura Gotike|Gotike]] || (1399 - 1947)
|-
| [[Arkitektura Indo-Saraçene]] dhe ajo [[Arkitektura Indo-Islamike|Myslimane]] e Tippu Sultanit || (1780)
|-
| [[Vihara]]t Budiste, Kultura dhe [[Arkitektura Tibetiane]] në Bylakuppe || (1953 deri në të tashmen)
|-
| [[Arkitektura Sikhe]] e Bidarit dhe Bangalores || (1512 deri në të tashmen)
|-
| Arkitektura Kishtare Neo-Gotike || (1933 - 1956)
|-
| Arkitektura Neo-Dravidiane || (1947 dhe në vazhdim)
|}
Lashtësia e '''Arkitekturës së Karnatakas''' (krijim i kastës së vishwabrahminëve)(në gjuhën kannada: ಕರ್ನಾಟಕ ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪ) mund të gjurmohet që nga Neolitiku i saj jugor dhe Epoka e hershme e Herkurit, duke patur dëshmi shndërrimin ideologjik dhe utilitarian arkitekturor nga strehimet rituale fetare.<ref>{{cite journal|last1=ARJUN|first1=R|title=Architecture of Karnataka; The Antiquity and the Transformation  (From Tekkalakota to Pattadkal)|journal=mySOCIETY|date=2014|volume=VII|issue=1-2|pages=26–44|url=https://www.researchgate.net/publication/268210042_Architecture_of_Karnataka_the_Antiquity_and_the_Transformation_%28From_Tekkalakota_to_Pattadkal%29|language=en}}</ref> Këtu emërtimi ‘Arkitekturë’ është arrin deri rreth vitit 2000 p.e.s. Banorët e neolitit të vonë në mënyrë që të realizonin strehimet e tyre, ndërtuan kasolle të bëra prej thurje shkopinjsh dhe balte, që përforcoheshin nga popla gurësh, me gjasa me çati konike që qëndronin mbi shkopinj bambuje ose druri, të shtruara me copa graniti si dëshmohet në gërmimet arkeologjike në site si Brhamagiri (distrikti Chitradurga), Sanganakallu, Tekkalakota (distrikti Bellary), Piklihal (distrikti Raichur). Megalitët janë dëshmi arkeologjike mbizotëruese të periudhës së hershme të hekurit (rreth viteve 1500 p.e.s- 100 i e.s.). Ka më shumë se 2000 site të epokës së hershme të hekurit të regjistruara, që u ndërtuan për një arkitekturë të fortë dhe jetëgjatë në formën e stileve të ndryshme arkitekturore të varreve të ndërtuara prej guri, që kanë karakter ritual.
Arkitektura fetare vepruese dëshmohet deri në vitin 345 me atë të [[Arkitektura Kadamba|Dinastisë Kadamba]]. [[Karnataka]] është një shtet në pjesën jugore të Indisë fillimisht e njohur si Shteti i Mysores. Përgjatë shekujve, monumentet arkitekturore brenda rajonit paraqitën ndikime të ndryshme, shpesh të bazuara në prirjet artistike të sunduesve të dymbëdhjetë dinastive të ndryshme.<ref>{{cite web|url=http://www.infohuBCom/TRAVEL/SIT/sit_pages/9257.html|title=Architectural Wonders of Karnataka|accessdate=26 shtator 2009}}{{Lidhje e vdekur}}</ref> Arkitektura e saj varjon në mënyrë dramatike nga monolitët madhështorë, si Gomateshwara, deri te vendet [[Arkitektura e tempujve hindu|Hindu]] dhe [[Tempulli xhainist|xhainistë]]  të adhurimit, rrënojat e qyteteve të lashta, mauzoleumet dhe pallatet e stileve të ndryshme. Sundimi i Mbretërisë së Mysores (Wodeyar) ka dhënën gjithashtu një strukturë arkitekturore mjeshtërore në Kishën e Shën Filomenës në Mysore (e ngritur nga mbreti si një strukturë e mëshirës hyjnore dhe mirnjohjes së thellë njerëzore)<ref name="heri" /> që u përfundua në vitin, përveç shumë stileve Dravidiane të arkitekturës së tempujve. Dy nga monumentet ([[Pattadakali]] dhe [[Hampi]]) janë listuar në [[Lista e Vendeve të Trashëgimisë Botërore në Indi|Trashëgiminë Botërore të UNESCO-s]] me 22 monumente kulturore në [[India|Indi]].<ref>{{cite web|url=http://whc.unesco.org/en/statesparties/in|language=en|title=World Heritage List|accessdate=26 shtator 2009|archiveurl=https://web.archive.org/web/20091030165423/http://whc.unesco.org/en/statesparties/IN|archivedate=30 tetor 2009|url-status=live}}</ref> Stilet e pallateve [[Arkitektura Indo-Saraçene|Indo-Saraçene]], [[Arkitektura e Rilindjes|Rilindas]], [[Rendi Korintik|Korintikë]], [[Arkitektura e tempujve hindu|Hindu]], Indo-Grekë dhe Indo-Britanikë u ndërtuan në Mysore, qyteti i pallateve. Arkitektura Sikhe në Bidar (1512) dhe gjithashtu në Bangalore në 1956 mund të përmendet gjithashtu si një ndikim në kompozimin arkitekturor të Mysores.
Përveç [[Vihara]]ve të lashta tradicionale budiste që ekzistojnë në Indi që nga lashtësia deri në Pavarësinë e Indisë në vitin 1947, Karnataka ka shënuar disa ndryshime të theksuara arkitekturore, veçanërisht nga ndikimi i refugjatëve tibetianë që mbërritën në shtetin e Karnatakas midis viteve 1963 deh 1997, duke sjellë me vete artin dhe stilet arkitekturore tibetiane, të pasqyruara në manastirin budist në Bylakuppe për shembull. Vidhana Soudha (ndërtuar në Bangalore në vitin 1953) dhe tempulli më i lartë në Murudeshwar janë dëshmi të ndikimeve të Arkitekturës Neo–Dravidiane që kanë evoluar që nga pavarësia. Kronologjia e arkitekturës së Karnatakas është paraqitur në tabelën në të djathtë.

==Arkitektura Kadamba==
{{multiple image
| align  = right
| direction = vertical
| header   = Sinteza e mjaft stileve arkitekturore gjatë Dinastisë Kadamba
| image1   = Doddagaddavalli Lakshmidevi temple1 retouched.JPG
| width1   = 296
| caption1 = Tempulli i Lakshmi Devit në Doddagaddavalli, Shikara (kulla) e Dinastisë Kadamba me Kalasa (majëz) në krye
| image2   = Madhukeshwara Temple.JPG
| width2   = 296
| caption2 = Tempulli Madhukeshwara
}}
'''Arkitektura Kadamba''' ishte një stil arkitekture tempujsh i themeluar nga  Mayurasharma në shekullin e IV të e.s. në [[Karnataka]] të [[India|Indisë]]<ref>{{cite web|url=http://www.kamat.com/database/content/architecture/16247.htm|title=Kadamba Style Temple Architecture|accessdate=2011-07-22}}</ref> Dinastia Kadamba krijoi një ''stil të ri arkitekture që qe baza e [[Arkitektura Hoysala|stilit Hoysala]]'' të arkitekturës, zhivlloi një shkollë origjinale skulpture, që qe pararendëse e një serie skulptorësh të Indisë së jugut.<ref>{{cite book|url=http://books.google.co.in/books/about/The_Kadamba_Kula.html?id=RUX8-PzWohgC&redir_esc=y|title=The Kadamba Kula A History of Ancient and Mediaeval Karnataka Reprint Bombay 1931 Edition -Preface|publisher=George M. Moraes, H. Heras S.J.(Asian Educational Services)|accessdate=26 gusht 2013}}</ref> Shumë tempuj në [[Aihole]], [[Badami]] dhe [[Hampi]] janë ndërtuar në ''[[Arkitektura Kadamba|stilin arkitekturor Kadamba]]''.
Dinastia Kadamba e Banavasi-t ishte një dinasti e lashtë mbretërore e rajonit të Karnataka-s që sundoi nga viti 345 deri në vitin 525 dhe që dhanë një kontribut të hershëm domethënës në trashëgiminë arkitekturore indiane.<ref>{{cite web|url=http://www.kamat.com/kalranga/deccan/kadamba.htm|title=Madukeshwara temple|accessdate=26 shtator 2009}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.kamat.com/kalranga/archaeology/banavasi.htm|title=Ancient City of Banavasi|author=Dr. Jyotsna Kamat|publisher=Kamat's Potpourri|work=1996-2006 Kamat's Potpourri|accessdate=28 nëntor 2006|archiveurl=https://web.archive.org/web/20061109011259/http://www.kamat.com/kalranga/archaeology/banavasi.htm|archivedate=9 nëntor 2006|url-status=live}}</ref>

[[Image:Halasi 10.jpg|thumb|left|327px|Tempulli Bhuvaraha Narasimha në Halasi, Karnataka]]
Midis viteve 345 deri në 525 të e.s., dinastia e lashtë mbretërore e Karnataka-s, Kadamba dha kontribute të hershme në Arkitektrën e Karnataka-s dhe ata janë zanafillësit e saj.<ref>{{cite web|url = http://www.kamat.com/kalranga/deccan/kadamba.htm|title=Kadambas of Banavasi|accessdate=22 korrik 2011}}</ref>
Dinastia Kadamba krijoi një ''stil të ri arkitekturor që do të ishte baza e stilit arkitekturor Hoysala'', zhvilluan një shkollë origjinale skulpture, që ishte pararendëse e një sërë skulptorëve të Indisë jugore.<ref>George M. Moraes: [https://books.google.co.in/books?id=peWajwEACAAJ&dq=The Kadamba Kula: A History of Ancient and Mediaeval Karnataka]; B. X. Furtado; [[1931]]; kontrolluar më 26 gusht 2013</ref>
Shumë tempuj në [[Aihole]], [[Badami]] dhe [[Hampi]] janë ndërtuar në ''[[Arkitektura Kadamba|Stilin Arkitekturor Kadamba]]''. Dr. G. M. Moraes mendon se përveç disa veçorive, Dinastia Kadamba integroi një larmi stilesh në arkitekturën e tyre, të rrjedhura nga pararendësit dhe sundimtarët e tyre, duke u bazuar për shembull në traditën arkitekturore të Satavahanas. Dinastia Kadamba ishte krijuesja e arkitekturës së Karnataka-s.<ref name=Kamat37-38>Suryanatha Kamat: [http://openlibrary.org/b/OL4248712M/concise_history_of_Karnataka A Concise History of Karnataka: From Pre-Historic Times to The Present]; Archana Prakashana, Bangalore, [[1980]], kontrolluar më 26 shtator 2009, fq. 37–38</ref>
Tempujt Kadamba ''vimana'' zakonisht me plan katror, kulla është në formë piramidale dhe përbëhet nga një seri shtresash horizontale të shkallëzuar të dekoruara me seri uniforme projeksionesh katërkëndore vertikale dhe vestibule të mbuluara të ngjitur me vimana-n, shtresat janë më të shumta dhe më pak të ngritura, duke u munguar zbukurimi i pavjonit.
Tempulli Madhukeshëara (i zotit [[Shiva]]) në [[Banavasi]] u ndërtua nga Dinastia Kadamba dhe ka një ndërtim të ndërlikuar guri të gdhendur.<ref name=arch-ëonder>{{cite web|url=http://www.soans.com/ArchWond2.htm|title=Architectural Wonders|url-status=dead|access-date=22 gusht 2016|archive-date=23 tetor 2009|archive-url=https://web.archive.org/web/20091023043106/http://www.soans.com/ArchWond2.htm}}</ref> I ndërtuar fillimisht nga Dinastia Kadamba, pësoi, përgjatë një periudhe prej një mijë vjetësh, shumë shtesa dhe rinovime, nga sunduesit Chalukya të Sonda-s. "Kadambotsava", një festival i përvitshëm mbahet aty në muajin e dhjetorit.<ref name=arch-ëonder/>
Arkitektura dhe skulptura Kadamba kontribuan në themelimin e stilit ''Chalukya-Hoysala''.

==Arkitektura Dravidiane==
{{multiple image|perrow = 1/1/2
| header = [[Arkitektura Dravidiane]]<br />Tempujt shpellorë dhe tempujt sipërfaqësorë strukturorë. Përzierje e Stilit Indiano-Verior Nagara dhe stilit Indiano-Jugor Dravidian
| caption_align = center
| image1 = Gomateswara.jpg|width1=264| caption1  = Statuja e Gomateshwaras (vitet 982–983)
| image2 = Mantapa (hall) in Panchakuta Basadi at Kambadahalli.jpg|width2 = 264 | caption2 = [[Mandapa]]e [[Basadi Panchakuta në Kambadahalli|Basadit Panchakuta në Kambadahalli]]
| image3 = View of wall relief with sikhara in background at Vaidyeshvara temple at Talakad.jpg|width3 = 123 | caption3 = Tempulli Keerthinarayana në Talakad
| image4 = Nanjanagudu 1.jpg| width4 = 141 | caption4 = Tempulli Nanjangud fillimisht i ndërtuar nga sunduesit e Dinastisë Ganga në shekullin e IX
}}
Tempuj të ndryshëm [[Tempulli xhainist|xhainistë]], Shaivit dhe Vaishnavit u ndërtuan nën sundimin e Dinastisë Perëndimore Ganga, që ishte vasale e Dinastisë Pallava nga viti 350 deri në vitin 550, nën mbizotërimin Chalukya deri në vitin 753 dhe nën mbizotërimin Rashtrakuta deri nëvitin 1100. Ndërtimi i monumenteve si Gomateshwara (982 – 983) në vende si [[Shravanabelagola]], [[Basadi Panchakuta në Kambadahalli|Kambadahalli]] dhe [[Talakadu]] nga mbretërit Dinastisë Perëndimore Ganga pasqyron tolerancën ndaj besimeve të ndryshme. Disa tempuj Vaishnavit u ndërtuan nga dinastia Ganga, si Tempulli Narayanaswami në Nanjangud, Sattur dhe Hangala, në distriktin modern të Mysores.<ref>{{Cite book|last=Kamat|first=Suryanatha|title= A concise history of Karnataka from pre-historic times to the present|url= http://openlibrary.org/b/OL4248712M/concise_history_of_Karnataka|publisher= Archana Prakashana (Bangalore)|year= 1980|pages=314-6}}</ref>

===Gomateshwara===
Gomateshwara (983), i vendosur në [[Shravanabelagola]] është një statujë monolitike që qëndron 17.8 metra sipër një kodre (618 shkallë të çojnë në këtë statujë monolitike) dhe është e dukshme nga një largësi prej 30&nbsp;km dhe konsiderohet si statuja më e madhe monolitike në botë.<ref name="keay">{{cite book|last =Keay|first =John |title =India: A History|page=608|accessdate=26 shtator 2009|url= http://books.google.co.in/books?id=3aeQqmcXBhoC&dq=India:+A+History+John+Keay&printsec=frontcover&source=bl&ots=1NJ0ChsFmT&sig=SF_AerkfOApC8P1wwNad3mjs5lg&hl=en&ei=-Bm-So3_AtiJkQX9kc1W&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=1#v=onepage&q=&f=false|publisher =Grove Press |year=2001|isbn= 0-8021-3797-0}}</ref> Statuja u ndërtua nga ministri dhe komandanti Ganga, Chavundaraya (940–989) në nder të zotit Bahubali. E skalitur në granit të bardhë me sipërfaqe të lëmuar, imazhi qëndron mbi një zambak (Nelumbo nucifera). Ajo nuk ka mbështetje deri te niveli i kofshëve dhe është 18 m e lartë me fytyrën që është 2 metra. Me shprehje të qetë në fytyrë, flokët e tij të përdredhura me gërsheta të hijshëm, anatomia e saj proprocionale, madhësia e monolitit dhe kombinimi i mjeshtrisë artistike kanë bërë që të konsiderohet si arritja më madhështore në artin skulpturor në Karnatakan mesjetare.<ref>{{Cite book|last=Kamat|first=Suryanatha|title= A concise history of Karnataka from pre-historic times to the present|url= http://openlibrary.org/b/OL4248712M/concise_history_of_Karnataka|publisher= Archana Prakashana (Bangalore)|year= 1980|page=51}}</ref>

===Basadi xhainist Panchakuta ===
{{Kryesore|Basadi Panchakuta në Kambadahalli}}
Ky është një nga monumentet më elegante të ndërtuar në stilet Dravidiane, [[Vesara]] dhe Nagara gjatë periudhës midis viteve 900 dhe 1000. Tempulli, që është i pozicionuar në veri të [[Manastambha]]s Brahmadeva, ka pesë faltore (prej nga rrjedh emri Panchakuta që dotë thotë pesë faltoret). Tre faltore janë të lidhura me një mandapa nga një vestibul dhe konsistojnë në faltoren kryesore të tirthankaras Adinatha të shoqëruar nga faltorja e Neminathas në lindje dhe faltorja e Shanthinathas që përmban një statujë 3 m të lartë të tirthankaras në perëndim. Dy faltoret e tjera, që janë të shkëputura dhe qëndrojnë në veri të grupit trikuta (që do të thotë pikërisht tre faltoret), i janë kushtuar gjithashtu tirthankarave. Këto janë dy monumente të ndryshme.<ref name=monuments>{{cite web|url=http://www.hinduonnet.com/thehindu/thscrip/print.pl?file=2006020313510400.htm&date=2006/02/03/&prd=th&|author=Robert J. Delbonta, që i studioi monumentet]]|title=Artikull në periodikun ''The Hindu''|date=3 shkurt 2006|accessdate=26 shtator 2009|archive-date=9 maj 2011|archive-url=https://web.archive.org/web/20110509081551/http://www.hinduonnet.com/thehindu/thscrip/print.pl?file=2006020313510400.htm&date=2006%2F02%2F03%2F&prd=th&|url-status=dead}}</ref>

===Talakadi===
[[Talakadi]] është një vend historik përgjatë brigjeve të lumin Cauvery pranë Mysores. Kjo qytezë e vogël, me një histori të madhe dhe një periudhë të gjatë të vendbanimit njerëzor ishte një qytet i lulëzuar gjatë Periudhës Hoysala (shekulli i XII–XIII) dhe ishte gjithashtu një qendër e rëndësishme tregëtare gjatë sundimit të Dinastisë Ganga (nga shekulli i VI për rreth 400 vjet) dhe Dinastisë Chola (afër shekullit të X) dhe Dinastisë Hoysala nga viti 1116. Afër fillimit të shekullit të XV ra nën sundimin Vijayanagara dhe mbeti me ta deri në fund të shekullit të XV. Ka afërsisht një dyzinë tempujsh të shpërndarë përgjatë një hapësire të vogël prej 4&nbsp;km<sup>2</sup>, duke pasqyruar artin, kulturën, tregëtinë dhe veprimtarinë e pasur njerëzore që ekzistonte dikur aty. Qyteza tani duket e braktisur, përveç gjatë kohës së pelegrinazhit të zhvilluar një herë në disa vjet. Tempujt, hyjnitë e të cilëve adhurohen rregullisht, si Tempulli Kirthinarayana, janë gjithashtu të zbuluar shpesh ose të mbrojtur vazhdimisht nga akumulimi i rërës. Rëra hiqet për ti zbuluar ata për një adhurim të veçantë dhe një pelegrinazh të kryer çdo pesë deri në dymbëdhjetë vjet; pelegrinazhi i fundit Panchalinga Darshana u mbajt gjatë dhjetorit të vitit 2006.<ref>{{cite web|url=http://www.ias.ac.in/currsci/dec102007/1495.pdf|format=PDF|title=The Thalakaadu phenomenon: A miracle or an ecological disaster?|accessdate=26 shtator 2009}}</ref>

===Tempulli i Nanjangudit===
Tempulli, i vendosur në Nanjangud në bregun e djathtë të lumit Kabini, fillimisht u ndërtua në stilin Dravidian nga sunduesit e Dinastisë Ganga në shekullin e IV gjatë sundimit të tyre në rajon. Pësoi shtesa dhe zgjerime gjatë sundimit të Dinastive Chola, Hoysala dhe Wodeyar nga shekulli i IX deri në të XIX-in. Është një nga tempujt më të mëdhenj në Karnataka me një sipërfaqe prej 171 m<sup>2</sup> dhe me një [[Gopurami|Gopuram]] (kullë) prej 36.576 m të lartë, që ka shtatë kate me shtatë kalasa të veshura me ar në krye të saj.<ref name=Hakim>{{cite web| url = http://www.nanjangud.info/nanjangud_temple.html|language=en| title = Nanjundeshwara Temple| accessdate = 26 shtator 2009| archiveurl = https://web.archive.org/web/20091029083919/http://nanjangud.info/nanjangud_temple.html| archivedate = 29 tetor 2009| url-status = live}}</ref>
Veçoria e këtij tempulli është se ka 66 statuja të shenjtëve shaivit të quajtur Nayanmarë dhe më shumë se 100 Linga (të llojeve dhe përmasave të ndryshme) duke përfshirë edhe hyninë kryesore të Srikanteshwara (Nanjundeshwara) Lingas. Hyjnia kryesore e quajtur gjithashtu ''Hakim Nanjundeswara''; një titull i vendosur nga Tippu Sultani. Në tempull është mbishkruar historia mbi lutjet e veçanta të Tippu Sultanit ndaj hyjnisë, e dukshme në elefantin mbretëror u restaurua, ku pasi Sultani kishte një lingam të bërë prej xhade bashkë me një varse smeraldi dhe ia dhuroi atë tempullit.<ref name=Hakim/>

==Arkitektura Badami Chalukya==
[[Image:Relief of Jain Tirthankara Parshvanath in the Badami cave temple no.4.jpg|thumb|left|Tirthankara xhainist Parshvanath, shpella nr. 4, tempujt shpellorë në Badami]]
[[Arkitektura Badami Chalukya]] është një stil ndërtimi tempujsh i evoluar gjatë periudhës midis shekullit të V dhe të VIII në zonën e Basenit Malaprabha, në distriktin modern të Bagalkotit Karnatakas, shpesh herë i quajtur stili [[Vesara]] ose stili Chalukya. Tempujt më të hershëm datojnë që nga viti 450 në [[Aihole]] kur Dinastia Badami Chalukya ishte vasale e asaj Kadamba të [[Banavasi]]t dhe që janë po ashtu të reflektuar gjatë kësaj periudhe. Sipas historianit K.V. Sounder Rajan, kontributi Badami Chalukya në ndërtimin tempullor është i krahasueshëm me vlerën e arritjeve të tyre në beteja. Stili i tyre përfshinte dy tipe monumentesh, përkatësisht sallat e skalitura në shkëmbinj (shpellat) ose tempujt shpellor si dhe monumentet strukturore në sipërfaqe.
Dinastia Badami Chalukya e quajtur edhe Dinastia e Hershme Chalukya, sundoi nga [[Badami]] Karnatakan  në periudhën midis viteve 543 – 753 të e.s.. Shembujt më të përsosur të artit të tyre shihen në [[Pattadakali|Pattadakal]], [[Aihole]] dhe [[Badami]] në Karnatakan veriore. Trashëgimia më qëndrueshme e Dinastisë Chalukya është [[arkitektura]] dhe arti që ata lanë mbrapa. Më shumë se njëqint e pesëdhjetë monumente të atribuara kësaj dinastie dhe të ndëruara midis viteve 450 dhe 700, mbeten në basenin Malaprabha në [[Karnataka]].<ref name="temple">Vetëm në Aihole ekzistojnë mbi 125 tempuj, {{cite web|title=Monuments of India|url=http://www.art-and-archaeology.com/india/india.html|author=Michael D. Gunther|year=2002|accessdate=10 nëntor 2006}}</ref>

{{multiple image
| header   = Arkitektura Badami Chalukya, [[Tempujt shpellorë në Badami]]
| align = right
| image1   = Badami 1.jpg
| width1   = 246
| caption1 = [[Vishnu]] i ulur në një Adisesha (gjarpër) në një tempull shpellor në [[Badami]].
| image2   = Cave temple number 3 at Badami.jpg
| width2   = 246
| caption2 = [[Badami]], tempulli shpellor numër 3
}}
Aty nga vitit 450 në [[Aihole]] u krijua ''Stili Chalukya'' dhe do të përsosej në [[Badami]] dhe [[Pattadakali|Pattadakal]].<ref>{{cite web|url=http://www.buddhistartnews.com/ban07/?p=3240|title=Echoes from Chalukya caves|accessdate=1 prill 2009}}</ref> 
Artistët Chalukya eksperimentuan me stile të ndryshme, përzierje të stilit indo-arjan Nagara dhe stilet [[Arkitektura dravidiane|dravidiane]], si dhe stili i evoluar Chalukya.<ref>{{cite web|url=http://www.hinduonnet.com/fline/fl2201/stories/20050114000106500.htm|title=Architecture, The Chalukyan magnificence|accessdate=1 prill 2009|archiveurl=https://web.archive.org/web/20090510023153/http://www.hinduonnet.com/fline/fl2201/stories/20050114000106500.htm|archivedate=10 maj 2009|url-status=live}}</ref>
Stili i tyre përfshinte dy tipe monumentesh:
* Sallonet (ose shpellat) e skalitura në shkëmb.
* Tempujt strukturorë në sipërfaqe.

