Shihni burimin për Çamët

{{Grup etnik
| group         = Çamët
| popullsia     = 170,000–440,000<ref name = Vickers>{{Cite book | last          = Vickers | first         = Miranda | title         = The Cham Issue - Where to Now? | url           = https://www.files.ethz.ch/isn/38640/2007_Jan.pdf | publisher     = Defence Academy of the United Kingdom | language      = en | access-date   = 3 gusht 2017 }}</ref>
| region1       = {{flagicon|ALB}} [[Shqipëria]]
| pop1          = 120,000–250,000
| ref1          = <ref name = Vickers/>
| region2       = {{flagicon|GRE}} [[Greqia]]
| pop2          = 44<ref name=Ktistakis9>Ktistakis, 1992: p. 9 (citing Krapsitis V., 1986: Οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες της Θεσπρωτίας (The Muslim Chams of Thesprotia), Athens, 1986, p. 181.</ref>–40,000<ref name=Vickers/><ref name = Banfi/>
| ref2          =
| region3       = {{flagicon|TUR}} [[Turqia]]
| pop3          = 80,000–100,000
| ref3          = 
| region4       = {{flagicon|USA}} [[Shtetet e Bashkuara]]
| pop4          = 50,000–70,000
| ref4          = <ref name = Vickers/>
| rels          = [[Islami]] (shumica)<br />[[Kisha Ortodokse Lindore]] (pakica)
| langs         = [[Gjuha shqipe|Shqip]]<sup>a</sup>
| footnotes     = {{center|a. Gjithashtu [[Gjuha greke|greqisht]], [[Gjuha turke|turqisht]], dhe [[Gjuha angleze|anglisht]], në varësi të shtetit të banimit.}}
|image=File:Unofficial flag of Cham Albanians.svg}}
[[Skeda:Harta e Çamërisë.png|alt=|parapamje|Vendndodhja e Çamërisë mes Shqipërisë dhe Greqisë]]
'''Çamët''' ([[Gjuha greke|Greqisht]]: Τσάμηδες, ''Tsámides'') janë [[Shqiptarët|shqiptarë]], banorët vendas të krahinës së [[Çamëria|Çamërisë]], që gjendet mes [[Shqipëria|Shqipërisë]] dhe [[Greqia|Greqisë]]. Çamët kanë një identitet kulturor të veçantë, i cili është një përzierje e ndikimeve shqiptare dhe greke, si dhe shumë elementeve të veçanta çame.<ref name="See Hasluk 1927">See Hasluk, 'Christianity and Islam under the Sultans', London, 1927.</ref> Një sërë çamësh kontribuan në [[Rilindja Kombëtare|identitetin kombëtar shqiptar]] dhe luajtën një rol të rëndësishëm në fillimin e rilindjes së [[Kultura e Shqipërisë|kulturës shqiptare]] në shekullin e 19-të. Çamët flasin [[Dialektet e gjuhës shqipe|dialektin]] e tyre të [[Gjuha shqipe|gjuhës shqipe]], [[Dialekti çam|dialektin e shqipes çame]], i cili është një dialekt i [[Toskërishtja|toskërishtes]] jugore dhe një nga dy më konservatorët; tjetri është [[Arbërishtja (Greqi)|dialektin arvanitas]].

Në [[Mesjeta|Mesjetë]], popullsia ishte etnikisht e përzier dhe komplekse, informacioni mbi përbërjen etnike të rajonit gjatë shekujve mungon pothuajse plotësisht, me gjasa të mëdha që nuk u përshtatet standardeve "modele kombëtare", të krijuara nga lëvizjet nacionaliste të [[Shekulli XIX|Shekullit XIX]]. Në [[Regjistrimi|regjistrimet]] greke, vetëm çamët [[Myslimanët|myslimanë]] të rajonit numëroheshin si shqiptarë. Sipas regjistrimit grek të vitit [[1913]], 25.000 çam mysliman jetonin në atë kohë në rajonin e Çamërisë ndërsa çamët e [[Krishterët|krishterë]] llogariteshin me kombësi greke me qëllim asimilimin e tyre, nga një popullsi totale prej rreth 60.000 banorësh, në regjistrimin grek të vitit [[1923]] kishte 20.319 çam mysliman, në regjistrimin grek të vitit [[1928]], ishin 17.008 çam myslimanë. Regjistrimi i vetëm që ka numëruar popullsinë e krishterë shqiptare etnike në rajon ishte regjistrimi fashist italian i vitit [[1941]]. Ky regjistrim zbuloi se në rajon jetonin 54,000 çam , nga të cilët 28,000 çam mysliman dhe 26,000 çam të krishterë dhe 20,000 banor të etnive të tjera. Pas luftës, [[Genocidi Grek kundër Çamërisë|genocidit Grek kundër shqiptarëve të Çamërisë]] sipas regjistrimeve greke që përfshinin grupet etniko-gjuhësore, në [[1947]] kishte 113 çam myslimanë dhe 127 çam mysliman në [[1951]]. Në ditët e sotme në Shqipëri llogariten të jenë të paktën 250,000 çam pasardhës të çamëve që u larguan nga Çamëria në [[1944]] për ti shpëtuar genocidit grek kundër shqiptarëve në Çamëri.
[[Skeda:Fb010.jpg|parapamje|majtas|Veshje tradicionale e [[Filati]]t (1913)]]

