Shpejtësia fundore

Forca zbritëse e gravitetit ( F_g ) është e barabartë me forcën frenuese të tërheqjes ( F_d ) plus pluskueshmërinë. Forca rezultante mbi objektin është zero, dhe rezultati është mbetja konstante e shpejtësisë së objektit.

Shpejtësia terminale ose fundore është shpejtësia maksimale e arritshme nga një objekt kur bie përmes një rrjedhësi ( ajri është shembulli më i zakonshëm). Arrihet kur shuma e forcës së zvarritjes ( F_d ) dhe e Arkimedit është e barabartë me forcën zbritëse të gravitetit ( F_G ) që vepron mbi objektin. Meqenëse forca rezultante mbi objektin është zero, objekti ka nxitim zero. Për objektet që bien përmes ajrit me shtypje normale, forca e pluskimit zakonisht përjashtohet dhe nuk merret parasysh, pasi efektet e saj janë të papërfillshme. 

Me rritjen e shpejtësisë së një objekti, rritet edhe forca e zvarritjes që vepron mbi të, e cila gjithashtu varet nga substanca nëpër të cilën po kalon (për shembull ajri ose uji). Me një shpejtësi të caktuar, tërheqja ose forca e rezistencës do të jetë e barabartë me rëndesën e objektit. Në këtë pikë nxitimi i objektit bëhet zero dhe ai vazhdon të bjerë me një shpejtësi konstante të quajtur shpejtësia terminale (e quajtur edhe shpejtësia e vendosjes ).

Një objekt që lëviz për poshtë më shpejt se shpejtësia përfundimtare (për shembull sepse është hedhur poshtë, ka rënë nga një pjesë më e hollë e atmosferës ose ka ndryshuar formë) do të ngadalësohet derisa të arrijë shpejtësinë përfundimtare. Zvarritja varet nga zona e projektuar e kontaktit, që në këtë rast përfaqësohet nga seksioni kryq ose silueta e objektit në një plan horizontal.

Një objekt me një zonë të madhe kontakti me rrjedhësin në lidhje me masën e tij, siç është një parashutë, ka një shpejtësi më të ulët terminale sesa një objekt me një zonë të vogël kontakti në lidhje me masën e tij, siç është një shigjetë. Në përgjithësi, për të njëjtën formë dhe material, shpejtësia përfundimtare e një objekti rritet me madhësinë. Kjo ndodh sepse forca për poshtë(pesha) është përpjesshme me kubin e dimensionit linear (pra është gjatësia në fuqi të tretë), por rezistenca e ajrit është afërsisht e përpjesshme me sipërfaqen e prerjes tërthore e cila rritet vetëm si katrori i dimensionit linear.

Për objektet shumë të vogla si pluhuri dhe mjegulla, shpejtësia terminale kapërcehet lehtësisht nga rrymat e konveksionit, të cilat mund t'i pengojnë ata të arrijnë fare në tokë, dhe për këtë arsye ato mund të qëndrojnë pezull në ajër për periudha të pacaktuara. Ndotja e ajrit dhe mjegulla janë shembuj.