===Tempujt strukturorë===
[[File:Pattadakal Virupaksha Temple.jpg|thumb|left|333px|[[Tempulli Virupaksha]], [[Pattadakali|Pattadakal]], Karnataka ndërtuar në vitin 740]]
Tempujt më të rafinuar strukturor gjenden në Pattadakal. Nga dhjetë tempujt e [[Pattadakali]]t, gjashtë i përkasin [[Arkitektura dravidiane|stilit dravidian]] dhe katër stilit Rekhanagara. [[Tempulli Virupaksha]] ka ngjashmëri të shumta me tempullin Kailasanatha në [[Kanchipurami|Kanchipuram]] që u krijua disa vite më parë.
Ky është një tempull gjithëpërfshirës, që ka një strukturë qëndrore, pavjoni ''nandi'' përballë dhe ka një rrethim me mure që hyet nga një portik. Shenjtërorja kryesore ka një ''Pradakshina-patha'' dhe ''[[mandapa]]''. ''Mantapa'' është me kolona dhe ka dritare të hapura. Sipërfaqja e murit të jashtëm është e ndarë nga dy gjysëm-kolona në kamare zbukuruese të mbushura me skulptura dhe dritare të hapura. Kritiku i artit Percy Brown thotë se skulpturat që ata përfshijnë në arkitekturë rrjedhin në një rrjedhë të vazhdueshme. Thuhet se Tempulli Virupaskha është një nga këta monumente ku shpirti i personit që i ndërtoi ato jeton akoma.
Tempujt strukturorë chalukyan përfshijnë: 
;në '''Pattadakal''':
* [[Tempulli Virupaksha]]
* [[Tempulli Sangameswarar]]
* Kashivisvanatha Temple (Rashtrakuta)
* Tempulli Mallikarjuna
* Tempulli Galganatha
* Tempulli Kadasiddeshvara
* Tempulli Jambulinga
* Tempulli xhainist Narayana (Rashtrakuta)
* Tempulli Papanatha
* Tempulli Naganatha
* Chandrashekara
* Tempulli Mahakuteshwara

;në '''Gerusoppa'''
* Tempulli Vardhamanaswamy

;në '''Alampur'''
* [[Tempujt Navabrahma në Alampur|Tempujt Navabrahma]] në [[Alampuri në Mahbubnagar|Alampur]]

[[Image:Sangameshvara temple at Pattadakal.jpg|thumb|327px|Tempulli Sangameshvara, Pattadakal]]
===Tempujt shpellorë===
Arkitektura e tempujve shpellorë gjendet në [[Tempujt shpellorë në Badami]], kryeqyteti i hershëm Chalukya, të skalitur në shekullin e VI. Janë gjetur katër tempuj shpellorë të skalitur në faqet shkëmbore, tre [[tempulli hindu|hindu]] dhe një [[Xhainizmi|xhinist]], që përmban elemente arkitekturore si kolona dekorative, kllapa si dhe skulptura të skalitura mjeshtërisht ashtu si dhe relieve mjeshtëror në tavane. Në afërsi ndodhen shumë faltore shpellore [[Budizmi|budiste]].<ref>{{cite web|url=http://www.art-and-archaeology.com/india/badami/cave101.html|language=en|title=Cave 1 Badami, 575 – 585|accessdate=27 shtator 2009}}</ref> Katër shpellat janë në një stil të thjeshtë. Hyrja ështënjë verandë e thjeshtë me kolona guri dhe kllapa – një veçori dalluese e këtyre shpellave – që të çon në një [[mandapa]] me kolona dhe pastaj në një faltore të vogël katrore (sanctum sanctorum-i) i futur thellë në shpellë.<ref>Binda Thapar: Introduction to Indian Architecture; 2004, Periplus Editions, Singapore, isbn 0-7946-0011-5, fq. 45</ref> Tempujt shpellorë përfaqësojnë sekte të ndryshme fetare. Midis tyre, dy i janë kushtuar zotit Vishnu, një zotit [[Shiva]] dhe i katërti është një tempulll xhainist. Tre të parët janë të besimit vedik dhe shpella e katërt është e vetmja xhainiste në [[Badami]].<ref>{{cite web|url=http://www.indian-heritage.org/sculpture/rockut.htm|language=en|title=Indian Architecture Rock-cut|publisher=Indian Heritage|accessdate=27 shtator 2009}}</ref>
Arkitektura e tempujve shpellorë është një përzierje e stilit Nagara të Indisë së veriut dhe stilit [[Arkitektura dravidiane|dravidian]] të Indisë së Jugut. Secila shpellë ka një sanctum sanctorum, një [[mandapa]], një verandë dhe kolona. Tempujt shpellorë mbajnë gjithashtu skalitje, skulptura dhe piktura murore të mrekullueshme.

{{multiple image
| direction = vertical
| align = left
| header   = Arkitektura Badami Chalukya, tempuj shpellorë në Aihole
| image1   = Ravana Phadi cave at Aihole.jpg
| width1   = 264
| caption1 = Shpella Ravana Phadi në [[Aihole]] të Karnatakas veriore
| image2   = Ravana Phadi cave (inside view) at Aihole.jpg
| width2   = 264
| caption2 = Pamje e brendshme e shpellës Ravana Phadi në [[Aihole]].
}}
[[Tempujt shpellorë në Badami]] kanë holle të skalitura në shkëmb me tre veçori bazë: veranda me kolona, holli me kolona dhe një shenjtërore e futur thellë në shkëmbin e shpellës.
Eksperimentet e hershme në hollet e skalitura në shkëmb u kryen në [[Aihole]] ku ata ndërtuan tre tempuj shpellorë, një i besimit vedik, një i atij budist dhe i treti i besimit xhainist. Më vonë ata e rafinuan stilin e tyre dhe skalitën katër tempuj të mrekullueshëm shpellorë në [[Badami]].
Një veçori për tu vënë në dukje e këtyre tempujve shpellorë është friza e ''ganave'' në postura të ndryshme të skalitur në relieve mbi çdo bazë.
Verandat e jashtme të tempujve shpellorë janë mjaft të thjeshta, por hollet e brendshme përmbajnë simbole të shumta dhe të pasura skulpturore. Kritiku i artit Dr. M. Sheshadri shkroi për artin Chalukya se ata skalitën shëmbinj si titanë, por i rafinuan si xhevahire. Ndërsa kritiku Zimmer shkroi se tempujt shpellorë Chalukya janë një balancë e shkëlqyer e gjenialitetit dhe përmbajtjes.
Shumë shekuj më vonë, arti i qetë Badami Chalukya u rishfaq në arkitekturën me kolona të perandorisë Vijayanagar. Shpellat e tyre përfshinin skulptura të skalitura mjeshtërisht të ''Hariharas'', ''Trivikramas'', ''Mahisa Mardhinit'', ''Tandavamurthit'', ''Paravasudevas'', ''Natarajas'', ''Varahas'', ''Gomateshvaras'' dhe të tjera. Në të përfshihen një numër i madh motivesh me kafshë dhe gjethnaja.
Disa skulptorë të rëndësishëm të kohës së tyre ishin Gundan Anivaritachari, Revadi Ovajja dhe Narasobba.
Tempujt shpellorë Chalukya përfshijnë:
;Në '''Aihole'''
* Tempulli i Lad Khanit
* Tempulli Huchiappayyagudi
* Huchiappayya math
* Tempulli i Durgas
* Tempulli xhainist Meguti
* Tempulli Ravanaphadi
* Tempulli Gowda
* Tempulli Suryanarayana

;Në '''Badami'''
* Shpella 1 (Shiva)
* Shpella 2 (Vishnu si Trivikrama ose Vamana, Varaha dhe [[Krishna]])
* Shpella 3 (Vishnu si Narasimha, Varaha, Harihara dhe Trivikrama.)
* Shpella 4 (Tirthankara xhainist Parsvanatha)
* [[Grupi i tempujve të Bhutanathas në Badami|Grupi i tempujve të Bhutanathas]] (Badami dhe Kalyani Chalukya)

==Stili Dravidian dhe Rekhanagara i Arkitekturës Rashtrakuta==
[[File:Mallikarjuna and Kasivisvanatha temples at Pattadakal.jpg|thumb|309px|Tempujt Mallikarjuna dhe Kasivisvanatha në stilet Dravida dhe Nagara]]
Dinastia Rashtrakuta, e cila sundoi Dekanin nga Manyakheta në distriktin Gulbarga të Karnatakas në periudhën midis viteve 753 – 973 krijuan stilin dravidian dhe Rekhanagara të monumenteve arkitekturore. Dinastia Rashtrakuta kontribuoi shumë në trashëgiminë arkitekturore të Dekanit. Historiani i artit Adam Hardy e kategorizon aktivitetin e tyre ndërtues në tre shkolla: Ellora, rreth [[Badami]]t, [[Aihole]] dhe [[Pattadakali]] si dhe në Sirval afër Gulbargas.<ref name="hardy1">Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, Abhinav Publications, isbn 81-7017-312-4, fq. 111</ref>
[[Arkitektura Rashtrakuta]] pasqyrohet në tempujt e mrekullueshëm shpellorë në [[Shpellat Ellora|Ellora]] dhe [[Shpellat Elephanta|Elephanta]], zona të zëna edhe nga murgjit [[Xhainizmi|xhainistë]], të vend-ndodhura në [[Maharashtra]]n moderne. [[Pattadakali]], pjesë e trashëgimisë botërore të [[UNESCO]]-s dhe tempujt Navalinga janë tipe strukturore të [[Arkitektura Rashtrakuta|Arkitekturës Rashtrakuta]].

[[File:Jain Narayana temple at Pattadakal.JPG|thumb|left|309px|Tempulli xhainist Narayana në stilin dravidian]]
Në [[Karnataka]] tempujt e tyre më të famshëm janë Tempulli ''Kashivishvanatha'' dhe tempulli xhainist Narayana në [[Pattadakali|Pattadakal]], një sit i trashëgimisë botërore të [[UNESCO]]-s.<ref name="karnataka_ëhs">{{cite web|title=Reclaiming past glory|url=http://www.deccanherald.com/archives/feb272007/spectrum1437452007226.asp|archiveurl=https://web.archive.org/web/20080518044912/http://www.deccanherald.com/archives/feb272007/spectrum1437452007226.asp|archivedate=18 maj 2008|author=Vijapur, Raju S.|publisher=Spectrum|work=Deccan Herald|accessdate=27 shkurt 2007}}</ref><ref name="hardy10">Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, Abhinav Publications, isbn 81-7017-312-4, fq. 341</ref> Tempuj të tjerë të mirë-njohur janë Tempulli Parameshwara në Konnur, Tempulli Brahmadeva në Savadi, Settavva, Kontigudi II, Tempujt Jadaragudi dhe Ambigeragudi në [[Aihole]], Tempulli Mallikarjuna në Ron, Tempulli Andhakeshwara në [[Hooli]], Tempulli Someshwara në Sogal, Tempujt xhainistë në Lokapura, [[Tempulli Navalinga]] në Kuknur, Tempulli Kumaraswamy në Sandur, tempuj të shumtë në Shirival në Gulbarga,<ref name="hardy1000">Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, Abhinav Publications, isbn 81-7017-312-4, fq. 344-5</ref> dhe ''[[Tempulli Trikuteshwara në Gadag]]'' që më vonë u zgjerua nga Dinastia Kalyani Chalukya.
Studimi arkeologjik i këtyre tempujve tregon se disa kanë planimetri stelare (shumë-këndëshe) që do të përdorej gjerësisht më vonë nga Dinastia Hoysala në [[Beluri|Belur]] dhe [[Halebidu]].<ref name="karnatakatemples"/> Një nga traditat më të pasura në arkitekturën indiane mori formë në rajonin e Dekanit gjatë kësaj kohe që Adam Hardy e quan stili ''Karnata dravida'' në dallim nga stili tradicional dravida.<ref name="Karnatadravida">Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, Abhinav Publications, isbn 81-7017-312-4, fq. 5 (parathënia)</ref>

[[File:Virupaksha temple at Pattadakal.jpg|thumb|309px|Tempulli Virupaksha në stilin dravidian]]
===Pattadakali===
Një grup monumentesh në [[Pattadakali|Pattadakal]], një sit i trashëgimisë botërore të [[UNESCO]]-s, gjendet në distriktin Bijapur të Karnatakas. Tempujt e këtij grupi janë tempuj të rafinuar strukturor të kësaj periudhe dhe janë tempujt xhainë, Dolmen, Kadasiddheswara, Jambulingeswara, Galaganatha, Chandrashekhara, Sangameswara, Kasivisëeswara, Mallikarjuna, Virupaksha dhe Papanatha.<ref name=ËHSP>{{cite web|url=http://asi.nic.in/asi_monu_whs_pattadakkal.asp|title=World heritage sites Pattadakal|accessdate=27 shtator 2009}}</ref>
Uniciteti i këtij vendi rrjedh nga prania e stilit [[Arkitektura dravidiane|dravidian]] ose jugor dhe [[Arkitektura Nagara|Nagara]] ose veriore (indo-arjane) të arkitekturës tempullore. Nga dhjetë tempujt në Pattadakal, gjashtë janë në stilin dravidian dhe katër në stilin Rekhanagara. Tempujt më të famshëm janë [[Tempulli Virupaksha|Virupaksha]], Tempulli xhainist Narayana dhe Tempulli Kashivishvanatha në Pattadakal.
I mirë-njohuri [[Tempulli Virupaksha|Virupaksha]], më i hershmi i tempujve në serinë chalukyane, u ndërtua nga mbretëresha Lokamahadevi në vitin 745 për të përkujtuar fitoren e burrit të saj (Vikramaditya II 733 – 746) mbi Dinastinë Pallava të [[Kanchipurami|Kanchit]]. Tempulli është shumë i ngjashëm me tempullin ''Kailashnatha'' në Kanchi që shërbeu si model për këtë tempull. [[Tempulli Virupaksha]] nga ana tjetër shërbeu si frymëzim për Tempullin Kailashnatha të ndërtuar nga Dinastia Rashtrakuta në [[Shpellat Ellora|Ellora]].

[[File:Sangameshvara temple at Pattadakal.jpg|thumb|left|309px|Tempulli Sangameshvara në stilin dravidian]]
Tempulli ''Virupaksha'' është i pasur me skulptura si ato të Lingodbhavas, ''Natarajas'', Ravananugrahas dhe Ugra-narasimhas. Archaeological Survey of India (ASI) ka pohuar se vimana e lartë me mandapa aksiale dhe nën-faltore periferike rreth oborrit, rrethuar nga një mur me hyrje gopura përballë dhe mbrapa ishin të gjitha të dizajnuara dhe përfunduara në një kohë. Adoptimet nga [[Tempulli bregdetar në Mahabalipuram]] në formën e kutas dhe kokat e tyre kanë një pamje befasuese nga larg.<ref name=ËHSP/>

;Tempulli Sangameshvara
Tempulli Sangameshvara i ndërtuar nga mbreti Vijayaditya Satyashraya është i papërfunduar, megjithëse mjaft tërheqës. Është tempulli më i vjetër i ndërtuar nga Vijayaditya Satyashraya (697 – 733) dhe në vimanan e tij paraqet një masë të madhe të tempujve bashkohës Pallava në elementet e qetë, si në tempujt Virupaksha dhe Mallikarjuna. Tempulli ka plan katror nga baza deri te [[shikhara]] ngjashmërisht me Tempullin Virupaksha, nuk ka sukanasika por vimana është me tre kate. Kati më i ulët është i rrethuar nga dy mure, një i brendshëm dhe një i jashtëm, kati i dytë është një projeksion i sipërm i murit të brendshëm, ndërsa muri i jashtëm rrethon cirkumambulatorin rreth shenjtërores.<ref name=ËHSP/>

[[File:Temple Pattadakal.JPG|thumb|309px|Tempuj që shkrijnë stilin dravidian dhe Nagara]]
;Tempulli Galaganatha
Tempulli Galaganatha, i drejtuar nga lindja, i ndërtuar rreth vitit 750, në stilin e rafinuar arkitekturor rekha-nagara prasada përmban një skulpturë të zotit [[Shiva]] duke vrarë demonin Andhakasura. Tempulli, i ndërtuar mbi një plintë me tre modanatura të zbukuruara mjeshtërisht, përfshin një shenjtërore ([[garbhagriha]]) që ka një linga dhe një vestibul (antarala), të dy të rrethuar nga një kalim cirkumambulator i mbyllur (pradakshinapatha), një holl (sabha–mandapa) dhe një verandë hyrjeje (mukha-mandapa). Veçoria më befasuese e tempullit është struktura e sipërme veriore (rekha-nagara shikhara) e ruajtur mirë, e kryesuar nga amalaka dhe kalasha. Skulptura e bujtur në këtë pavjon është e Shivës duke vrarë Andhakasuran. Zoti me tetë krahë vesh një kurorë kafkash njerëzore (munda-mala) si një rrip i shenjtë (yajnopavita) dhe është paraqitur pasi shpon demonin me trident (trisula).<ref>{{cite web|url=http://asi.nic.in/asi_monu_whs_ptdkl_monu_galaganatha.asp|title=Galaganatha|accessdate=27 shtator 2009}}</ref>

[[File:Papanatha temple at Pattadakal.jpg|thumb|left|318px|Tempulli Papanatha, shkrirje e stileve jugore dhe vesaras veriore]]
;Tempulli Papanatha
Tempulli Papanatha, i ndërtuar rreth vitit 740, ashtu si për të dhënat e ASI-t, është në stilin [[Vesara]]. Tempulli u nis në stilin nagara, por më vonë ndryshoi në stilin më të balancuar dravidian. Skulpturat e tij paraqesin skena nga [[Ramayana]] dhe [[Mahabharatha]]. Plani i tempullit ka një shenjtërore ([[garbhagriha]]) të rrethuar nga një kalim cirkumambulator (pradakshinapatha) me pavjone devakoshtha në tre muret e tij, një ardha-mandapa, një sabha-mandapa dhe një verandë hyrëse (mukhamandapa) të pajisur me kakshasana. Një shikhara rekha-nagar (veriore) të zhvilluar mirë me një hark të skalitur mjeshtërisht [[Chaitya]] që bujt Natarajan përballë sukanasas është një veçori në këtë tempull.<ref>{{cite web|url=http://asi.nic.in/asi_monu_whs_ptdkl_monu_papanatha.asp|title=Papanatha temple|accessdate=27 shtator 2009}}</ref> Ky tempull ka shumë ngjashmëri me Tempullin ''Navabrahma'' në [[Alampuri në Mahbubnagar|Alampur]] të [[Andhra Pradeshi]]t, që u ndërtua po ashtu nga e njëjta dinasti.

[[File:Kuknur Navalinga temples.JPG|thumb|318px|stili arkitekturor dravidian. Pamje e sipërme e [[Tempujt Navalinga|Tempujve Navalinga]] në Kuknur, Karnataka]]
Studimet arkeologjike të gjithë tempujve të [[Pattadakali]]t tregojnë se disa kishin plan yllor (shumë-këndor) më vonë i përdorur gjerësisht nga Dinastia Hoysala e [[Beluri]]t dhe [[Halebidu]]s.<ref name=karnatakatemples>{{cite web|title=Society, Religion and Economic condition in the period of Rashtrakutas|url=http://www.ourkarnataka.com/history.htm|author1=Arthikaje, Mangalore|publisher=1998–2000 OurKarnataka.Com, Inc|author2=Sundara and Rajashekar|url-status=dead|access-date=22 gusht 2016|archive-date=4 nëntor 2006|archive-url=https://web.archive.org/web/20061104095148/http://www.ourkarnataka.com/history.htm}}</ref> Një tjetër monument i shkëlqyer në Pattadakal është [[Tempulli Navalinga]] në Kuknur.

;Tempulli Navalinga
[[Tempulli Navalinga]] u ndërtua në shekullin e IX, gjatë mbretërimit të mbretit Amoghavarsha I ose djali i tij Krishna II i Dinastisë Rashtrakuta. Tempulli gjendet në qytetin e Kukkanurit, 40&nbsp;km larg nga Gadagu. I ndërtuar në [[Arkitektura dravidiane|stilin dravidian të arkitekturës]] së Indisë së Jugut, secili nga nëntë tempujt e kompleksit ka një ''linga'', simboli i përbotshëm i hynisë hindu [[Shiva]] dhe në këtë mënyrë të emërtuar ''Navalinga'' (që do të thotë nëntë ''lingat'').<ref name=navalinga>{{cite web|title=Architecture of the Indian Subcontinent|date=20 shtator 1996|url=http://www.indoarch.org/place.php?placelink=R%3D5%2BS%3D18%2BP%3D228%2BM%3D1053|author=Kamiya, Takeo|publisher=Gerard da Cunha-Architecture Autonomous, Bardez, Goa, India|accessdate=27 shtator 2009|archive-date=30 janar 2016|archive-url=https://web.archive.org/web/20160130232132/http://www.indoarch.org/place.php?placelink=R%3D5%2BS%3D18%2BP%3D228%2BM%3D1053|url-status=dead}}</ref><ref name=linga>Henry Cousens: The Chalukyan Architecture of Kanarese Districts; 1996, Archaeological Survey of India, New Delhi, botimi i parë në 1926, oclc 37526233, fq. 74</ref>

==Arkitektura Kalyani Chalukya==
[[File:View of Vesara tower over shrine in the Mahadeva Temple at Itagi in the Koppal district.JPG|thumb|[[Tempulli Mahadeva në Itagi]] të distriktit Koppal, viti 1112, një shembull i artikulimit ''dravida'' me një strukturë të sipërme ''nagara'']]
[[Arkitektura Kalyani Chalukya]] (në gjuhën kannada: ಪಶ್ಚಿಮ ಚಾಲುಕ್ಯ ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪ) e njohur edhe si ‘’Arkitektura Perëndimore Chalukya’’ ose ‘’Arkitektura e Vonë Chalukya’’, është një stil i veçantë zbukurimi arkitekturor i traditave fetare shaivite, vaishnavite dhe [[Xhainizmi|xhainiste]] që evoluan gjatë sundimit të perandorisë Kalyani Chalukya në rajonin Tungabhadra të [[Karnataka]]s qendrore, në shekujt e XI dhe të XII. Ndikimi politik i perandorisë Kalyani Chalukya e arriti kulmin e tij në rrafshirën e Dekanit gjatë kësaj periudhe. Qendra e aktiviteteve kulturore dhe ndërtuese qëndronte në rajonin Tungabhadra, ku punishtet e mëdha mesjetare ndërtuan shumë monumente.<ref name=ëorkshop>Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, Abhinav Publications, isbn 81-7017-312-4, fq. 156</ref> Këta monumente janë variante rajonale të tempujve [[Arkitektura dravidiane|dravidian]], të konsideruar si pjesë e traditës ''Karnata dravida''.<ref name="kardra">Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, Abhinav Publications, isbn 81-7017-312-4, fq. 6–7</ref><ref name=local>{{cite web|title=Indian Temple Architecture: Form and Transformation, the Karnata Dravida Tradition, 7th to 13th Centuries|url=http://links.jstor.org/sici?sici=0004-3648(1999)58%3A3%2F4%3C358%3AITAFAT%3E2.0.CO%3B2-F|author=Hardy, Adam|publisher=JSTOR|work=Artibus Asiae, Vol. 58, No. 3/4 (1999)|pages=358–62|accessdate=26 shtator 2009}}</ref>
Arkitektët chalukyan ndërtuan tempuj të të gjitha përmasave gjatë kësaj periudhe dhe që kanë mbetur edhe sot, të njohur si një stil kalimtar dhe që ofron lidhje arkitekturore midis stilit [[Arkitektura Badami Chalukya|Badami Chalukya]] dhe atij të perandorisë më të vonë [[Arkitektura Hoysala|Hoysala]].
Monumentet më të shquara nga ndërtimet e shumta që datojnë nga kjo periudhë janë [[Tempulli Mahadeva në Itagi]] në distriktin Koppal, [[Tempulli Kasivisvesvara në Lakkundi]] në distriktin Gadag, [[Tempulli Mallikarjuna në Kuruvatti]] në distriktin Bellary dhe [[Tempulli Kalleshvara në Bagali]] në distriktin Davangere.<ref name="hardy_list1">Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, Abhinav Publications, isbn 81-7017-312-4, fq. 323, 333, 335-6</ref><ref name="kal">[[Tempulli Mahadeva në Itagi]] është konsideruar më i arriri në vendin Kannada pas [[Tempulli Hoysaleswara|Tempullit Hoysalesëara]] në [[Halebidu]] (Cousens te Kamath (2001), fq. 117)</ref> Monumente të tjera të shquara për ndërtimin e tyre mjeshtëror përfshijnë [[Tempulli Kaitabheshvara në Kubatur]] dhe [[Tempulli Kedareshvara në Balligavi]], të dy në distriktin Shimoga, [[Tempulli Siddhesvara]] në [[Haveri]], Tempulli Amrtesvara në [[Annigeri]] të distriktit Dharwad, Tempulli i Sarasvatit në Gadag dhe [[Tempulli Doddabasappa]] në [[Dambali|Dambal]], të dy në distriktin Gadag.<ref name="hardy_list2">Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, Abhinav Publications, isbn 81-7017-312-4, fq. 321, 326-7, 330, 335</ref>
Monumentet e mbijetuara të mbretërisë Kalyani Chalukya janë tempujt e ndërtuar në traditat fetare shaivite, vaishnavite dhe xhainiste. Asnjë nga ndërtimet ushtarake, civile, ose oborrtare nuk ka mbijetuar; duke qenë të ndërtuara me baltë, tulla dhe dru, këto struktura mund të mos u kenë rezistuar pushtimeve të përsëritura.<ref name="mud">Henry Cousens: The Chalukyan Architecture of Kanarese Districts; 1996, Archaeological Survey of India, New Delhi, botimi i parë në 1926, oclc 37526233, fq. 27</ref>
Qendra e këtyre zhvillimeve arkitekturore ishte rajoni që përfshinte distriktin modern të Dharwadit; ajo përfshinte edhe zonat e distrikteve moderne të Haverit dhe Gadagut.<ref name="heart">Henry Cousens: The Chalukyan Architecture of Kanarese Districts; 1996, Archaeological Survey of India, New Delhi, botimi i parë në 1926, oclc 37526233, fq. 17</ref><ref name="gad">Gerard Foekema: Architecture Decorated With Architecture: Later medieval temples of Karnataka, 1000–1300 AD; 2003, Munshiram Manoharlal Publishers Pvt. Ltd; New Delhi, isbn 81-215-1089-9, fq. 14</ref> Në këto distrikte, kanë mbijetuar rreth pesëdhjetë monumente si dëshmi të përhapjes së ndërtimeve të punishteve arkitekturore Kalyani Chalukya. Ndikimi i këtij stili përtej rajonit Basavakalyani në veri-lindje të rajonit Bellary në lindje të rajonit të Mysores në jug. Në rajonin Bijapur–Belgaum në veri, stili u përzie me atë të tempujve ''Hemadpanti''. Megjithëse pak tempuj Kalyani Chalukyan mund të gjenden në rajonin e Konkanit, prania e Vargut të Ghateve Perëndimorë me gjasa parandaloi përhapjen e stilit në drejtim të perëndimit.<ref name="heart"/>