Sipas nacionalistët grek, pas [[Pushtimi italian i Shqipërisë|pushtimit italian të Shqipërisë]] në vitin 1939, çamët u bënë një mjet i spikatur propagandistik për [[Mbretëria e Italisë|italianët]] dhe elementët [[Shqipëria natyrale|irredentistë]] mes tyre u bënë më të zëshëm. Si rrjedhojë, në prag të [[Lufta Greko-Italiane|Luftës Greko-Italiane]], autoritetet greke deportuan popullsinë e rritur mashkullore çame në kampet e internimit. Pas [[Pushtimi i Greqisë nga Fuqitë e Boshtit|pushtimit të Greqisë]], një pjesë e madhe e popullsisë myslimane çame [[Bashkëpunimi i shqiptarëve çamë me Fuqitë e Boshtit|bashkëpunoi]] me forcat italiane dhe [[Gjermania Naziste|gjermane]].<ref>{{cite book |last= Meyer|first= Hermann Frank |title=Blutiges Edelweiß: Die 1. Gebirgs-division im zweiten Weltkrieg [Bloodstained Edelweiss. The 1st Mountain-Division in WWII]|publisher=Ch. Links Verlag |language=de |year=2008 | ref=Meyer |isbn=978-3-86153-447-1 |url=https://books.google.com/books?id=_Hpr-PK39UkC |page=705|quote=The Albanian minority of the Chams collaborated in large parts with the Italians and the Germans.}}</ref><ref>Russell King, Nicola Mai, Stephanie Schwandner-Sievers, ''[https://books.google.com/books?hl=el&id=yoaOAAAAMAAJ&dq The New Albanian Migration]'', Sussex Academic Press, 2005, {{ISBN|9781903900789}}, p. 67.</ref><ref>M. Mazower (ed.), ''After The War Was Over: Reconstructing the Family, Nation and State in Greece, 1943–1960'', Princeton University Press, 1960, {{ISBN|9780691058412}}, p.&nbsp;25.</ref><ref>{{cite book|author1=Victor Roudometof|author2=Roland Robertson|title=Nationalism, Globalization, and Orthodoxy: The Social Origins of Ethnic Conflict in the Balkans|url=https://books.google.com/books?id=I9p_m7oXQ00C&pg=PA190|year=2001|publisher=Greenwood Publishing Group|location=Westport, Conn. [u.a.]|isbn=978-0-313-31949-5|language=en|pages=190–}} "During World War II, the majority of Chams sided with the Axis forces..."</ref> Kjo ngjalli pakënaqësi tek popullsia vendase greke dhe pas Luftës së Dytë Botërore e gjithë popullsia çame myslimane duhej të [[Gjenocid ndaj shqiptarëve të Çamërisë|ikte në Shqipëri]]. Shumica e çamëve u vendosën në Shqipëri, ndërsa të tjerët formuan komunitete ''[[émigré]]'' në [[Turqi]] dhe SHBA, dhe sot pasardhësit e tyre vazhdojnë të jetojnë në këto vende. Që nga [[rënia e komunizmit në Shqipëri]], çamët kanë bërë fushatë për [[E drejta e kthimit|të drejtën e kthimit]] në Greqi dhe rikthimin e pronave të konfiskuara.

