Fluiditeti seksual

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë

Fluiditeti seksual ka të bëjë me ndryshimet e seksualitetit ose identitetit seksual (gjithashtu njihet dhe si identiteti i orientimit seksual). Orientimi seksual është i qëndrueshëm dhe i pandryshueshëm për shumicën e njerëzve, por disa kërkime tregojnë se disa njerëz mund të përjetojnë ndryshime të orientimit seksual dhe kjo ka gjasa më të mëdha për gratë sesa për burrat. [1] Nuk ka asnjë provë shkencore që orientimi seksual mund të ndryshohet përmes psikoterapisë. [2] [3] Identiteti seksual mund të ndryshojë gjatë jetës së një personi dhe nuk do të thotë se duhet të përputhet me seksin biologjik, sjelljen seksuale ose orientimin aktual seksual. [4] [5]

Sipas një kërkimi shkencor, orientimi seksual nuk është një zgjedhje. [6] [7] [8] Nuk ekziston ndonjë konsensus për shkakun ekzakt të zhvillimit të orientimit seksual, por janë ekzaminuar ndikimet gjenetike, hormonale, sociale dhe kulturore. [8] [9] [10] Sipas shkencëtarëve, ajo vjen nga ndërveprimet e ndikimeve gjenetike, hormonale e mjedisore. [10] Edhe pse nuk ka ndonjë teori për shkakun e orientimit seksual, shkencëtarët favorizojnë teoritë e bazuara biologjikisht. [11] Hulumtimet gjatë disa dekadave kanë treguar se orientimi seksual mund të jetë në çdo moment përgjatë një vazhdimësie, nga tërheqja ekskluzive ndaj seksit të kundërt deri tek tërheqja ekskluzive për të njëjtin seks. [12]

Sfondi[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Shpeshherë orientimi apo identiteti seksual nuk dallohet, e cila mund të ndikojë në vlerësimin e saktë të identitetit seksual dhe nëse orientimi seksual mund të ndryshojë apo jo. Identiteti i orientimit seksual mund të ndryshojë gjatë jetës së një personi dhe mund ose jo të përputhet me seksin biologjik, sjelljen seksuale ose orientimin aktual seksual. Ndërkohë që Qendra për Varësinë dhe Shëndetin Mendor dhe Shoqata Amerikane Psikiatrike shprehin se orientimi seksual është i lindur, i qëndrushëm gjatë jetës për disa njerëz, por ndryshon me kalimin e kohës për të tjerët, Shoqata Psikologjike Amerikane dallon mes orientimit seksual dhe identitetit të orientimit seksual (i cili mund të ndryshojë në çdo moment në jetën e një personi). [13] Shkencëtarët dhe profesionistët e shëndetit mendor në përgjithësi nuk besojnë se orientimi seksual është një zgjedhje.

Biologjia dhe stabiliteti[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Terapia e konvertimit (përpjekjet për të ndryshuar orientimin seksual) rrallëherë ka sukses. Në rishikimin e përpjekjeve të terapisë së riorientimit seksual, Maccio rendit dy studime që pretendojnë se kanë konvertuar me sukses gejët dhe lesbiket demonstrojnë të kundërtën. Ajo u përpoq të zgjidhte debatin duke përdorur një mostër që nuk ishte rekrutuar nga organizatat fetare. Studimi përbëhej nga 37 ish-pjesëmarrës të terapisë së konvertimit (62.2% ishin meshkuj) me prejardhje të ndryshme kulturore dhe fetare, të cilët aktualisht ose më parë ishin identifikuar si lezbike, gay ose biseksualë. Rezultatet treguan se nuk kishte ndryshime statistikisht domethënëse në orientimin seksual nga para në atë pas trajtimit. Në seancat pasuese, ndryshimet e pakta në orientimin seksual që ndodhën pas terapisë nuk zgjatën. Ky studim qëndron si mbështetje për origjinën biologjike të orientimit seksual, por popullata e mostrës kryesisht mashkullore i ngatërron gjetjet. [14]