===Evoluimi===
[[File:Mallikarjuna temple (11th century) at Kuruvatti.JPG|thumb|left|327px|[[Tempulli Mallikarjuna në Kuruvatti]], shekulli i XI]]
Megjithëse plani bazë i stilit Kalyani Chalukya zyri fill nga ''stili më i vjetër dravida'', shumë nga veçoritë e tij ishin unike dhe të veçanta për të.<ref name="trace">Planet zanafillore të tempujve ''dravida'' kanë evoluar gjatë shekujve të VI dhe të VII në Karnataka dhe [[Tamil Nadu]] nën perandoritë Badami Chalukya dhe Pallava. Gerard Foekema: Architecture Decorated With Architecture: Later medieval temples of Karnataka, 1000–1300 AD; 2003, Munshiram Manoharlal Publishers Pvt. Ltd; New Delhi, isbn 81-215-1089-9, fq. 11</ref><ref name="trace1">Zhvillimi i artit të pastër ''dravida'' ishte rezultat i zhvillimeve paralele të ndërlidhura në rajonet moderne të Karnatakas dhe [[Tamil Nadu]]së, brenda një konteksti më të gjerë të artit të Indisë jugore; Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, Abhinav Publications, isbn 81-7017-312-4, fq. 12</ref> Një nga këto veçori dalluese të stilit arkitekturor Kalyani Chalukya ishte një artikulim që mund të gjendet akoma përgjatë Karnatakas moderne. Përjashtimi i vetëm nga ky motiv mund të gjendet në zonën rreth Basavakalyanit, ku tempujt paraqesin një artikulim ''nagara'' (indiano-verior) që ka karakteris e tij unik.<ref name="outlook">Gerard Foekema: Architecture Decorated With Architecture: Later medieval temples of Karnataka, 1000–1300 AD; 2003, Munshiram Manoharlal Publishers Pvt. Ltd; New Delhi, isbn 81-215-1089-9, fq. 65</ref>

Në dallim me ndërtesat më të hershme Badami Chalukya, monumentet e të cilëve ishin të grupuar rreth metropoleve të [[Pattadakali]]t, [[Aihole]]s dhe [[Badami]]t, këta tempuj të perandorisë Kalyani Chalukya janë mjaft të shpërndarë, duke pasqyruar një sistem shqëndërzuar të qeverisjes vendore.<ref name="ëorkshop"/> Tempujt Kalyani Chalukya janë më të vegjël nga ata të Chalukya-ve më të hershëm Badami, një fakt i dallueshëm në lartësinë e reduktuar të strukturave të sipërme që ngrihen mbi faltore.<ref name="ëorkshop"/>

[[Image:Dodda Basappa Temple.JPG|thumb|318px|[[Tempulli Doddabasappa]] në [[Dambali|Dambal]], me një plan stelar me 24-cepa ''dravida'' me shtatë nivele, shekulli i XII]]
Arti Kalyani Chalukya evoluoi në dy faza, e para zgjati afërsisht çerek shekulli ndërsa e dyta nga fillimi i shekullit të XI der në fund të sundimit të Dinastisë Kalyani Chalukya në vitin [[1186]]. Gjatë fazës së parë, tempujt u ndërtuan në rajonin [[Aihole]]-Banashankari-[[Grupi i tempujve në Mahakuta|Mahakuta]] (i vendosur në zemër të territoreve më të hershme Badami Chalukya) dhe në Ron të distriktit Gadag. Pak punishte të përkohshme i ndërtuan ata në Sirval të distriktit Gulbarga dhe në Gokak të distriktit Belgaum. Strukturat në Ron kanë ngjashmëri me tempujt Rashtrakuta të [[Kuknuri]]t në distriktin Koppal dhe në Mudhol të distriktit Bijapur, dëshmi që të njëjtat punishte e vazhduan aktivitetin e tyre nën dinastinë e re Karnata.<ref name="mudhol">Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, Abhinav Publications, isbn 81-7017-312-4, fq. 157</ref> Faza e mëvonshme dhe e maturisë e arriti kulmin në [[Lakkundi]] (Lokigundi), një seli kryesore e oborrit perandorak.<ref name="jodi">Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, Abhinav Publications, isbn 81-7017-312-4, fq. 158</ref> Nga mesi i shekullit të XI, artizanët nga shkolla e Lakkundit lëvizën në jug të lumit Tungabhadra. Në këtë mënyrë ndikimi i shkollës së Lakkundit mund të shihet në disa tempuj të distriktit Davangere dhe në tempujt në Hirehadagalli dhe Huvinahadgalli të distriktit Bellary.<ref name="huv">Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, Abhinav Publications, isbn 81-7017-312-4, fq. 217</ref>
Ndikimi i Arkitekturës Kalyani Chalukya mund të dallohen në shollat gjeografikisht të largëta të arkitekturës së perandorisë Hoysala në Karnatakan jugore dhe në dinastinë Kakatiya në [[Andhra Pradeshi]]n e sotëm.<ref name="mainstream">Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, Abhinav Publications, isbn 81-7017-312-4, fq. 215</ref> Arkitektura Kalyani Chalukya e quajtur ndonjëherë edhe ''stili Gadag'' i arkitekturës, është konsideruar një pararendëse e [[Arkitektura Hoysala|Arkitekturës Hoysala]] të Karnatakas jugore.<ref name="pre">Suryanath U. Kamath:  A Concise History of Karnataka: From Pre-historic Times to the Present; 2001, Jupiter books, Bangalore, botimi i parë në 1980, oclc 7796041, lccn 80905179, fq. 115</ref> Ky ndikim ndodhi për shkak se ndërtuesit e hershëm të përdorur nga dinastia Hoysala erdhën nga qendrat e shquara të artit mesjetar Chalukya.<ref name="org">Suryanath U. Kamath:  A Concise History of Karnataka: From Pre-historic Times to the Present; 2001, Jupiter books, Bangalore, botimi i parë në 1980, oclc 7796041, lccn 80905179, fq. 118</ref><ref name="build">{{cite web|title=Hoysala Heritage|url=http://www.flonnet.com/fl2008/stories/20030425000206700.htm|author=Settar S|publisher=Frontline, From the publishers of the Hindu|work=Frontline, Volume 20, Issue 08|date=12–25 prill 2003|accessdate=13 dhjetor 2007|archive-date=20 nëntor 2012|archive-url=https://web.archive.org/web/20121120075945/http://www.flonnet.com/fl2008/stories/20030425000206700.htm|url-status=dead}}</ref> Monumente të tjera në këtë stil u ndërtuan jo vetëm nga Dinastia Kalyani Chalukya, por edhe nga vasalët e tyre.

===Projektet yllore===
[[File:Rear view of Kaitabhesvara temple (1100 AD) at Kubatur.JPG|thumb|left|327px|Tempulli Kaitabhesvara në Kubatur, me plan katër nivelësh, viti 1100]]
NJë zhvillim madhor i kësaj periudhe ishte shfaqja e faltoreve yllore (në formë ylli) në pak tempuj të ndërtuar prej guri tradicional ranor, si tempulli i Trimurtit në Savadi, Tempulli Paramesvara në Konnur dhe Tempulli Gauramma në Hire Singgangutti. Në të tre këto raste, faltorja është një yll me 16 cepa të pandërprerë, një plan dysheme i pahasur diku tjetër në Indi dhe që i dallon tërësisht këta tempuj nga planet yjore me 32 cepa të ndërprerë të faltoreve ''bhumija'' në Indinë e Veriut.<ref name="interrupt">Gerard Foekema: Architecture Decorated With Architecture: Later medieval temples of Karnataka, 1000–1300 AD; 2003, Munshiram Manoharlal Publishers Pvt. Ltd; New Delhi, isbn 81-215-1089-9, fq. 53–4</ref>
Plani yllor gjeti populloritet në ndërtimet prej steatiti si [[Tempulli Doddabasappa]] në Dambal po ashtu. Planet bashkëkohëse yjore në Indinë e veriut ishin të gjithë të tipit me 32 cepa të ndërprerë. Nuk njihet asnjë tempull me plan yjor me 6, 12, ose 24 cepa diku në Indi, me përjashtim të tempullit unik në Dambal, që mund të përshkruahet edhe si me plan me 24 cepësh i pandërprerë, ose me plan 48 cepash me cepa të mëdhenj prej 90 gradësh që alternohen me cepa më të vegjël e të shkurtër prej 75 gradësh.<ref name="degrees">Gerard Foekema: Architecture Decorated With Architecture: Later medieval temples of Karnataka, 1000–1300 AD; 2003, Munshiram Manoharlal Publishers Pvt. Ltd; New Delhi, isbn 81-215-1089-9, fq. 60</ref> Nivelet e sipërme të kullës me shtatë nivele duken si rrota të dhëmbëzuara me 48 dhëmbëza.<ref name="dent">Gerard Foekema: Architecture Decorated With Architecture: Later medieval temples of Karnataka, 1000–1300 AD; 2003, Munshiram Manoharlal Publishers Pvt. Ltd; New Delhi, isbn 81-215-1089-9, fq. 61</ref> Tempulli Doddabasappa dhe ai Someshvara në [[Lakshmeshwara]] janë shembuj të variteve të skajshëm të një artikulimi bazë ''dravida''. Këta tempuj provojnë se arkitektët ishin të vetëdijshëm për krijimin e kompozimeve të reja të përbërësve arkitekturorë nga metodat tradicionale.<ref name="trad">Gerard Foekema: Architecture Decorated With Architecture: Later medieval temples of Karnataka, 1000–1300 AD; 2003, Munshiram Manoharlal Publishers Pvt. Ltd; New Delhi, isbn 81-215-1089-9, fq. 58–9</ref>
Në fillim të shekullit të XIII, karakteristikat e shekullit të XII mbetën popullore; megjithatë, shumë pjesë që më parë ishin të thjeshta u bënë të dekoruara. Ky ndryshim vërehet në Tempullin Muktesvara në [[Chaudayyadanapura]] dhe Tempulli Santesvara në Tilavalli, të dy në distriktin Haveri. Tempulli Muktesvara me ''vimanan'' e tij elegante u rinovua në mes të shekullit të XIII.<ref name="elegent"/> Në Tempullin e Tilavallit, të gjithë përbërësit arkitekturor janë të zgjatur, duke i dhënë atij një pamje të qëllimisht të mbingarkuar. Të dy tempujt janë ndërtuar me një artikulim ''dravida''.<ref name="elegent">Gerard Foekema: Architecture Decorated With Architecture: Later medieval temples of Karnataka, 1000–1300 AD; 2003, Munshiram Manoharlal Publishers Pvt. Ltd; New Delhi, isbn 81-215-1089-9, fq. 58</ref> Përveç artikulimeve ekzotike ''dravida'', disa tempuj të kësaj periudhe kanë artikulim ''nagara'', të ndërtuar në planin katror të diamantit të shkallëzuar të natyrshëm në kullat ''nagara''. Të shquar mes tempujve me stil diamanti të shkallëzuar janë Tempulli i Ganeshas në [[Hangali|Hangal]], [[Tempulli Banashankari në Amargol]] (që ka një faltore ''dravida'' dhe një faltore ''nagara'') dhe një faltore e vogël që është pjesë e ansamblit të Tempullit Mahadeva.<ref name="dent"/> Në Hangal, arkitektët ishin të aftë ta pajisnin faltoren me një kullë ''sekhari'', ndërsa gjysma e poshtme mori një artikulim ''nagara'' dhe paraqet kulla miniaturë ''sekhari''. Stili i punimit me një plan katror gjendet në Muttagi dhe [[Tempulli Kamala Narayana|Tempullin Kamala Narayana]] në Degoan.<ref name="dent"/>

===Ndikimi===
[[File:Domical bay ceiling in Kaitabhesvara temple at Kubatur.JPG|thumb|345px|Zbukurim në tavanin e Tempullit Kaitabheshvara në Kubatur, viti 1100, distrikti Shimoga]]
Sundimi i dinastisë Kalyani Chalukya përfundoi në fundin e shekullit të XII, por trashëgimia e saj arkitekturore u trashëguar nga ndërtuesit e tempujve në Karnatakan e jugut, një rajon atëherë nën sundimin e perandorisë Hoysala.<ref name="groë">Suryanath U. Kamath:  A Concise History of Karnataka: From Pre-historic Times to the Present; 2001, Jupiter books, Bangalore, botimi i parë në 1980, oclc 7796041, lccn 80905179, fq. 115, 134</ref> [[Arkitektura Hoysala]] është pak a shumë e rrjedhur nga një varian i Arkitekturës Kalyani Chalukya që u shfaq nga punishtet e [[Lakshmeshwara]]s.<ref name="laks">Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, Abhinav Publications, isbn 81-7017-312-4, fq. 243</ref> Ndërtimi i [[Tempulli Chennakesava]] në [[Beluri|Belur]] ishte projekti i parë i rëndësishëm i pajtuar nga mbreti Hoysala , Vishnuvardhana në vitin 1117. Ky tempull përfaqëson më së miri shijen chalukyane që e trashëguan artizanët hoysalan.
Duke shmangur mbingarkimin me dekorime, këta artistë lanë hapësira të pa-skalitura ku nevojitej, megjithëse kornizat e tyre të rafinuara të dyerve janë spektakolare. Këtu, në muret e jashtme, skulpturat nuk janë të zmadhuara, megjithëse të artikuluara dhe të përmbajtura estetikisht.<ref name="org"/><ref name="secular">{{cite web|title=Hoysala Heritage|url=http://www.flonnet.com/fl2008/stories/20030425000206700.htm|author=Settar S|publisher=Frontline, From the publishers of the Hindu|work=Frontline, Volume 20 – Issue 08, April 12–25, 2003|accessdate=13 nëntor 2006|archive-date=20 nëntor 2012|archive-url=https://web.archive.org/web/20121120075945/http://www.flonnet.com/fl2008/stories/20030425000206700.htm|url-status=dead}}</ref> Arkitektët Hoysala përdorën steatit në mënyrë pothuajse të përgjithshme si material ndërtimi, një prirje që filloi në mes të shekullit të XI me tempujt chalukyan.<ref>Gerard Foekema: Architecture Decorated With Architecture: Later medieval temples of Karnataka, 1000–1300 AD; 2003, Munshiram Manoharlal Publishers Pvt. Ltd; New Delhi, isbn 81-215-1089-9, fq. 50</ref> Veçori të tjera artistike të përbashkëta midis dy dinastive Kanareze janë ''Salabhanjikat'' e zbukuruara (figurat e kllapave të kolonës), kolonat torno të rretulluara dhe makara torana (trabeacioni me figura përbindëshish mitologjikë).<ref name="org"/> Kulla mbi faltore në një tempull Hoysala është një formë e ngjeshur modanature e stilit të kullave chalukyane.<ref name="toëër">Nilakanta K.A. Sastri: A History of South India From Prehistoric Times to the Fall of Vijayanagar; 2002, Indian Branch, Oxford University Press; botimi i parë në 1955, New Delhi, isbn 0-19-560686-8, fq. 427</ref>
Kur perandoria Vijayanagara sundonte në shekujt e XV dhe të VI, punishtet e saj parapëlqenin granitin para steatitit si material ndërtimi për tempujt. Megjithatë, një zbulim arkeologjik brenda qendrës mbretërore në [[Vijayanagara]] ka treguar përdorimin e steatitit për puset e shkallëzuar. Këta puse të shkallëzuar janë realizuar tërësisht prej steatit të lëmuar të vendosur simetrikisht, me shkallët dhe vendpushime te uji në të katërt krahët. Ky dizajn tregon ngjashmëri të fortë me depozitat e tempujve të periudhës Kalyani Chalukya–Hoysala.<ref name="affinity">Davison Jenkins: New Light on Hampi: Recent Research at Vijayanagara; redaktorë John M. Fritz & George Michell; 2001, MARG, Bombei, isbn 81-85026-53-X, kapitulli “Hydraulic Works”, fq. 89</ref>

===Tempuj të shquar===
[[Image:Miniature Tower1 at Siddhesvara Temple at Haveri.JPG|thumb|left|Kullë dekoruese në miniaturë e stilit ''nagara'' në Tempullin Siddhesvara në [[Haveri]]]]
[[Tempulli Mahadeva në Itagi]] kushtuar Shivës është midis tempujve më të mëdhenj të ndërtuar nga Dinastia Kalyani Chalukya dhe ndoshta më i famshmi. Mbishkrimet e lartësojnë atë si 'Perandori i tempujve'.<ref name="emperor">Suryanath U. Kamath:  A Concise History of Karnataka: From Pre-historic Times to the Present; 2001, Jupiter books, Bangalore, botimi i parë në 1980, oclc 7796041, lccn 80905179, fq. 117–8</ref> Këtu, tempulli kryesor, shenjtërorja e të cilit ka një ''linga'', është i rrethuar nga trembëdhjetë faltore dytësore, secila me ''lingan'' e vetë. Tempulli ka dy faltore të tjera, kushtuar Murthinarayanas dhe Chandraleshwarit, prindërit e Mahadevas, komandanti Chalukya që shenjtëroi tempullin në vitin 1112.<ref name="parent"/>
Tempulli Siddheshwara në Haveri ka skulptura të hyjnive nga besime të shumë-fishta. Tempulli me gjasa i shenjtëruar së pari si një tempull vaishnavit, më vonë u mor nga xhainistët dhe menjëherë pas tyre u bë një tempull shaivit.<ref name="east"/> Salloni i tempullit përmban skulptura të ''Uma Mahesvaras'' (Shiva me bashkëshorten e tij Parvati-Uma), Vishnu dhe bashkëshortja e tij [[Lakshmi]], [[Surya]] (zoti i diellit), Naga-Nagini (hyjneshë gjarpër) dhe djemtë e Shivës, Ganapati dhe Kartikeya. Shiva është paraqitur me katër krahë, duke mbajtur atributet e tij: ''damaru'' (tamburi), ''aksamala'' (vargu i ruzareve) dhe ''trishula'' (tridenti) në tre krahë. Krahu i tij majtas poshtë qëndron te Uma, që është e ulur në prehrin e Shivës, duke e përqafuar atë me krahun e saj të djathtë ndërsa i ka ngulur sytë në fytyrën e tij. Skulptura e Umas është e dekoruar mjeshtërisht me kurora, vathë të mëdhenj dhe kaçurrela.<ref name="uma">{{cite web|title=Sculptures from the Later Calukyan Temple at Haveri|url=http://links.jstor.org/sici?sici=0004-3648%281969%2931%3A2%2F3%3C167%3ASFTLCT%3E2.0.CO%3B2-Q&size=LARGE&origin=JSTOR-enlargePage|author=Rao, Nagaraja M.S|publisher=Jstor-Artibus Asiae Publishers|work=Artibus Asiae, Vol. 31, No. 2/3 (1969)|pages=167–78|accessdate=10 nëntor 2007}}</ref>
Disa tempuj, në një largim nga norma, i janë kushtuar hynive të tjera nga Shiva ose Vishnu. Këto përfshijnë faltoren e Suryas (të portretizuar si 'Suryanarayana') në kompleksin tempullor Kasi Vishveshwara dhe një [[Tempulli xhainist në Lakkundi|tempull xhainist kushtuar Mahaviras]], të dy në [[Lakkundi]]; Tempulli Taradevi (i ndërtuar në një stil [[Arkitektura budiste|arkitekturor budist) në Dambal të distriktit të Gadagut; Tempulli Mahamaya kushtuar një hyjneshe [[Tantra|tantrike]] në Kuknur të distriktit të Koppalit dhe Tempulli i [[Durga]]s në Hirekerur të distriktit të Haverit.<ref name="tantric">{{cite web|title=Templenet Encyclopedia, The Ultimate Source of Information on Indian Temples|url=http://www.indiantemples.com/Karnataka/kalyani_chalukya.html|language=en|author=K. Kannikeswaran|publisher=webmaster@Templenet.com|work=Kalyani Chalukyan Temples|accessdate=10 nëntor 2007}}</ref>

====Rajoni Kalyani====
Tempujt e ndërtuar brenda dhe rreth rajonit Kalyani (në distriktin Bidar) ishin mjaft të ndryshëm nga ata të ndërtuar në rajonet e tjera. Pa përjashtim, artikulimi ishte ''nagara'' dhe projekti i tempullit si rregull ishte si diamant i shkallëzuar ashtu dhe yjor.<ref name="bidar"/> Ngritjet që përputhen me këto plane ishin të ngjashme pasi format yjore ishin prodhuar duke rrotulluar këndin e projektimeve të planit standard të shkallëzuar në shtesa prej 11.25 gradësh, duke rezultuar në një plan me 32 cepa të ndërprerë në të cilin tre cepa ylli janë tejkaluar në qendër të çdo faqe të faltores.<ref name="bidar">Gerard Foekema: Architecture Decorated With Architecture: Later medieval temples of Karnataka, 1000–1300 AD; 2003, Munshiram Manoharlal Publishers Pvt. Ltd; New Delhi, isbn 81-215-1089-9, fq. 63</ref> Shembuj të planeve diamante të shkallëzuar që mbijetojnë në Karnataka janë Tempulli Dattatreya në Chattarki, Tempulli Someshvara në Kadlewad dhe Tempulli Mallikarjuna dhe Siddhesvara në Kalgi të distriktit Gulbarga. Faltorja ''nagara'' në Chattarki është një diamant i shkallëzuar i projektimeve këndore me pesë projektime për faqe.<ref name="bidar"/> Për shkak të planit diamant i shkallëzuar, kolonat e murit kanë dy faqe plotësisht të shfaqura, me një bllok të lartë baze të dekoruar me një motiv të pasqyruar të përsëritur dhe dy imazhe të mëdha në pjesën e sipërme të murit. Format dhe dekorimet në pjesën e mbetur të kolonave në mur kanë një ngjashmëri befasuese me kolonat që mbajnë tavanin.<ref name="ëall100">Gerard Foekema: Architecture Decorated With Architecture: Later medieval temples of Karnataka, 1000–1300 AD; 2003, Munshiram Manoharlal Publishers Pvt. Ltd; New Delhi, isbn 81-215-1089-9, fq. 64</ref>
Tip tjetër është plani katror me projeksione të thjeshta të dala dhe të futura, por me një mundësi të kullave si ''sekhari'' ashtu dhe ''bhumija''. Plani nuk ka ndonjë element shtesë, përveç atyre që rrjedhin nga plani dysheme. Projeksionet e futura janë të thjeshta dhe kanë vetëm një imazh të madh muri. Karakteristika e rëndësishme e këtyre tempujve ''nagara'' në rajonin Kalyani është se ata jo vetëm dallojnë nga tempujt ''dravida'' në rajonin verior të Karnatakas, por edhe nga tempujt ''nagara'' në veri të rajonit Kalyani. Këto dallime janë të shfqura në artikulimin, format dhe zbukurimet e përbërësve individualë, duke u dhënë atyre një vend të veçantë në arkitekturën chalukyane. Tempujt që bëjnë pjesë në këtë kategori janë Tempulli Mahadeva në Jalsingi dhe Tempulli Suryanarayana në Kalgi në distriktin e sotëm Gulbarga.<ref name="ëall100"/> Plani dhe artikulimi ''nagara'' i këtyre tempujve janë të njëjtë si ata në veri të rajonit Kalyani, por detajet janë të ndryshme, duke dhënë një pamje të ndryshme.<ref name="outlook" />

;Tempujt në Lakkundi
[[Lakkundi]] në distriktin Gadag është një fshat i vogël në rrugën Hospet nga Hubli. Është një nga mrekullitë arkitekturore të periudhës Kalyani Chalukya (rreth shekullit të X). Aktualisht Lakkundi ka rreth 50 tempuj të përmasave dhe kohëve të ndryshme. Të gjithë tempujt janë bërë me gurë të gjelbër shisti dhe muret e jashtëm dhe hyrjet janë të gjerësisht të dekoruara. [[Shikhara]] është në një stil të ndërmjetëm dhe parapeti si dhe ndarja artistike e murit me gjysëm-kolona është tipike e stilit indiano-jugor. Është i njohur gjithashtu edhe për [[Pusi i shkallëzuar|Puset e shkallëzuar]] dhe mbishkrimet historike.

