Deklarata e të Drejtave të Njeriut dhe Qytetarit

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë
Deklarata e të Drejtave të Njeriut dhe Qytetarit, pikturuar nga Jean-Jacques-François Le Barbier

Deklarata e të Drejtave të Njeriut dhe të Qytetarit ( French: ), i vendosur nga Asambleja Kushtetuese Kombëtare e Francës në vitin 1789, është një dokument për të drejtat civile të njeriut nga Revolucioni Francez . [1] E frymëzuar nga filozofët e iluminizmit, Deklarata ishte një deklaratë thelbësore e vlerave të Revolucionit Francez dhe pati një ndikim të madh në zhvillimin e koncepteve popullore për lirinë dhe demokracinë individuale në Evropë dhe në mbarë botën. [2]

Deklarata u hartua fillimisht nga Marquis de Lafayette, por shumica e draftit përfundimtar erdhi nga Abbe Sieyès. [3] Të ndikuar nga doktrina e "të drejtës natyrore", të drejtat e njeriut mbahen si universale: të vlefshme në çdo kohë dhe në çdo vend. Ai u bë baza për një komb individësh të lirë të mbrojtur në mënyrë të barabartë nga ligji. Ajo është përfshirë në fillimet e kushtetutave të Republikës së Katërt Franceze (1946) dhe Republikës së Pestë (1958) dhe është ende aktuale.

Historia[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Përmbajtja e dokumentit doli kryesisht nga idealet e Iluminizmit. [4] Draftet kryesore u përgatitën nga Lafayette, duke punuar ndonjëherë me mikun e tij të ngushtë Thomas Jefferson. [5] [6] Në gusht 1789, Abbe Emmanuel Joseph Sieyès dhe Honoré Mirabeau luajtën një rol qendror në konceptimin dhe hartimin e Deklaratës përfundimtare të të drejtave të njeriut dhe qytetarit. [7] [8]

Neni i fundit i Deklaratës së të Drejtave të Njeriut dhe Qytetarit u miratua më 26 gusht 1789 nga Asambleja Kushtetuese Kombëtare, gjatë periudhës së Revolucionit Francez, si hapi i parë drejt shkrimit të një kushtetute për Francën. I frymëzuar nga iluminizmi, versioni origjinal i Deklaratës u diskutua nga përfaqësuesit në bazë të një drafti prej 24 nenesh të propozuar nga the sixth bureau , [9] [10] të udhëhequr nga Jérôme Champion de Cicé . Drafti u modifikua më vonë gjatë debateve. Një deklaratë e dytë dhe më e gjatë, e njohur si Deklarata e të Drejtave të Njeriut dhe Qytetarëve e vitit 1793, u shkrua në vitin 1793, por nuk u miratua kurrë zyrtarisht. [11]

Nenet[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Neni 1. – Qeniet njerëzore lindin dhe mbeten të lirë dhe të barabartë në të drejta. Dallimet shoqërore mund të bazohen vetëm në të mirën e përbashkët.

Neni 2. Qëllimi i të gjithë shoqatave politike është ruajtja e të drejtave natyrore dhe të papërshkrueshme të njeriut. Këto të drejta janë liria, prona, siguria dhe rezistenca ndaj shtypjes.

Neni 3. Parimi i të gjithë pushtetit qëndron në thelb në kombin. Asnjë organ dhe asnjë individ nuk mund të ushtrojë ndonjë autoritet që nuk rrjedh drejtpërdrejt nga kombi.

Neni 4. Liria konsiston në lirinë për të bërë gjithçka që nuk dëmton askënd tjetër; prandaj ushtrimi i të drejtave natyrore të secilit njeri nuk ka kufij, përveç atyre që sigurojnë anëtarët e tjerë të shoqërisë gëzimin e të njëjtave të drejta. Këto kufij mund të përcaktohen vetëm me ligj.

Neni 5. Ligji mund të ndalojë vetëm veprime të tilla që janë të dëmshme për shoqërinë. Asgjë nuk mund të parandalohet që nuk është e ndaluar me ligj, dhe askush nuk mund të detyrohet të bëjë diçka që nuk është parashikuar me ligj.

Neni 6. Ligji është shprehje e vullnetit të përgjithshëm. Çdo qytetar ka të drejtë të marrë pjesë personalisht, ose nëpërmjet përfaqësuesit të tij, në themelimin e tij. Duhet të jetë e njëjtë për të gjithë, pavarësisht nëse mbron apo ndëshkon. Të gjithë qytetarët, duke qenë të barabartë në sytë e ligjit, kanë të drejtë të barabartë për të gjitha dinjitetet dhe për të gjitha pozicionet dhe profesionet publike, sipas aftësive të tyre, dhe pa dallim, përveç atij të virtyteve dhe talenteve të tyre.

Neni 7. Asnjë person nuk mund të akuzohet, arrestohet ose burgoset, përveç rasteve dhe sipas formave të përcaktuara me ligj. Kushdo që kërkon, transmeton, ekzekuton ose shkakton ekzekutimin, çdo urdhër arbitrar, do të ndëshkohet. Por çdo qytetar i thirrur ose i arrestuar në bazë të ligjit do të paraqitet pa vonesë, pasi rezistenca përbën një vepër.

Neni 8. Ligji do të parashikojë dënime të tilla vetëm aq sa janë rreptësisht dhe padyshim të domosdoshme, dhe askush nuk do të vuajë ndëshkimin, përveç nëse ai është shkaktuar ligjërisht në bazë të një ligji të miratuar dhe shpallur para kryerjes së veprës penale.