== Emri ==
Çamëria në çdo periudhë historike është paraqitur si një regjion gjeografik dhe etnografik unikal, i identifikuar, megjithatë emri i saj gjatë shekujsh nuk ka qenë i qëndrueshëm, por ka ndryshuar nga njëra periudhë historike në tjetrën. Këto ndryshime shprehën procesin historik të zhvillimit të saj.

Në ditët tona përdoren paralelisht dy emra për këtë krahinë si dublim i njëri-tjetrit. Çamëri për vendin dhe çamë për banorët dhe Epir për vendin dhe epirotë për banorët e tij. Në të folmen e popullit përdoret emri i parë, ndërsa në literaturë më tepër i dyti. Emri “Epir” dhe “epirotë” ndeshet veçanërisht në literaturën greke, kurse në literaturën shqiptare në përgjithësi përdoret emri popullor Çamëri për vendin dhe çamë për banorët e tij. Këta dy emra i ndeshim jo vetëm në literaturën e kohës së sotme, por edhe në literaturën historike që nga kohët më të lashta. Kuptimi i tyre nuk është i njëjtë në çdo kohë. Herë njëri shtrihej në një territor më të gjerë e tjetri përfshinte një hapësirë më të ngushtë, herë njëri paraqitej si kryenjësi e tjetri si nënnjësi. Luhatja e këtyre dy emrave është e lidhur me prejardhjen (origjinën) historike dhe veçoritë e zhvillimit politiko-shoqëror të krahinës në shekuj. Emri “Epir” ka qenë përdorur në kohën e lashtë nga autorë grekë si emër i përgjithshëm që përcaktonte pozitën kontinentale të krahinës përballë Greqisë ishullore (Epir në greqisht do të thotë stere, tokë). Nga fundi i shek.VI p.e.s.(para Krishtit), ai u shndërrua në një emër të përveçëm gjeografik, ndërsa në gjysmën e dytë të shek. IV para Krishtit ai mori edhe përcaktim politik. Epiri banohej prej 14 fisesh, ndër të cilët kryesorët ishin tesprotët, kaonët e molosët, të cilët ishin etnikisht të një trungu me ilirët. Gjithashtu edhe emri Çamëri ka origjinë (burim) të lashtë historike. Gjejmë sot trajtesat më të hershme lidhur me prejardhjen e emrit Çamëri, që u takojnë studiuesve të huaj të shek.XIX, M.Leake e F. Pouqueville.<ref>{{Cite book |last=Pouqueville |first=François |title=Voyage en Morée, à Constantinople, en Albanie et d'autres parties de l'Empire ottoman, 1798-1801 |year=1805 |edition=3 |location=Paris }}</ref> Vëmendja është drejtuar nga toponimia që ka natyrë konservative dhe ruhet relativisht gjatë edhe kur ka zhvendosje popullsish. Është vërejtur një lidhje e ngushtë e emrit Çamëri me emrin e lumit që përshkon krahinën – Thjam-isit antik. Thjami është identifikuar me Kalaman, lumi që shkon pranë shkallës së Filatit (shkalla e Zorianit). Dijetari i njohur anglez William Leake, në fillim të shek.XIX pa te fjala “çam” një reflektim të emrit të vjetër të Kalamas, të emrit Thjamis, duke e paraqitur në një vazhdimësi jo greke.<ref>{{Cite journal |date=2010-08-26 |title=Plate section |url=http://dx.doi.org/10.1017/cbo9780511706073.013 |journal=The Topography of Athens |doi=10.1017/cbo9780511706073.013}}</ref> Studiuesi grek, Nikoleos Georgios Nikokles, mbështet tezën se fjala “çam” do të thotë “pisha”, ose vendi i banorëve të pyjeve me bredha. Ky studiues mundohet të argumentojë se ngjashmëria e fjalëve “çam-pisha” është një dëshmi se shqiptarët kanë qenë të ngulitur në Danub dhe, në kohën pas Krishtit, ky emër grek bashkë me popullin kanë kaluar në vendbanimin e ri ilirik (Çamëri). Studiuesi gjerman I.Ph. Fallmerayer e kundërshtoi këtë tezë antishkencore. Ai argumenton se fjala “bredh”-çam (pylli me bredha) është një fjalë e parme turke dhe jo fjalë e parme greke dhe, si shumë fjalë të tjera, ka ardhur te shqiptarët nëpërmjet lëvizjeve migruese dhe marrëdhënieve me turqit e imigrues në Europë. Dhe më tej vijon: – Ndofta emri i provincës bregdetare shqiptare “Çamëri” nuk është i prejardhur as nga greqishtja e as nga turqishtja, por nga emri i stërlashtë i lumit Thiamis.<ref>{{Cite thesis |title=Jakob Philipp Fallmerayer: Publizist und Politiker zwischen Revolution und Reaktion (1835-1861) |publisher=C.H. Beck |date=1996 |place=München |isbn=3406106900 |first=Thomas |last=Leeb}}</ref><ref>{{Cite book |last=Fallmerayer |first=Jakob Philipp |title=Das albanesische Element in Griechenland |year=1857 |isbn=978-3747772386 |language=de}}</ref>