*Tempulli Kashivisvanatha
Një vëmendje e madhe i është kushtuar ndërtimit të [[Tempulli Kasivisvesvara në Lakkundi|Tempullit Kasivesvesvara në Lakkundi]], që i është kushtuar [[Shiva|Shivës]]. Ky tempull ka një veçori unike: një faltore të vogël të [[Surya]] (zoti i diellit) përballë faltores kryesore në perëndim. Midis tyre ndodhet një platformë e përbashkët, që fillimisht duhet të ketë qenë një [[mandapa]] e hapur. Në këtë mënyrë, Tempulli Kashivisvanatha ka një hyrje në krahun lindor dhe jugor të mandapas. Porta hyrëse dhe kullat janë të mbuluara me relieve të stërholluara. [[Shikhara]] është në stilin verior indian dhe duket si një torno që ka qenë përdorur për të bërë kolona komplekse të rrumbullakta.<ref>{{cite web|url=http://www.indoarch.org/place.php?placelink=R%3D5%2BS%3D18%2BP%3D230%2BM%3D1056|title=Kashivisvanatha Temple, Hindu, 12th Century|accessdate=27 shtator 2009}}</ref>

*Brahma Jainalaya
Brahma Jaina Basti i ndërtuar nga mbretëresha Attimabbe është më i madhe dhe më i vjetri nga tempujt e shumtë [[Tempulli xhainist në Lakkundi|xhainistë në Lakkundi]]. Ky tempull i është kushtuar Mahaviras, shenjtori më i adhuruar i [[Xhainizmi]]t. Tempulli ka një shenjtërore [[garbhagriha]] dhe stil mandapa me trarë të thellë në mandapa nga ku dalin strehët.<ref name= jain>{{cite web|url=http://www.indoarch.org/place.php?placelink=R%3D5%2BS%3D18%2BP%3D230%2BM%3D1055|title=Brahma-Jinalaya Basti, Jain, 11th century|accessdate=27 shtator 2009}}</ref>
Tempulli i madh xhainist, midis shumë tempujve në [[Lakkundi]], gjithashtu pranë Gadagut, është ndoshta një nga shembujt më të hershëm të tempujve në këtë zonë të ndërtuar me një lloj guri me përbërje të imët të quajtur shist ndryshe nga guri ranor i përdorur në këtë rajon.<ref name= jain/>
Materiali i ri, për shkak të blloqeve të tij më pak të mëdhenj dhe punueshmërisë, bëri që muret të ishin me përmasa më të vogla dhe skalitjet më delikate dhe tepër të rafinuara. Tempulli, ndoshta i ndërtuar në gjysmën e dytë të shekullit të XI, ka një vimana (kullë) me pesë kate, katrore në plan nga baza deri te shikhara dhe fillimisht kishte një katror të mbyllur navaranga përballë, megjithëse më vonë iu shtua një mandapa e hapur përballë. Kthina qendrore e navarangas është një katror më i madh se tetë periferiket rreth saj. Kati i dytë, si në tempullin xhainist në [[Pattadakkali|Pattadakkal]], është funksional dhe ka një antarala-mantapa përballë mbi vestibulin e katit më të ulët. Këto e ngrenë lartësinë tërësore të vimanas në mënyrë të konsiderueshme.<ref name= jain/>

;Tempulli Mahadeva
[[Tempulli Mahadeva në Itagi]] në distriktin Koppal, i ndërtuar në vitin 1112, është një shembull i artikulimit dravidian me një strukturë të sipërme nagara, kushtuar Shivës dhe është midis tempujve më të mëdhenj të ndërtuar nga perandoria Kalyani Chalukya dhe ndoshta më i famshmi. Mbishkrimet e vlerësojnë atë si 'perandori i tempujve'.<ref name="emperor"/> Këtu, tempulli kryesor, shenjtërorja e të cilit ka një ''linga'', është i rrethuar nga trembëdhjetë faltore minore, secila me ''lingan'' e saj. Tempulli ka dy faltore të tjera, kushtuar Murthinarayanas dhe Chandraleshwarit, prindërit e Mahadevas, komandantët Chalukya që e shenjtëruan tempullin në vitin 1112.<ref name=parent>{{cite web|title=Emperor of Temples' crying for attention|url=http://www.hinduonnet.com/2002/06/10/stories/2002061003760500.htm|author=Kishan Rao|publisher=The Hindu|date=10 mars 2006|accessdate=9 nëntor 2009|archive-date=28 nëntor 2007|archive-url=https://web.archive.org/web/20071128010619/http://www.hinduonnet.com/2002/06/10/stories/2002061003760500.htm|language=en|url-status=dead}}</ref>

;Tempulli Siddhesvara
[[Tempulli Siddhesvara]] në [[Haveri]], ka një plan katror me artikulim dravida dhe strukturë të sipërme të shekullit të XI, të cilës i janë shtuar disa elemente inovative të shekullit të XII si aediculat, kullat miniaturore zbukuruese mbi gjysëm-kolona.<ref name=add>Gerard Foekema: Architecture Decorated With Architecture: Later medieval temples of Karnataka, 1000–1300 AD; 2003, Munshiram Manoharlal Publishers Pvt. Ltd; New Delhi, isbn 81-215-1089-9, fq. 56–7</ref> Tempulli është ndërtuar me gurë të butë steatiti.<ref name="soap">Gerard Foekema: Architecture Decorated With Architecture: Later medieval temples of Karnataka, 1000–1300 AD; 2003, Munshiram Manoharlal Publishers Pvt. Ltd; New Delhi, isbn 81-215-1089-9, fq. 55</ref> Tempulli ka ngjashmëri të madh me pak tempuj chalukyan në afërsi të [[Haveri]]t; Tempulli Muktesvara në Chavudayyadanapura, Tempulli Somesvara në Haralhalli dhe Tempulli Siddharamesvara në Niralgi. E gjithë baza e këtij tempulli është fundosur pak këmbë, duke e bërë të nevojshme të zbresësh në ''[[mantapa]]n'' (hollin) e hapur.<ref name=east>Henry Cousens: The Chalukyan Architecture of Kanarese Districts; 1996, Archaeological Survey of India, New Delhi, botimi i parë në 1926, oclc 37526233, fq. 85</ref>

;Tempulli Dodda Basappa
[[Tempulli Doddabasappa]] në [[Dambali|Dambal]], një tempull chalukyan i shekullit të XII, është i stilit arkitekturor Kalyani Chalukya. Ka një plan të veçantë të pandërprerë stelar me 24-cepa, dhe me 7 nivele dravidian, për vimanan me kaq shumë cepa yllor sa duket pothuajse rrethor.<ref>{{cite web|url=http://www.indoarch.org/|title=Architecture of the Indian Subcontinent|accessdate=27 shtator 2009}}</ref>
Secili kënd i drejtë ësthë i ndarë në katër kënde me nga 22.5 gradë, ku më tej çdo kënd është i ndarë përsëri dhe i mbuluar me skalitje të stërholluara.<ref>{{cite web|url=http://www.indoarch.org/place.php?placelink=R%3D5%2BS%3D18%2BP%3D227%2BM%3D1052|title=Dodda Basappa temple – 12th century|accessdate=27 shtator 2009}}</ref>

;Tempulli i Shivës Trikuteshwara
[[Tempulli Trikuteshwara në Gadag|Tempulli i Shivës Trikuteshwara]] në Gadag, i datuar midis viteve 1050 dhe 1200, ka kolona të zbukuruara me relieve të stërholluara me tre Shivalinga të vendosura në shenjtërore. Ato janë të vendosura mbi të njëjtin gurë. Në tempull shihen panele relievesh dhe figurina të skalitura mjeshtërisht. Faltorja e Saraswatit brenda kompleksit të tempullit Trikuteshwara ka kolona të mrekullueshme guri.<ref>{{cite web|url=http://www.templenet.com/Karnataka/kalyani_chalukya.html|language=en|title=Kalyani Chalukya Temples|accessdate=27 shtator 2009}}</ref>

;Monumentet në Sudi
[[Sudi]] është i famshëm për monumentet e rralla të skalitura në gurë si tempulli me kulla binjake me skalitje të mëdha të punuara mirë. Dikur ishte një qytet kyç i mbretërisë Kalyani Chalukya. Përkrahë këtyre strukturave gjendet një kullë (e quajtur Hude në gjuhën vendore) e vendosur në qendër të fshatit [[Sudi]]. Mjaft tempuj guri të ndërtuar nga Maha Samanthadhipati Naga Deva në vitin 1100 kanë tërhequr vëmendjen e Karnataka State Archaeological Department, megjithëse pak nga këta tempuj kanë qenë pastruar.

==Arkitektura Hoysala==
[[Image:Close up of Hoysala style shrine and sikhara with decorative molding frieze in the Chennakeshava temple at Somanathapura.jpg|right|thumb|280px|Profili i një tempulli Hoysala në [[Somanathapura]]]]
'''[[Arkitektura Hoysala]]''' është stili i ndërtimit të zhvilluar nën sundimin e perandorisë Hoysala midis shekujve të XI dhe të XIV, në rajonin e Karnatakas së sotme. '''Stili arkitekturor Hoysala''' është i rrjedhur nga stili [[Arkitektura Kaliani Chalukya|Kalyani Chalukya]], që ishte popullor në shekujt e X dhe të XI.<ref name="offshoot">Suryanath U. Kamath:  A Concise History of Karnataka: From Pre-historic Times to the Present; 2001, Jupiter books, Bangalore, botimi i parë në 1980, oclc 7796041, lccn 80905179, fq. 134</ref><ref name=offshoot1>{{cite web|title=History of Karnataka-Religion, Literature, Art and Architecture in Hoysala Empire|url=http://www.ourkarnataka.com/history.htm|author=Arthikaje|publisher=1998–2000 OurKarnataka.Com, Inc|url-status=dead|access-date=22 gusht 2016|archive-date=4 nëntor 2006|archive-url=https://web.archive.org/web/20061104095148/http://www.ourkarnataka.com/history.htm}} - James Fergusson dhe Henry Cousens mendojnë se stili Hoysala ka veçori të përbashkëta me stilin Kalyani Chalukya</ref> Është në mënyrë të dallueshme [[Arkitektura dravidiane|dravidian]] dhe për shkak të veçorive të saj unike,  Arkitektura Hoysala cilësohet si një stil i pavarur.<ref name=independent>Arkitektura dhe skulptura Hoysala kanë qenë konsideruar një përpjekje fenomenale e përqëndrimit, aftësisë dhe ndërgjegjes fetare njerzore (Percy Brown në - Suryanath U. Kamath: A Concise History of Karnataka: From Pre-historic Times to the Present; 2001, Jupiter books, Bangalore, botimi i parë në 1980, oclc 7796041, lccn 80905179, fq. 134)</ref> Skulptura Hoysala me të gjithë pasurinë e saj është thënë se përbën një sfidë ndaj fotografisë.<ref name="light">{{cite web|title=Hoysala Heritage|url=http://www.flonnet.com/fl2008/stories/20030425000206700.htm|author=Settar S|publisher=Frontline, From the publishers of the Hindu|work=Frontline|volume=20|date=12–25 prill 2003|accessdate=27 shtator 2009|archive-date=20 nëntor 2012|archive-url=https://web.archive.org/web/20121120075945/http://www.flonnet.com/fl2008/stories/20030425000206700.htm|url-status=dead}}</ref> Arti i perandorisë Hoysala në gurë ka qenë krahasuar me finesën e një punimi fildishi ose argjendarie. Tepria e argjendarisë të mbajtur nga figurat skulpturore dhe larmia e stileve të flokëve dhe kurorave të paraqitura japin një ide të mirë të stilit të jetesës në periudhën Hoysala.

[[File:Relief sculpture of the Hindu god Shiva with his consort Parvati riding Nandi the bull in the Hoysaleshwara temple at Halebidu.jpg|left|thumb|Shiva, Parvati dhe Nandi në Tempullin Hoysaleshwara në Halebidu]]
Ndikimi Hoysala e arriti kulmin në shekullin e XIII, kur dominonte rajonin jugor të rrafshirës së Dekanit. Tempuj të mëdhenj dhe të vegjël të ndërtuar gjatë kësaj periudhe mbeten si shembuj të stilit arkitekturor Hoysala, që përfshin [[Tempulli Chennakesava|Tempullin Chennakesava]] në Belur, [[Tempullin Hoysaleswara]] në [[Halebidu]] dhe [[Tempulli Chennakesava në Somanathapura|Tempullin Kesava]] në [[Somanathapura]].<ref name="hardy_list">Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, isbn 81-7017-312-4, fq. 243-5</ref><ref name="great">Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0, fq. 47, 59, 87</ref> Shembuj të tjerë të mjeshtrisë Hoysala janë tempujt në [[Tempulli Veera Narayana në Belavadi|Belavadi]], [[Tempulli Amrutesvara në Amruthapura|Amruthapura]], [[Tempulli Lakshminarayana në Hosaholalu|Hosaholalu]], [[Kompleksi tempullor Nageshvara-Chennakeshava në Mosale|Mosale]], [[Tempulli Ishvara në Arasikere|Arasikere]], [[Tempulli Mallikarjuna në Basaralu|Basaralu]], [[Tempulli Brahmeshvara në Kikkeri|Kikkeri]] dhe [[Tempulli Lakshmi Narasimha në Nuggehalli|Nuggehalli]].<ref name="hardy_list"/><ref name="great"/><ref name="foekema_list">Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0, fq. 37, 81, 41, 43, 53, 71, 83</ref> Studimi i stilit arkitekturor Hoysala ka treguar një ndikim të pa-rëndësishëm indo-arjan ndërsa ndikimi i stilit indiano-jugor është më i rëndësishëm.<ref name="distinct">Percy Brown te Suryanath U. Kamath: A Concise History of Karnataka: From Pre-historic Times to the Present; 2001, oclc 7796041, lccn 80905179, fq. 134</ref>
Tempujt e ndërtuar para pavarësisë Hoysala në mes të shekullit të XII pasqyrojnë ndikime të rëndësishme Kalyani Chalukya, ndërsa tempujt e mëvonshëm mbajnë disa veçori të rëndësishme të artit chalukyan por kanë risi shtesë dekoruese dhe zbukuruese, veçori unike të artizanëve Hoysala. Në Karnatakan moderne njihen rreth treqint tempuj të mbijetuar dhe shumë më tepër janë të përmendur në mbishkrime, megjithëse vetëm rreth shtatëdhjetë janë dokumentuar. Përqëndrimi më i madh i këtyre tempujve është një distriktet Malnad, atdheu i mbretërve Hoysala.<ref name="nativehome">Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, isbn 81-7017-312-4, fq. 244</ref>
Tradita ''Karnata Dravida'' që mbulon një periudhë prej rreth shtatë shekujsh fillon në shekullin e VII në patronazhin e Dinastisë Chalukya të [[Badami]]t, e zhvilluar më tej nën sundimin e Dinastisë Rashtrakuta të Manyakhetas gjatë shekujve të IX dhe të X dhe perandorinë Kalyani Chalukya (ose Dinastia e Vonë Chalukya) e Basavakalyanit në shekujt e XI dhe të XII. Faza e saj përfundimtare e zhvillimit dhe transformimi në një stil të pavarur ishte gjatë sundimit të Dinastisë Hoysala në shekujt e XII dhe të XIII.<ref name="flourish">Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, isbn 81-7017-312-4, fq. 6-7, seksioni ''Introduction-Dynasties and Periods''</ref> Mbishkrimet e shquara mesjetare të shfaqura në tempuj japin informacione rreth dhurimeve të bëra për mirëmbajtjen e tempujve, detaje të shenjtërimit dhe me raste edhe detaje arkitekturore.<ref name="epigraph">Gerard Foekema: Architecture Decorated With Architecture: Later medieval temples of Karnataka, 1000–1300 AD; 2003, isbn 81-215-1089-9, fq. 18</ref>

[[File:Ornate lintel relief with makara (mythical beasts) at entrance into Chennakesava temple at Belur.jpg|thumb|333px|Trabeacion i zbukuruar mbi hyrjen e mandapës në Tempullin Chennakeshava në Belur]]
===Elementet arkitekturorë===
====Mandapat====
[[File:Domical bay ceiling art in outer mantapa of Veeranarayana temple at Belavadi.JPG|thumb|left|327px|E ngritur në formë kubeje në mandapën e [[Tempulli Veera Narayana në Belavadi|Tempullit Veera Narayan në Belavadi]], një veçori e përbashkët e tempujve Hoysala]]
''[[Mandapa]]'' është salloni ku mblidhen grupet e njerëzve gjatë lutjeve. Hyrja në ''mandapa'' normalisht ka një trabeacion tepër të zbukuruar mbi të, të quajtur ''makaratorana'' (''makara'' është një pamje përbindhëshore ndërsa ''torana'' është një dekorim i mbi hyrje).<ref name="pradakshina" /> ''Mandapa'' e hapur që shërben si një sallon i jashtëm (''mandapa'' e jashtme) është një veçori e rregullt në tempujt më të mëdhenj Hoysala që të çon në një mandapa të brendshme më të vogël të mbyllur dhe shenjtërorja (ose shenjtëroret). ''Mandapat'' e hapura që shpesh janë të gjera kanë zonë për tu ulur (''asana'') të bëra prej guri me parapetin muror të mandapas që funksionon si një mbështetëse. Ndenjëset mund të ndjekin të njëjtën formë të lakuar katrore të parapetit muror.<ref name="space">Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0, fq. 22-3</ref><ref name="quad"/> Tavani këtu është i mbajtur nga kolona të shumta që krijojnë shumë kube.<ref name="bay">Një kube tavani është një pjesë katrore ose drejtkëndore në sallon (Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0, fq. 93)</ref> Forma e mandapas së hapur është e përshkruar më mirë si katror i lakuar dhe është stili i përdorur në shumicën e tempujve Hoysala.<ref name="stagger">Kjo quhet edhe stili "kryqëzim në katror" dhe nuk është një katror (Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0, fq. 22)</ref> Madje edhe mandapa më e vogël e hapur ka 13 kube tavani. Muret kanë parapete që kanë gjysëm-kolona që mbajnë skajet e jashtme të çatisë që lejon dritë të mjaftueshme për ti bërë të gjitha detajet skulpturore të dukshme. Tavani i ''mantapas'' përgjithësisht është i zbukuruar me relieve mitologjike dhe floreale. Tavani konsiston në sipërfaqe të thella kubeore dhe përmban relieve me motive lulesh bananeje dhe dekorime të tjera.<ref name="banana">{{Cite web|title=Here, the past unfolds itself in all its glory & might—Hoyasala architecture in Somanathapura|url=http://www.chitralakshana.com/hoysalas.html|author=Githa U. B.|publisher=Chitralakshana|work=Deccan Herald|date=11 maj 2004|accessdate=13 nëntor 2006|archive-date=4 dhjetor 2007|archive-url=https://web.archive.org/web/20071204180025/http://www.chitralakshana.com/hoysalas.html|language=en|url-status=dead}}</ref>

[[File:View of large open mantapa with polished lathe turned pillars in the Amrutesvara temple at Amruthapura, Chikkamagaluru district.jpg|thumb|345px|''Mandapa'' e hapur me kolona shkëlqyese, të rrumbullakta në [[Tempulli Amrutesvara në Amruthapura|Tempullin Amrutesvara në Amruthapura]]]]
Nëse tempull është i vogël ai do të konsistoi në vetëm një ''mandapa'' të mbyllur (të mbyllur me mure që shtrihen deri në tavan) dhe një shenjtërore. ''Mandapa'' e mbyllur, e dekoruar mjeshtërisht brenda dhe jashtë, është më e madhe se vestibuli që lidh shenjtëroren me ''mandapan'' si dhe ka katër kolona rrotullame që mbajnë tavanin, që mund të ketë kube të thella. Katër kolonat e ndajnë sallonin në nëntë ndarje. Nëntë ndarjet rezultojnë në nëntë kube të dekoruara në tavan.<ref name="nine">Katër kolonat dhe nëntë ndarjet e mandapas së mbyllur janë një normë në tempujt Hoysala (Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0, fq. 22)</ref> Dritare guri me vrima (''Jali'' ose në formë rrjete) që shërbejnë si dritare në ''navaranga'' (holl) dhe ''Sabhamantapa'' (holl mbledhjeje) është një element stilistik karakteristik Hoysala.<ref name="pradakshina"/>
Një verandë zbukuron hyrjen në një mandapa të mbyllur, që konsiston në një strehë të mbajtur nga dy gjysëm-kolona dhe dy parapete, të gjitha të dekoruara pasurisht. Mandapa e mbyllur lidhet me shenjtëroren nga një vestibul, një zonë katrore që lidhe po ashtu me faltoret. Muret e saj të jashtme janë po ashtu të dekoruar, por meqë madhësia e vestibulit nuk është e madhe, kjo nuk është një pjesë e spikatur e tempullit. Vestibuli ka gjithashtu një kullë të shkurtër të quajtur ''sukanasi'' (që do të thotë "hunda") mbi të cilën është vendosur [[emblema]] Hoysala. Në [[Beluri|Belur]] dhe [[Halebidu]], këto skulptura janë mjaftë të mëdha dhe janë të vendosura në të gjitha hyrjet.<ref name="nose">Quhet "hunda" pasi duket si një shtesë e kullës kryesore (Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0, fq. 22)</ref>
Mandapa e jashtme dhe e brendshme (e hapura dhe e mbyllura) kanë kolona në formë rrotullame<ref name="lathe">Kjo është një veçori e përbashkët e tempujve Kalyani Chalukya-Hoysala: (Suryanath U. Kamath: A Concise History of Karnataka: From Pre-historic Times to the Present; 2001, oclc 7796041, lccn 80905179, fq. 117)</ref> duke patur katër kllapa në krye. Mbi çdo kllapë qëndrojnë figura skulpturore të quajtura ''salabhanjika'' ose ''madanika''. Kolonat mund të shfaqin skalitje zbukuruese në sipërfaqe dhe dy kolona janë të njëllojta.<ref name="unique">Ka mundësi që Dinastia Hoysala të ketë inkurajuar grupe të ndryshme artistësh për të realizuar kolona dhe këto grupe mund të kenë qenë në konkurencë për të realizuar kolona unike, (K.A. Nilakanta Sastry: A History of South India From Prehistoric Times to the Fall of Vijayanagar; 2002, isbn 0-19-560686-8, fq. 429)</ref> Kjo është se si arti Hoysala ndryshoi nga punimet e tutorët e tyre të hershëm, mbretëria Kalyani Chalukya, që i shtuan detaje skulpturore bazës së kolonave rrumbullake duke e lënë kreun të thjeshtë. Kolonat rrotullame janë me 16, 32, ose 64 kënde; disa janë në formë kambane dhe kanë cilësinë që pasqyrojnë dritën. Parsvanatha Basadi në Halebidu është një shembull i mirë i këtij lloji.<ref name="lightreflection">{{Cite web|title=Architecture in Hoysala Empire|url=http://www.ourkarnataka.com/history.htm|author=Arthikaje|publisher=1998–2000 OurKarnataka.Com, Inc|accessdate=28 dhjetor 2006|archiveurl=https://web.archive.org/web/20061104095148/http://www.ourkarnataka.com/history.htm|archivedate=4 nëntor 2006}}</ref> Sipas Percy Brown, kolonat me katër kllapa monolitike sipër tyre mbajnë imazhe ''salabhanjika'' dhe ''madanika'' (skulpturë e një gruaje, që paraqet cilësi femërore të stilizuara). Kjo është një veçori e përbashkët e tempujve Chalukya-Hoysala. Sipas K. A. Nilakanta Sastrit, forma e kolonës dhe kapitelit të saj, baza e të cilës është katrore dhe trungu është një monolit që është punuar për të arritur forma të ndryshme, është një "veçori e shquar" e artit Hoysala.<ref name="madanika">Percy Brown te Suryanath U. Kamath: A Concise History of Karnataka: From Pre-historic Times to the Present; 2001, oclc 7796041, lccn 80905179, fq. 135</ref><ref name="capital">K.A. Nilakanta Sastry: A History of South India From Prehistoric Times to the Fall of Vijayanagar; 2002, isbn 0-19-560686-8, fq. 429</ref>

