Gjuhët neolatine

Gjuhët neolatine ose gjuhët romanse janë gjuhë moderne që kanë evoluar nga gjuha latine vulgare midis shekujve të III dhe të VIII.^[1] dhe që formojnë një nëngrup të gjuhëve italike, brenda familjes së gjuhëve indo-evropiane.

Përmbledhje

Sot ka më shumë se 900 milionë folës amtarë të gjuhëve neolatine (romanse) që gjenden në mbarë botën, kryesisht në Amerikë, Evropë dhe pjesë të Afrikës. Gjuhët kryesore neolatine (romanse) kanë gjithashtu shumë folës joamtarë dhe janë në përdorim të gjerë edhe si Lingua Franca.^[2] Kjo është veçanërisht e vërtetë për frëngjishten, e cila është në përdorim të gjerë në të gjithë Afrikën Qendrore dhe Perëndimore, Madagaskarin, Mauritius, Sejshelle, Komore, Xhibut, Liban dhe Magrebin perëndimor.

Gjashtë gjuhët më të njohura të gjuhëve neolatine (romanse) sipas numrit të folësve amtarë janë:

Gjuha spanjolle (470 milionë),
Gjuha portugeze (250 milionë),
Gjuha frënge (150 milionë),
Gjuha italiane (90 milionë),^[3]
Gjuha rumune (25 milionë).^[4] dhe
Gjuha katalane (9 milionë).^[5]

Shiko gjithashtu

Referencat

^ Herman, József (2000). Vulgar Latin (në anglisht). Përkthyer nga Roger Wright. University Park: Pennsylvania State University Press. fq. 96-115. ISBN 0-271-02001-6.
^ M. Paul Lewis, "Summary by language size", Ethnologue: Languages of the World, Sixteenth Edition.
^ "Italian — University of Leicester" (në anglisht). le.ac.uk. Arkivuar nga origjinali më 2 maj 2014. Marrë më 22 tetor 2015.
^ Nationalencyklopedin, "Världens 100 största språk 2007"; 100 gjuhët më të mëdha në botë në 2007/2010
^ Catalan, language of Europe (PDF) (në anglisht), Generalitat de Catalunya, arkivuar nga origjinali (PDF) më 22 dhjetor 2012, marrë më 13 mars 2012

Literatura

Frederick Browning Agard. A Course in Romance Linguistics. Vol. 1: A Synchronic View, Vol. 2: A Diachronic View. Georgetown University Press, 1984.
Harris, Martin; Vincent, Nigel (2003) [1988]. The Romance Languages (në anglisht). Londër: Routledge.
Posner, Rebecca (1996). The Romance Languages (në anglisht). Kembrixh: Cambridge University Press.
Gerhard Ernst et al., eds. Romanische Sprachgeschichte: Ein internationales Handbuch zur Geschichte der romanischen Sprachen. 3 vols. Berlin: Mouton de Gruyter, 2003 (vol. 1), 2006 (vol. 2).
Alkire, Ti; Rosen, Carol (2010). Romance Languages: A Historical Introduction (në anglisht). Kembrixh: Cambridge University Press.
Martin Maiden, John Charles Smith & Adam Ledgeway, eds., The Cambridge History of the Romance Languages. Vol. 1: Structures, Vol. 2: Contexts. Cambridge: Cambridge University Press, 2011 (vol. 1) & 2013 (vol. 2).
Martin Maiden & Adam Ledgeway, eds. The Oxford Guide to the Romance Languages. Oxford: Oxford University Press, 2016.
Lindenbauer, Petrea; Metzeltin, Michael; Thir, Margit (1995). Die romanischen Sprachen. Eine einführende Übersicht (në gjermanisht). Wilhelmsfeld: G. Egert.
Metzeltin, Michael (2004). Las lenguas románicas estándar. Historia de su formación y de su uso (në spanjisht). Uviéu: Academia de la Llingua Asturiana.

Lidhje të jashtme

[1] Herman, József (2000). Vulgar Latin (në anglisht). Përkthyer nga Roger Wright. University Park: Pennsylvania State University Press. fq. 96-115. ISBN 0-271-02001-6.

[ethnologue.com-2] M. Paul Lewis, "Summary by language size", Ethnologue: Languages of the World, Sixteenth Edition.

[3] "Italian — University of Leicester" (në anglisht). le.ac.uk. Arkivuar nga origjinali më 2 maj 2014. Marrë më 22 tetor 2015.

[4] Nationalencyklopedin, "Världens 100 största språk 2007"; 100 gjuhët më të mëdha në botë në 2007/2010

[5] Catalan, language of Europe (PDF) (në anglisht), Generalitat de Catalunya, arkivuar nga origjinali (PDF) më 22 dhjetor 2012, marrë më 13 mars 2012

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]