Në fillim të shek XIX, studiuesi francez F.Pouqueville, në veprën e tij prej gjashtë vëllimesh “Vyage delle Greece”, përshkrimi i Çamërisë dhe i krahinës së saj, Sulit, zë pesë kapituj. Racën shqiptare ky autor e ndan në katër regjione etno-gjeografikë: në gegë dhe Mirditë, në toskë, në labë, e në çamë. “Katundet e zallit te Thyamis (sot lumi Kalama) janë shqiptarë të krishterë të gjuhës çame” (Vëll II, fq 103)… Çamëve u ka hije lëvdata për trimërinë, bukurinë, pastërtinë e zgjuarsinë.<ref>{{Cite book |last=Pouqueville |first=François |title=Voyage de La Grece |year=1822 |location=Paris |language=fr}}</ref> Në hartat etnografike të botuara në shek. XIX nga studiuesit e huaj, F. Pouqueville, G.Lejean, J.Perthes, K.Saks etj, shtrirja e krahinës së Çamërisë deri në gjirin e Prevezës paraqitet me unitet gjuhësor territorial shqiptar. Në hartën e tij etnografike. J.Perthes në 1851-shin e ka të shënuar toponimin Çamëri në shtrirjen gjeografike të tij. Në punimet e prof. Çabejt, vazhdimësia e këtyre dy termave (Thiamis-çam) shpjegohet në bazë të ligjeve të zhvillimit fonetik të shqipes. Autori ynë, duke u mbështetur në këtë fakt, e paraqet emrin Çamëri si një nga emrat tipikë që vërtetojnë autoktoninë e shqiptarëve në vendbanimet e tyre të sotme. Sipas tij, edhe zhvillimi fonetik Arachthos (emri i lashtë i qytetit të Artës) shpjegohet më mirë me anë të shqipes, sesa greqishtes.<ref>{{Cite web |date=2023-12-13 |title=“Çamëri, emër tipik i autoktonisë shqiptare” |url=http://www.panorama.com.al/%e2%80%9ccameri-emer-tipik-i-autoktonise-shqiptare%e2%80%9d/ |access-date=2023-12-13 |language=sq}}</ref>

Megjithëse emrat “Çamëri” dhe “Epir” janë toponime të një regjioni, kuptimi i tyre gjatë shekujve mori dimensione hapësinore të ndryshme.

Një [[Etimologjia popullore|etimologji popullore]] ia atribuon emrin [[Gjuha turke|turqishtes]] ''cami'' (greqisht ''tzami''), fjalë për fjalë, 'shkuarës i [[Xhamia|xhamisë]], frekuentues i xhamisë' që me sa duket është përdorur nga të krishterët ortodoksë për pasardhësit e të [[Islamizimi i shqiptarëve|konvertuarve]] myslimanë. Megjithatë, kjo nuk ka gjasa pasi kuptimi më i gjerë etnografik dhe dialektor i fjalës përfshin të gjithë popullsinë shqipfolëse të njësive rajonale të [[Thesprotia|Thesprotisë]] dhe [[Qarku i Prevezës|Prevezës]] të [[Epiri]]t grek, si popullsinë myslimane ashtu edhe atë të krishterë.<ref name="Xhufi">{{Cite journal |last=Xhufi |first=Pëllumb |date=shkurt 2006 |title=Çamët ortodoks |journal=Studime Historike |language=sq |publisher=Albanian Academy of Sciences |volume=38 |issue=2 |authorlink=Pëllumb Xhufi}}</ref>