====Vimana====
[[File:Stellate shrine outer wall with relief in Lakshminarayana temple at Hosaholalu.jpg|left|thumb|''Vimana'' në formë ylli në [[Tempulli Lakshminarayana në Hosaholalu|Hosaholalu]]]]
''[[Vimana]]'' përmban faltoren më të shenjtë ku qëndron imazhi i hyjnisë kryesore. ''Vimana'' është shpesh e kryesuar nga një kullë që është mjaft e ndryshme nga jashtë sesa nga brenda. Brenda, vimana është e thjeshtë dhe katrore, ndërsa nga jashtë është e dekoruar me tempri dhe mund të jetë në formë yjore ose si një katror i lakuar, ose të jetë një kombinim i këtyre formave, duke dhënë shumë projeksione dhe kamare që duken se e shumë-fishojnë dritën që bie mbi të.<ref name="cross-in-square" /> Çdo projeksion dhe kamare ka një artikulim të plotë dekorues që është ritmik dhe përsëritës si dhe i kompozuar prej blloqesh dhe modanaturash, duke e errësuar profilin e kullës. Në varësi të numrit të faltoreve (dhe në këtë mënyrë të kullave), tempujt janë klasifikuar si ''ekakuta'' (një faltoresh), ''dvikuta'' (dy faltorësh), ''trikuta'' (tre faltorësh), ''chatushkuta'' (katër faltorësh) dhe ''panchakuta'' (pesë faltorësh). Shumica e tempujve Hoysala janë ''ekakuta'', ''dvikuta'' ose ''trikuta'', ndërsa ata vaishnavit janë kryesisht ''trikuta''.<ref name="iconography">Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, isbn 81-7017-312-4, fq. 245</ref><ref name="kuta">Ndonjëherë një ''trikuta'' mund të mos nënkuptoi "tre kulla", pasi vetëm faltorja qendrore ka një kullë (Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0, fq. 25)</ref> Ka raste ku një tempull është ''trikuta'' por ka vetëm një kullë mbi faltoren kryesore në qendër. Në këtë mënyrë termi ''trikuta'' mund të mos plotësisht i saktë.<ref name="inaccurate">Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0, fq. 25</ref> Në tempujt me faltore të shumë-fishta të shkëputura, si tempujt dysh në [[Kompleksi tempullor Nageshvara-Chennakeshava në Mosale|Mosale]], gjithë pjesët thelbësore janë dyfishuar për ti dhënë simetri dhe balancë.<ref name="quad">K.A. Nilakanta Sastry: A History of South India From Prehistoric Times to the Fall of Vijayanagar; 2002, isbn 0-19-560686-8, fq. 428</ref><ref name="tëintemples">Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0, fq. 81, seksioni: ''Mosale''</ref>

[[File:Wall sculptures and molding frieze in relief in the Chennakeshava temple at Somanathapura.jpg|thumb|327px|Panel i murit të jashtëm me gjashtë modanatura horizontale në [[Somanathapura]]]]
Pika më e lartë e tempullit (''kalasa'') ka formën e një çajniku dhe qëndron në krye të kullës. Ky porcion i ''vimanas'' shpesh humbet për shkak të moshës dhe ka qenë zëvendësuar me një majëz metalike. Poshtë ''kalasas'' është një strukturë e madhe, e skalitur lartësisht që ngjan me një kube që është bërë nga gurë të mëdhenj dhe duket si një helmet.<ref name="helmet">Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0, fq. 27</ref>  Ajo mund të jetë 2 m me 2 m në madhësi dhe ndjek formën e faltores. Poshtë kësaj strukture janë çatitë kubeore në një plan katror, të gjithë këto shumë më të vogla dhe të kurorëzuar me ''kalasa'' të vogla. Ato janë të përziera me çati të tjera më të vogla prej formash të ndryshme dhe që janë të dekoruara. Kulla e faltores zakonisht ka tre ose katër nivele rreshtash të çative dekoruese ndërsa kulla në kry të ''sukanasit'' ka një nivel më pak, duke e bërë kullën të duket si një shtim i kullës kryesore (Foekema e quan atë "hunda"). Një nivel pullazor shtrihet deri në krye të murit të një mandape të mbyllur sipër strehëve të rënda të një mandape të hapur sipër verandave.<ref name="nosy">Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0, fq. 22, 28, seksioni: ''The plan of the temples''</ref>
Poshtë kullës së ''vimana'' janë strehët e tempullit<ref name="eave">nën çatinë e projektuar mbi mur (Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0, fq. 93)</ref> duke u projektuar gjysëm metri nga muri. Poshtë strehëve mund të gjenden dy skema të ndryshme dekoruese, në varësi nëse një tempull u ndërtua në periudhën e hershme ose të vonë të perandorisë Hoysala. Në tempujt e hershëm përpara shekullit të XIII, është një strehë dhe poshtë saj gjenden kulla dekoruese në miniaturë. Poshtë këtyre kullave gjendet një panel me hyjni hindu dhe ndihmës të tyre, të ndjekur nga një set prej pesë modanaturash të ndryshme që formojnë bazën e murit. Në tempujt e vonë gjenden një strehë e dytë që shtrihet rreth një metër poshtë strehëve të sipërme me kulla dekoruese në miniaturë të vendosura midis tyre. Imazhet e zotave në mur janë poshtë strehëve të poshtme, të ndjekura nga gjashtë modanatura të ndryshme me madhësi të njëjtë. Kjo emërtohet në mënyrë të përgjithshme "trajtim horizontal".<ref>Suryanath U. Kamath: A Concise History of Karnataka: From Pre-historic Times to the Present; 2001, Jupiter books, Bangalore, botimi i parë në 1980, oclc 7796041, lccn 80905179, fq. 134</ref> Gjashtë modanaturat në bazë janë të ndara në dy seksione. Duke kaluar nga fundi i murit, shtresa e parë horizontale përmban një procesion elefantësh, sipër të cilëve gjenden kalorës dhe pastaj një fashë gjethnaje. Seksioni i dytë horizontal ka skena të epikave hindu si dhe skena ''puranike'' të realizuara në hollësi. Sipër kësaj gjenden dy friza ''yallish'' ose ''makarash'' (imazhe përbindshash) dhe ''hamsash'' (mjellmash). ''Vimana'' (kulla) është e ndarë në tre seksione horizontale dhe është më e zbukuruar se muret.<ref name="yali">Kritiku i artit Percy Brown e konsideron këtë një nga veçoritë dalluese të artit Hoysala. (Suryanath U. Kamath: A Concise History of Karnataka: From Pre-historic Times to the Present; 2001, oclc 7796041, lccn 80905179, fq. 134)</ref>

===Komplekset tempullore===
[[File:Staggered square layout and wall relief articulation in Kedareshvara temple at Balligavi.jpg|thumb|left|327px|Profil tempulli — mandapa me plan katror e [[Tempulli Kedareshvara në Balligavi|Tempullit Kedareshvara në Balligavi]]]]
Fokusi i një tempulli është qendra ose shenjtërorja ([[garbhagriha]]) ku qëndron imazhi i hyjnisë, kështu që arkitektura e tempullit është dizajnuar që besimtarët të ecin nga jashtë deri te garbhagriha nëpërmjet kalimeve ambulatore dhe salloneve ose dhomave (''[[mandapa]]ve'') që u bënë gjithmonë e më shumë të shenjta me afrimin e hyjnisë.

[[File:Kalyani (temple tank) with minor shrines in Hoysala style at Hulikere in the Hassan district.jpg|thumb|333px|Ujëmbledhësi i shkallëzuar i tempullit Hoysala (''Kalyani'') në Hulikere, Karnataka]]
Tempujt Hoysala kanë pjesë të veçanta që janë bashkuar për formuar një tërësi organike të unifikuar, në ndryshim nga tempujt rajonit [[Tamil Nadu]] ku pjesët e ndryshme të një tempulli qëndrojnë të pavarura.<ref name="cross-in-square">Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0, fq. 21</ref> Megjithëse sipërfaqësisht unikë, tempujt Hoysala i ngjajnë njëri-tjetrit strukturalisht. Ata janë të karakterizuar nga një mori dekorimesh komplekse skulpturore të skalitura me gurin e butë të steatitit, një material i mirë për skalitje të rafinuara, të realizuara kryesisht nga artizanët vendorë dhe shfaqin veçori arkitekturore që i dallojnë ata nga arkitekturat e tjera tempullore të Indisë së Jugut.<ref>Suryanath U. Kamath: A Concise History of Karnataka: From Pre-historic Times to the Present; 2001, oclc 7796041, lccn 80905179, fq. 136</ref>

[[File:Somanathapura Keshava temple altered.JPG|left|thumb|327px|Arkitekturë simetrike në ''jagatin'' në [[Somanathapura]]]]
Shumica e tempujve Hoysala kanë një hyrje të thjeshtë verande të mbajtur nga kolona rrotullake ose në formë kambane që ndonjëherë ishin të skalitura më tej me hulli të thella dhe modanatura me motive dekoruese. Tempujt mund të jenë të ndërtuar mbi një platformë të ngritur rreth një metër të quajtur "jagati". ''Jagati'', përveç se i jep një pamje të ngritur tempullit, shërben si një ''pradakshina-patha'' (ose "kalim cirkumambulacioni") për të ecur përreth tempullit, pasi ''[[Garbhagriha]]'' (Sanctum sanctorumi) nuk e ofron një mundësi të tillë.<ref name="pradakshina">Suryanath U. Kamath: A Concise History of Karnataka: From Pre-historic Times to the Present; 2001, oclc 7796041, lccn 80905179, fq. 135</ref> Tempuj të tillë do të kenë një set shtesë shkallësh që të çojnë në një ''[[mandapa]]'' të hapur (sallon i hapur) me mure parapete. Një shembull i mirë i këtij stili është [[Tempulli Chennakesava në Somanathapura|Tempulli Kesava]] në [[Somanathapura]]. ''Jagati'' që është një unitet me pjesën tjetër të tempullit<ref name="inaccurate"/> ndjek një dizajn në formë ylli dhe muret e tempullit ndjekin një model zig-zagesh, një risi Hoysala.<ref name="innovate">{{Cite web|title=History of Karnataka-Religion, Literature, Art and Architecture in Hoysala Empire|url=http://www.ourkarnataka.com/history.htm|author=Arthikaje|publisher=1998–2000 OurKarnataka.Com, Inc|accessdate=13 nëntor 2006|archiveurl=https://web.archive.org/web/20061104123316/http://www.ourkarnataka.com/states/history/historyofkarnataka32.htm|archivedate=4 nëntor 2006}}</ref>

[[Image:Doddagaddavalli Lakshmidevi temple1 retouched.JPG|thumb|right|327px|Kadamba ''shikara'' me ''Kalasa'' në majë te [[Tempulli i Lakshmi Devit në Doddagaddavalli]]]]
Besimtarët mund të kryejnë fillimisht një ecje përreth rituale mbi ''jagati'' duke filluar nga hyrja kryesore duke ecur në drejtim orar përpara se të hyjnë te ''mandapa'', duke ndjekur sekuencën e relieveve në drejtim orar në muret nga jashtë tempullit që shfaqin një sekuencë të skenave epike nga eposet hindu. Tempujt që nuk janë ndërtuar mbi një ''jagati'' mund të kenë shkallë të shoqëruara nga balustra (parapete) elefantore që të çojnë te ''mandapa'' nga niveli dysheme. Një shembull i një tempulli që nuk ka një platformë të ngritur është Tempulli ''Bucesvara'' në Korvangla, distrikti i Hassanit. Në tempujt me dy faltore (''dvikuta''), ''vimanat'' mund të jenë vendosur si pranë njëra-tjetrës ashtu dhe në skajet e kundërta.<ref name="adjacent">Faltorja Hoysaleswara dhe Shantaleswara në Tempullin Hoysaleswara në Halebidu janë shembuj të tillë. (Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0, fq. 59)</ref> [[Tempulli Lakshmidevi në Doddagaddavalli]] është unik për Arkitekturën Hoysala pasi ka katër faltore rreth një qendre të përbashkët dhe brenda të njëjtit kompleks gjendet edhe një faltore e pestë për hyjninë Bhairava (një formë e Shivës).<ref name="panchakuta">Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0, fq. 25, 57, seksioni: ''Dodda Gadduvalli''</ref> Për më tepër, ekzistojnë katër faltore dytësore në secilin kënd të oborrit (''prakaram'').<ref name="courtyard">Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, isbn 81-7017-312-4, fq. 246</ref>

====Tempuj të famshëm====
Disa nga tempujt e famshëm të stilit arkitekturor Hoysala janë [[Tempulli Chennakesava në Somanathapura|Tempulli Kesava]] në [[Somanathapura]], [[Tempulli Chennakesava]] në [[Beluri|Belur]], Tempulli Chikkamagalur Amruthapura, [[Tempulli Chennakesava në Aralaguppe]], [[Tempulli Hoysaleswara]] në [[Halebidu]], [[Tempulli Cheluvanarayana Swamy]] në [[Melukote]].

{| class="wikitable"
|-
! Emri !! Vendi !! Periudha !! Mbreti !! Hyjnia
|-
|[[Tempulli i Lakshmi Devit në Doddagaddavalli|Lakshmidevi]]<ref name="dodda">Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0, fq. 57</ref><ref name="dodda1">Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, isbn 81-7017-312-4, fq. 326</ref>
|Doddagaddavalli 
|1113
|Vishnuvardhana
|Lakshmi
|-
|[[Tempulli Chennakesava|Chennakesava]]<ref name="belurchenna">Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0, fq. 47</ref><ref name="belurchenna1">Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, isbn 81-7017-312-4, fq. 325</ref>
|[[Beluri]]
|1117
|Vishnuvardhana
|Vishnu
|-
|[[Tempulli Hoysaleswara|Hoysaleswara]]<ref name="halebiduhoysala">Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0, fq. 59</ref><ref name="halebiduhoysala1">Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, isbn 81-7017-312-4, fq. 329</ref>
|[[Halebidu]]
|1120
|Vishnuvardhana
|Shiva
|-
|Kompleksi Basadi<ref name="halebiduhoysala1"/><ref name="bastigroup">{{cite web|url=http://asibengalurucircle.org/hassan-8.html|title=Parsvanatha Basti|work=Archaeological Survey of India, Bengaluru Circle|publisher=ASI Bengaluru Circle|accessdate=15 gusht 2015}}{{Lidhje e vdekur}}</ref>
|Halebidu
|1133
|Vishnuvardhana
|Parshvanatha
|-
|[[Tempulli Rameshvara në Koodli|Rameshvara]]<ref name="shanti"/><ref name="ramakudli">{{cite web|url=http://asibengalurucircle.org/shimoga-17.html|title=Rameshvara Temple|work=Archaeological Survey of India, Bengaluru Circle|publisher=ASI Bengaluru Circle|accessdate=15 gusht 2015|archive-date=29 tetor 2013|archive-url=https://web.archive.org/web/20131029212127/http://asibengalurucircle.org/shimoga-17.html|language=en|url-status=dead}}</ref>
|[[Koodli]]
|shek. XII
|Vishnuvardhana
|Shiva
|-
|[[Tempulli Brahmeshvara në Kikkeri|Brahmeshwara]]<ref name="shanti"/><ref name="brahma">Gerard Foekema: Architecture Decorated With Architecture: Later medieval temples of Karnataka, 1000–1300 AD; 2003, isbn 81-215-1089-9, fq. 59, 72</ref>
|Kikkeri
|1171
|Narasimha I
|Shiva
|-
|[[Tempulli Bucesvara në Koravangala|Bucheshvara]]<ref name="shanti"/><ref name="kora">Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0, fq. 77</ref>
|Koravangala
|1173
|Veera Ballala II
|Shiva
|-
|[[Basadi Akkana]]<ref name="akka">Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, isbn 81-7017-312-4, fq. 343</ref><ref name="akkakabasti">Gerard Foekema: Architecture Decorated With Architecture: Later medieval temples of Karnataka, 1000–1300 AD; 2003, isbn 81-215-1089-9, fq. 37</ref>
|[[Shravanabelagola]]
|1181
|Veera Ballala II
|Parshvanatha
|-
|[[Tempulli Amrutesvara në Amruthapura|Amruteshvara]]<ref name="amrit">Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0, fq. 37</ref><ref name="amrit1">Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, isbn 81-7017-312-4, fq. 320</ref>
|[[Amruthapura]] 
|1196
|Veera Ballala II
|Shiva
|-
|[[Basadi i Shantinathas në Jinanathapura|Shantinatha]]<ref name="shanti">Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, isbn 81-7017-312-4, fq. 334</ref>
|Jinanathapura
|1200
|Veera Ballala II
|Shantinatha
|-
|[[Kompleksi tempullor Nageshvara-Chennakeshava në Mosale|Nageshvara]]<ref name="mosal">Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0, fq. 81</ref><ref name="mosal1">Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, isbn 81-7017-312-4, fq. 339</ref>
|Mosale
|1200
|Veera Ballala II
|Shiva,Vishnu
|-
|[[Tempulli Veera Narayana në Belavadi|Veeranarayana]]<ref name="bela">Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0, fq. 53</ref><ref name="basaru1"/>
|[[Belavadi]]
|1200
|Veera Ballala II
|Vishnu
|-
|[[Tempulli Kedareshwara në Halebidu|Kedareshwara]]<ref name="halebiduhoysala1"/><ref name="halebidukedar">Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0, fq. 62-3</ref>
|[[Halebidu]]
|1200
|Veera Ballala II
|Shiva
|-
|[[Tempulli Ishvara në Arasikere|Ishvara]]<ref name="arasi">Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0, fq. 41</ref><ref name="arachenna1"/>
|Arsikere
|1220
|Veera Ballala II
|Shiva
|-
|[[Tempulli Harihareshwara|Harihareshwara]]<ref name="hariandhara">Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, isbn 81-7017-312-4, fq. 331</ref><ref name="hariandhara1">Henry Cousens: The Chalukyan Architecture of Kanarese Districts; 1996, ASI, oclc 37526233, fq. 93</ref>
|Harihar
|1224
|Vira Narasimha II
|Shiva,Vishnu
|-
|[[Tempulli Mallikarjuna në Basaralu|Mallikarjuna]]<ref name="basaru1">Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, isbn 81-7017-312-4, fq. 324</ref><ref name="basaru">Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0, fq. 43</ref>
|[[Basaralu]] 
|1234
|Vira Narasimha II
|Shiva
|-
|[[Tempulli Someshvara në Haranhalli|Someshvara]]<ref name="hariandhara"/><ref name="haranhallisoma">Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0, fq. 67</ref>
|Haranhalli
|1235
|Vira Someshwara
|Shiva
|-
|[[Tempulli Lakshminarasimha në Haranhalli|Lakshminarasimha]]<ref name="hariandhara"/><ref name="haranhallisoma"/>
|Haranhalli 
|1235
|Vira Someshwara
|Vishnu
|-
|[[Tempulli Panchalingeshwara në Govindanahalli|Panchalingeshwara]]<ref name="govinda">Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, isbn 81-7017-312-4, fq. 328</ref><ref name="panchalinga">{{cite web|url=http://asibengalurucircle.org/mandya-3.html|title=Panchalingeshvara Temple|work=Archaeological Survey of India, Bengaluru Circle|publisher=ASI Bengaluru Circle|accessdate=15 gusht 2015|archive-date=2 maj 2015|archive-url=https://web.archive.org/web/20150502190310/http://asibengalurucircle.org/mandya-3.html|language=en|url-status=dead}}</ref>
|Govindanhalli 
|1238
|Vira Someshwara
|Shiva
|-
|[[Tempulli Lakshmi Narasimha në Nuggehalli|Lakshminarasimha]]<ref name="nuggelak">Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0, fq. 83</ref><ref name="nuggelak1">Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, isbn 81-7017-312-4, fq. 340</ref>
|Nuggehalli
|1246
|Vira Someshwara
|Vishnu
|-
|[[Tempulli Sadasiva në Nuggehalli|Sadashiva]]<ref name="nuggelak"/><ref name="nuggelak1"/>
|Nuggehalli
|1249
|Vira Someshwara
|Shiva
|-
|[[Tempulli Lakshminarayana në Hosaholalu|Lakshminarayana]]<ref name="hosaholalulak">Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0, fq. 71</ref><ref name="hosaholalulak1">Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, isbn 81-7017-312-4, fq. 332</ref>
|Hosaholalu 
|1250
|Vira Someshwara
|Vishnu
|-
|[[Tempulli Lakshminarasimha në Javagal|Lakshminarasimha]]<ref name="java">Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0, fq. 73</ref><ref name="java1">Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, isbn 81-7017-312-4, fq. 333</ref>
|Javagallu
|1250
|Vira Someshwara
|Vishnu
|-
|[[Tempulli Chennakeshava në Aralaguppe|Chennakesava]]<ref name="arachenna1">Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, isbn 81-7017-312-4, fq. 321</ref><ref name="arachenna">Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0, fq. 39</ref>
|Aralaguppe
|1250
|Vira Someshwara
|Vishnu
|-
|[[Tempulli Chennakesava në Somanathapura|Kesava]]<ref name="somachenna">Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0, fq. 87</ref><ref name="nsomechanne1">Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, isbn 81-7017-312-4, fq. 346</ref>
|[[Somanathapura]]
|1268
|Narasimha III
|Vishnu
|-
|}

[[File:Perforated windows and decorative molding frieze on outer wall of mantapa in the Chennakeshava temple at Somanathapura.JPG|thumb|right|333px|Dritare guri me vrima në Tempullin Kesava në [[Somanathapura]]]]
;Somanathapura
[[Somanathapura]] është e famshme për [[Tempulli Chennakesava në Somanathapura|Tempullin Chennakesava]] (i quajtur edhe Tempulli Kesava ose Keshava) i ndërtuar nga Soma, një dandanayaka (komandant) i mbretit Hoysala Narasimha III në vitin 1268, kur perandoria Hoysala ishte fuqia kryesore në Indinë Jugore. Tempulli Keshava është një nga shembujt më të shkëlqyer të arkitekturës Hoysala dhe është në kushtu shumë të mira ruajtjeje. Somnathpura, megjithatë, është me të vërtetë unike në dizajnë, e përkryer në simetri dhe skalitjet në gurë janë mrekulli të skalitura në gurë.<ref>{{cite web|url=http://temples.south-india-tour-package.com/karnataka-temples/somnathpur-temple.html|title=Somnathpur temple|accessdate=27 shtator 2009|archive-date=6 prill 2009|archive-url=https://web.archive.org/web/20090406224137/http://temples.south-india-tour-package.com/karnataka-temples/somnathpur-temple.html|language=en|url-status=dead}}</ref>

;Tempulli Chennakesava në Belur
[[Tempulli Chennakesava]] në [[Beluri|Belur]], fillimisht i quajtur Tempulli Vijayanarayana, i ndërtuar në brigjet e Lumit Yagachi në Belur, një kryeqytet i hershëm i perandorisë Hoysala, është një nga shembujt më të bukur të arkitekturës Hoysala. Është ndërtuar nga mbreti Vishnuvardhana në përkujtim të fitores së tij ndaj Dinastisë Chola në [[Talakadi|Talakad]] në vitin 1117. Façata e tempullit është e mbushur me skulptura të rafinuara dhe friza pa porcion të lënë bosh. Brenda tempullit janë një numër kolonat të zbukuruara.
Tempulli është rreth 30 m i lartë dhe ka një [[gopurami|gopuram]] (kullë) mbresëlënëse në hyrje, të ndërtuar në stilin dravidian. Një grup faltoresh dytësore e rrethojnë faltoren kryesore në qendër të një navaranga (salloni) drejtkëndor. Navaranga mbahet nga dyzet e gjashtë kolona, secila me një dizajn të ndryshëm, ka tre hyrje të ruajtur nga portierë dekorues.<ref>{{cite web|url=http://www.kamat.com/kalranga/deccan/hoysala/belur.htm|language=en|title=Hoysala Temples of Belur|accessdate=27 shtator 2009}}</ref>

[[File:Chennakeshava Temple at Aralaguppe(stellate shrine wall).JPG|thumb|left|Plan faltoreje yjor te [[Tempulli Chennakeshava në Aralaguppe]]]]
;Tempulli Hoysaleswara
[[Tempulli Hoysaleswara]] në [[Halebidu]], u ndërtua nga Ketamala i atribuohet Vishnuvardhanas. Kompleksi i tempullit përfshin dy [[Tempulli hindu|tempuj hindu]], [[Tempulli Hoysaleshawara]] dhe [[Tempulli Kedareshwara në Halebidu|Tempulli Kedareshwara]] si dhe dy basidi xhainistë. Faltoret e tij, Hoysaleswara dhe Shantaleswara, janë emërtuar sipas ndërtuesve të tempullit, Vishnuvardhana Hoysala dhe gruaja e tij, mbretëresha Shantala.
Tempulli Hoysaleswara, i datuar në vitin 1121, është mahnitës për pasurinë e detajeve skulpturore. Tempulli ësthë një dvikuta vimana (me dy faltore) i thjeshtë, njëra për "Hoysaleswaran" dhe tjera për "Shantaleswaran" (e emërtuara sipas Shantala Devit, mbretëreshës së mbretit Vishnuvardhana) dhe ësthë ndërtuar me gurë steatiti. Kompleksi tempullor si një i tërë është i ngritur mbi një jagati (platformë), një veçori që u bë popullore në dizajnet bashkëkohëse Hoysala. Muret e tempullit janë të mbuluar me një larmi të pafund pamjesh nga [[mitologjia hindu]], kafshësh, zogjsh dhe ''Shilabalika'' ose figurë duke kërcyer. Në tempull nuk gjen dot dy skulptura të njëjta. Ky tempull mjeshtëror i ruajtur nga demi Nandi nuk u përfundua kurr, megjithë 86 vitet e punës. Tempulli i Halebidus, ka qenë përshkruar si një "shembull i shquar i Arkitekturës Hindu" dhe si "kulmi sipëror i [[Arkitektura indiane|Arkitekturës indiane]]".

