Jump to content

Kodeksi i Theodosit

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë
(Përcjellë nga Kodi Teodosit)
Një bust i Theodosit II në Luvër .

Kodeksi i Theodosit i njohur edhe si Kodi Theodosian (anglisht: Theodosian Code; Latin: Codex Theodosianus) ishte një përmbledhje e ligjeve të Perandorisë Romake nën perandorët e krishterë që nga viti 312. Një komision i veçantë u krijua nga Perandori Theodosi II dhe bashkë-perandori i tij Valentinian III më 26 mars 429 [1] [2] dhe përmbledhja u botua nga një kushtetutë e 15 shkurtit 438. Ai hyri në fuqi në pjesët lindore dhe perëndimore të perandorisë më 1 janar 439. [1] Teksti origjinal i kodikut gjendet gjithashtu në Breviary of Alaric (i quajtur edhe Lex Romana Visigothorum ), i shpallur më 2 shkurt 506 [3] [4] Në këtë kodeks gjejmë të dhëna edhe për Ilirinë dhe ilirët.

Përmbledhje

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Kodeksi ishte shkruar në latinisht dhe i referohej në mënyrë eksplicite dy kryeqyteteve të Kostandinopojës (Constantinopolitana) dhe Romës (Roma). Ai gjithashtu kishte të bënte me imponimin e ortodoksisë - polemika ariane ishte e vazhdueshme - brenda fesë së krishterë dhe përmban 65 dekrete drejtuar heretikëve. [5]

Fillimisht, Theodosi ishte përpjekur të porosiste leges generales duke filluar me Kostandinin për t'u përdorur si një shtesë për Codex Gregorianus dhe Codex Hermogenianus. Ai synonte të plotësonte kodet ligjore me opinionet dhe shkrimet e juristëve të lashtë romakë, njësoj si përmbledhja e gjetur më vonë në Kodin e Justinianit. Por detyra doli të ishte shumë e madhe dhe në vitin 435 u vendos që të përqendrohej vetëm në ligjet nga Kostandini deri në kohën e shkrimit. Ky vendim përcaktoi ndryshimin më të madh midis Kodit Theodosian dhe Corpus Juris Civilis të mëvonshëm të Justinianit.

Matthews vëren, "Kodi Teodosian, megjithatë, ndryshon nga vepra e Justinianit (përveç Novellae), në atë që ai nuk bazohej kryesisht në shkrimet ekzistuese juridike dhe koleksionet e teksteve, por në burime parësore që nuk ishin mbledhur kurrë më parë. ." [4] Kodi i Justinianit, i botuar rreth 100 vjet më vonë, përbëhej nga ius, "ligji si disiplinë interpretuese" dhe leges, "legjislacioni parësor mbi të cilin bazohej interpretimi". [4] Ndërsa pjesa e parë, ose kodiku, i Corpus Civilis Juris të Justinianit përmbante 12 libra të kushtetutave, ose ligjeve perandorake, pjesa e dytë dhe e tretë, përmbledhja dhe Institucionet, përmbanin ius -in e juristëve klasikë romakë dhe institutet e Gaius . .

Ndërsa Kodit Theodosi mund të duket se i mungon një aspekt personal për shkak të mungesës së rishikimeve gjyqësore, pas shqyrtimit të mëtejshëm, kodi ligjor jep një pasqyrë të motiveve të Theodosit pas kodifikimit. Lenski citon Matthews të ketë vënë në dukje se "kushtetutat perandorake përfaqësonin jo vetëm formula ligjore urdhëruese, por edhe deklarime përshkruese të parimeve morale dhe ideologjike të një perandori". [6]

