Ekstradimi
Në një ekstradim, një juridiksion dorëzon një person të akuzuar ose të dënuar për kryerjen e një krimi në një juridiksion tjetër, në zbatim të ligjit të tjetrit.
Është një procedurë bashkëpunuese e zbatimit të ligjit ndërmjet dy juridiksioneve dhe varet nga marrëveshjet e bëra ndërmjet tyre. Përveç aspekteve ligjore të procesit, ekstradimi përfshin edhe transferimin fizik të kujdestarisë së personit që ekstradohet në autoritetin ligjor të juridiksionit kërkues.[1]
Në një proces ekstradimi, një juridiksion sovran zakonisht i bën një kërkesë zyrtare një juridiksioni tjetër sovran ("shteti i kërkuar"). Nëse i arratisuri gjendet brenda territorit të shtetit të kërkuar, atëherë shteti i kërkuar mund ta arrestojë të arratisurin dhe t'i nënshtrohet procesit të ekstradimit.[2] Procedurat e ekstradimit të cilave do t'i nënshtrohet i arratisuri varen nga ligji dhe praktika e shtetit të kërkuar.[3]
Ndërmjet vendeve, ekstradimi normalisht rregullohet me traktate. Aty ku ekstradimi është i detyruar nga ligjet, si për shembull midis juridiksioneve nënkombëtare, koncepti mund të njihet më në përgjithësi si dorëzim. Është një mekanizëm i lashtë, që daton të paktën në shekullin e 13-të pes, kur një faraon egjiptian, Ramesses II, negocioi një traktat ekstradimi me një mbret hitit, Hattusili III.[4]
Shiko edhe
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]Referime
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]- ^ Sadoff, David A. (24 dhjetor 2016). Bringing International Fugitives to Justice: Extradition and its Alternatives (në anglisht). Cambridge University Press. fq. 43. ISBN 9781107129283.
- ^ Stampa:Cite SSRN
- ^ Stampa:Cite SSRN
- ^ Stampa:Cite SSRN