;Tempulli Ishvara
[[Tempulli Ishvara në Arasikere]], daton nga viti 1220 nën sundimin e perandorisë Hoysala.<ref name="complex"/> Arasikere (do të thotë "ujëmbledhësi i mbretëreshës"; 'Arasi' do të thotë "mbretëresh" ose "princesh" dhe 'kere' do të thotë "depozitë" ose "ujëmbledhës" në gjuhën kannada). Tempulli, megjithëse me madhësi dhe skulptura modeste, është konsideruar më kompleksi në arkitekturë midis monumenteve të mbijetuara Hoysala për shkak të planit të tij: një [[mandapa]] me 16 cepa në formë ylli, përveç një faltoreje asimetrike në formë ylli, cepat e yllit të të cilës janë prej tre tipesh të ndryshme.<ref name="complex">Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, Abhinav, New Delhi, isbn 81-7017-345-0, fq. 41–2</ref>
Tempulli, që drejtohet nga lindja si të gjitha ndërtimet Hoysala, përdor gurin e steatitit si materialin bazë ndërtimor<ref name="material">Suryanath U. Kamath:  A Concise History of Karnataka: From Pre-historic Times to the Present; 2001, Jupiter books, Bangalore, botimi i parë në 1980, oclc 7796041, lccn 80905179, fq. 136</ref> dhe është një faltore ''ekakuta'' (me shenjtërore ose qelë të vetme) me dy ''mandapa'', një e hapur dhe një e mbyllur.<ref name="mantapa">Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, Abhinav, New Delhi, isbn 81-7017-345-0, fq. 42</ref> Tre njësitë janë të lidhura për të formuar një unitet.<ref name="unity">Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, Abhinav, New Delhi, isbn 81-7017-345-0, fq. 21</ref> Tavanet e dekoruara në mënyrë elegante, tavani kube i ''mandapas'' së hapur, skulpturat e Dvarapalakave (portierët gardianë) në ''mandapan'' e mbyllur (të quajtur edhe ''navaranga''), imazhet e paneleve të murit janë 120 (në gjysëm-kolonat midis kullave-aedicule në miniaturë) të skalitura në muret e jashtme janë për tu vënë në dukje.

;Tempulli Cheluvanarayana Swamy i Melukotes
'''[[Tempulli Cheluvanarayana Swamy]]''', i gjendur në [[Melukote]] ndërtuar mbi kodrat shkëmbore është një ndërtesë katrore me përmasa të mëdha por shumë i thjeshtë, kushtuar zotit ''Cheluva-Narayana Swamy'' ose Tirunarayana. Departamenti Arkeologjike i Mysores, mbi fortësinë e dëshmisë mbishkrimore pohon se hyjnia kryesuese e këtij tempulli ishte tanimë një idhull i mirënjohur i adhuruar përpara Sri Ramanujacharyas, shenjti Srivaishnava i adhuruar në faltore në dhjetorin e vitit 1098 dhe madje përpara se ai të vinte në rajonin e Mysores dhe që me shumë gjasa ai e përdori ndikimin e tij për të rindërtuar ose rinovuar tempullin. Tempulli është i financuar bujarisht, duke qenë nën patronazhin e veçantë të Wodeyarëve të Mysores dhe ka një koleksion stolish shumë më të çmuar.<ref>{{cite web|url=http://www.ourkarnataka.com/states/history/historyofkarnataka35.htm|title=History of Karnataka|accessdate=27 shtator 2009|archive-date=14 prill 2009|archive-url=https://web.archive.org/web/20090414101224/http://www.ourkarnataka.com/states/history/historyofkarnataka35.htm|url-status=dead}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.sanskritacademy.org/Melkote.htm|title=Academy of Sanskrit Research|accessdate=27 shtator 2009|archive-date=10 tetor 2006|archive-url=https://web.archive.org/web/20061010055713/http://www.sanskritacademy.org/Melkote.htm|language=en|url-status=dead}}</ref>

;Tempulli Lakshminarasimha Swamy
Tempulli Lakshminarasimha Swamy është një shembull i mirë i një tempulli Hoysala të dekoruar pasurisht ndërtuar në stilin trikuta vimana (tre kulla) me skulptura të mrekullueshme që zbukurojnë muret.<ref name="kuta"/> Materiali i përdorur është guri i steatitit dhe tempulli është ndërtuar mbi ''jagati'' (platformë) që ndjek planin e tempullit. Kjo përfaqëson një risi të futur nga arkitektët Hoysala.<ref>{{cite web|url=http://www.ourkarnataka.com/history.htm|title=History of Karnataka-Religion, Literature, Art and Architecture in Hoysala Empire|author=Arthikaje, Mangalore|publisher=1998-00 OurKarnataka.Com, Inc|accessdate=27 shtator 2009}}</ref> Jagati është një unitet të përsosur me pjesën tjetër të tempullit. Madhësia e tempullit zanafillor mund të konsiderohet e vogël, të cilit më vonë iu shtua një mandapa e hapur më e madhe. Tre faltoret janë të vendosura rreth një mandape të mbyllur qendrore me 9 xhepa.<ref name="bay"/> Tavani i mandapas së mbyllur është i mbajtur nga katër kolona tornoje të rrotulluara dhe në qendër ka një kube të lartë.<ref name="lathe"/> Faltorja qendrore është më e shquara dhe ka një kullë të lartë. Kjo faltore ka një vestibul që lidh faltoren me mandapan. Për rrjedhojë, vestibuli ka gjithashtu një kullë që duket si një shtim i kullës kryesore dhe është quajtur sukanasi (që do të thotë hunda).<ref name="suka">Te ''sukanasi'' vendoset emblema Hoysala - Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0, fq. 22</ref> Dy faltoret e tjera kanë kulla më të vogla dhe për shkak se nuk kanë vestibul për ti lidhur ato me mandapan qendrore, nuk kanë as sukanasi.

==Arkitektura Vijayanagara==
[[File:View of the Virupaksha temple gopura from Hemakuta hill 2.JPG|thumb|264px|Tempulli Virupaksha, ''Raya Gopura'' (kulla kryesore mbi portën e hyrjes) në [[Hampi]], Karnataka]]
'''[[Arkitektura Vijayanagara]]''' e periudhës midis viteve 1336-1565 ishte një stil i shquar ndërtimor që u zhvillua gjatë sundimit të perandorisë hindu Vijayanagar. Perandoria sundonte Indinë e Jugut, nga kryeqyteti i tyre në [[Vijayanagara]], në brigjet e lumit Tungabhadra në [[Karnataka]]n moderne të [[India|Indisë]]. Perandoria ndërtoi tempuj, monumente, pallate dhe struktura të tjera përmes Indisë së Jugut, me një përqëndrim më të madh në kryeqytetin e saj. Monumentet brenda dhe përreth [[Hampi]]t, një qytetin e [[Vijayanagara]]s, janë listuar si pjesë e trashëgimisë botërore të [[UNESCO]]-s.
Përveç ndërtimit të tempujve të rinj, perandoria shtoi struktura të reja dhe bëri modifikime në qindra tempuj përgjatë Indisë së Jugut. Disa struktura në Vijayanagara i përkasin periudhës para perandorisë Vijayanagara. Tempujt e kodrës Mahakuta i përkasin periudhës Kalyani Chalukya. Rajoni përreth Hampit ka qenë një vend popullor i adhurimit për qindra shekuj para periudhës Vijayanagara me dëshmitë më të hershme që datojnë nga viti 689 i e.s. kur ishte i njohur si Pampa Tirtha sipas zotit vendor të lumit Pampa.
Në zonën bërthamë të kryeqytetit ndodhenj qindra monumente, nga të cilët, 56 janë të mbrojtur nga [[UNESCO]], 654 monumente janë të mbrojtur nga qeveria e Karnatakas dhe 300 të tjerë janë në pritje për tu përfshirë në listën e monumenteve të mbrojtura.<ref name="protect">{{Cite web |url=http://www.globalheritagefund.org/news/conservation_news/hampi_disappearing.asp |title=Global Heritage Fund, Hampi disappearing |url-status=dead |access-date=22 gusht 2016 |archive-date=27 shtator 2006 |archive-url=https://web.archive.org/web/20060927083320/http://www.globalheritagefund.org/news/conservation_news/hampi_disappearing.asp }}</ref>
Arkitektura Vijayanagara qe një kombinim vibrant i stileve arkitekturore [[Arkitektura Kalyani Chalukya|Chalukya]], [[Arkitektura Hoysala|Hoysala]], Pandya dhe Chola, që lulëzuan në shekujt e mëparshëm.<ref name="blossom">Kritiku i artit Percy Brown e konsideron arkitekturën Vijayanagar një lulëzim të [[Arkitektura dravidiane|stilit dravidian]] (Suryanath U. Kamath: A Concise History of Karnataka: From Pre-historic Times to the Present; 2001, oclc 7796041, lccn 80905179, fq. 182)</ref><ref name="blossom1">Arthikaje: ''Literary Activity''</ref>

[[File:Profile of shrine at Hazara Rama temple in Hampi.JPG|thumb|left|264px|Faltore tipike në Tempullin Hazare Rama në Hampi]]
Rrënojat e [[Hampi]]t – trashëgimi botërore e [[UNESCO]]-s Tempulli Virupaksha, Tempulli Krishna, Tempulli Vittala, Tempulli Ugra Narasimha dhe Kodandarama janë disa nga monumentet e famshme të stilit Vijayanagar.<ref name="hampi">{{cite web|url=http://asi.nic.in/asi_monu_whs_hampi.asp|title=Group of monuments at Hampi (1986), Karnataka|accessdate=27 shtator 2009}}</ref>
Trashëgimia e saj skulpturore, arkitekturore dhe pikturore ndikuan në zhvillimin e arteve edhe pasi perandoria përfundoi. Vula e saj stilistike ësthë Kalyanamandapa (sallon martese) e zbukuruar me kolona, Vasanthamandapa (sallonet e hapur me kolona) dhe Rajagopura (kullë). Ndërsa monumentet e perandorisë janë përhapur përgjatë gjithë Indisë së Jugut, asgjë nuk e tejkalon teatrin e pamatë të hapur të monumenteve në kryeqytetin e tyre, Vijayanagara, pjesë e trashëgimisë botërore të UNESCO-s.<ref name="Stones">"Kaq intim janë shkëmbinjt dhe monumentet që ata realizonin, sa ndonjëherë ishte e pamundur të thoje ku përfundonte natyra dhe ku fillonte arti" (Kritiku i artit Percy Brown, i cituar në ''Hampi, A Travel Guide'', fq. 64)</ref>
Një tjetër element i stilit Vijayanagara është skalitja e monolitëve të mëdhenj si Sasivekalu Ganesha dhe Kadalekalu Ganesha në Hampi, statujat Gomateshwara në Karkala dhe Venur, si dhe demi Nandi në Lepakshi. Tempujt Vijayanagara të Bhatkalit, Kanakagirit, [[Sringeri]]t dhe qyteteve të tjera bregdetare të Karnatakas, ashtu si Tadpatri, Lepakshi, Ahobilam, Tirupati dhe Srikalahasti në shtetin indian të [[Andhra Pradeshi]]t dhe Vellore, Kumbakonam, [[Kanchipurami|Kanchi]] dhe [[Srirangami|Srirangam]] in [[Tamil Nadu]] janë shembuj të këtij stili. Arti Vijayanagara përfshin piktura murale si Dashavathara (dhjetë mishërimet e Vishnut) dhe Girija Kalyana (hyjnesha e martesës [[Parvati]]) në Tempullin Virupaksha në Hampi, pikturat Shivapurana (rrëfenjat e Shivës) në [[Tempulli Virabhadra|Tempullin Virabhadra]] në [[Lepakshi]] dhe ato në basadin (tempullin) xhainist dhe Tempullin Kamaskshi dhe Varadaraja në [[Kanchipurami|Kanchipuram]].<ref name="paint">Disa nga këto piktura mund të kenë qenë ribërë në shekujt e mëvonshëm (Rajashekhar te Suryanath U. Kamath: A Concise History of Karnataka: From Pre-historic Times to the Present; 2001, oclc 7796041, lccn 80905179, fq. 184)</ref> Kjo përzierje e stileve indiano-jugore rezultuan në një pasuri të pa parë në shekujt e mëparshëm, një përqëndrim mbi relievet përveç skulpturave që tejkalon të mëparshmet në Indi.<ref name="compliments">Historianët dhe kritikët e artit K. A. Nilakanta Sastri, A. L. Basham, James Fergusson dhe S. K. Saraswathi kanë komentuar rreth arkitekturës Vijayanagara ([http://www.ourkarnataka.com/history.htm History of Karnataka, Arthikaje] ''Literary Activity'')</ref>
Një aspekt i Arkitekturës Vijayanagara që tregon kozmopolitanizmin e qytetit të madh është prania e shumë strukturave laike që përmbajnë veçori islamike. Përqëndrimi i strukturave si pavjone, stalla dhe kulla sugjeron se ato ishin përdorim mbretëror.<ref name="deccanstyle">John M. Fritz & George Michell (eds.): New Light on Hampi, Recent research in Vijayanagara; 2001, ISBN 81-85026-53-X, fq. 10</ref> Ky shkëmbim harmonik i ideve arkitekturore duhet të ketë ndodhur gjatë periudhave të rralla të paqes midis mbretërive hindu dhe myslimane.<ref name="harmony">Philon (2001), fq. 87</ref> "Platforma e Madhe" (Mahanavami dibba) ka relieve të skalitura në të cilat figurat duken se kanë tipare fytyre të turqve të Azisë qendrore që ishin të njohur se përdoreshin si shërbëtor mbretëror.<ref name="Turk">Dallapiccola (2001), fq. 69</ref>

[[File:Superstructures over shrines at Raghunatha temple in Hampi.JPG|thumb|327px|''[[Shikhara]]'' të stilit tipik ''dravidian'' mbi faltoret e Tempullit Raghunatha në Hampi]]
===Veçori të shquara===
[[File:Frontal view of the Krishna temple in Hampi.JPG|thumb|left|327px|Faltore dhe mandapa tipike ''dravidiane'' të periudhës Vijayanagara në Tempullin Balakrishna në Hampi]]
Arkitektura Vijayanagara mund të klasifikohet pak a shumë në arkitekturë fetare, oborrtare dhe civile, ashtu si dhe skulpturat dhe pikturat e lidhura me to.<ref name="class">''Hampi - A Travel Guide'', fq. 36, Department of Tourism, India</ref> Stili Vijayanagara është një kombinim i stileve të [[Arkitektura Kalyani Chalukya|Chalukya]], [[Arkitektura Hoysala|Hoysala]], Pandya dhe Chola, që u zhvilluan në shekujt e mëparshëm kur këto perandori sundonin dhe është karakterizuar nga një rikthim te arti i thjeshtë dhe i qetë i të kaluarës.<ref name="blossom"/>
Afërsisht për 400 vjet gjatë sundimit të perandorive Kalyani Chalukya dhe Hoysala, materiali më popullor për ndërtimin e tempujve ishte guri i steatitit. Ky ishte gjithashtu e vërtetë edhe për skulpturën pasi steatiti është i butë dhe lehtësisht i punueshëm. Gjatë periudhës Vijayanagar ishte i parapëlqyer graniti i fortë vendor në [[Arkitektura Badami Chalukya|stilin Badami Chalukya]], megjithëse steatiti përdorej në pak relieve dhe skulptura.<ref name="serene">Stili i tyre u karakterizua nga një rikthim te arti i thjeshtë dhe i qetë [[Badami]] Chalukya thotë Dr. S.U. Kamath rreth skulpturave në stilin Vijayanagar, ''A Concise History of Karnataka'', fq. 184, Dr. S.U. Kamath</ref> Ndërsa përdorimi i granitit reduktoi dendurinë e punimeve skulpturore, nga ana tjetër graniti ishte material më i fortë për tempujt strukturorë. Për shkak se graniti është i prirur të cifloset, pak pjesë skulpturash individuale arritën nivele të larta cilësie të para në shekujt e mëparshëm. Për të mbuluar parregullsinë e gurit të përdorur në skulptura, artistët përdornin allçinë për ti dhënë sipërfaqes së ashpër një pamje të lëmuar dhe pastaj e lyenin me ngjyra të gjalla.<ref name="granite">''Hampi - A Travel Guide'', fq. 42-3, Department of Tourism, India</ref>

[[File:Ceiling and pillar art in small open mantapa in the Vitthala temple complex in Hampi.JPG|thumb|327px|Një ''mandapa'' e hapur me kolona ''yali'' në Tempullin Vittala në Hampi]]
===Strukturat tempullore===
Tempujt Vijayanagara zakonisht janë të rrethuar nga një rrethim i fortë. Faltoret e vogla konsistojnë thjeshtësisht në një ''[[garbhagriha]]'' (shenjtërore) dhe një verandë. Tempujt e madhësisë mesatare kanë në ''garbhagriha'', një ''shukanasi'', një ''navaranga'' (ose ''antrala'') që lidhin shenjtëroren me ''[[mandapa]]n'' (sallonin) e jashtme dhe një ''rangamantapa'' (sallon i mbyllur me kolona). Tempujt e mëdhenj kanë Raya-gopuram të lartë të ndërtuar me dru, tulla dhe stuko në stilin Chola. Term ''Raya'' është shtuar për të treguar një ''gopuram'' të ndërtuar në Rayat Vijayanagarë. Kreu i ''[[gopurami]]t'' ka një ''shalashikhara'' që ngjan si një vozë të bërë të qëndroi vetë. Figura të mëdha në përmasa jetësore njerëzish dhe zotash zbukurojnë ''gopuramin''. Ky stil i ndikuar nga stili ''Tamil dravida'' u bë popullor gjatë sundimit të mbretit Krishnadevaraya dhe shihet në tempujt indiano-jugor të ndërtuar përgjatë 200 vjetëve në vazhdim.<ref name="popular">John M. Fritz dhe George Michell (eds.): ''New Light on Hampi, Recent research in Vijayanagara'', fq. 9</ref> Shembuj të ''Rayagopuramit'' janë [[Tempulli Chennakesava]] në [[Beluri|Belur]] dhe tempujt në [[Srisailami|Srisailam]] dhe [[Srirangami|Srirangam]]. Përveç këtyree strukturave, tempujt me përmasa të mesme kanë një kalim rrethor rreth shenjërores të mbyllur (''Pradakshina-patha''), një ''mahamandapa'' të hapur, një ''kalyanamandapa'' (sallon ceremonial) dhe një ujëmbledhës tempullor për të plotësuar nevojat e celebrimeve vjetore.<ref name="raya">Rafinimi i riteve ceremoniale prodhoi një rafinim përkatës në sistemin tempullor, thotë kritiku i artit Percy Brown, ''A Concise History of Karnataka'', fq. 183, Dr. S.U. Kamath</ref>

[[File:Chandikesvara Temple in Hampi.jpg|left|345px|thumb|Kolona ''kudure gombe'' (kuaj kukulla) në Tempullin Chandikesvara në Hampi]]
Kolonat e tempullit shpesh kanë skalitje skulpturore kuajsh ose hipogrifësh (''Yali'') – kuaj që qëndrojnë mbi këmbët e prasme me këmbët e para të ngritura dhe kalorësit në shpinën e tyre. Kuajt në disa kolona janë shtatë deri në tetë këmbë të lartë. Nga ana tjetër e kolonës zakonisht ka skalitje nga [[mitologjia hindu]].<ref>Kolonëzat e ngjitura dhe kafshët e skalitura janë një risi domethënëse e mbretërimit të Krishnadevarayas, ''New Light on Hampi, Recent research in Vijayanagara'', redaktuar nga John M. Fritz dhe George Michell, fq. 8</ref> Kolonat që nuk kanë hipogrifë të tillë përgjithësisht janë drejtkëndore me dekorime me temë mitologjike në të gjitha faqet. Disa kolona kanë një grup të vogël kolonash rreth një trungu kolone qendrore. Mbështetjet e poshtëme të këtyre kolonave kanë skalitje zotash. Skalitjet e hipogrifëve tregojnë qartësisht shkathtësinë e artistëve që i krijuan.<ref name="adroit">''A Concise History of Karnataka'', fq. 183, Dr. S.U. Kamath</ref>
''Mandapat'' janë ndërtuar mbi plinta katrore ose shumë-këndore me friza të skalitura që janë katër ose pesë këmbë të larta dhe kanë hyrje me shkallë të zbukuruara në të katër faqet me elefantë në miniaturë ose balustra (ose parapete) ''yali''.<ref name="yalibalustrade">Një imazh përbindshor shërben si parapet. Këto mbashtetje të skalitura mjeshtërisht u përdorën në hyrjet e tempujve dhe si anësore të shkallëve në strukturat e pallateve mbretërore, ''New Light on Hampi, Recent research in Vijayanagara'', redaktuar nga John M. Fritz dhe George Michell, fq. 53</ref> ''Mandapat'' janë të mbajtura nga kolona të zbukuruara.<ref name="pillars">Një veçori e rregullt thotë Prof. K.A.N. Sastri rreth rëndësisë së kolonave në stilin Vijayanagara te ''A Concise History of Karnataka'', fq. 183, Dr. S.U. Kamath</ref> Stili me 1,000 kolona i salloneve të mëdhenj që mbaheshin nga kolona të shumta ishte mjaft popullor. Basadi [[Xhainizmi|xhainist]] me 1,000 kolona në Mudabidri përbën një shembull të tillë. Tempujt më të mëdhenj kanë një faltore të veçuar për hyjneshën femërore. Disa shembuj të tillë gjenden në tempujt Hazara Rama, Balakrishna dhe Vitthala në Hampi.

[[File:Entrance to mantapa (hall) in Someshvara Temple at Kolar.JPG|thumb|327px|Një ''maha mandapa'' tipike e stilit Vijayanagara me kolona në Tempullin Someshvara në Kolar]]
Disa faltore në zonën Vitthalapura brenda [[Vijayanagara]]s ishin shenjtëruar specifikisht për shenjtët tamilas alwarë dhe për shenjtin e madh vaishnavit, Ramanujacharya. Arkitektonikisht ato janë të ndryshme në atë që çdo faltore ka një imazh që paraqet shenjtin, për adhurimin e të cilit ishte ndërtuar tempulli. Çdo faltore ka rrethimin e saj dhe një kuzhinë të veçuar si dhe një sallon për ngrënien e pelegrinëve.<ref name="pilgrim">''New Light on Hampi, Recent research in Vijayanagara'', redaktuar nga John M. Fritz dhe George Michell, fq. 35-6</ref> Depozita e ruajtjes së ujit brenda qendrës mbretërore, [[Pusi i shkallëzuar|ujëmbledhësi i shkallëzur]] i quajtur ''Pushkarni'', është një zbulim arkeologjik i kohëve të fundit. Depozita e shkallëzuar është një pajisur me pllaka të rafinuara guri steatiti të vendosura simetrikisht me shkallët dhe vendpushimet që zbresin deri te uji në të katër anët. Ky është qartësisht një pus i shkallëzuar i stilit Kalyani Chalukya-Hoysala dhe shihet në shumë pjesë të [[Karnataka]]s së sotme.<ref name="pushkarni">Sipas Dominic J. Davidson-Jenkins te ''New Light on Hampi, Recent research in Vijayanagara'', redaktuar nga John M. Fritz dhe George Michell, fq. 89</ref> Mbishkrimet në pllakat tregojnë se materiali ishte sjell nga jashtë zonës së Vijayanagaras.