Neni 9. Meqenëse të gjithë personat konsiderohen të pafajshëm derisa të shpallen fajtorë, nëse arrestimi do të konsiderohet i domosdoshëm, çdo ashpërsi jo thelbësore për sigurimin e personit të të burgosurit do të shtypet rëndë me ligj.

Neni 10. Askush nuk mund të shqetësohet për shkak të opinioneve të tij, përfshirë pikëpamjet e tij fetare, me kusht që manifestimi i tyre të mos prishë rendin publik të vendosur me ligj.

Neni 11. Komunikimi falas i ideve dhe opinioneve është një nga të drejtat më të çmuara të njeriut. Çdo qytetar, në përputhje me rrethanat, mund të flasë, të shkruajë dhe të shtypë me liri, por do të jetë përgjegjës për abuzimet e tilla të kësaj lirie siç përcaktohen me ligj.

Neni 12. Siguria e të drejtave të njeriut dhe të qytetarit kërkon forcat ushtarake publike. Prandaj, këto forca janë krijuar për të mirën e të gjithëve dhe jo për përfitimin personal të atyre të cilëve do t'u besohen.

Neni 13. Një kontribut i përbashkët është thelbësor për mirëmbajtjen e forcave publike dhe koston e administrimit. Kjo duhet të shpërndahet në mënyrë të barabartë midis të gjithë qytetarëve në proporcion me mundësitë e tyre.

Neni 14. Të gjithë qytetarët kanë të drejtë të vendosin, personalisht ose nga përfaqësuesit e tyre, për domosdoshmërinë e kontributit publik; ta japë këtë lirshëm; të dijë se për çfarë përdorimesh vihet; dhe për të rregulluar proporcionin, mënyrën e vlerësimit dhe mbledhjes dhe kohëzgjatjen e taksave.

Neni 15. Shoqëria ka të drejtë të kërkojë nga çdo agjent publik një llogari të administratës së tij.

Neni 16. Një shoqëri në të cilën respektimi i ligjit nuk është i siguruar, as ndarja e pushteteve nuk përcaktohet, nuk ka fare kushtetutë.

Neni 17. Meqenëse prona është një e drejtë e pacenueshme dhe e shenjtë, askush nuk do të privohet nga ajo, përveç rasteve kur nevoja publike, e përcaktuar ligjërisht, do ta kërkojë atë qartë, dhe pastaj vetëm me kushtin që pronari të jetë dëmshpërblyer më parë dhe në mënyrë të barabartë.

Shih edhe[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Literatura[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

  • Jack Censer and Lynn Hunt, Liberty, Equality, Fraternity: Exploring the French Revolution, University Park: Pennsylvania State University Press, 2001.
  • Susan Dalton, "Gender and the Shifting Ground of Revolutionary Politics: The Case of Madame Roland", Canadian Journal of History, 36, no. 2 (2001): 259–83. doi:10.3138/cjh.36.2.259.  PMID 18711850.
  • William Doyle, The Oxford History of the French Revolution, Oxford: Oxford University Press, 1989.
  • Darline Levy and Harriet Applewhite, A Political Revolution for Women? The Case of Paris, in The French Revolution: Conflicting Interpretations. 5th ed. Malabar, Fla.: Krieger Pub. Co., 2002. 317–46.
  • Jeremy Popkin, A History of Modern France, Upper Saddle River: Pearson Education, 2006.
  • "Active Citizen/Passive Citizen", Liberty, Equality, Fraternity: Exploring the French Revolution (accessed 30 October 2011). Project History.
  • Gérard Conac, Marc Debene, Gérard Teboul, eds, La Déclaration des droits de l'homme et du citoyen de 1789; histoire, analyse et commentaires (in French), Economica, Paris, 1993,  .
  • McLean, Iain. "Thomas Jefferson, John Adams, and the Déclaration des Droits de l'Homme et du Citoyen" in The Future of Liberal Democracy: Thomas Jefferson and the Contemporary World (Palgrave Macmillan, 2004)

Referime[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

  1. ^ The French title can be also translated in the modern era as "Declaration of Human and Civic Rights".
  2. ^ Kopstein Kopstein (2000). Comparative Politics: Interests, Identities, and Institutions in a Changing Global Order. Cambridge UP. fq. 72. ISBN 9780521633567. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  3. ^ Fremont-Barnes, Gregory (2007). Encyclopedia of the Age of Political Revolutions and New Ideologies, 1760–1815. Greenwood. fq. 190. ISBN 9780313049514. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  4. ^ Lefebvre, Georges (2005). The Coming of the French Revolution. Princeton UP. fq. 212. ISBN 0691121885. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  5. ^ George Athan Billias, red. (2009). American Constitutionalism Heard Round the World, 1776–1989: A Global Perspective. NYU Press. fq. 92. ISBN 9780814791394. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  6. ^ Susan Dunn, Sister Revolutions: French Lightning, American Light (1999) pp. 143–45
  7. ^ Fremont-Barnes 2007, p. 190.
  8. ^ Keith Baker, "The Idea of a Declaration of Rights" in Dale Van Kley, ed. The French Idea of Freedom: The Old Regime and the Declaration of Rights of 1789 (1997) pp. 154–96.
  9. ^ The original draft is an annex to the 12 August report (Archives parlementaires, 1,e série, tome VIII, débats du 12 août 1789, p. 431).
  10. ^ Archives parlementaires, 1e série, tome VIII, débats du 19 août 1789, p. 459.
  11. ^ Gregory Fremont-Barnes, red. (2007). Encyclopedia of the Age of Political Revolutions and New Ideologies, 1760–1815. Greenwood Publishing Group. fq. 159 vol 1. ISBN 9780313334450. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)