Artileria raketore
Artileria raketore është artileri që përdor eksplozivë rakete si predhë. Përdorimi i artilerisë me raketa daton në Kinën mesjetare ku përdoreshin pajisje të tilla si shigjetat e zjarrit (megjithëse kryesisht si armë psikologjike). Shigjetat e zjarrit u përdorën gjithashtu në sisteme të shumta lëshimi dhe transportoheshin nëpërmjet karrocave. Artileria e parë e vërtetë e raketave u zhvillua në Indi nga Mbretëria e Mysore. Në fund të shekullit të 19, për shkak të përmirësimeve në fuqinë dhe rrezen e artilerisë konvencionale, përdorimi i raketave të hershme ushtarake ra; ato më në fund u përdorën në një shkallë të vogël nga të dyja palët gjatë Luftës Civile Amerikane. Artileria moderne e raketave u përdor për herë të parë gjatë Luftës së Dytë Botërore, në formën e modeleve të municioneve raketore të familjes gjermane Nebelwerfer, serisë sovjetike Katyusha dhe shumë sistemeve të tjera të përdorura në një shkallë më të vogël nga aleatët perëndimorë dhe Japonia. Në përdorimin modern, raketat shpesh udhëhiqen nga një sistem udhëzues i brendshëm ose GPS për të ruajtur saktësinë.