Ndryshimet në seksualitet[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Demografia[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Një studim nga Steven E. Mock dhe Richard P. Eibach nga viti 2011 tregon se 2% e 2,560 pjesëmarrësve të rritur të përfshirë në Sondazhin Kombëtar të Zhvillimit të Jetës së Mesme në Shtetet e Bashkuara raportuan ndryshim të identiteteve të orientimit seksual pas një periudhe 10-vjeçare: 0.78% e meshkujve dhe 1.36% e femrave që e kanë identifikuar veten si heteroseksuale në fillim të periudhës 10-vjeçare, si dhe 63.6% e lezbikeve, 64.7% e femrave biseksuale, 9.52% e meshkujve homoseksualë dhe 47% e meshkujve biseksualë. Sipas studimit, "ky model ishte në përputhje me hipotezën se heteroseksualiteti është një identitet më i qëndrueshëm i orientimit seksual, ndoshta për shkak të statusit të tij normativ . Megjithatë, identiteti homoseksual mashkullor, megjithëse më pak i qëndrueshëm se identiteti heteroseksual, ishte relativisht i qëndrueshëm në krahasim me tjetrin. identitetet e pakicave seksuale”. Duke pasur vetëm të rritur të përfshirë në grupin e ekzaminuar, ata nuk gjetën ndryshime në rrjedhshmëri të cilat ndikoheshin nga mosha e pjesëmarrësve. Megjithatë, ata deklaruan se "hulumtimet mbi stabilitetin dhe ndryshimin e qëndrimit sugjerojnë se shumica e ndryshimeve ndodhin në adoleshencë dhe në moshë madhore (Alwin & Krosnick, 1991; Krosnick & Alwin, 1989), gjë që mund të shpjegojë ndikimin e zvogëluar të moshës pas asaj pike". [15]

