Simon Zenebishi
Simon Zenebishi (ndër dokumentet katalane emri i tij figuron kat. Simone Gimlixi dhe Gimbixi; fl. 1443–61) ka qenë një zotëri arbëror i kështjellës së Strovilos,[1] vasal i Mbretërisë së Napolit, pinjoll i familjes Zenebishi.
Sipas Hahnit është i biri i Amos Zenebishit,[2] ndërsa kronika e Muzakës e radhit si të birin e Depë Zenebishit. Më 1443 Simon Zenebishi, stërnip i Gjin Zenebishit, ndërtoi kështjellën e Strovilos me miratimin dhe mbështetjen venedikase.[3] Gjendej pranë Sajadës, përmbi vendit të njohur si Vagenetia, zotërim i stërgjyshit të tij.[4] Më 1454-55 u njoh nga Mbreti Alfons V si vasal i Mbretërisë së Napolit.[5]
U martua me motrën e Murrik Shpatës.[6] Kishte një djalë që u lind e u rrit në Perandorinë Osmane, më 1454 dezertoi prej Osmanëve dhe më 1455 i kërkoi Mbretit Alfons që të pagëzohej.[7]
Referime
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]- ^ Monumenti storici: Documenti. Serie prima (në italisht). 1901.
Trattato stipulato da Giovanni Gradonigo bailo in Corfù, e Roberto Priuli e Giovanni Moro suoi consiglieri, con Simone (Zenevisi) signore di Strivali: E perdonata a questo e ai suoi ogni offesa recata a Venezia; ...
- ^ Von Hahn, Johann Georg (1867). Reise durch die Gebiete des Drin un Wardar (në gjermanisht). Wien: Kaiserlich königlichen Hof- und Staatsdruckerei. fq. 312.
- ^ Byzantino Bulgarica (në gjermanisht). Éditions de l'Académie des sciences de Bulgarie. 1981. fq. 268.
... und 1413 konnte sich Venedig diesen begehrten, auch Bu^tia genannten Stützpunkt sichern.30 Die Festung Strobili in der Nähe von Saiata wurde 1443 von Simon Zenebisi mit venezianischer Zustimmung oder auch Unterstützung errichtet.
- ^ Chroniques gréco-romanes inédites ou peu connues (në italisht). Weidmann. 1873. fq. 194–.
In terra firme. insulae opposite. castrum Struvili a. ,,Ser Guino Zenebisi" ,,sopra il cape di Vagenetia" exstruetum esse, Arsenius Pendamodi refert.
- ^ Setton, Kenneth Meyer (1978). The Papacy and the Levant, 1204-1571: The fifteenth century (në italisht). American Philosophical Society. fq. 103. ISBN 978-0-87169-127-9.
- ^ Nicol 2010, p. 255
- ^ Makushev 1874, p. 147