Elifba
Elifbaja (nga turqishtja osmane: الفبا, përkthyer Elifbâ) ishte sistemi kryesor i shkrimit të gjuhës shqipe gjatë kohës së Perandorisë Osmane që nga shekulli 14 deri në vitin 1911. Versioni i fundit me emrin Elifbaja shqip u shpik nga udhëheqësi i Rilindjes Kombetare, dijetari mysliman Rexhep Voka (1847-1917).
Pasi u përdor veçanërisht gjatë poezisë Bejte, një abetare për gjuhën shqipe në shkrimin arab u botua në 1861 në Konstandinopojë (Stambolli) nga Mulla Daud Boriçi.
Shih edhe
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]- Alfabeti
- Abetarja
- Bejtexhinjtë
- Abetarja shqipe
- Letërsia e vjetër shqiptare
- Letërsia shqipe me alfabet arab (alhamiada shqiptare)
Burim
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]- H. T. Norris (1993), Islam in the Balkans: Religion and Society Between Europe and the Arab World (në anglisht), University of South Carolina Press, fq. 76, ISBN 9780872499775