Partia Komuniste Franceze
Partia Komuniste Franceze Parti communiste français | |
|---|---|
.svg) | |
| Shkurtesa | PCF |
| Themeluar | dhjetor 1920, 30 |
| Ndarë nga | Seksioni Francez i Internacionales së Punëtorëve |
| Selia | Selia e PKF-së, 2, place du Colonel Fabien – 75019 Paris |
| Gazeta | L'Humanité |
| Krahu i nxënësve | Bashkimi i Studentëve Komunistë |
| Krahu i të rinjve | Mouvement Jeunes Communistes de France |
| Anëtarësimi (2023) |  42,237[1] |
| Ideologjia | |
| Krahu politik | E majtë[5][6] to far-left[7] |
| Përkatësia kombëtare | NUPES |
| Përkatësia evropiane | Partia e së Majtës Europiane |
| Përkatësia ndërkombëtare | IMCWP Kominformi (1947–1956) |
| Grupi i Parlamentit Evropian | GUE-NGL |
| Kushtrimi | "Internacionalja" |
| Faqja zyrtare | |
| Stampa:Official URL | |
Deri më 2008, partia ishte gjithashtu anëtare e Frontit Popullor (1936–1938), Komitetit Francez të Çlirimit Kombëtar (1940–1947) dhe të Majtës Plurale (1997–2002) | |
Partia Komuniste Franceze ( frëngjisht: Parti communiste français ,shqiptimi: [paʁti kɔmynist fʁɑ̃sɛ], PCF ) është një parti politike në Francë e cila mbron parimet e komunizmit. PKF është anëtare e Partisë së së Majtës Evropiane, dhe deputetët e saj janë pjesë e grupit të Majtë në Parlamentin Evropian – GUE/NGL .
E themeluar në vitin 1920, ajo mori pjesë në tre qeveri: qeveria e përkohshme e Çlirimit (1944–1947), në fillim të presidencës së François Mitterrand (1981–1984) dhe në kabinetin e së majtës plurale të udhëhequr nga Lionel Jospin (1997– 2002).
Ajo ishte gjithashtu partia më e madhe në të majtë në Francë në një numër zgjedhjesh kombëtare, nga 1945 deri në 1960, përpara se të binte pas Partisë Socialiste në vitet 1970. PCF ka humbur më shumë terren ndaj socialistëve që nga ajo kohë.
Nga viti 2009, PCF ishte një anëtar drejtues i Frontit të Majtë ( Front de gauche), së bashku me Partinë e Majtë (PG) të Jean-Luc Mélenchon . Gjatë zgjedhjeve presidenciale 2017, PCF mbështeti kandidaturën e Mélenchonit; megjithatë, tensionet midis PCF-së dhe lëvizjes së Mélenchonit, La France Insoumise, kanë bërë që të dy lëvizjet të bëjnë fushatë të ndara për zgjedhjet e përgjithshme. [8] Megjithëse mbështetja e saj elektorale ka rënë në dekadat e fundit, PCF-ja ruan një ndikim të fortë në politikën franceze, veçanërisht në nivelin vendor. Në vitin 2012, PCF pretendoi se kishte 138,000 anëtarë, 70,000 prej të cilëve kishin paguar tarifat e anëtarësimit. [9]
- ^ Stampa:Cite tweet
- ^ Nordsieck, Wolfram (2017). "France". Parties and Elections in Europe.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ "EuropeElects". Parties and Elections in Europe.
{{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!), citing data from Chapel Hill Expert Survey - ^ Qvortrup, Matt (2022). Referendums and Ethnic Conflict (bot. 2nd). University of Pennsylvania Press. fq. 131. ISBN 9780812298581.
Further, France is a country with a persistent Euroskeptic party with coalition potential, namely the French Communist Party.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ Murray, Rainbow (2008). The Power of Sex and Incumbency: A Longitudinal Study of Electoral Performance in France. SAGE. fq. 551. doi:10.1177/1354068807088122. S2CID 144957277.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ Mendras, Henri; Cole, Alistair (1991). Social Change in Modern France: Towards a Cultural Anthropology of the Fifth Republic. Cambridge University Press. fq. 76. ISBN 052139998X.
{{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri|language=(Ndihmë!) - ^ Cosseron, Serge (ed.). Le dictionnaire de l'extrême gauche.
- ^ "Législatives : la tension monte d’un cran entre PCF et France insoumise", L'Humanité.
- ^ "Les primaires à gauche au banc d'essai" L'Express.