===Pallatet===
[[File:Pillared large mantapa of Ananthasayana temple in Ananthasayanagudi.JPG|thumb|left|327px|Mandapa e madhe dhe e hapur tipike në Tempullin Ananthasayana në Ananthasayanagudi, distrikti Bellary]]
Shumë prej çfarë dihet sot për pallatet e Vijayanagaras është mësuar nga gërmimet arkeologjike në Hampi pasi asnjë pallat nuk ka mbijetuar.<ref name="palace">Sipas Channabasappa S. Patil, ''Neë Light on Hampi, Recent research in Vijayanagara'', fq. 51, redaktuar nga John M. Fritz dhe George Michell</ref> Shumica e pallateve qëndrojnë në komplekse të veçuara të përcaktuara nga mure të lartë konikë të bërë me gurë ose me dhe të shtresëzuar. Pallatet arrihen nëpërmjet një sekuence oborresh me portikë dhe dyer që kërkojnë ndryshime të shumta të drejtimit. Të gjithë pallatet janë të drejtuar nga lindja ose veriu. Pallatet e mëdhenj kanë shtesa anësore duke i dhënë kompleksit një formë simetrike.

[[File:Profile of main mantapa in the Vitthala temple complex in Hampi.JPG|thumb|333px|''Mandapa'' e hapur me kolona që përfshin projetin e katrorit të lakuar të stilit Hoysala në Tempullin Vittala në Hampi]]
Pallatet u ndërtuan mbi platforma të ngritura prej graniti. Platformat kanë nivele të shumë-fishta modanaturash me friza të dekoruara mjeshtërisht.<ref name="fireze">Frizë quhet një panel drejtkëndor prej guri, ''A complete guide to Hoysala Temples'', fq. 93, Gerard Foekema.</ref> Dekorimet mund të jenë bimore, forma ''kirtimukha'' (fytyra përbindshore), pata, elefantë dhe ndonjëherë edhe figura njerëzore. Kolonat, trarët dhe mahitë brenda pallatit ishin prej druri si dëshmohet nga hiri i zbuluar gjatë gërmimeve. Çatia ishte me tulla ose beton gëlqeror, ndërsa kulmi ishte prej bakri ose fildishi. Pallatet zakonisht konsistonin në nivele të shumë-fishta me çdo shkallë të dekoruar nga parapete në të dy anët, si me ''yali'' (përbindësha imagjinarë) ashtu dhe me skulptura elefantësh. Shkallët e hyrjes në pallate dhe në ''mandapat'' e tempullit ishin të dekoruara në mënyrë të ngjashme. Depozitat e ujit brenda kompleksit pallator kanë gryka currilash të dekoruara si kraharori i skalitur i ''Nandit'' me një gojë të hapur për të lejuar ujin që të rridhte në depozitë.<ref name="nandi">Sipas Channabasappa S. Patil, ''New Light on Hampi, Recent research in Vijayanagara'', fq. 57, redaktuar nga John M. Fritz dhe George Michell</ref> Struktura të tjera të zakonshme brenda një kompleksi pallator janë puset dhe faltoret.
Arkitektura oborrtare përgjithësisht tregon stile laike me ndikime islamike. Shembuj të tillë përbëjnë Pallati i Zambakut Mahal, stallat e elefantëve dhe kullat vrojtuese.<ref name="deccanstyle"/> Ndërtesat oborrtare dhe strukturat me kube ndërtoheshin me llaç të përzier me guralecë.<ref name="class"/>
Impakti i këtij stili arkitekturor shihet qartë në shekullin e XVII kur mbretëritë pasuese Nayaka vazhduan te përdorin kolonat me hipogrifë dhe graniti u bë materiali kryesor ndërtimor.

===Tempuj të tjerë të njohur në Karnataka===
{{kryesore|Lista e tempujve të periudhës Vijayanagara në Karnataka}}
Ndërsa perandoria është e mirënjohur për monumentet e saj në kryeqytetin mbretëror, [[Vijayanagara]] (një sit i trashëgimisë botërore të UNESCO-s), ajo ndërtoi gjithashtu tempuj në rajone të tjera të Karnatakas duke përfshirë rajonin bregdetar (të quajtur ''Karavali'') ku stili Vijayanagara u përzie me stilet vendore.

==Arkitektura Indo-Islamike==
{{multiple image
| header   = [[Arkitektura Indo-Islamike]] në Karnataka
| perrow = 1/1
| image1   = Bijapur Ibrahim Rauza mosque.jpg | width1 = 318
| caption1 = Xhami e shekullit të XVII në kompleksin e mauzoleut të Ibrahim Rauzas në Bijapur
| image2   = Lakshmeshwara Jumma maszid 2.jpg | width2 = 234
| caption2 = Jumma Masjidi në Lakshmeshwar, Karnataka Veriore
}}
[[Arkitektura Indo-Islamike]] në Karnataka evoluoi gjatë periudhës së Dinastisë Adil Shahi të sulltanëve indianë dhe mbretërve Bahamani që sunduan Sulltanatin e Bijapurit (1490 - 1686); Gol Gumbazi është monumenti më popullor i kësaj periudhe.

=== Gol Gumbazi ===
Gol Gumbazi (Kannada: ಗೋಲ ಗುಮ್ಮಟ), i stilit [[Arkitektura Indo-Islamike|Arkitekturor Indo-Islamik]], është mauzoleu i Mohammed Adil Shahut (1626 – 1656).<ref name="Gol">{{cite web|url=http://asi.nic.in/asi_monu_tktd_karnataka_golgumbaz.asp|title=Gol Gumbaz|accessdate=27 shtator 2009}}</ref> në Bijapur, i dinastisë Adil Shahi të sulltanëve indianë, që sunduan Sulltanatin e Bijapurit nga viti 1490 deri në vitin 1686. Varri, i vendosur në qytetin e Bijapurit u ndërtua në vitin 1659 nga arkitekti i famshëm, Yaquti i Dabulit. Ndërtimi i monumentit u përfundua dhe mbreti i vdekur u varros këtë ndërtesë në vitin 1656 dhe përmban përveç varrit të Muhammad Adil Shahut, sulltanit të shtatë të Dinastisë Adil Shahi, edhe varret e grave dhe vajzave të tij.<ref name="Gol"/>

[[File:GolGumbaz2.jpg|thumb|left|327px|Gol Gumbazi në Bijapur të Karnatakas Veriore]]
Struktura, e ndërtuar në bazalt gri dhe e dekoruar me stuko,<ref>{{cite web|url=http://archnet.org/library/sites/one-site.jsp?site_id=7616|title=Gol Gumbaz: Mausoleum of Muhammad 'Adil Shah|accessdate=27 shtator 2009|publisher=ArchNet digital library|archive-date=24 tetor 2010|archive-url=https://web.archive.org/web/20101024024541/http://archnet.org/library/sites/one-site.jsp?site_id=7616|url-status=dead}}</ref> konsiston në një dhomë të stërmadhe katrore që është afërsisht 50 m në secilën faqe dhe e mbuluar nga një kube e stërmbadhe me diametër 37.9 m duke e bërë atë kubenë e tretë më të madhe para-moderne në gjithë botën (pas kubeve të Hagia Sofias dhe Panteonit të Romës) me një trashësi që varjon nga 3.05 m pranë bazës deri në 2.74 m afër kreut. Sipërfaqja e dyshemesë është 1703.56 m<sup>2</sup>.<ref name="Gol"/> Kubeja mbështetet mbi faqet gjigante të mbajtura nga pikëtakimi i faqeve ndërsa jashtë ndërtesës mbahet nga kullat këndore me kube. Kubeja nuk mbahet nga ndonjë kolonë.<ref>{{cite web|url=http://archnet.org/library/sites/one-site.jsp?site_id=7616|title=Gol Gumbaz: Mausoleum of Muhammad 'Adil Shah|accessdate=27 shtator 2009|archive-date=24 tetor 2010|archive-url=https://web.archive.org/web/20101024024541/http://archnet.org/library/sites/one-site.jsp?site_id=7616|url-status=dead}}</ref>
Akustika e vendit të mbyllur e bënë atë një galeri pëshpëritjeje ku edhe tingulli më i vogël dëgjohet përgjatë gjithë anëve të tjera të Gumbazit. çdo pëshpëritje, përplasje ose tingull tjetër jehon rreth 10 herë. Secila kullë përbëhet nga shtatë kate dhekati i sipërm i secilës prej tyre hapet mbi një galeri të rrumbullakët që rrethon kubenë. Në qendër të dhomës është një podium i ngritur katror që arrihet nëpërmjet shkallëve në qendër të secilit krah.<ref name="Gol"/><ref>{{cite web|url=http://www.ioc.u-tokyo.ac.jp/~islamarçWebPage1/htm_eng/bijapur/gol_gunbat0_e.htm#s|title=Gol Gumbaz/ Bijapur|publisher=The Institute of Oriental Culture, University of Tokyo, Tokyo|url-status=dead|access-date=19 gusht 2020|archive-date=18 tetor 2009|archive-url=https://web.archive.org/web/20091018140143/http://www.ioc.u-tokyo.ac.jp/~islamar%C3%A7WebPage1/htm_eng/bijapur/gol_gunbat0_e.htm#s}}</ref>

==Arkitektura Keladi Nayaka i mbretërive Nayaka==
[[File:Profile of Aghoreshwara Temple in Ikkeri.jpg|thumb|264px|Tempulli Aghoreshwara, në stilin Hoysala-Kadamba]]
=== Tempulli Rameshwara në Keladi ===
Keladi Nayakët (periudha: 1499 – 1763) ndërtuan disa tempuj të mrekullueshëm në [[Ikkeri]] dhe Keladi, duke përdorur një kombinim të vonë të stileve Kadamba, Hoysala, Vijayanagara dhe Dravida. Përdorimi i [[graniti]]t për ndërtimet e tyre tregon se ata thjesht ndoqën modelin e Arkitekturës Vijayanagara. Tempulli Aghoreshwara në [[Ikkeri]] dhe Tempulli Rameshwara në Keladi janë shembujt më të mirë të artit Nayaka. Aty gjenden në mënyrë të zakonshme kolona të stilit Vijayanagar, me hipogrife; të quajtura kolona yali (paraqesin kuaj dhe luan siç shihen në Hampi). Këto kolona me luan, me putrat e tyre të ngritura ose thjesht në një pozicion të ulur dhe kolonat me një kafshë si kal-mitologjik me këmbët e para të ngritura, duke u mbajtur mbi këmbët e mbrapme dhe me një kalorës të armatosur në shpinë. Një çati paraqitet skulptura e Gandaberundas, shpendit mitologjik me koka, simbol i shtetit të Karnataks, gjendet në Keladi.

=== Tempulli Aghoreshwara ===
[[File:Rameshwara Temple in Keladi.jpg|thumb|left|327px|Tempulli Rameshwara në stilin Hoysala-Dravida]]
Në [[Ikkeri]], në kështjellë, gjendet një pallat i ndërtuar me baltë dhe dru dhe i zbukuruar me relieve. Sot ajo çfarë mbetet ësthë Tempulli Aghoreshvara (një nga mjaft emrat e perëndisë[[Shiva]]), në Ikkeri (ishte kryeqyteti i Keladi Nayakëve). Është një ndërtesë e madhe dhe me proporcione të mira e ndërtuar në një stil të përzier me një konceptim unik. Në tempull ka skulptura dhe relieve që konsistojnë në format e skalitura mbi një sipërfaqe, relieve erotike, figurina, mbishkrime të vjetra në gjuhën kannada, elefantë të skalitur etj. Në muret e tempullit gjenden relieve të rafinuara.<ref>{{cite web|url=http://random001.blogspot.com/2008/03/ikkeri-sagara-part-2-of-some.html|language=en|title=Ikkeri –sagara (part 2 of some)|accessdate=27 shtator 2009}}</ref>
Yalit e skalitur në kolonat e Tempujve Aghoreswara dhe Rameshwara paraqesin luanin mitik që paraqitet gjerësisht në skulpturën e Indisë Jugore. Përshkrimet dhe përmendjet e yalive janë shumë të vjetra, por shfaqja e tyre në skulpturën e Indisë Jugore u bë e shquar nga shekulli i XVI siç shihen në tempujt e periudhës Nayaka. Yalit besohet se janë më të fuqishëm se luani ose elefanti.
Tempulli Rameshwara në Keladi u ndërtua në stilin Hoysala-Dravida. Ky tempull u bë prej guri dhe është në brigjet e lumit Tunga. [[Garbhagriha]] e tempullit ka një Lingam, që thuhet se është vendosur nga i vetë i dituri Parashurama.

==Arkitektura e Mbretërisë së Mysores==
{{multiple image
| header = Arkitektura e Mbretërisë së Mysores<br />Përzierje të [[Arkitektura e tempujve hindu|Arkitekturës Hindu]], [[Arkitektura Indo-Islamike|Indo-Islamike]], Raxhputiane dhe [[Arkitektura Gotike|Gotike]]
| perrow = 1/2/3
| caption_align = center
| image1 = Mysore Palace Morning.jpg | width1 = 366
| caption1 = Pallati i Mysores, eksteriori në [[Arkitektura Indo-Saraçene|Stilin Indo-Saraçen]], ndërsa interiori [[Arkitektura Hoysala|Hoysala]]
| image2 = Jagan mohan palace2.jpg | width2 = 183
| caption2 = Pallati Jaganmohan, stili Hindu
| image3 = Lalitha Mahal Palace 2007.jpg | width3 = 183 
| caption3 = Pallati i Lalitha Mahalit, koncepte nga manor house-t anglezë dhe palazzot italianë
| image4 = Saint Philomena Church Mysore.jpg | width4 = 116
| caption4 = Kisha e Shën Filomenës, [[Arkitektura Neo-Gotike]] e [[Arkitektura Katedralore|Katedralore]]
| image5 = Gumbaz.jpg | width5 = 140
| caption5 = Varri i Tipu Sultanit, [[Arkitektura Indo-Islamike]]
| image6 = Chamundeshwari Temple Mysore 2.jpg| width6 = 110
| caption6 = Tempulli Chamundeshwari]], [[Arkitektura Hoysala|Stilet Hoysala]] dhe [[Arkitektura Vijayanagara|Vijayanagara]]
}}
Mbretëria e Mysores ishte një shtet vasal i Perandorisë Vijayanagara deri në vitin 1565 dhe shtet princëror nën patronazhin e Perandorisë Britanike pas vitit 1799. Dizajnet arkitekturore ishin të [[Arkitektura Indo-Saraçeni|Stilit Indo-Saraçenik]] – përzierje e stileve arkitekturore [[Arkitektura e tempujve hindu|Hindu]], [[Arkitektura Indo-Islamike|Indo-Islamike]], Raxhputiane dhe [[Arkitektura Gotike|Gotike]] nën sundimin e Dinastisë Wodeyar nga viti 1399 deri në vitin 1947.

===Pallatet===
[[Arkitektura Indo-Saraçene]] shfaqet në mënyrë më të shquar te pallatet dhe ndërtesat oborrtare në stile të ndryshme dhe tempujt e ndërtuar në [[Arkitektura Dravidiane|Stilin Dravidian]]. Qyteti i Mysores është më i mirënjohuri për pallatet e tij mbretërore, duke marr nofkën "Qyteti i Pallateve". Pallati kryesor i qytetit, Pallati i Mysores, u dizenjua nga arkitekti anglez Henry Irwin në vitin 1897. Eksteriori i pallatit është një stilin Indo-Saraçen, por pasuria e hollësive të brendësisë është veçanërisht [[Arkitektura Hoysala|Hoysala]].<ref name=Raman>{{Cite book|last=Raman|first=Afried|title= Bangalore – Mysore|work=Mysore Palace|pages=78–87|accessdate=27 shtator 2009|publisher= Orient Blackswan|year=1994|isbn= 978-0-86311-431-1}}</ref> Kubetë, harqet, kolonadat dhe kolonat e skalitura, ashtu si dhe përmasat e tij i shtojnë bukurinë pallatit. ''Kalyana mantapa'' (Salla e martesave) tetëkëndore mbi katin përdhes ka 26 piktura mbi muret e tij që paraqesin procesionin Dassera.<ref name="amba">Bradnock (2000), fq. 315</ref> Në katin e parë, një palë shkallë mermeri të çojnë në kolonadën e madhe të sallës Durbar që përmban piktura të famshme, duke përfshirë një të hyjnisë Hindu Vishnu në tavan. Salla madhështore e Amba Vilas, me tavanin e saj të skalitur në dru tiku, dysheme në mermer të bardhë, punime intarsi gjysëm të çmuara në stilin Agra, derë argjendi me një imazh të dashavatarave dhe ''dikpalave'' (gardianë mitologjikë), dyer në dru tiku të zbukuruara me fildish, qelq i pikturuar belg, kolona prej hekuri nga [[Glasgow]], dritare qelqi të zbukuruara dhe shandanët vlejnë të përmenden.<ref name="amba"/><ref name="Raman p.82">{{Cite book|last=Raman|first=Afried|title= Bangalore – Mysore|work=Mysore Palace|page=82|accessdate=27 shtator 2009|publisher= Orient Blackswan|year=1994|isbn= 978-0-86311-431-1}}</ref>
Pallate të tjera të Mysores janë:
Pallati i Lalitha Mahalit, ndërtuar në vitin 1921 nga E.W. Fritchley në stilin arkitekturor të [[Arkitektura e Rilindjes|Rilindjes]], paraqet koncepte nga manor houset angleze dhe palazzot italianë, me kubenë qendrore që besohet se është modeluar sipas Katedrales së Shën Palit në [[Londra|Londër]].<ref name="Raman p.87-88">{{Cite book|last=Raman|first=Afried|title= Bangalore – Mysore|work=Mysore Palace|pages=87-88|accessdate=27 shtator 2009|publisher= Orient Blackswan|year=1994|isbn= 978-0-86311-431-1}}</ref>
Pallati Jaganmohan, kryesisht në Stilin [[Arkitektura e tempujve hindu|Hindu]], i ndërtuar në mes të shekullit të XIX shquhet për pavjonin e tij zbukurues (i quajtur pavjoni i martesave) dhe ka një façatë elegante me tre hyrje të mëdha;<ref name="Raman p.87">{{Cite book|last=Raman|first=Afried|title= Bangalore – Mysore|work=Mysore Palace|page=87|accessdate=27 shtator 2009|publisher= Orient Blackswan|year=1994|isbn= 978-0-86311-431-1}}</ref><ref name="gable">{{cite web|title=Mysore, City of Palaces|url=http://www.ourkarnataka.com/Articles/starofmysore/palaces.htm|publisher=1998-00 OurKarnataka.Com, Inc|work=Jagan Mohan Palace|accessdate=27 shtator 2007|archiveurl=https://web.archive.org/web/20070929092307/http://www.ourkarnataka.com/Articles/starofmysore/palaces.htm|archivedate=29 shtator 2007|url-status=live}}</ref> Pallati i  Vilave Jayalakshmi i ndërtuar në [[Rendi Korintik|Stilin Korintian]] që konsiston në një ndërtim me tre krahë me kolona [[Rendi Korintik|Korintiane]] dhe [[Rendi Jonik|Jonike]];<ref name="ion">{{cite web|title=Of monumental value|url=http://www.deccanherald.com/archives/apr192005/spectrum1137332005417.asp|author=Priyanka Haldipur|publisher=Deccan Herald|work=Jayalakshmi Vilas Mansion|accessdate=27 shtator 2007|archiveurl=https://web.archive.org/web/20071015203629/http://deccanherald.com/archives/apr192005/spectrum1137332005417.asp|archivedate=15 tetor 2007|url-status=live}}</ref> skulpturat e hyjneshës Hindu [[Lakshmi]] në anën veriore dhe të hyjneshës Bhuvaneshwari në anën jugore janë veçanërisht të shquara.<ref name="gable"/>
Banesa e Vilave Karanji (1932), një ndërtesë në stilin Indo-Grek; Banesa Cheluvamba (1910)- një strukturë e balancuar imponuese, façada e saj kryesore përmban kulla binjake që shoqërojnë verandat me kolona gjysëm-të rrumbullakta në katin përdhes dhe në atë të parë.<ref name="gable"/>
Pallati Veror i Maharaxhait (1880), është quajtur Lokaranjan Mahal që fillimisht shërbeu si një shkollë për familjen mbretërore.
Pallati i Vilave Rajendra (1938) është ndërtuar në Stilin Indo-Britanik në krye të kodrës Chamundi.<ref name="Raman p.87"/>
Banesa të tjera mbretërore të ndërtuara nga sunduesit e Mysores janë Chittaranjan Mahali në Mysore dhe Pallati i Bangalores, një strukturë e ndërtuar mbi linjat e Kështjellës Windsor të Anglisë.<ref name="wind">Bradnock (2000), fq. 294</ref>
Duke rrethuar pallatin kryesor në Mysore dhe brenda fortesës janë pesë tempuj, të ndërtuar në periudha të ndryshme përkatësisht, Tempulli Prasanna Krishnaswamy (1829), Tempulli Lakshmiramana Swamy, tempulli më i vjetër i fortesës (ekzistonte që para vitit 1499); Tempulli Trinesvara Swamy, i ndërtuar për hyjninë me tre sy [[Shiva]], ekzistonte që nga koha e mbretit Raja Wodeyar dhe i rikonstruktuar nga mbretërit pasues; Tempulli Shweta Varaha Swamy është unik në faktin që përmban shumë aspekte të [[Arkitektura Hoysala|Arkitekturës Hoysala]]; dhe Tempulli Prasanna Venkataramana Swami, një tempull i Vishnut që përmban 12 murale të sunduesve Wodeyar, i ndërtuar nga Subbaraya Dasa, një oficer i maharaxhait Krishnaraja Wodeyari III, në vitin 1836.<ref name="Raman p.83">{{Cite book|last=Raman|first=Afried|title=Bangalore – Mysore|work=Mysore Palace|page=83|accessdate=27 shtator 2009|url=http://www.google.co.in/books?id=BIGvZqG2JG4C|publisher=Orient Blackswan|year=1994|isbn=978-0-86311-431-1|archiveurl=https://web.archive.org/web/20131219015646/http://www.google.co.in/books?id=BIGvZqG2JG4C|archivedate=19 dhjetor 2013|url-status=dead}}</ref>

=== Tempulli Chamundeshwari ===
[[Tempulli Chamundeshwari]], i famshëm mes tempujve të mbretërisë, gjendet në majë të kodrave Chamundi rreth 13&nbsp;km nga pallati i qytetit të Mysores, ku nevojitet të ngjiten 1000 shkallë. Faltorja fillestare thuhet se është ndërtuar në shekullin e XII nga sunduesit Hoysala ndërsa kulla me gjasa është ndërtuar nga sunduesit Vijayanagara dhe ata Wodeyarë të Mysores. Tempulli ka një [[Gopurami|gopuram]] shtatë kate të lartë (kullë e ndërtuar në vitin 1827) e dekoruar me skalitje të stërholluara. Statuja e Chamundeshwarit ose [[Durga|Durgës]], forma e tmerrshme e [[Shakti]]t, është quajtur Hyjnesha e Mysores pasi ishte hyjnia mbrojtëse e maharaxhave të Mysores. Thuhet se është bërë prej ari të ngurtë dhe portat e tempullit janë bërë prej ari. Ndodhet një statujë e stërmadhe graniti e Nandit (demi i shenjtë) mbi shkallën e 800-të mbi kodër përballë një tempulli të vogël të Shivës, në një largësi të vogël. Kjo statujë është mbi 4.63 m e lartë dhe 7.41 m e gjatë dhe rreth qafës së saj ka zile të mrekullueshme.<ref name="Raman p.85-86">{{Cite book|last=Raman|first=Afried|title=Bangalore – Mysore|work=Mysore Palace|pages=85-6|accessdate=27 shtator 2009|url=http://www.google.co.in/books?id=BIGvZqG2JG4C|publisher=Orient Blackswan|year=1994|isbn=978-0-86311-431-1|archiveurl=https://web.archive.org/web/20131219015646/http://www.google.co.in/books?id=BIGvZqG2JG4C|archivedate=19 dhjetor 2013|url-status=dead}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.durga-puja.org/chamundeswari-temple.html|language=en|title=Chamundeswari Temple of Chamundi Hill, Mysore|accessdate=27 shtator 2009}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.templenet.com/Karnataka/chamundi.html|language=en|title= Chamundeswari HIll Temple – Mysore|accessdate=27 shtator 2009}}</ref>