Çamët përbëjnë pjesën më të madhe të pakicës së dikurshme të konsiderueshme shqiptare në zonën më të gjerë të [[Epiri (rajon administrativ)|rajonit të Epirit]]; jashtë Çamërisë janë vetëm dy fshatra shqipfolëse më në verilindje (afër [[Konica|Konicës]] në [[Janina (njësi rajonale)|njësinë rajonale]] të [[Janina|Janinës]]), banorët e të cilëve i përkasin një nëngrupi tjetër shqiptar, atij të [[Labëria|Labëve]].<ref name="Euromosaic">{{cite web |author=Euromosaic project |year=2006 |title=L'arvanite/albanais en Grèce |url=http://www.uoc.edu/euromosaic/web/document/albanes/fr/i2/i2.html |access-date=16 mars 2009 |publisher=[[Komisioni Evropian]] |location=Brussels |language=fr}}</ref> Sot, në kontekstin grek, përdorimi i termit është bërë kryesisht i lidhur me ish pakicën myslimane.<ref name="Euromosaic" />Emri “Epir”, meqenëse shprehte “vendin e pyjeve me bredha”, u shtri në drejtim të veriut, të arealeve të pyjeve me bredha, deri në gjirin e Vlorës, e më tej. Skënderbeu e quante principatën e tij pjesë të Epirit. Në këtë kuptim, Epiri filloi të identifikohej me një krahinë të madhe, që shtrihej nga gjiri i Artës në jug, deri në atë të Vlorës, në veri. Ndërsa emri Çamëri mbeti në shtrirjen historike nga gjiri i Artës në jug, e deri afër atij të Sarandës, në veri. Kështu bashkëjetuan këta dy emra, njëri për të shprehur një krahinë të madhe si kryenjësi dhe tjetri një krahinë më të vogël si nënnjësi. Krahina e Epirit përfshinte atë të Çamërisë si nëndarje të saj. – Këto dy krahina njëra më e madhe dhe tjetra më e vogël pësuan gjatë shekujve edhe nënndarjet e tyre, të cilat shfaqen në aspektin gjeografik dhe në atë etnografik. Këto nënndarje morën edhe emrat e tyre të veçantë. Epiri në aspektin gjeografik ndahej paralelisht në dy pjesë që quhen: Epiri i Veriut apo “Vorio Epiri” siç quhet nga grekët, i cili shtrihet nga gjiri i Sarandës deri në atë të Vlorës dhe “Epiri i Vërtetë” apo Epiri i Jugut që shtrihet nga gjiri i Sarandës, deri në atë të Artës. Epiri i Jugut ose Epiri i vërtetë përputhet me atë krahinë që quhet Çamëri. Po ashtu edhe Çamëria ndahej në dy pjesë, por nënndarja e saj ishte në drejtim meridional: në pjesën lindore më të lartë shtrihej “Malësia e Çamërisë”, kurse pjesa perëndimore që shtrihej në viset më të ulëta quhej “Fusha” apo Çamëria e vërtetë”. Këta emra me luhatjet e tyre njëri pranë tjetrit ose njëri mbi tjetrin kaluan rrjedhën e shekujve deri në ditët tona. Si kudo në hapësirën etno-kulturore shqiptare në Ballkanin Perëndimor, që mbetën jashtë kufijve politikë të përcaktuar nga Konferenca e Ambasadorëve në Londër në 1913-n, toponimet pësuan deformime të theksuara. 

== Grekizimi politik i Çamët nga Greqia dhe persekutimi i shqiptarëve ==
Pas pushtimit të Çamërisë dhe trojeve të tjera jug-shqiptare, kolonistët greke bënë riorganizimin politiko-administrativ dhe ndryshuan në mënyrë të ndjeshme fjalorin onomastik të trojeve shqiptare. Ndryshimi i toponimeve është bërë në forma të ndryshme, siç është përkthimi në gjuhën greke, përshtatja apo edhe ndryshimi tërësor i tyre. Këtë fat pati edhe toponimi “Çamëri”, i cili qëndron gjallë dhe i fuqishëm më tepër në përdorim të popullit dhe në literaturën shqiptare për këtë krahinë. Emri “Epir” u shua nga përdorimi i popullit dhe mbeti vetëm në literaturën greke. Grekët e përdorin këtë emër për arsye politike. Pasi aneksuan Epirin e Jugut (Çamërinë), ky emër i ngjallte aspirata edhe për aneksimin (pushtimin) e Epirit të Veriut ose Vorio-Epirit.

