Kryqi skandinav
Kryqi skandinav, kryqi nordik ose flamuri me kryq nordiik është një flamur që mban një simbol kryq në një fushë drejtkëndore, me qendrën e kryqit të zhvendosur drejt ngritësit.
Të gjitha vendet e pavarura nordike kanë miratuar flamuj të tillë në periudhën moderne, dhe ndërsa kryqi nordik është emëruar për përdorimin e tij në flamujt kombëtarë të kombeve nordike, termi përdoret në mënyrë universale nga veksillologët, duke iu referuar jo vetëm flamujve të vendeve nordike, por edhe flamujve të tjerë me dizajne të ngjashme.[1] Kryqi anash njihet edhe si Kryqi i Shën Filip Apostullit, i cili predikoi jo në Skandinavi, por në Greqi, Frigji dhe Siri.
Dizajni i kryqit përfaqëson Krishterimin[2][3][4] dhe u pa për herë të parë në Dannebrog, flamuri kombëtar i Danimarkës në gjysmën e parë të shekullit të 13-të. I njëjti dizajn, por me një kryq nordik të kuq në një sfond të verdhë, u përdor si flamur i bashkimit gjatë Bashkimit të Kalmarit (1397-1523), dhe kur bashkimi u shpërbë më 1523, i njëjti dizajn, por me një kryq të verdhë në një blu sfondi (rrjedh nga stema suedeze e miratuar në 1442), u miratua si flamuri kombëtar i Suedisë, ndërsa Norvegjia miratoi flamurin e tyre më 1821. Që nga miratimi i tij në fillim të shekullit të 16-të deri në vitin 1906 sfondi i flamurit të Suedisë ishte kaltërt e errët, por u ndryshua në nuancën më të lehtë të përdorur aktualisht të blusë në një ligj të ri të flamurit që u miratua në vitin 1906, pas shpërbërjes së bashkimit midis Suedisë dhe Norvegjisë. Pas fitimit të pavarësisë, vendet e tjera nordike miratuan flamuj kombëtarë me të njëjtin dizajn, Islanda më 1915 dhe Finlanda më 1917. Flamuri norvegjez ishte flamuri i parë kryq nordik me tre ngjyra. Të gjithë flamujt nordikë mund të valëviten edhe si gonfalon.
Flamuri i Grenlandës është i vetmi flamur kombëtar i një vendi ose territori nordik pa Kryq Nordik. Kur Grenlandës iu dha sundimi i vendit, flamuri aktual - me një dizajn grafik unik për Grenlandën - u miratua në qershor 1985, i mbështetur nga katërmbëdhjetë vota kundër njëmbëdhjetë që mbështetën një kryq të propozuar nordik bardh e gjelbër.[5]
Referime
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]- ^ EnchantedLearning.com Arkivuar 3 dhjetor 2017 tek Wayback Machine; Historical flags of the world: The Scandinavian cross Arkivuar 2 shtator 2020 tek Wayback Machine; Eric Inglefield: "Fahnen und Flaggen" (translated to German by Dagmar Hahn), Delphin Verlag, Munich 1986, p.16
- ^ Jeroen Temperman (2010). State Religion Relationships and Human Rights Law: Towards a Right to Religiously Neutral Governance (në anglisht). Martinus Nijhoff Publishers. fq. 88. ISBN 978-9004181489. Arkivuar nga origjinali më 23 prill 2023. Marrë më 31 dhjetor 2007.
Many predominantly Christian states show a cross, symbolising Christianity, on their national flag. The so-called Scandinavian crosses or Nordic crosses on the flags of the Nordic countries–Denmark, Finland, Iceland, Norway and Sweden–also represent Christianity.
- ^ Carol A. Foley (1996). The Australian Flag: Colonial Relic or Contemporary Icon (në anglisht). William Gaunt & Sons. ISBN 9781862871885. Arkivuar nga origjinali më 23 prill 2023. Marrë më 31 dhjetor 2007.
The Christian cross, for instance, is one of the oldest and most widely used symbols in the world, and many European countries, such as the United Kingdom, Norway, Sweden, Finland, Denmark, Iceland, Greece and Switzerland, adopted and currently retain the Christian cross on their national flags.
- ^ Andrew Evans (2008). Iceland (në anglisht). Bradt. ISBN 9781841622156. Arkivuar nga origjinali më 23 prill 2023. Marrë më 31 dhjetor 2007.
Legend states that a red cloth with the white cross simply fell from the sky in the middle of the 13th-century Battle of Valdemar, after which the Danes were victorious. As a badge of divine right, Denmark flew its cross in the other Scandinavian countries it ruled and as each nation gained independence, they incorporated the Christian symbol.
- ^ "Nu vajer det grønlandske flag over Danmark" (në anglisht). 21 qershor 2016. Arkivuar nga origjinali më 22 qershor 2016. Marrë më 24 qershor 2016.