Mbretëria e Bosnjës
Mbretëria e Bosnjës (serbo-kroatisht: Краљевина Босна Kraljevina Bosna), ose Mbretëria Boshnjake (Босанско краљевство Bosansko kraljevstvo), ishte një mbretëri mesjetare që zgjati për gati një shekull, nga 1377 deri në 1463, dhe evoluoi nga Banati i Bosnjës, i cili vetë zgjati të paktën që nga viti 1154.
Megjithëse mbretërit hungarez e shihnin Bosnjën si nën sovranitetin e tyre gjatë kësaj kohe, sovraniteti dhe pavarësia e Bosnjës në drejtimin e punëve të saj është megjithatë e pamohueshme.
Mbreti Tvërtko I (r. 1353–91) fitoi pjesë të Serbisë perëndimore dhe pjesën më të madhe të bregut të Adriatikut në jug të lumit Neretva. Gjatë pjesës së fundit të mbretërimit të tij, Bosnja u bë një nga shtetet më të forta në Gadishullin Ballkanik. Megjithatë, copëzimi feudal mbeti i rëndësishëm në Bosnje dhe fisnikëria boshnjake kishte pushtet të rëndësishëm, duke e ushtruar atë në mbledhjet e Stanak-ut, ku anëtarët diskutuan për çështje të tilla si zgjedhja e mbretit ose mbretëreshës së re dhe kurorëzimit, politika e jashtme, shitja ose cedimi i territorit, kontraktimi dhe nënshkrimi i traktateve me vendet fqinje dhe çështjet ushtarake.
Perandoria Osmane aneksoi pjesë të Bosnjës lindore në vitet 1440 dhe 1450 dhe vazhdoi të pushtojë Hum-in, që atëherë u riemërua në Hercegovinë, me kalanë e fundit, Novi, që ra në dhjetor 1481. Shtjefën Tomasheviq, mbreti i fundit i Bosnjës, u kap nga osmanët dhe u vra në vitin 1463.
Shumica dërrmuese e popullsisë ishte rurale, me pak qendra të rëndësishme urbane. Ndër qytetet më të shquara ishin Doboj, Jajce, Srebreniku, Srebrenica, Tešanj dhe Podvisoki. Minierat, veçanërisht për argjendin, ishin burimi kryesor i të ardhurave për mbretërit boshnjakë.