Gazeli
Gazeli është një lloj poezie amatoriale ose ode, e famshme tejendanë nënkontinentit indian në shekujt 18 dhe 19. Gazeli karakterizohet me zgjatjen e zanoreve jashtë normales së këndimit të këngëve tjera.
Prejardhja
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]Kjo formë poezie buron në trajtë nga poezia arabe edhe e kohës së para-Islamit, por me shekujt e muzikës islame dhe ndikimeve në muzikën shqiptare, gazeli ka ardhur si shprehi e përshpirtshme sufi.[1]
Përbërja
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]Gazeli përbëhet nga një numër i pacaktuar bejte, por jo më se 12 të tilla, që rimojnë sipas skemës AA, BA, CA, DA, EA etj. Në bejten e fundit të gazelit përmendej nga poeti emri i vet. Në letërsinë e Lindjes përmenden gazelet e poetëve të mëdhenj si Nizami, Hafezi. Ndërsa në letërsinë shqiptare përdorues të këtij lloji poezie është Nezimi, Kamberi dhe bejtexhinj të tjerë.[2]
Lidhje të jashtme
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]- Kur të pashë moj lulja e bardhë - studentet.info Arkivuar 28 tetor 2019 tek Wayback Machine - aty pas mesit të këngës gjendet gazeli
Referime
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]- ^ Qinami E., Artisti shqiptar që performon në skenat franceze muzikën tonë tradicionale, intervistoi Ervisa Zaja, blog.urbanus.al, 24 gusht 2017.
- ^ Zheji, Gjergj (1988). Bazat e vargëzimit shqiptar. Tiranë: Naim Frashëri. fq. 179.
 | Ky artikull në lidhje me muzikën është i cunguar. Ju mund të ndihmoni Wikipedian duke e zgjeruar atë. |