Shih edhe

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Literatura

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
  • ACTI. Auxilium in Codices Theodosianum Iustinianumque investigandos, Iole Fargnoli (cur.), LED Edizioni Universitarie, Milano 2009, ISBN 978-88-7916-403-0
  • Harries, Jill; Wood, Ian (1993). The Theodosian Code: Studies in the Imperial Law of Late Antiquity (në anglisht). Bristol Classical Press. ISBN 9781853997402.
  • Alexander, Michael C. (1995). "Review: The Theodosian Code by Jill Harries; Ian Wood". Law and History Review (në anglisht). University of Illinois Press. 13 (1): 190–192. doi:10.2307/743979. JSTOR 743979.
  • Berger, Adolf (1953). Encyclopedic Dictionary of Roman Law. 2 (në anglisht). Vëll. 43. Philadelphia: The American Philosophical Society. ISBN 0-87169-435-2. OCLC 873814450. (reprinted in 1991)
  • Buckland, W. W. (1993). A Textbook of Roman Law from Augustus to Justinian (në anglisht). Cambridge: Cambridge University Press. fq. 37–38.
  • Cameron, Averil (1998). "Education and literary culture". përmbledhur nga Cameron, Averil; Garnsey, Peter (red.). The Cambridge Ancient History: Volume 13, The Late Empire, AD 337-425 (në anglisht). Cambridge University Press. ISBN 978-1-139-05440-9.
  • Elliott, T.G. (1978). "The Tax Exemptions Granted to Clerics by Constantine and Constantius II". Phoenix (në anglisht). 32 (4): 333. doi:10.2307/1087959. JSTOR 1087959.
  • Frakes, Robert (n.d.). "Why the Romans Are Important in the Debate About Gay Marriage". History News Network (në anglisht). Marrë më 2021-07-08.
  • Hornblower, Simon; Spawforth, Antony; Eidinow, Esther (2012). "Antiochus Chuzon". The Oxford Classical Dictionary (në anglisht). Oxford: OUP. ISBN 978-0-19-954556-8.
  • Jones Hall, Linda (2012). "Clyde Pharr, the Women of Vanderbilt, and the Wyoming Judge: the Story behind the Translation of the Theodosian Code in Mid-Century America" (PDF). Roman Legal Tradition (në anglisht). 8. ISSN 1943-6483.
  • Kazhdan, Alexander Petrovich; Talbot, Alice-Mary Maffry (1991). "Codex Theodosianus". The Oxford dictionary of Byzantium (në anglisht). Oxford: University Press. ISBN 978-0-19-504652-6.
  • Kearley, Timothy (2007). "Justice Fred Blume and the Translation of Justinian's Code" (PDF). Law Library Journal (në anglisht). 99: 525, 536–545.
  • Kearley, Timothy (2018). Lost in Translations: Roman Law Scholarship and Translation in Early Twentieth-century America (në anglisht). Carolina Academic Press. ISBN 978-1-5310-0722-5.
  • Lenski, Noel (shkurt–mars 2003). "Review: Laying Down the Law. A Study of the Theodosian Code by John Matthews". The Classical Journal (në anglisht). The Classical Association of the Middle West and South, Inc. 98 (3): 337–340.
  • Long, George (1875). "Codex Theodosianus". përmbledhur nga William Smith (red.). A Dictionary of Greek and Roman Antiquities (në anglisht). London: John Murray. fq. 302‑303.
  • Mango, Cyril (2002). Oxford History of Byzantium' (në anglisht). Oxford: University Press.
  • Martin, Susan D. (tetor 1995). "Review: The Theodosian Code by Jill Harries; Ian Wood". The American Journal of Legal History (në anglisht). Temple University. 39 (4): 510–511. doi:10.2307/845507. JSTOR 845507.
  • Matthews, John F. (2000). Laying Down the Law: A Study of the Theodosian Code (në anglisht). New York, NY: Yale University Press.
  • Pharr, Clyde; Davidson, Theresa Sherrer; Pharr, Mary Brown (2001) [1952]. The Theodosian Code and Novels, and the Sirmondian Constitutions (në anglisht). The Lawbook Exchange. ISBN 978-1-58477-146-3.
  • Tellegen-Couperus, Olga (1993). A Short History of Roman Law (në anglisht). New York, NY: Routledge. fq. 138–141.
  • Woodward, Bernard Bolingbroke; Cates, William Leist Readwin (1872). Encyclopaedia of Chronology: Historical and Biographical (në anglisht). Lee and Shepard.
  • Codex Theodosianus. Liber V - Le Code Théodosien, Livre V. Texte latin d'après l'édition de Th. Mommsen. Traduction française, introduction et notes. Éd. par Sylvie Crogiez, Pierre Jaillette, Jean-Michel Poinsotte. Turnout, Brepols, 2009 (Codex Theodosianus - Le Code Théodosien (CTH), vol. 5).

Referime

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
  1. ^ a b Kazhdan & Talbot 1991.
  2. ^ Long 1875.
  3. ^ Woodward & Cates 1872.
  4. ^ a b c Matthews 2000.
  5. ^ Mango 2002.
  6. ^ Lenski 2003.

Lidhje të jashtme

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Burimet parësore

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Burimet dytësore

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
  • Codex Theodosianus nga George Long në A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, John Murray, Londër, 1875.
  • Codex Theodosianus Informacion mbi kodin dhe traditën e tij të dorëshkrimeve në Bibliotheca legum regni Francorum manuscripta faqe interneti. Një bazë të dhënash mbi tekstet e ligjit laik karolingian (Karl Ubl, Universiteti i Këlnit, Gjermani).
Marrë nga "https://sq.wikipedia.org/w/index.php?title=Kodeksi_i_Theodosit&oldid=2572496"