Kolë Bojaxhiu
 | Ky artikull nuk citon asnjë burim, prandaj mund të mos jetë i saktë. |
Nikollë Bojaxhiu i njohur si Kolë Bojaxhiu (Prizren, ~ 1874 - Shkup, ~ 1919) ka qenë një biznesmen shqiptar dhe politikan, si dhe i ati i Nënë Terezës. Vdiq me datë 2 gusht 1919 në Shkup. Varri i tij gjendet në varrezat e Shkupit.
Biografia
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]Nuk dihet dita e lindjes së tij. Mendohet se ka lindur në qytetin e Prizrenit. Më vonë u vendos në Shkup ku u mor me tregti. U martua me Drane Barnaj. Nga martesa u lindën 5 fëmijë. 2 prej tyre vdiqën fare të vegjël. Tri fëmijët e tjerë ishin Lazër Bojaxhiu, Gonxhe Bojaxhiu (Nënë Tereza), dhe Age Bojaxhiu.
Nikollë Bojaxhiu ishte një sipërmarrës bamirës dhe patriot shqiptar. Kompania e tij ndërtoj teatrin e parë të Shkupit (Uskub). Aj mori pjesë në zhvillimin e linjës hekurudhore që lidh Kosovën me Shkup - një projekt që ai financoj personalisht.
Si aktivist i të drejtave te shqiptareve, ishte i vetmi katolik për t'u zgjedhur në këshillin e qytetit të Shkupit. Bojaxhiu vdiq në vitin 1919 në rrethana të panjohura, por dyshohet qe është helmuar nga agjentet agjentët serbë. Fëmijët e tij përfshinin Lazar, një oficer i ushtrisë shqiptare Mbretërore, dhe Nënë Tereza, një murgeshë katolike romake.
I lindur në Prizren në vitin 1874, Bojaxhiu u shpërngul në Shkup pas vitit 1900, ku ai së pari ka punuar si një farmacist dhe më vonë u bë një partner në një ndërmarrje ndërtimi. Ai ishte një poliglot: përveç gjuhës shqipe ai gjithashtu foli frëngjisht, italisht, serbo-kroate dhe turke. Në fillim të viteve 1900, ai u martua me Dranafile Bernai me të cilën pati tre fëmijë : Aga (l. 1905), Lazar (l. 1908) dhe Agnes (l. 1910), e cila më vonë u bë i njohur më mirë si Nënë Tereza. Kompania e Nikollë Bojaxhiu ndërtoj teatrin e parë të qytetit dhe një pjesë të linjës hekurudhore që lidh Shkupin me rajonin e Kosovës.
Në ditën e Deklaratës së Pavarësisë Shqiptare (28 nëntor 1912), ai organizoi një takim ku mur pjes Bajram Curri dhe Hasan bej Prishtina ndër të tjerë. Mbas okupimit nga Serbia, Bojaxhiu u bashkua me disa organizata shqiptare qe luftojshin për te drejtat e shqiptarëve. Ai vdiq në vitin 1919, disa orë pasi ai u kthye nga një takimi politik në Beograd. Disa biografë kanë atribuuar vdekjen e tij të helmimit nga agjentët serbë. Qëllimi dhe pjesëmarrësit e takimit mbeten të panjohur. Djali i tij Lazar konsideron qe teoria e helmimit të jetë një gjë e sigurt, ndërsa vajza e tij Agnes përshkroi atë si te pakonfirmuar.
Ne procesin i tij funeral morën pjesë një numër i madh të njerëzve dhe përfaqësues të të gjitha komuniteteve fetare. Si shenjë respekti, atë ditë të gjithë fëmijët morën dhurate dhe dyqanet mbetën të mbyllura. Pas vdekjes së tij, partneri i tij përvetësoj tërësinë e kompanistë përbashkët dhe nuk lënë asgjë për të e vejen e tij dhe pasardhësit.