Komunikimi pa tela
Komunikimi pa tela (ang. Wireless communication) apo është një emërtim që përdoret në informatikë për të treguar çdo lloj veprimi elektrik apo elektronik i cili kryhet pa përdorimin e një lidhjeje me tel. Komunikimi i pa tela është përcjellja e informacionit në largësi pa përdorimin e përcjellësve. Largësitë e përfshira mund të jenë të shkurtëra (disa metra si p.sh. në një telekomandë televizori) apo shumë të gjata (mijëra apo madje miliona kilometra për radiokomunikim). Përçimi i pa tela i sinjaleve bën pjesë në degën e telekomunikacionit. Ai përfshin telefonët celularë, ndihmuesit personal digjital (NPD) etj. Shembuj të tjerë të teknologjisë pa tela përfshijnë njësitë SGV, derëhapësit e garazheve, minjtë kompjuterikë pa tela dhe tastaturat, televizionin satelitor dhe telefona celular.
Në përgjithësi përçimi pa tela përdor radiovalët megjithëkëtë përkufizimi shtrihet edhe në aparate, më pak të përdorur, që shfrytëzojnë rrezatimin infra të kuq apo laserin.
Hyrje
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]Historia
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]Zbatimet e teknologjisë patela
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]Komunikimi pa tela
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]Siguria
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]eq3wed dtaagyh gutiswsi ghgutts qSWETHV