Jump to content

Langues d'oïl

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë

Langues d'oïl (Frëngjisht: [lɑ̃ɡ dɔjl] [1], Shqip: Gjuhët e oil-it ) janë një vazhdimësi dialektore që përfshin frëngjishten standarde dhe të afërmet e saja autoktone të folura historikisht në gjysmën veriore të Francës, Belgjikën jugore dhe Ishujt e Kanalit . Ato i përkasin kategorisë më të madhe të gjuhëve galo-romane, të cilat përfshijnë gjithashtu gjuhët historike të Francës lindore-qendrore dhe Zvicrës perëndimore, Francës jugore, pjesë të Italisë veriore, Luginës së AranitSpanjë dhe sipas disa mendimeve ato të Katalonjës. .

Gjuhëtarët i ndajnë gjuhët romane të Francës, dhe veçanërisht të Francës mesjetare, në dy nëngrupe gjeografike kryesore: gjuhët d'oïl në veri dhe gjuhët d'oc në gjysmën jugore të Francës. Të dy grupet janë emërtuar nga fjala për "po" në to ose nga gjuhët e tyre të fundit paraardhëse. Gjuha më e zakonshme moderne langue d'oïl është frëngjishtja standarde, në të cilën "oïl" paraardhëse është bërë "oui".

Janë propozuar pesë zona të dialekteve Oïl pjesërisht të kuptueshme ndërsjellasi : [2]

Zona e langues d'oïl mund të shihet në nuancat e gjelbra dhe të verdha

Zona franke ( zona francique )

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Zona Francien ( zona francienne )

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Llojet jo standarde:

Zona Armorikane ( zona armoricaine )

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Zona Poitevin-Saintongeais ( zona poitevine dhe zona saintongeaise )

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

I quajtur sipas provincave të mëparshme të Poitou (Puatu) dhe Saintonge (Santonzhë)

  1. ^ Le Petit Robert 1, 1990
  2. ^ Manuel pratique de philologie romane, Pierre Bec, 1970–1971