Karli i Dytë
 | Kjo faqe është e palidhur nga faqe të tjera. |
Në vitin 1277, Karli i Dyte niset drejt Palestinës, pasi nga Mëria e Antiokese, ai bleu titullin mbret i Jerusalemit. Arriti te çliroje Shën Joanin e Akrës dhe behet një nga figurat e fuqishme që ndërmjetësoi midis myslimaneve dhe tempullareve e kryqtarëve kristiane. Por mendja e tij është gjithnjë, zbarkimi drejt Adriatikut dhe marshimi mbi Konstantinopojen. Sipas kronikave të kohës, me 1279 ai dërgoi në Shqipëri besnikun e tij Hugo de Sully, ne krye të një ushtrie te madhe, qe me ndihmen e trupave shqiptare te clironin serish Beratin e pushtuar. Në Napoli e Siqeli përgatitjet për luftën e ardhshme vazhdonin, por në vitin 1282, një ngjarje do t'i prishte planet e Anzhuinit : Revolta e Pashkës në Palermo, ku ushtaret e tij u masakruan dhe u zbuan nga sicilianet. Mbretit anzhuin i mbetej vetëm Napoli dhe Shqipëria.
Aleanca me prijesat shqiptare do te vazhdonte dhe pas vdekjes se Karlit II Anzhu, me pinjollët e tij, dinasti që do të lidhej me shumë oborre mbretërore të Evropës aq sa do të flitej më vonë për Evropën anzhuine. Pikërisht Roberti II Anzhu nga Napoli, u shkruante më vonë princave shqiptare ("aux nobles comtes, barons et autres feudataires du royaume d'Albanie") se do t'i ndihmonte për te luftuar kundër Dushanit të Serbisë. Dukati i Durrësit do te mbetej si zotërim i anzhuineve jo vetëm në mbretërimin e Robertit "le sage" ("i urti") siç e quanin bashkekohesit e vet, i cili mbretëroi ne Napoli gjate viteve 1309-1343, por edhe shekuj me pas. Fronin mbretëror ai ja trashegoi mbeses se tij Zhana I e Napolit, por ajo u mbyt me 1387, sipas urdherit te Karlit III Anzhu, i cili vazhdonte te quhej dhe duka i Durrësit, "Comte Duras". Bashkimi permes martesave me familjen mbretërore te Aragones së Spanjës, shpjegon dhe pretendimet për trashëgimin e fronit te anzhuineve mbi Durrësin nga ana e aragonasve gjer në ditët tona. Historia e vjetër flet gjithashtu edhe për një tjetër pinjoll të kësaj familjeje, te quajtur Karl, i cili luftoi përkrah francezeve në luftën e anglezeve dhe u vra ne betejën e Puatjese. Shekuj te tere kaluan, por lidhjet martesore mes anzhuineve dhe shqiptareve do ta mbanin gjalle kete aleance : Sepse gjaku i përzier i Karl Topias me atë te anzhuineve, nuk do te harrohej.