Stacioni Monaco-Monte-Carlo
Stacioni Monako-Monte-Karlo ( frëngjisht : Gare de Monaco-Monte-Carlo ; monégaske : Staçiun de Munegu-Munte-Carlu ) është stacioni i vetëm hekurudhor në Principatën e Monakos, megjithëse një pjesë e tij ndodhet në Beausoleil, Francë . Shërbehet nga trenat e operatorit shtetëror francez SNCF, në linjën hekurudhore Marseille-Ventimiglia . Stacioni, së bashku me të gjithë linjën hekurudhore të principatës, ndodhet nën tokë.
Historia[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Linja hekurudhore nga Marseja arriti në Monako në vitin 1868. Stacioni, i quajtur fillimisht Monaco (Gare de Monaco), u riemërtua në Monaco-Monte-Carlo në vitet 1950, pas ndërtimit të një tuneli të ri duke anashkaluar një stacion të dytë SNCF të quajtur Monte-Carlo (mbyllur në vitin 1965). [1] [2] [3]
Në fillim të viteve 1990, u vendos që të ridrejtohej e tërë hekurudha nën tokë dhe të ndërtohej një stacion i ri më afër qendrës së Monakos. Ndërtimi filloi në vitin 1993; stacioni i ri u hap më 7 dhjetor 1999, duke zëvendësuar stacionin e mëparshëm sipërfaqësor. [3] Kjo përfshin një tunel të lakuar 466 metra në gjatësi, 22 metra të gjerë dhe 13 metra të lartë. Ka tre shina përmes stacionit (të aksesueshme nga një platformë anësore në anën jugore) dhe një platformë ishullore midis dy binarëve në veri.
-
Platformat e vjetra të sipërfaqes (1974). Stacioni tregohet nga pikat blu në hartë. -
Brendësia e stacionit të tanishëm -
Hyrja e ulët në stacionin aktual -
Stacionet hekurudhore në Monako. Stacioni i ri tregohen me pika jeshile.
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Shumica e trenave që i shërbejnë stacionit Monako-Monte-Carlo janë shërbimet vendore TER Provence-Alpes-Côte d'Azur midis Marseille-Saint-Charles dhe Ventimiglia në Itali, afër kufirit Francë-Itali . Ka gjithashtu një numër të vogël shërbimesh TGV nga Gare de Lyon në Paris .
- ^ Railways in Monaco (sinfin.net)
- ^ (in frëngjisht) See also: fr:Schéma de la ligne de Marseille-Saint-Charles à Vintimille (frontière)
- ^ a b (in frëngjisht) History of Monaco station from the official site Arkivuar 4 mars 2016 tek Wayback Machine