Referime[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

  1. ^ Bailey, J. Michael; Vasey, Paul; Diamond, Lisa; Breedlove, S. Marc; Vilain, Eric; Epprecht, Marc (2016). "Sexual Orientation, Controversy, and Science". Psychological Science in the Public Interest (në anglisht). 17 (2): 45–101. doi:10.1177/1529100616637616. PMID 27113562. Arkivuar nga origjinali më 2019-12-28. Marrë më 2019-06-28. Sexual fluidity is situation-dependent flexibility in a person's sexual responsiveness, which makes it possible for some individuals to experience desires for either men or women under certain circumstances regardless of their overall sexual orientation....We expect that in all cultures the vast majority of individuals are sexually predisposed exclusively to the other sex (i.e., heterosexual) and that only a minority of individuals are sexually predisposed (whether exclusively or non-exclusively) to the same sex.
  2. ^ American Psychological Association (2012). "Guidelines for Psychological Practice With Lesbian, Gay, and Bisexual Clients" (PDF). American Psychologist (në anglisht). 67 (1): 10–42. doi:10.1037/a0024659. PMID 21875169. Arkivuar (PDF) nga origjinali më 16 qershor 2019. Marrë më 23 qershor 2019. Therapeutic efforts to change sexual orientation have increased and become more visible in recent years (Beckstead & Morrow, 2004). Therapeutic interventions intended to change, modify, or manage unwanted nonheterosexual orientations are referred to as "sexual orientation change efforts" (SOCE; APA, 2009b). [...] Reviews of the literature, spanning several decades, have consistently found that efforts to change sexual orientation were ineffective (APA, 2009b; Drescher, 2001; Haldeman, 1994; T. F. Murphy, 1992).
  3. ^ "Royal College of Psychiatrists' Position Statement on Sexual Orientation" (PDF) (në anglisht). Royal College of Psychiatrists. Arkivuar (PDF) nga origjinali më 29 qershor 2019. Marrë më 21 qershor 2019. The College believes strongly in evidence-based treatment. There is no sound scientific evidence that sexual orientation can be changed. Systematic reviews carried out by both the APA and Serovich et al suggest that studies which have shown conversion therapies to be successful are seriously methodologically flawed.
  4. ^ Rosario, M.; Schrimshaw, E.; Hunter, J.; Braun, L. (2006). "Sexual identity development among lesbian, gay, and bisexual youths: Consistency and change over time". Journal of Sex Research (në anglisht). 43 (1): 46–58. doi:10.1080/00224490609552298. PMC 3215279. PMID 16817067.
  5. ^ Ross, Michael W.; Essien, E. James; Williams, Mark L.; Fernandez-Esquer, Maria Eugenia. (2003). "Concordance Between Sexual Behavior and Sexual Identity in Street Outreach Samples of Four Racial/Ethnic Groups". Sexually Transmitted Diseases (në anglisht). American Sexually Transmitted Diseases Association. 30 (2): 110–113. doi:10.1097/00007435-200302000-00003. PMID 12567166.
  6. ^ Frankowski B.L.; American Academy of Pediatrics Committee on Adolescence (qershor 2004). "Sexual orientation and adolescents". Pediatrics (në anglisht). 113 (6): 1827–32. doi:10.1542/peds.113.6.1827. PMID 15173519. Arkivuar nga origjinali më 2013-03-20. Marrë më 2015-06-24. The mechanisms for the development of a particular sexual orientation remain unclear, but the current literature and most scholars in the field state that one's sexual orientation is not a choice; that is, individuals do not choose to be homosexual or heterosexual. A variety of theories about the influences on sexual orientation have been proposed. Sexual orientation probably is not determined by any one factor but by a combination of genetic, hormonal, and environmental influences.
  7. ^ Gloria Kersey-Matusiak (2012). Delivering Culturally Competent Nursing Care (në anglisht). Springer Publishing Company. fq. 169. ISBN 978-0826193810. Marrë më 10 shkurt 2016. Most health and mental health organizations do not view sexual orientation as a 'choice.'
  8. ^ a b Mary Ann Lamanna; Agnes Riedmann; Susan D Stewart (2014). Marriages, Families, and Relationships: Making Choices in a Diverse Society (në anglisht). Cengage Learning. fq. 82. ISBN 978-1305176898. Marrë më 11 shkurt 2016. The reason some individuals develop a gay sexual identity has not been definitively established  – nor do we yet understand the development of heterosexuality. The American Psychological Association (APA) takes the position that a variety of factors impact a person's sexuality. The most recent literature from the APA says that sexual orientation is not a choice that can be changed at will, and that sexual orientation is most likely the result of a complex interaction of environmental, cognitive and biological factors...is shaped at an early age...[and evidence suggests] biological, including genetic or inborn hormonal factors, play a significant role in a person's sexuality (American Psychological Association 2010).
  9. ^ "Answers to Your Questions For a Better Understanding of Sexual Orientation and Homosexuality" (në anglisht). American Psychological Association. Arkivuar nga origjinali më 20 janar 2019. Marrë më 9 shkurt 2016.
  10. ^ a b Gail Wiscarz Stuart (2014). Principles and Practice of Psychiatric Nursing (në anglisht). Elsevier Health Sciences. fq. 502. ISBN 978-0323294126. No conclusive evidence supports any one specific cause of homosexuality; however, most researchers agree that biological and social factors influence the development of sexual orientation.
  11. ^ Bailey JM, Vasey PL, Diamond LM, Breedlove SM, Vilain E, Epprecht M (2016). "Sexual Orientation, Controversy, and Science". Psychological Science in the Public Interest (në anglisht). 17 (21): 45–101. doi:10.1177/1529100616637616. PMID 27113562.
  12. ^ "Sexual orientation, homosexuality and bisexuality" (në anglisht). American Psychological Association. Arkivuar nga origjinali më 8 gusht 2013. Marrë më 10 gusht 2013.
  13. ^ "Appropriate Therapeutic Responses to Sexual Orientation" (PDF) (në anglisht). American Psychological Association. 2009. fq. 63, 86. Arkivuar (PDF) nga origjinali më 3 qershor 2013. Marrë më 3 shkurt 2015.
  14. ^ Maccio, E.M. (2011). Self-reported sexual orientation and identity before and after sexual reorientation therapy. Journal of Gay and Lesbian Mental Health, 15. 242-259.
  15. ^ Mock, Steven E.; Eibach, Richard P. (2011). "Stability and Change in Sexual Orientation Identity Over a 10-Year Period in Adulthood" (PDF). Archives of Sexual Behavior (në anglisht). 41 (3): 641–648. doi:10.1007/s10508-011-9761-1. PMID 21584828. Arkivuar (PDF) nga origjinali më 2020-06-29. Marrë më 2015-04-17.
Marrë nga "https://sq.wikipedia.org/w/index.php?title=Fluiditeti_seksual&oldid=2649966"