=== Arkitektura Kishtare Neo-Gotike ===
Kisha e Shën Filomenës u ndërtua midis viteve 1933 dhe 1956 në nder të Shën Filomenës në qytetin e Mysores. U ndërtua duke përdorur një stil Neo-Gotik dhe arkitektura e saj u projektua nga një francez i quajtur Daly që u frymëzua nga Katedralja e [[Këlni]]t në Gjermani. Shën Filomena, një shenjte dhe martire e Kishës Katolike Romane, thuhet se ishte një princeshë e re bizantine e martirizuar në shekullin e IV. Një relike e shenjtes nga Peter Pisani, delegati apostolik i East Indies iu dha atë Cochet-it që iu afrua mbretit të Mysores për ta asistuar atë në ndërtimin e një kishe në nder të Shën Filomenës.<ref name="heri">{{cite web|url=http://www.tribuneindia.com/2002/20020203/spectrum/heritage.htm|language=en|title= A hymn in stone Speaks of a secular vision|accessdate=27 shtator 2009}}</ref> Maharaxhai i Mysores vuri gurin e themelit të kishës më 28 tetor 1933. Në fjalimin e tij në ditën e përurimit, maharaxhai tha: "kisha e re do të jetë e ndërtuar fortësisht dhe në mënyrë të qëndrueshme deri në një themel të dyfishtë — mëshira hyjnore dhe mirënjohja e thellë njerëzore".<ref>{{cite web|url=http://www.philomena.us/main.asp|title=Saint Philomena's Church Mysore, India (Note: After opening the page associated with this link, click on the link <u>Cathedral of Saint Philomena</u> at the bottom of that page to see the description of the church)|work=Online webpage of Santuario Santa Filomena|url-status=dead|access-date=22 gusht 2016|archive-date=9 tetor 2009|archive-url=https://web.archive.org/web/20091009185619/http://www.philomena.us/main.asp}}</ref><ref name="heri"/> Ndërtimi i kishës u përfundua nën mbikqyrjen e peshkopit Rene Fuga. Relikja e Shën Filomenës është ruajtur në një katakomb poshtë altarit kryesor.<ref name="Raman fq.78-79">{{Cite book|last=Raman|first=Afried|title=Bangalore – Mysore|work=Mysore Palace|pages=78-9|accessdate=27 shtator 2009|url=http://www.google.co.in/books?id=BIGvZqG2JG4C|publisher=Orient Blackswan|year=1994|isbn=978-0-86311-431-1|archiveurl=https://web.archive.org/web/20131219015646/http://www.google.co.in/books?id=BIGvZqG2JG4C|archivedate=19 dhjetor 2013|url-status=dead}}</ref>
Kati përdhes i katedrales i ngjan një kryqi. Pjesa gjatësore e kryqit është salla e mbledhjes e quajtur ''navata''. Dy krahët e kryqit janë ''transeptet''. Pjesa që përmban altarin dhe korin është pika bashkuese e boshteve. Katedralja ka një kriptë që bujt një statujë të Shën Filomenës. Kisha ka një gjatësi rreth 50 m dhe ka dy majëza që janë 50 m të larta dhe i ngjajnë majëzave të Katedrales së Këlnit si dhe Katedrales së Shën Patrikut në [[New York]].<ref name="Raman fq.78-79"/>

=== Arkitektura Indo-Islamike e Tipu Sultanit ===
Masjid-e-Ala ose Jama Masjidi u ndërtua nga Tipu Sultani në vitin 1784 dhe ka minare të vendosura sipër një platforme të lartë. Ka dy kate dhe është në fomë tetëkëndore me fole pëllumbash të kryesuar nga kubetë. Muret dhe tavanet janë dekoruar me mbishkrime persiane në një kaligrafi të rafinuar.<ref name="chamundi">{{cite web|url=http://www.mysore.org.uk/excursions/srirangapatna/masjid-e-ala.html|title=Mysore, City of Palaces|publisher=Mysore.org.uk|work=Masjid-e-Ala Srirangapatna|accessdate=27 shtator 2007|archiveurl=https://web.archive.org/web/20071010235035/http://www.mysore.org.uk/excursions/srirangapatna/masjid-e-ala.html|archivedate=10 tetor 2007|url-status=live}}</ref>

=== Arkitektura Indo-Saraçene ===
Tipu Sultani ndërtoi Pallatin Dariya Daulat në Dariya Daulat Bhag (fjalë për fjalë "kopështi i pasurisë së detit") në vitin 1784. I ndërtuar në stilin Indo-Saraçene, pallati është i njohur për pikturat dhe punimet e rafinuara të drurit. Muri perëndimor është i mbuluar me murale që paraqesin fitoren e Tipu Sultanit mbi ushtrinë e kolonelit Baillie në Betejën e Pollilurit, afër [[Kanchipurami]]t në vitin 1780.<ref name="Raman p.105-106">{{Cite book|last=Raman|first=Afried|title=Bangalore – Mysore|work=Mysore Palace|pages=105-6|accessdate=27 shtator 2009|url=http://www.google.co.in/books?id=BIGvZqG2JG4C|publisher=Orient Blackswan|year=1994|isbn=978-0-86311-431-1|archiveurl=https://web.archive.org/web/20131219015646/http://www.google.co.in/books?id=BIGvZqG2JG4C|archivedate=19 dhjetor 2013|url-status=dead}}</ref>

==Arkitektura Sikhe==
[[File:Gurudwara in Bangalore..jpg|thumb|left|327px|[[Gurudwara]] në bregun e liqenit Ulsoor në Bangalore]]
[[Gurudwara]] më e hershme [[Sikh|sikiste]] në Karnataka është [[Gurudwara]] Nanak Jhira në Bidar. U ndërtua në [[Arkitektura Sikhe|Stilin tradicional të arkitekturës Sikhe]], në një vend të shenjtë në Bidar. Është quajtur gjithashtu Nanak Jhira, ku Jhira do të thotë ekziston një burim uji. Legjenda thotë se Guru Nanaku ndaloi aty gjatë rrugës së tij për në [[Sri Lanka]] në vitin 1512. Gjatë asaj periudhe, banorët e Bidarit po vuanin nga mungesa e ujit. Një burim uji të freskët doli nga kodra nëpërmjet fuqisë shpirtërore të Guru Nanakut. Një komitet zhvilloi punën për Gurudwara Nanak Jhira Sahibin me ndërtimin e tre kateve qendrore të përfunduar në vitin 1966, që përfshin burimin historik të Nanak Jhiras të hyjnizuar nga Guru Nanaku. Uji i burimit mblidhet në 'Amrit-Khud' (një depozitë), i ndërtuar në mermer të bardhë.<ref name=marbleindian>{{cite web|url=http://marbleindian.wordpress.com/2014/08/01/monuments-made-up-of-white-marble-from-india/|language=en|title=White Marble Monuments of India|accessdate=1 gusht 2014}}</ref> Ndodhet një muze Sikh, i ndërtuar në kujtim të Guru Tegh Bahadurit, që paraqet ngjarjet e rëndësishme të historisë Sikhe nëpërmjet pikturave dhe imazheve të tjera.<ref name="marbleindian"/> I ndërtuar në arkitekturën Sikhe, Gurdwara është një përzierje e gjallë e [[Arkitektura Mogule|Arkitekturës Mogule]] dhe Raxhputiane. Kubetë në formë qepe, harqet shumë-fletësh, kolonat e çiftëzuara, punimet zbukuruese, afresket etj. janë të stilit Mogul, më veçanërisht të Periudhës së Shah Jahanit, ndërsa dritaret e ballkoneve, strehët e mbajtura nga kllapa, [[chhattri]]t, frizat e pasura zbukuruese etj., janë të elemente të marra nga Arkitektura Raxhputiane siç shihet në Jaipur, Jodhpur, Bikaner dhe vende të tjera në Raxhastan.<ref name="marbleindian"/>
Përveç Gurudwaras së mësipërme në Bidar, Bangalorja ka gjithashtu Gurudwara të ndërtuara në shekullin e XX. Guru Nanaku, Guruja Sikh, ishte sikhu i parë që vizitoi Bengalurun. Gjatë rrugës së tij të kthimit nga [[Sri Lanka]] ai ndaloi në Bangalore. Kempegowda, ndërtuesi i Bangalores, e takoi atë dhe kërkoi bekimin e tij. Guru Nanaku jo vetëm e bekoi Kempegowdan por gjithashtu i tregoi atij edhe ta zhvilloi vendin.<ref name=De>{{cite book|last=De|first=Aditi|title=Multiple City:Writings On Bangalore|work=The Cities Within – New Shoes and Old Roots: The Cultural Backdrop of Bangalore, Part III, Article 9 by Chiranjeevi Singh|pages= 49–59|publisher= Penguin Books India, New Delhi|year=2008}}</ref> Por u deshën shumë më tepër vite që të ndërtohej një Gurudwara sikhe në Bangalore. Tani në Bangalore ndodhen tre Gurudwara. Gurudwara e parë sikhe dhe më e madhja në Bangalore pranë liqenit Ulsoor në rrugën Kensington, është një strukturë e bardhë elegante, që u hap më 13 prill 1946. Është rikonstruktuar së fundmi me dysheme mermeri.<ref>{{cite web|url=http://www.discoverbangalore.com/worship2.htm|language=en|title=Hindu Places of Worship|accessdate=27 shtator 2009}}</ref>

==Kultura dhe Arkitektura Budiste==
{{Shiko gjithashtu|Arkitektura Budiste}}
[[File:A View of Buddha Vihar at Bangalore.JPG|thumb|318px|Pamje e [[Vihara]]s së [[Buda|Budës]]  në Bangalore]]
Ndërsa nën sundimin e Perandorisë Mauryane dhe Satavahana, [[Budizmi]] lulëzoi në Karnataka, ndimiki i [[Hinduizmi]]t u zgjerua pasi ai përfshiu shumicën e mësimeve të Budës dhe [[Budizmi]]t dhe kështu ai e humbi veçorinë e tij dalluese në këtë rajon. Megjithatë, në shekullin e XX, janë vendosur [[vihara]] të Budës në rajon me Bangaloren që ka dy vihara të tilla.<ref>{{cite web|url=http://www.indiaprofile.com/religion-culture/buddhisminkarnataka.htm|language=en|title=The Buddhist Legacy – Buddhism in Karnataka|accessdate=27 shtator 2009|publisher=India Profile}}</ref>
Shoqëria Maha Bodhi u vendos nga Acharya Buddharakkhita në vitin 1956 në Bangalore me synimin për të përhapur mësimet e Budës dhe për të ofruar frymëzim dhe ndihmë për ti vendosur ato mësime në praktikë nëpërmjet nëpërmjet veprimtarive shpirtërore, shoqërore dhe edukuese. Veprimi i parë i Acharyas ishte të mbillte një fidan të Pemës së shenjtë Bodhi nga [[Bodh Gaya]]. Kjo pemë është rritur me shoqërinë dhe vazhdon të adhuruhet. Tempulli i Shoqërisë Maha Bodhi, një strukturë relativisht e re, u ndërtua më pas me faltoren kryesore që imiton kullën historike në [[Bodh Gaya]]. Tempulli i ndërtuar ësthë një strukturë me tulla me një kullë qendrore 55 m të lartë. [[Stupa (arkitekturë)|Stupa]] që përfaqëson një faktor bazë në mësimet e Budizmit u ndërtua gjithashtu në hyrje të tempullit, që është bërë prej graniti dhe përmban reliket e Budës. Tempulli, stupa dhe Pema Bodhi në kompleksin tempullor tashëm formojnë një simbol dallues në Bangalore. Është një vend adhurimi dhe meditimi, një qendër pelegrinazhi për njerëz nga gjithë [[India]] si dhe vende të tjera.<ref>{{cite web|url=http://www.mahabodhi.info/mbsfounder.html|title=Maha Bodhi Society|work=founder|url-status=dead|access-date=22 gusht 2016|archive-date=6 shkurt 2010|archive-url=https://web.archive.org/web/20100206104259/http://www.mahabodhi.info/mbsfounder.html}}</ref><ref>{{cite web|url= http://www.mahabodhi.info/index.html|title= Maha Bodhi Society Bangalore|work= Home|publisher= Mahabodhi Website|date= prill 2010|url-status= dead|access-date= 22 gusht 2016|archive-date= 23 maj 2010|archive-url= https://web.archive.org/web/20100523075244/http://mahabodhi.info/index.html}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.mustseeindia.com/Bangalore-Maha-Bodhi-Society-Temple/attraction/10522|title=Maha Bodhi Society Temple|accessdate=27 shtator 2009|archive-date=7 shtator 2009|archive-url=https://web.archive.org/web/20090907052445/http://www.mustseeindia.com/Bangalore-Maha-Bodhi-Society-Temple/attraction/10522|url-status=dead}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.mahabodhi.info/mbshistory.html|title=Maha Bodhi Society|work=history|url-status=dead|access-date=22 gusht 2016|archive-date=23 shkurt 2010|archive-url=https://web.archive.org/web/20100223091755/http://www.mahabodhi.info/mbshistory.html}}</ref>

=== Kultura dhe Arkitektura Budiste Tibetiane ===
{{multiple image
| header   = Kultura dhe [[Arkitektura Budiste Tibetiane]] në Karnataka
| align = left
| image1   = Buddhisht Golden Temple.JPG
| width1   = 280
| image2   = Namdroling MonasteryTibetan Golden Temple in Coorg.jpg
| width2   = 280
| caption1 = Pamje e jashtme e Tempullit te Arte
| caption2 = Pamje e brendshme e Manastirit Namdroling
}}
Përveç traditave budiste indiane në formën e Viharave që shihen në pjesë të ndryshme të vendit, manastiret budiste tibetianë janë bërë gjithashtu një prani e qëndrueshme në Karnataka me ardhjen e refugjatëve nga [[Tibeti]] që u vendosën në Bylakuppe. Një nga manastiret e shquar është Manastiri Namdroling, i ndërtuar sipas [[Arkitektura Tibetiane|Arkitekturës Tibetiane]], që gjendet në Bylakuppe pranë Kushalnagarit të Kodagut në Karnataka. Ky Tempull i Artë spektakolar tibetian është një vend i rëndësishëm turistik në zonë. Është quajtur ‘mini Tibeti mahnitës pranë Madikerit’. Refugjatët tibetianë kanë rikrijuar si stilin e tyre të jetesës ashtu siç dhe i janë përshtatur kushteve vendore përreth manastireve. Statujat e stërmëdha të arta, pikturuar me ngjyra të ndezura, dragonjtë gjigantë mbi kolona në një sallon të madh dhe të lartë janë një pamje e shquar.<ref name=Tibet>{{cite web|url=http://www.phayul.com/news/article.aspx?id=10890&t=1&c=1|title=Charming mini Tibet near Madikeri|accessdate=27 shtator 2009|archive-date=9 maj 2011|archive-url=https://web.archive.org/web/20110509160537/http://www.phayul.com/news/article.aspx?id=10890&t=1&c=1|url-status=dead}}</ref>
Një trashëgimi e [[Budizmi Tibetian|Budizmit Tibetian]] në botë, manastiri është shtëpia e një komuniteti sangha prej mbi pesë mijë lamash (murgjë), një kolegj (ose shedra) dhe spital fetar. Manastiri u vendos nga Penor Rinpoche (i filluar në vitin 1963 dhe i përuruar në vitin 1999).<ref name=Tibet/><ref name="Tibet art">{{cite web|url=http://www.namdroling.org/|language=en|title=Namdroling Monastery|accessdate=27 shtator 2009|archive-date=24 nëntor 2016|archive-url=https://web.archive.org/web/20161124055545/http://www.namdroling.org/|url-status=dead}}</ref>
I ndërtuar në [[Arkitektura Tibetiane|Arkitekturën Tipike Tibetiane]] me ndikime [[Arkitektura Kineze|Kineze]] dhe [[Arkitektura Indiane|Indiane]], manastiri pasqyron një qasje thellësisht budiste. Ai ka Rrotën e domosdoshme Budiste të Lutjes, bashkë me dy drerë ose dragonj, njëlloj siç shihen afësisht në çdo Gompa në Tibet. Arti Tibetian, një formë arti i shenjtë, në fomën e statuja të të detajuara në mënyrë të rafinuar në skalitje druri me dizajne të stërholluar të pikturave Thangka (një sinkretizëm i pikturave në rrotulla kineze me pikturën nepaleze dhe kashmiri) shihen në këtë manastir.<ref name=Tibet/>

==Arkitektura Neo-Dravidiane==
{{multiple image
| header   = Arkitektura Neo-Dravidiane në Karnataka
| direction = vertical
| image1   = Vidhana Soudha DS.jpg
| width1   = 381
| caption1 = Vidhana Soudha është seliae Asamblesë Legjislative të Karnatakas
| image2   = Murudeshwar temple statue.JPG
| width2   = 309
| caption2 = [[Gopurami]] i Tempullit Murudeshwara dhe statujës së Shivës
}}
Në periudhën pas pavarsisë (që nga viti 1947 deri në të tashmen) në Karnataka janë ndërtuar mjaft monumente arkitekturore në një përzierje të Arkitekturës moderne dhe asaj Dravidiane; dy struktura të tilla mbresëlënëse janë Vidhana Soudha dhe Tempulli Murudeshwara.

=== Vidhana Soudha ===
Vidhana Soudha ëshë një ndërtesë imponuese, e ndërtuar në një stil herë pas here të përshkruar si 'Neo-Dravidian' dhe që përfshin elemente të [[Arkitektura Indo-Saraçene|Arkitekturës Indo-Saraçene]], [[Arkitektura e Raxhastanit|Raxhastani]] Jharokhas dhe Dravidiane. U përfundua në vitin 1956. Kengal Hanumanthaiah, kryeministri i atëhershëm i Karnatakas, tërhoqi mjaft vëmendje dhe përpjekje të mëdha për ndërtimin e kësaj ndërtese të mrekullueshme graniti. Ajo quhet gjithashtu [[Taxh Mahal]]i i Indisë Jugore.<ref>{{cite web|url=http://www.kar.nic.in/kla/vds.htm|title=Vidhana Soudha|accessdate=28 janar 2010|publisher=National Informatcs Centre|archive-date=18 qershor 2009|archive-url=https://web.archive.org/web/20090618055631/http://www.kar.nic.in/kla/vds.htm|language=en|url-status=dead}}</ref>

=== Tempulli Murudeshwara ===
Tempulli Murudeshwara, i ndërtuar mbi Kodrën Kanduka, është i rrethuar në tre anë nga ujërat e Detit Arabik. Është një tempull kushtuar hyjnisë Shiva me një gopuram prej 20 katesh 76.85 m të lartë, i konsideruar si tempulli më i lartë i shekullit të XXI.<ref>{{cite web|url=http://archives.chennaionline.com/hotelsandtours/PlacesofInterest/2004/02murudesh.asp|title=World's tallest Siva idol|accessdate=27 shtator 2009|archive-date=23 maj 2010|archive-url=https://web.archive.org/web/20100523065857/http://archives.chennaionline.com/hotelsandtours/PlacesofInterest/2004/02murudesh.asp|url-status=dead}}</ref> Dy elefantë në përmasa natyrore në beton qëndrojnë si gardianë në shkallët e tempullit. Një statujë e lartë kolosale e Shivës, e dukshme nga një largësi e madhe, është e pranishme në komplesksin e tempullit. E rindërtuar sërish statuja e Shivës është pranë statujës së Murudeshwarit.<ref>{{cite news|url=http://www.hindu.com/2006/01/23/stories/2006012304670300.htm|title=Murudeshwar statue|accessdate=27 shtator 2009|location=Chennai, India|work=The Hindu|date=23 janar 2006|archive-date=19 shtator 2006|archive-url=https://web.archive.org/web/20060919083208/http://www.hindu.com/2006/01/23/stories/2006012304670300.htm|url-status=dead}}</ref> Statuja është 37 m e lartë.

==Galeri imazhesh==
<gallery caption="Galeri e stileve arkitekturore tipike që shihen në Karnataka" mode=packed heights=180>
File:Central Library @ Cubbon Park.jpg|Biblioteka Përkujtuese e Seshadrit në Parkun Cubbon
File:Miniature Tower at Siddhesvara Temple at Haveri.JPG|kullë në stilin Dravida të Indisë Jugore
File:Siddesvara Temple Shrine at Haveri.JPG|Artikulim dhe strukturë sipërore Dravida
File:Hangal Sabha mantapa Tarateshwara .jpg|Strukturë [[Mandapa]]
File:Hangal Tarakeshwara pillars.jpg|Kolona të lëmuara rrotullame
File:Chandikesvara Temple in Hampi.jpg|Kolona me hipogrifë
File:Ornate pillars in a mantapa in the Cheluvarayaswamy temple at Melukote.jpg|[[Mandapa]] në tempullin Cheluvarayasëamy në Melukote
File:Yali baluster in the Aghoreshwara temple at Ikkeri.jpg|balaustër Yali
File:Yali pillars in mantapa of Rameshwara temple at Keladi.jpg|Kolona graniti
File:Bhumija towers on minor shrines in Chennakeshava Temple at Belur.jpg|Kulla Bhumija në faltoren dytësore në tempullin Chennakeshava në Belur
File:Nandi-atop-chamundi-hills.jpg|Statujë e Nandit në gurë të zi
File:Shilabaalika on pillar bracket in Chennakeshava Temple at Belur1.jpg|Një kllapë me një idhull në çati
File:Kote Srinivasa Temple at Bangalore.jpg|Kullë e Tempullit Srinivasa në Bangalore (Stili Vijayanagara)
File:Camunda5.JPG|Skulptura të rafinuara tipike të stilit Hoysala
</gallery>

==Shiko edhe==
* [[Arkitektura shkëmbore e Indisë]]
* [[Arkitektura Kadamba]]
* [[Arkitektura e dinastisë perëndimore Ganga]]
* [[Arkitektura Rashtrakuta]]
* [[Arkitektura Badami Chalukya]]
* [[Arkitektura Kalyani Chalukya]]
* [[Arkitektura Dravidiane]]
* [[Arkitektura Hoysala]]
* [[Arkitektura Vijayanagara]]
* [[Arkitektura Indo-Islamike]]
* [[Arkitektura Indo-Saraçene]]
* [[Arkitektura Indiane]]
* [[Arkitektura e tempujve hindu|Arkitektura Hindu]]
* [[Arkitektura Budiste]]
* [[Arkitektura Tibetiane]]

== Referime ==
{{Reflist|35em}}

==Bibliografia==
* Henry Cousens: The Chalukyan Architecture of Kanarese Districts; 1996, Archaeological Survey of India, New Delhi, botimi i parë në 1926, oclc 37526233.
*{{cite book|last=De|first=Aditi|title=Multiple City: Writings On Bangalore|work=The Cities Within – New Shoes and Old Roots: The Cultural Backdrop of Bangalore, Part III, Article 9 by Chiranjeevi Singh|publisher= Penguin Books India, New Delhi|year=2008}}
* Gerard Foekema: A Complete Guide To Hoysala Temples; 1996, isbn 81-7017-345-0.
* Gerard Foekema: Architecture Decorated With Architecture: Later medieval temples of Karnataka, 1000–1300 AD; 2003, Munshiram Manoharlal Publishers Pvt. Ltd; New Delhi, isbn 81-215-1089-9.
* Adam Hardy: Indian Temple Architecture: Form and Transformation-The Karnata Dravida Tradition 7th to 13th Centuries; 1995, Abhinav Publications, isbn 81-7017-312-4.
* Davison Jenkins: Neë Light on Hampi: Recent Research at Vijayanagara; redaktorë John M. Fritz & George Michell; 2001, MARG, Bombei, isbn 81-85026-53-X.
* {{Cite book|last=Kamat|first=Suryanatha|title= A concise history of Karnataka from pre-historic times to the present|url= http://openlibrary.org/b/OL4248712M/concise_history_of_Karnataka|publisher= Archana Prakashana (Bangalore)|year= 1980|accessdate=26 shtator 2009}}
* {{cite book|last =Keay|first =John |title =India: A History|accessdate=26 shtator 2009|url= http://books.google.co.in/books?id=3aeQqmcXBhoC|publisher =Grove Press |year=2001|isbn= 0-8021-3797-0}}
* George M. Moraes: [https://books.google.co.in/books?id=peWajwEACAAJ&dq=The Kadamba Kula: A History of Ancient and Mediaeval Karnataka]; B. X. Furtado; [[1931]]; kontrolluar më 26 gusht 2013.
* {{Cite book|last=Raman|first=Afried|title=Bangalore – Mysore|work=Mysore Palace|accessdate=27 shtator 2009|url=http://www.google.co.in/books?id=BIGvZqG2JG4C|publisher=Orient Blackswan|year=1994|isbn=978-0-86311-431-1|archiveurl=https://web.archive.org/web/20131219015646/http://www.google.co.in/books?id=BIGvZqG2JG4C|archivedate=19 dhjetor 2013|url-status=dead}}
* Nilakanta K.A. Sastri: A History of South India From Prehistoric Times to the Fall of Vijayanagar; 2002, Indian Branch, Oxford University Press; botimi i parë në 1955, New Delhi, isbn 0-19-560686-8.
* Binda Thapar: Introduction to Indian Architecture; 2004, Periplus Editions, Singapore, isbn 0-7946-0011-5.
* {{cite book|url=http://books.google.co.in/books/about/The_Kadamba_Kula.html?id=RUX8-PzWohgC&redir_esc=y|title=The Kadamba Kula A History of Ancient and Mediaeval Karnataka Reprint Bombay 1931 Edition -Preface|publisher=George M. Moraes, H. Heras S.J.(Asian Educational Services)|accessdate=26 gusht 2013}}

==Lidhje të jashtme==
{{Commons category|Architecture of Karnataka|Arkitektura e Karnatakas}}
* R. H. Kulkarni: [http://www.hindu.com/br/2009/11/24/stories/2009112450021200.htm Pre and Early ''Chalukya Sculpture'' Origin and Development]; Harman Publishing House, A-23, Naraina Industrial Area, Phase II, New Delhi.

[[Kategoria:Arkitektura Indiane sipas rajoneve]]
[[Kategoria:Budizëm]]
[[Kategoria:Hinduizëm]]