Kampet naziste të përqendrimit
Nga viti 1933 deri në vitin 1945, Gjermania naziste operoi më shumë se një mijë kampe përqendrimi (gjermanisht: Konzentrationslager), duke përfshirë nënkampet në territorin e vet dhe në pjesë të Evropës së pushtuar nga gjermanët.
Kampet e para u krijuan në mars 1933 menjëherë pasi Adolf Hitleri u bë kancelar i Gjermanisë. Pas spastrimit të SA në vitin 1934, kampet e përqendrimit drejtoheshin ekskluzivisht nga SS nëpërmjet Inspektoratit të Kampeve të Përqendrimit dhe më vonë Zyrës Kryesore Ekonomike dhe Administrative të SS. Fillimisht, shumica e të burgosurve ishin anëtarë të Partisë Komuniste të Gjermanisë, por me kalimin e kohës u arrestuan grupe të ndryshme, duke përfshirë "kriminelët e zakonshëm", "asocialët" dhe hebrenjtë. Pas fillimit të Luftës së Dytë Botërore, njerëzit nga Evropa e pushtuar nga gjermanët u burgosën në kampet e përqendrimit. Rreth 1.65 milionë njerëz ishin të regjistruar të burgosur në kampe, nga të cilët rreth një milion vdiqën gjatë burgimit. Shumica e vdekjeve ndodhën gjatë gjysmës së dytë të Luftës së Dytë Botërore, duke përfshirë të paktën një të tretën e 700 000 të burgosurve që ishin regjistruar që nga janari 1945. Pas fitoreve ushtarake aleate, kampet u çliruan gradualisht në 1944 dhe 1945, megjithëse qindra mijëra të burgosur vdiqën në marshimet e vdekjes.
Muzetë që përkujtojnë viktimat e regjimit nazist janë krijuar në shumë nga ish-kampet dhe sistemi nazist i kampeve të përqendrimit është bërë një simbol universal i dhunës dhe terrorit.