Në shërbim të strategjisë së helenizimit të gjithë Shqipërisë së Jugut, qeveritë greke, jo vetëm kanë hedhur në qarkullim një literaturë të gjerë propagandistike, por kanë përdorur mjete nga më të ndryshmet, ku përfshihen nga asimilimi me dhunë deri te dallimet në trajtimin e emigrantëve dhe çamëve të shtetit amë, duke mos u dhënë leje-kalimi për të vizituar trojet e tyre. Ngjarjet e kohëve të fundit dëshmojnë se edhe në nivele shtetërore, në Greqi janë të pranishme atavizmat e së kaluarës dhe reminishencat nacionaliste dhe raciste për diskriminimin e qytetarëve sipas kombësisë, duke shkelur konventat ndërkombëtare mbi liritë dhe të drejtat e njeriut, të cilat janë firmosur edhe nga shteti grek.

== Emërtimet etnike ==
Përpara vitit 1944, burimet greke shpesh i referoheshin çamëve si ''albanofone'' (greqisht: Αλβανόφωνοι) ose thjesht si ''shqiptarë të Epirit''.<ref name = Palis>{{Cite journal|last=Pallis|first=A. A.|title=The Greek census of 1928|url=https://archive.org/details/sim_geographical-journal_1929-06_73_6/page/543|date=qershor 1929|journal=The Geographical Journal|volume=73|language=en|issue=6|pages=543–548|doi=10.2307/1785338|jstor=1785338}}</ref>

Në Greqi, çamët myslimanë përmendeshin me një sërë emrash nga autorë të ndryshëm. Ata quheshin "Albanoçamë" (Αλβανοτσάμηδες ''Alvanotsamides''), dhe [[Turko-Shqiptarët]] (Τουρκαλβανοί ''Tourkalvanoi'')<ref name = Babiniotis>{{Cite book |last=Babiniotis|first=George|title=Lexicon of the Modern Greek Language|edition=2nd|year=2002|publisher=Lexicology Centre|location=Athens|language=el|isbn=9789608619012}}</ref> ose "Turkoçamët" (Τουρκοτσάμηδες ''Tourkotsamides''). Megjithatë, nga mesi i shekullit të nëntëmbëdhjetë, termi turk dhe nga fundi i shekullit të nëntëmbëdhjetë e në vazhdim, terma derivatorë si ''Turkalvanoi'' janë përdorur si term, frazë dhe ose shprehje poshtëruese për popullsitë [[Islami në Shqipëri|shqiptare myslimane]] nga popujt [[Islami dhe fetë e tjera|jomyslimanë]] të [[Ballkani]]t. Midis popullatës më të gjerë greqishtfolëse deri në periudhën e ndërmjetme, termi ''Arvanitis'' (shumës: ''[[Arbëreshët në Greqi|Arvanites]]'') përdorej për të përshkruar një shqipfolës pavarësisht nga përkatësitë e tyre fetare. Në Epir sot, termi ''arvanitas'' përdoret ende për një shqipfolës pavarësisht nga shtetësia dhe feja e tyre.

Në të njëjtën kohë, popullsia shqipfolëse në Thesproti, e cila shumë rrallë karakterizohet si çamë e krishterë, shpesh përmendet nga grekët si ''arvanitas'' (Αρβανίτες), që i referohet kryesisht grekëve albanofonë të Greqisë së Jugut, por përdoret zakonisht si për të gjithë qytetarët grek shqipfolës. Popullsia vendase greke i quan ata gjithashtu greko-çamë (Ελληνοτσάμηδες ''Elinotsamides''), ndërsa shqiptarët myslimanë ndonjëherë i quajnë ''[[Kaur]]'', që do të thotë "të pafe" dhe i referohet fesë së tyre. Ky term është përdorur nga shqiptarët myslimanë për jomyslimanët gjatë [[Perandoria Osmane|Perandorisë Osmane]]. Çamët ortodoksë përdorin emërtimin "Shqiptarët" për veten e tyre.<ref name=Banfi>{{Cite book |last1=Banfi |first1=Emanuele |title=Minorités linguistiques en Grèce: Langues cachées, idéologie nationale, religion. |publisher=Mercator Program Seminar |place=Paris |page=27 |date=6 qershor 1994 |language=fr }}</ref> Çamët në Turqi njihen me emrin Arnautë (''Arnavutlar''), që vlen për të gjithë [[Shqiptarët në Turqi|shqiptarët etnikë në Turqi]].

== Referime ==
{{reflist}}

[[Kategoria:Shqiptarë nga Çamëria| ]]
[[Kategoria:Çamë]]